Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στη στήλη άρθρων γνώμης (Op. Ed.) του Ιρανικού πρακτορείου ειδήσεων Mehr News Agency. Σαν άρθρο γνώμης δεν απηχεί υποχρεωτικά τη γνώμη του πρακτορείου. Η ανώνυμη δημοσίευσή του πάντως έχει το βάρος της.
Το αναδημοσιεύουμε προς ενημέρωση των αναγνωστών μας, χωρίς αυτό να δηλώνει ταύτιση με τις απόψεις του συγγραφέα.
Α.Π.
ΤΕΧΕΡΑΝΗ, 09 Δεκ. (Mehr News Agency) – Η κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ κατέρρευσε επειδή δεν έλαβε υπ’ όψη της τις προειδοποιήσεις του Ιράν σχετικά με την αυξανόμενη απειλή τρομοκρατών που εδρεύαν στην Ιντλίμπ και λόγω των εσφαλμένων υπολογισμών της, καθώς και λόγω του ότι παρασύρθηκε από κενές υποσχέσεις για άρση των κυρώσεων.
Η Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 έγινε σημείο καμπής στην ιστορία της Συρίας. Μετά από 54 χρόνια διακυβέρνησης του Κόμματος Μπάαθ και της οικογένειας Άσαντ στην πολιτική και την ιστορική γη του «Λεβάντε», οι τρομοκράτες κατάφεραν μέσα σε μόλις 10 ημέρες να βάλουν τέλος στη διακυβέρνηση του σπουδαγμένου στο Λονδίνο οφθαλμίατρου αφού κατέκτησαν το Χαλέπι, τη Χάμα, τη Χομς, τη Ντάραα και τέλος τη Δαμασκό. Με την πτώση της Δαμασκού, όλα τα κυβερνητικά και στρατιωτικά κέντρα τέθηκαν υπό τον έλεγχο των τρομοκρατών. Ο Πρωθυπουργός της Συρίας υποσχέθηκε τη διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών για τον καθορισμό του συντάγματος και του μελλοντικού ηγέτη της Συρίας σύμφωνα με την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, ο Μπασάρ αλ Άσαντ και η οικογένειά του είχαν φτάσει στη Μόσχα την Κυριακή και έλαβαν πολιτικό άσυλο από τη Ρωσία. Ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού Herzi Halevi, ο οποίος είδε τις συνθήκες να είναι ώριμες για την επέκταση του πολέμου στη Συρία, ανακοίνωσε επίσημα ότι το σιωνιστικό καθεστώς θα ξεκινήσει την επίθεσή του στη νότια Συρία. Τώρα τα ερωτήματα που εμφανίζονται στο μυαλό είναι: πώς η ένοπλη αντιπολίτευση μπόρεσε να κινηθεί προς την πρωτεύουσα χωρίς αντίσταση από τον στρατό ή τον συριακό λαό και να κατακτήσει την πρωτεύουσα της χώρας χωρίς να δώσει μάχη; Γιατί δεν επαναλήφθηκε η ιστορία και ο Άσαντ αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το 2011, δεν κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία;
Γιατί ο Άσαντ δεν ζήτησε βοήθεια από την Αντίσταση;
Εν μέσω των κινήσεων της συριακής αντιπολίτευσης στην επαρχία Ιντλίμπ και της χαοτικής κατάστασης του συριακού στρατού σε διάφορα μέτωπα, μια ομάδα Ιρανών στρατιωτικών συμβούλων πραγματοποίησε επίσκεψη στη Δαμασκό για να προειδοποιήσει για τις συνεχιζόμενες εξελίξεις στην αραβική χώρα τον περασμένο μήνα. Πληροφορίες που είχαν εξασφαλίσει οι υπηρεσίες ασφαλείας έδειχναν ότι οι τρομοκράτες που ήταν παρόντες στην Ιντλίμπ είχαν ξεκινήσει άνευ προηγουμένου κινήσεις για να εκπαιδεύσουν δυνάμεις και να τις εξοπλίσουν με διάφορα είδη επιθετικών και αμυντικών όπλων. Οι ιρανικές στρατιωτικές συμβουλευτικές μονάδες, που είχαν ανησυχήσει από τις κινήσεις των τρομοκρατών στην Ιντλίμπ, χρειάζονταν το πράσινο φως του Προέδρου Άσαντ για να αναλάβουν δράση για να αναζωογονήσουν και να αυξήσουν το επίπεδο επιφυλακής των στρατιωτικών μονάδων της αντίστασης στην περιοχή της επαρχίας Ιντλίμπ.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της αντιπροσωπείας των Ιρανών διοικητών στη Συρία, αυτό που τους γινόταν όλο και πιο σαφές ήταν η αυξανόμενη δημόσια δυσαρέσκεια προς την συριακή κυβέρνηση λόγω της έλλειψης ανακατασκευής των υποδομών και των συσσωρευμένων οικονομικών προβλημάτων. Τους τελευταίους μήνες, οι κάτοικοι της επαρχίας Suwayda, που υποστήριζαν ιστορικά την κυβέρνηση Άσαντ, είχαν οργανώσει εκτεταμένες διαδηλώσεις λόγω της εξάπλωσης του λιμού, της έλλειψης κατάλληλων δημόσιων υπηρεσιών και της υποτίμησης του τοπικού νομίσματος, της συριακής λίρας. Παρόμοια δυσαρέσκεια και διαμαρτυρίες παρατηρήθηκαν και σε άλλα μέρη της Συρίας. Γνωρίζοντας αυτά, οι Ιρανοί αξιωματούχοι, οι οποίοι ήταν ο «πραγματικός σύμμαχος» της Συρίας, προσπάθησαν να εξηγήσουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η συριακή κυβέρνηση σε διαφορετικούς τομείς της στρατιωτικής, οικονομικής και κοινής γνώμης για να ζητήσουν την αντιμετώπισή τους ως αναγκαιότητα.
Αποχώρηση από την Αντίσταση και ξεγέλασμα από νέους φίλους
Δυστυχώς, ο Μπασάρ αλ Άσαντ, ως απάντηση στην καλή θέληση των Ιρανών φίλων του, ανακοίνωσε επίσημα ότι δεν ήταν δυνατή καμία ενέργεια για την επίλυση των προαναφερόμενων προκλήσεων. Υποστήριξε επίσης ότι οι τρομοκράτες δεν ήταν ικανοί να εμπλακούν σε πόλεμο μεγάλης κλίμακας και ότι θα πολεμούσαν μεταξύ τους εάν ξεκινούσε μια στρατιωτική κίνηση. Αυτή η εσφαλμένη ανάλυση ήταν περισσότερο μια δικαιολογία για να μειωθεί ο ρόλος του Ιράν στις εξελίξεις στο Λεβάντε παρά αποτέλεσμα πληροφοριών ή εμπιστοσύνης στο εσωτερικό μέτωπο. Προηγουμένως, ο Άσαντ, κατόπιν αιτήματος αραβικών χωρών, είχε ζητήσει από πολλούς από τους παλιούς διοικητές του Ιράν να τερματίσουν την αποστολή τους στη χώρα.
Η αλλαγή του τόνου του Άσαντ και η αδιαφορία του για τις προειδοποιήσεις του Ιράν σηματοδοτούσαν τις κενές υποσχέσεις άλλων παραγόντων που δραστηριοποιούνται στη Συρία. Προκειμένου να λύσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και να ανοικοδομήσει τις ζημιές που προκάλεσε ο εμφύλιος πόλεμος, η συριακή κυβέρνηση αποφάσισε να απομακρυνθεί σταδιακά από το Ιράν και να στραφεί προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους περιφερειακούς συμμάχους τους, δηλαδή τις συντηρητικές σουνιτικές χώρες. Προφανώς, τις πρώτες μέρες της κίνησης των τρομοκρατών προς την επαρχία του Χαλεπίου, υποσχέσεις βοήθειας στην κυβέρνηση Άσαντ δόθηκαν από ορισμένες χώρες, αλλά καμία από αυτές δεν εκπληρώθηκε μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου.
Το Reuters ανέφερε στις 2 Δεκεμβρίου ότι οι ΗΠΑ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα συζήτησαν μεταξύ τους το ενδεχόμενο άρσης των κυρώσεων στον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ εάν απομακρυνθεί από το Ιράν και κόψει τη διέλευση όπλων προς τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να κοροϊδέψουν τον Άσαντ ότι οι “κυρώσεις του Καίσαρα” [σ.τ.μ. καταστροφικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ με το λεγόμενο CAESAR act]] δεν θα παρατείνονταν μετά τις 20 Δεκεμβρίου και θα λάμβανε οικονομική βοήθεια. Δεν κράτησαν την υπόσχεσή τους και τελικά η κυβέρνηση Άσαντ κατέρρευσε.
Με την έναρξη της κίνησης της πολεμικής μηχανής των τρομοκρατών από την τέταρτη ζώνη αποκλιμάκωσης, την Ιντλίμπ, παρά όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ξεκίνησε επαφές υψηλού επιπέδου με τον Μπασάρ αλ Άσαντ και εξέφρασε την ετοιμότητα της Τεχεράνης να υποστηρίζει τη Δαμασκό. Σε απάντηση στη γενναιόδωρη προσφορά του Ιράν, ο Άσαντ κατέστησε σαφές στην Τεχεράνη ότι δεν είχε κανέναν έλεγχο στα πεδία μάχης κατά της ένοπλης αντιπολίτευσης και είπε στην ιρανική πλευρά ότι είναι δικό τους θέμα το αν θα φέρουν τις δυνάμεις τους στον πόλεμο της Συρίας. Με άλλα λόγια, αντί να στείλει επίσημο αίτημα βοήθειας προς τους Ιρανούς αξιωματούχους, ο νόμιμος πρόεδρος της Συρίας αποφάσισε να εξετάσει σημαντικές προτάσεις από τους νέους του φίλους. Καθώς περνούσε ο καιρός, η απόφαση αποδείχτηκε λανθασμένη και δεν υπήρχε χρόνος για αναθεώρησή της.
Παρά το γεγονός ότι ο Άσαντ σήκωσε τους ώμους ως απάντηση στις προειδοποιήσεις του Ιράν, οι ιρανικές ένοπλες δυνάμεις παρέμειναν σε επιφυλακή και ήταν έτοιμες να κινηθούν προς τα μέτωπα της μάχης από τη Δαμασκό μόλις λάμβαναν το «πράσινο φως». Τις τελευταίες ώρες ήρθαν σε επαφή με τον Άσαντ και (ίσως) για τελευταία φορά έγινε λόγος για την πλήρη ετοιμότητα του Ιράν να εισέλθει στο πεδίο της μάχης της Συρίας και να αλλάξει την εξίσωση υπέρ της Δαμασκού. Τελικά, λόγω της έλλειψης ετοιμότητας του Μπασάρ Άσαντ, των κακών επιδόσεων του στρατού του και της εκτεταμένης δυσαρέσκειας του κόσμου με την κυβέρνησή του, οι Ιρανοί αξιωματούχοι, μετά από ώρες διαβουλεύσεων για τις εξελίξεις στη Συρία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή τη φορά οι προϋποθέσεις για τη στρατιωτική βοήθεια του Ιράν στον Μπασάρ Άσαντ δεν υπήρχαν.
Συμπέρασμα
Με τη Συρία (προσωρινά) εκτός του Άξονα της Αντίστασης, η σύνδεση μεταξύ των διαφορετικών πλευρών του Μετώπου της Αντίστασης αντιμετωπίζει αβεβαιότητα. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό δεδομένης της σημασίας της σύνδεσης με τους μαχητές της Χεζμπολάχ. Ο γρήγορος ρυθμός των σημερινών εξελίξεων στην περιοχή και ο συντονισμός μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και των συντηρητικών σουνιτικών χωρών τους έδειξε ότι υπήρχε πολυετής σχεδιασμός για αλλαγή της γεωγραφίας και της δημογραφίας της βόρειας Γάζας και της αλλαγής της «ισορροπίας δυνάμεων» προς όφελος του Εβραϊκού-Αραβο-δυτικού Άξονα. Ωστόσο, το «παιχνίδι» δεν έχει τελειώσει ακόμα! Η ιστορία του Ισλάμ είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα και είχε το εξής μήνυμα για τους Μουτζαχεντίν της Αντίστασης: εάν οι πιστοί μάθουν από τη «Μάχη του Ουχούντ», θα ακολουθήσει η κατάκτηση του «Χάιμπαρ» [σ.τ.μ. Στη μάχη του Χάιμπαρ (628 μ.Χ.), ο στρατός του Μωάμεθ, συνέτριψε πολύ ανώτερες αριθμητικά δυνάμεις εβραίων που είχαν παραβιάσει συμφωνία ειρήνης μαζί του. Στη μάχη διακρίθηκε για τον ηρωισμό του o Άλι ιμπν Αμπι Τάλιμπ που θα γινόταν στη συνέχεια ο τέταρτος Χαλίφης. Στην εποχή μας, σε διαδηλώσεις Αράβων υπέρ της Παλαιστίνης ακούγεται συχνά το σύνθημα “Χάιμπαρ, Χάιμπαρ: Εβραίοι, ο στρατός του Μωάμεθ θα επιστρέψει”].
πηγή: Mehr News Agency
