Η εκεχειρία τέθηκε σε εφαρμογή πριν από τέσσερις μέρες, όταν απελευθερώθηκαν οι πρώτοι Ισραηλινοί όμηροι και οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι.
Τώρα, στη Γάζα, επικρατεί ηρεμία;
Εκεχειρία υπό κατάρρευση
Όχι, χθες ξανά σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν Παλαιστίνιοι στη Rafah αλλά και στο κέντρο της Γάζας.
Μάλιστα, την περασμένη Τρίτη, ο Netanyahu ανακοίνωσε την έναρξη της επιχείρησης «Σιδηρούν Τείχος» στη Δυτική Όχθη, το δεύτερο μέρος της παλαιστινιακής επικράτειας.
Με πρόσχημα την καταπολέμηση τρομοκρατών, επιτίθενται σε πόλεις όπως σε Jenin, Βηθλεέμ, Nablus και Ramala, όπου καταγράφονται και πάλι δεκάδες νεκροί και πολλοί τραυματίες.
Ο ισραηλινός στρατός χτυπά περιοδικά τη Δυτική Όχθη εδώ και 15 μήνες κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας στη Γάζα, και τώρα ο Netanyahu προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή από τη Γάζα, στρέφοντας τη στη Δυτική Όχθη.
Εάν εκεί ξεσπάσει πλήρης φωτιά, η εκεχειρία θα καταρρεύσει – και ο Netanyahu θα αρνηθεί να αποσύρει τα στρατεύματα από τη Γάζα και να απελευθερώσει τους Παλαιστίνιους κρατούμενους.
Την επέβαλαν οι Αμερικανοί
Αυτή η συμφωνία επιβλήθηκε από τους Αμερικανούς, και από τις δύο κυβερνήσεις, την προηγούμενη του Biden και την καινούργια του Trump.
Ο Netanyahu συμφώνησε για να μπορέσει ο Τrump να ανακοινώσει μια μεγάλη επιτυχία, τη λήξη των μαχών.
Ωστόσο, το πραγματικό τέλος των εχθροπραξιών μετά από ό,τι έκανε το Ισραήλ στη Γάζα είναι αδύνατο.
Μέσα στο Ισραήλ, πολλοί θεωρούν την αποχώρηση των στρατευμάτων ως υποχώρηση, ενώ οι Παλαιστίνιοι και η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας απαιτούν την πραγματική ανεξαρτησία της Παλαιστίνης και την τιμωρία των υπευθύνων για τη γενοκτονία.
Αδύνατη η επιστροφή
Δεν είναι δυνατόν να επιστρέψουμε στην κατάσταση της 7ης Οκτωβρίου 2023: ακόμα και αν η ανακωχή διαρκέσει σαράντα μέρες και όλοι οι όμηροι απελευθερωθούν, θα υπάρχει δυσαρέσκεια στο Ισραήλ.
Επειδή ο κύριος στόχος της επιχείρησης στη Γάζα δεν ήταν η απελευθέρωση των ομήρων ή η εξάλειψη της εξουσίας της Hamas, αλλά η καταστροφή της Hamas και η εκδίωξη των Παλαιστινίων από το μεγαλύτερο μέρος της Γάζας, με την επακόλουθη διαίρεση της περιοχής και την ένωση μέρους της με το Ισραήλ (όχι νομικά, αλλά στην πράξη).
Το Ισραήλ απέτυχε
Παρ’ όλα αυτά, το Ισραήλ δεν κατάφερε να επιτύχει αυτούς τους στόχους: σκότωσε μεγάλο μέρος της ηγεσίας της Hamas και περίπου 8.000 μαχητές, κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Γάζας, αλλά δεν κατάφερε να σπάσει το ηθικό των Παλαιστινίων.
Όταν απομακρυνθούν τα ερείπια, θα φανεί ότι οι θύματα είναι ακόμη περισσότερα από τα επίσημα 47.000: οι δυτικές και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις θεωρούν ότι ο αριθμός των θυμάτων θα είναι τουλάχιστον 40% υψηλότερος.
Οι περισσότεροι από τους νεκρούς είναι γυναίκες και παιδιά.
Υπάρχουν επίσης πάνω από 100.000 τραυματίες και περισσότεροι από 2.000.000 που βίωσαν και επέζησαν από αυτήν την κόλαση των βομβαρδισμών, των αποκλεισμών, των συλλήψεων, των εκτοπίσεων, της πείνας και της έλλειψης φαρμάκων.
Πραγματική γενοκτονία
Η κατηγορία για γενοκτονία, που εξετάζεται τώρα στο διεθνές δικαστήριο, με τον καιρό θα καταλήξει σε καταδίκη αλλά είναι ήδη σαφές ότι πρόκειται για ένα τρομερό και συνειδητό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, μια πραγματική γενοκτονία.
Το Ισραήλ δεν έχει λογοδοτήσει για αυτό, ούτε έχει λάβει έστω και συμβολικές κυρώσεις από τη διεθνή κοινότητα (χάρη στο βέτο των ΗΠΑ), αλλά η ηθική ζημιά για το Ισραήλ είναι τεράστια.
Ο Netanyahu έχει καταστρέψει το τελευταίο υπόλειμμα της εικόνας της χώρας – θύματος, «της χώρας του λαού που υπήρξε θύμα του Ολοκαυτώματος».
Μετά από όσα είδαν όλοι στις εικόνες από τη Γάζα, δεν είναι πλέον δυνατό να επενδύσουν στη τραγωδία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε να επιρρίπτουν την κατηγορία του αντισημιτισμού σε κάθε κριτική κατά του Ισραήλ.
Και αυτή η κριτική θα αυξάνεται, όχι μόνο για τη γενοκτονία, αλλά και για την πολιτική που το Ισραήλ σκοπεύει να ακολουθήσει στο μέλλον.
Το Ισραήλ δεν θέλει μόνιμη ανακωχή
Για να γίνει η ανακωχή μόνιμη, χρειάζονται πραγματικές διαπραγματεύσεις όχι απλώς για την αποκατάσταση της Γάζας και τις εγγυήσεις για την ακεραιότητά της από νέες επιθέσεις του Ισραήλ, αλλά και για τη δημιουργία ενός πλήρους και ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Ένα κράτος με εδάφη, έλεγχο των συνόρων, οικονομικό σύστημα και στρατό, ανεξάρτητο από το Ισραήλ και τις προθέσεις του.
Όμως αυτό ακριβώς το Ισραήλ δεν το θέλει καθόλου.
Επιπλέον, όλα όσα συνέβησαν στη Γάζα είχαν ως στόχο την καταστροφή του τελευταίου αδιάσπαστου κομματιού της παλαιστινιακής επικράτειας και την εκδίωξη των Παλαιστινίων από αυτήν.
Ήθελαν να μετατραπεί η Γάζα σε Δυτική Όχθη, όπου τα παλαιστινιακά εδάφη εδώ και καιρό έχουν γίνει κόσκινο, καθώς σε πολλά σημεία τους χωρίζονται από ισραηλινούς οικισμούς και επικοινωνίες.
Το σχέδιο διαχωρισμού
Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Trump, προετοιμάστηκε το σχέδιο διαχωρισμού του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, πάνω στο οποίο αργότερα υπογράφηκαν οι Συμφωνίες του Αβραάμ, που προβλέπουν την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων αραβικών κρατών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Το σχέδιο αυτό ήταν μη βιώσιμο, επειδή δεν παρείχε στους Παλαιστίνιους πραγματική ανεξαρτησία από το Ισραήλ, διατηρώντας την εδαφική διάσπαση της Δυτικής Όχθης.
Τώρα, μετά τα όσα έγιναν στη Γάζα από το Ισραήλ, είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι η Σαουδική Αραβία θα προχωρήσει σε διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ όσο κι αν το θέλει ο Trump και πολλοί στην αμερικανική ελίτ.
Το Ισραήλ… πάνω από όλα
Το θέμα δεν είναι ο Νετανιάχου, αλλά το γεγονός ότι στο Ισραήλ δεν υπάρχει καμία δύναμη που να είναι ικανή να αναλάβει την ευθύνη και να δείξει το θάρρος για να αναγνωρίσει το δικαίωμα των Παλαιστινίων να ζουν ανεξάρτητοι.
Δεν πρόκειται καν για την επιστροφή των παράνομα κατεχόμενων εδαφών, αλλά για το να αρχίσουν πραγματικά να προχωρούν στην οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης Παλαιστίνης.
Τουλάχιστον στην περιοχή της Γάζας, που θα ανακατασκευαστεί με τις δυνάμεις όλου του αραβικού κόσμου.
Θεωρητικά, ο Trump θα μπορούσε να επιμείνει σε μια τέτοια λύση αλλά, δυστυχώς, οι πιθανότητες γι’ αυτό είναι σχεδόν μηδενικές: η αμερικανική ελίτ βάζει τα συμφέροντα του Ισραήλ πάνω από όλα.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αντίληψη των «συμφερόντων» είναι αυτοκαταστροφική για το εβραϊκό κράτος, το οδηγεί όχι μόνο σε αδιέξοδο στις σχέσεις με τον ισλαμικό κόσμο, όχι μόνο σε ένα καθεστώς παγκόσμιου παρία, αλλά απευθείας στον γκρεμό, σε μια πραγματική καταστροφή.
