Χαρακτηριστικό δείγμα για το ”ποιόν” και το ήθος αυτής της ιταμής κυβέρνησης
Ξεπέρασε κάθε όριο ευπρέπεια η πολιτική ρητορική του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη, για το φλέγον ζήτημα της Μονής Σινά, για την οποία η Αίγυπτος να προσπαθεί να αμφισβητήσει την κυριότητά της και να δημεύσει την περιουσία της, την ώρα που σχεδιάζει στο σημείο τουριστικό θέρετρο.
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβεβαιώνει ότι έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να προβαίνει σε απαράδεκτα σχόλια προκειμένου να αντικρούσει τα πυρά της αντιπολίτευσης.
Βαθιά προσβλητικός «αστεϊσμός»
Απαντώντας σε ερωτήσεις για τη συμφωνία της κυβέρνησης με την Αίγυπτο σχετικά με τη Μονή του Σινά, θεώρησε σκόπιμο να κάνει «αστεϊσμό» – όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε – αναφερόμενος στο ξυλόλιο που εντοπίστηκε στα συντρίμμια της τραγωδίας των Τεμπών. Με μια ευκολία που προκαλεί αποστροφή, πρότεινε ότι θα μπορούσε να πει πως η κυβέρνηση «πλήρωσε σε ξυλόλιο» για τη Μονή. Αυτός ο «αστεϊσμός» δεν είναι απλώς κακόγουστος. Είναι βαθιά προσβλητικός για τις οικογένειες των 57 ανθρώπων που χάθηκαν στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών.
Ο κ. Μαρινάκης χαρακτήρισε το ξυλόλιο «χυδαίο αφήγημα της αντιπολίτευσης». Όμως το ξυλόλιο δεν είναι αφήγημα – είναι γεγονός. Είναι η χημική ουσία που εντοπίστηκε από τους εισαγγελείς στα συντρίμμια του τρένου, η οποία ενδεχομένως συνέβαλε στην ένταση της φωτιάς που κατέκαψε τα βαγόνια μαζί με τους επιβάτες τους.
Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερα κυνική είναι η προσπάθεια του κ. Μαρινάκη να παρουσιάσει τον εαυτό του ως υπερασπιστή του ιερού, ενώ ταυτόχρονα εργαλειοποιεί μια εθνική τραγωδία για να αντιμετωπίσει την κριτική. Πώς μπορεί κάποιος να καλεί «ιερό» ένα ζήτημα, όταν την ίδια στιγμή κοροϊδεύει τη μνήμη των νεκρών;
Η αντίθεση που επιχειρεί να στήσει μεταξύ του «ιερού ζητήματος» της Μονής και του «χυδαίου αφηγήματος» του ξυλολίου αποκαλύπτει μια βαθιά διεστραμμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Το ιερό δεν βρίσκεται στις διπλωματικές συμφωνίες, βρίσκεται στον σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή και την αλήθεια.
Η ανοησία που… δεν έχει όρια
Ο κ. Μαρινάκης είπε ότι «πρέπει κάποια στιγμή και η ανοησία να έχει κάποια όρια». Έχει απόλυτο δίκιο. Και τα όρια αυτά έχουν ξεπεραστεί από τη στιγμή που ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος θεωρεί κατάλληλο να κάνει «αστεϊσμούς» με τη μνήμη των νεκρών.
Η πραγματική ανοησία είναι να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να εργαλειοποιήσει την τραγωδία χωρίς συνέπειες.. Οι δηλώσεις είναι συνειδητή επιλογή να χρησιμοποιηθεί η τραγωδία των Τεμπών ως εργαλείο πολιτικής επικοινωνίας.
Το ξυλόλιο των Τεμπών δεν είναι υλικό για αστεϊσμούς. Είναι μαρτυρία μιας τραγωδίας στην οποία έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, ένα έγκλημα για το οποίο δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη.
πηγη Newsbreak
