Μετά την επικεφαλής των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών Τούλσι Γκάμπαρντ, η οποία είχε εκτιμήσει πως το Ιράν δεν κατασκευάζει πυρηνικά όπλα και ο Γενικός Διευθυντής της ΙΑΕΑ (Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας) Ραφαέλ Μαριάνο Γκρόσι, έρχεται να αποκαλύψει ότι «δεν βρήκαμε καμιά απόδειξη για παραγωγή ατομικής βόμβας».
Εάν οι δύο αξιωματούχοι έχουν δίκιο σ’αυτό που υποστηρίζουν τότε η επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν με επικείμενη εμπλοκή των ΗΠΑ, έχει γίνει για άλλους λόγους.
Στην πραγματικότητα φαίνεται πως στόχος είναι το τωρινό καθεστώς του Ιράν, το οποίο η Δύση θέλει να ανατραπεί και πιθανότατα και η ίδια η σημερινή δομή της χώρας η οποία αποτελεί εμπόδιο για την περικύκλωση της Ρωσίας και της Κίνας.
Για την Κίνα το διακύβευμα είναι άμεσο και μεγάλο στην περίπτωση που ανατραπεί το σημερινό ιρανικό καθεστώς ή το Ιράν υποστεί στρατηγική ήττα.
Η Κίνα προμηθεύεται το 40% του πετρελαίου της από το Ιράν, μία ποσότητα που δεν μπορεί να αναπληρώσει ενώ στην περίπτωση που το Ιράν ηττηθεί, τίθεται σε μεγάλο κίνδυνο ο «δρόμος του μεταξιού» του Πεκίνου.
Μετά το Ιράν σειρά θα έχει το Πακιστάν καθώς μοιράζονται μαζί την επικίνδυνη και για τους δύο περιοχή του Μπαλουχιστάν.
Μία περιοχή η οποία «μυστηριωδώς» τα τελευταία χρόνια ζητά την ανεξαρτησία της και την δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους!
Διακυβεύονται πολλά περισσότερα από το αφήγημα «της δημιουργίας πυρηνικών όπλων» από το Ιράν.
Στην Δύση θέλουν να υποβαθμιστεί η κινεζική οικονομία. Το να μεταφερθούν τα εργοστάσια των δυτικών εταιρειών από την Κίνα στην Ινδία δεν αρκεί.
Καθώς η Κίνα πλέον έχει δημιουργήσει δικά της προϊόντα και αυτόνομη εξαιρετική και εντελώς δική της τεχνολογία.
Συνεπώς το επόμενο βήμα είναι να εμποδίσουν την πρόσβαση της στις αγορές. Όποιος αγοράζει από «Τέμου» καταλαβαίνει.
Ο «δρόμος του μεταξιού» από την Κίνα θα αντικατασταθεί με κάτι αντίστοιχο από την Ινδία, ή τουλάχιστον αυτός είναι ο σκοπός.
Αναφερόμαστε για την στρατηγική αξία του διαδρόμου IMEC που θα συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη και ο οποίος θα είναι ανταγωνιστικός του περιβόητ0υ διαδρόμου της Κίνας, του Belt and Road και για τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, τώρα κάνουν τα πάντα για να ενταχθούν η Ελλάδα και η Κύπρος.
Η φιλοδοξία είναι να δώσει ο νέος δρόμος μεγάλη γεωπολιτική αξία στην Ινδία, που είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που μπορεί να σταθεί πληθυσμιακά απέναντι στην Κίνα (υστερεί όμως στις υποδομές).
Ο νέος δρόμος θα περνάει από το λιμάνι της Χάιφα και θα ξεκινάει από την Ινδία.
Για να είναι απρόσκοπτος με βάση τις σημερινές γεωπολιτικές συνθήκες θα πρέπει να αλλάξουν πολλά σε κάποια κράτη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ιράν ισχυρίζεται πως έχει συλλάβει πάνω από 73 Ινδούς, οι οποίοι κατά τα λεγόμενα της Τεχεράνης, συμμετείχαν σε δίκτυο της Μοσάντ.
Σε ό,τι αφορά την Ινδία τα τελευταία χρόνια δείχνει μία διφορούμενη στάση απέναντι στους συμμάχους της στα BRICS+.
Να υπενθυμιστεί ότι πρόσφατα η Ινδία δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στην προσπάθεια δημιουργίας νομίσματος των BRICS+.
Κάτι το οποίο είχε αποφασίσει και η ίδια η Ρωσία, προσωρινά να εγκαταλειφθεί ως σχέδιο, λόγω της εκλογής Τραμπ στις ΗΠΑ.
Αλλά μία πτώση του Ιράν, με την σημερινή του μορφή, αλλάζει τις παραμέτρους ριζικά.
Αν και η Ρωσία βραχυπρόθεσμα είναι κερδισμένη με την άνοδο των τιμών των καυσίμων, όπως και από το γεγονός ότι η προσοχή του κόσμου στρέφεται μακριά από την Ουκρανία, ωστόσο η Μόσχα δεν μπορεί να εγκαταλείψει έναν σύμμαχο όπως το Ιράν το οποίο την στήριξε σε κρίσιμες ώρες.
Μακροπρόθεσμα άλλωστε εάν το Ιράν εάν ηττηθεί και ανατραπεί το σημερινό θεοκρατικό καθεστώς η Ρωσία θα αποκλειστεί από τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό.
Ταυτόχρονα θα αποκτούσε στα σύνορα της ένα ακόμα σημείο «πίεσης» μετά από αυτό της Ουκρανίας των χωρών της ανατολικής Ευρώπης και της Σκανδιναβίας.
Οι Αμερικανοί και οι δυτικές χώρες θα είχαν ολοκληρώσει την «κατάκτηση» της «Ρίμλαντ» και θα είχαν περικυκλώσει την Ευρασία και μάλιστα χωρίς να το καταλάβει κανείς.
Στη συνέχεια θα ακολουθήσει εξοντωτική πίεση σε χώρες που σήμερα θεωρούνται εχθρικές για την Δύση, όπως το Πακιστάν, την Κίνα και την ίδια την Ρωσία μέχρι την ανατροπή των εθνικών και κοινωνικών τους δομών.
Γιατί οι κανόνες της γεωπολιτικής είναι αμείλικτοι.
Στην Μόσχα «they know the game», αλλά στο Πεκίνο διστάζουν γιατί ποτέ στην μακραίωνη ιστορία τους δεν αναγκάστηκαν να το παίξουν.
Αυτούς τους δισταγμούς κάποιοι στην Δύση θέλουν να τους εκμεταλλευτούν.
Ο πρόεδρος Τραμπ θέλει ειρήνη και συνεργασία σε όλο τον κόσμο αλλά κάποιοι τον πιέζουν αφόρητα.
