Μετά από ένα χρόνο οικονομικής πολιτικής “θεραπείας σοκ” του προέδρου Χαβιέρ Μίλεϊ, το ποσοστό φτώχειας στην Αργεντινή αυξήθηκε στο 53%, το υψηλότερο των τελευταίων 30 ετών. Ενώ οι περικοπές των δημόσιων δαπανών ισορρόπησαν τον προϋπολογισμό και επιβράδυναν τον πληθωρισμό, οδήγησαν σε αύξηση της ανεργίας, του κόστους των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και των ενοικίων.
Τα συσσίτια πασχίζουν να ανταποκριθούν στη ζήτηση, καθώς τα κοινοτικά προγράμματα χάνουν τη χρηματοδότηση. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η προσέγγιση της βοήθειας του Μιλέι που επικεντρώνεται στο άτομο είναι ανεφάρμοστη, ενώ η δημόσια υποστήριξη παραμένει διχασμένη. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι απαιτούνται μακροπρόθεσμες πολιτικές βιομηχανικής ανάπτυξης για την αντιμετώπιση διαρθρωτικών ζητημάτων και τη βιώσιμη ανακούφιση της φτώχειας.