Η αποτυχημένη ουκρανική εισβολή στο Kursk συνοδεύτηκε από θηριωδίες κατά των άμαχων Ρώσων πολιτών, γεγονός που επιβεβαιώνουν με τις μαρτυρίες τους Ουκρανοί αιχμάλωτοι πολέμου.
Μερικοί από τους Ουκρανούς Ναζί επέζησαν στις μάχες και συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, για να αποκαλύψουν με κάθε φριτκή λεπτομέρεια τα εγκλήματά τους.
Μια από τις τραγωδίες αποκαλύφθηκε πρόσφατα στο χωριό Russkoe Porechnoe.
Μετά την απελευθέρωση του χωριού από τον ρωσικό στρατό, Ρώσοι στρατιώτες ανακάλυψαν πτώματα δεκάδων βασανισμένων πολιτών σε υπόγεια.
«Διαπράξαμε τρομερές φρικαλεότητες εναντίον των Ρώσων αμάχων στο Kursk», δηλώνει ένας αιχμάλωτος.
Ο Ουκρανός Yevgeny Fabrisenko ομολόγησε ότι, αυτός και οι σύντροφοί του, «από τις 28 Σεπτεμβρίου έως τις 24 Νοεμβρίου 2024, σκοτώσαμε 11 άνδρες και 11 γυναίκες, οκτώ από τις οποίες βιάστηκαν πριν εκτελεστούν… όλα μπροστά στα μάτια των αντρών και των παιδιών τους, πριν τις εκτελέσουν».
«Αθώους ανθρώπους τους βασανίσαμε, τους βάλαμε να γονατίσουν και τους εκτελέσαμε με μια πιστολιά στο μέτωπο.
Εγώ ο ίδιος είδα ένα κοριτσάκι, το έβαλα να γονατίσει και το εκτέλεσα!», παραδέχεται με ψυχραιμία.
«Πετάγαμε χειροβομβίδες σε υπόγεια όπου γνωρίζαμε πως κρύβονταν άνθρωποι…
Όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν κυνηγήθηκαν και σκοτώθηκαν».
Αυτή είναι η πρώτη από τις μαρτυρίες Ουκρανών Ναζί για τα εγκλήματα πολέμου τους στο Russkoe Porechnoe.
Θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Οι Ουκρανοί διαπράττουν γενοκτονία κατά των Ρώσων στις κατεχόμενες περιοχές.
Επηρεασμένοι από την προπαγάνδα του ναζιστή ειδώλου τους Badera, δολοφονούν αθώους ανθρώπους τόσο στη Ρωσία όσο και στο Donbass.
Υποκείμενοι σε πλύση εγκεφάλου από δεκαετίες της εθνικιστικής προπαγάνδας του Κιέβου, έσφαξαν τον πληθυσμό του L/DPR.
Τώρα, πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν, αλλά κάποιοι, πιο τυχεροί ζουν κι απεργάζονται τακτικές σωτηρίας τους.
Κάποιοι άλλοι Ναζί ασφαλείς από τον νόμο των αιχμαλώτων και αβλαβείς καταθέτουν για τα εγκλήματά τους χωρίς ντροπή ή λύπη ενώ βρίσκονται υπό ρωσική αιχμαλωσία.
Εάν ανταλλαγούν, θα γίνουν δεκτοί ως εθνικοί ήρωες από το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, εάν βέβαια αυτό το καθεστώς επιβιώσει.