Αυτά δε γίνονται, θα πει κανείς. Τα όπλα δεν αλλάζουν φύλο. Είναι όμως έτσι; Ή πρόκειται για σεξιστικές προλήψεις που ανήκουν σε άλλες εποχές;
Φαίνεται ότι στον πεφωτισμένο, πολιτικά ορθό κόσμο που ζούμε, όλα γίνονται. Ακόμη και του σπανού τα γένια (σωστότερα: ιδιαίτερα του σπανού τα γένια).
Τη μέρα που έγινε η δεύτερη απόπειρα κατά του Τραμπ, Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, ανακοινώθηκε ότι το όπλο του παρ’ ολίγο εγκλήματος ήταν ΑΚ47 (τα γνωστά μας Καλάσνικοφ). Το Καλάσνικοφ είναι εξαιρετικό όπλο μεν, ίσως όμως το πιο ακατάλληλο για τη συγκεκριμένη δουλειά – εξαιρετικά θορυβώδες, μάλλον πιο δυσεύρετο στις ΗΠΑ από τα AR15 που έχει και η κουτσή Μαρία εκεί κλπ κλπ κλπ.
Εν πάσει περιπτώσει, αυτό διάλεξε ο επίδοξος δολοφόνος και εμάς δε μας πέφτει λόγος. Και λέμε με βεβαιότητα ότι διάλεξε αυτό όχι απλά επειδή το δήλωσαν οι αρχές, το είπαν και τα εδώ μέσα αλλά και τα εγκυρότερα διεθνή, αλλά επειδή είδαμε και φωτογραφίες. Ποιοι είμαστε εμείς να τις αμφισβητήσουμε; Και σε κάθε περίπτωση, γιατί να μας πούνε ψέμματα;
Δύο μέρες μετά πάντως, το όπλο έπαψε να είναι ΑΚ47 και έγινε SKS. Έτσι λέει το Newsweek, έτσι λέει το Associated Press, Ποιοί είμαστε εμείς να το αμφισβητήσουμε; Και σε κάθε περίπτωση, γιατί να μας πούνε ψέμματα;
Μένει το γεγονός λοιπόν ότι το όπλο που την Κυριακή ήταν ΑΚ47, την Τρίτη είχε γίνει SKS. Πάντως τα δύο όπλα δε μοιάζουν ιδιαίτερα: το SKS παίρνει εσωτερικό γεμιστηράκι ενώ το Καλάσνικοφ παίρνει εξωτερική γεμιστήρα, που φαίνεται ολοκάθαρα και στη φωτογραφία. Όποιος θέλει να δει πως μοιάζει και πως είναι στη χρήση το SKS μπορεί να δει εδώ.
Δύο ερμηνείες έρχονται στο μυαλό του γράφοντος για το παράδοξο: Είτε μας δουλεύουν ψιλό γαζί – πράγμα που αποκλείεται γιατί η είδηση μεταδίδεται από τα εγκυρότερα ειδησεογραφικά πρακτορεία – είτε μας δουλεύουν ψιλό γαζί μεταξύ Κυριακής και Τρίτης, το όπλο άλλαξε φύλο. (Είναι φύλο ο τύπος ενός όπλου; Στην προηγμένη δύση, φύλο είναι ότι θέλεις. Γνωστός μου που σπούδαζε στο Open University του Λονδίνου έστειλε e-mail στον κοσμήτορα που του δήλωνε ότι το preferred pronoun του είναι “Dr” και ότι από μικρός ένοιωθε ότι είναι ένας διδάκτωρ που από λάθος γεννήθηκε σε σώμα παιδιού. Έκτοτε και μέχρι που τέλειωσε τις σπουδές του, το Open University σε όλη την αλληλογραφία μαζί του, αναφορές προόδου κλπ τον ανέφερε ως Dr τάδε).
Πιθανολογείται ότι ο λόγος που δε μας έχουν ακόμη δείξει φωτογραφία του SKS με το οποίο παρα λίγο να δολοφονηθεί ο πρώην – και υποψήφιος – πρόεδρος είναι ότι στην πραγματικότητα το όπλο δεν έχει αλλάξει “βιολογικά”. Απλά ο τύπος που του αποδόθηκε κατά τη γέννησή του ήταν AK47 αλλά πλέον αυτοπροσδιορίζεται ως SKS.
———————————
Θα πει κανείς, γιατί κολλάς με το φύλο του όπλου; Δεν είμαστε μεσαιωνικοί θεολόγοι να συζητάμε για το φύλο των αγγέλων. Τουφέκι ήταν, ημιαυτόματο ήταν, ρώσικο ήταν, τι σε κόφτουν οι λεπτομέρειες;
Για έναν λάτρη των όπλων, η παραπάνω πρόταση είναι casus belli. Κάτι σα να ρωτάς φανατικό μηχανόβιο, κάτοχο του τελευταίου μοντέλου της Χόντα, πού παρκάρησε την καβάσω του. Και μπορεί ο γράφων να μην περιλαμβάνεται στους φανατικούς των όπλων (το μόνο που του έχει μείνει αξέχαστο από τη στρατιωτική του θητεία είναι ένα πενηντάρι μπράουνινγκ), περιλαμβάνεται όμως μεγάλο μέρος των Αμερικανών που αποτελούν το κύριο κοινό στο οποίο απευθύνεται το αφήγημα.
Το θέμα λοιπόν είναι, όπως είπε φίλος με τον οποίο μιλούσα νωρίτερα, ότι όλη η ιστορία της δεύτερης απόπειρας θυμίζει όχι χολυγουντιανό, αλλά σενάριο ταινίας του Μπόλυγουντ.
Ας δούμε τι γνωρίζουμε μέχρι τώρα για την υπόθεση:
Την Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου, 2 μήνες και 2 μέρες από την πρώτη απόπειρα δολοφονίας του Τράμπ, και ενώ κανείς πλέον δεν ασχολιόταν με τα κενά της επίσημης εκδοχής για την απόπειρα (π.χ. γιατί το secret service άφησε τον επίδοξο δολοφόνο να πυροβολήσει πριν τον σκοτώσει, γιατί η σφαίρα που σκότωσε τον θεατή της συγκέντρωσης ήρθε από λάθος κατεύθυνση και άλλα τέτοια που μόνον ψεκασμένους συνομωσιολόγους απασχολούν), έγινε μία νέα απόπειρα δολοφονίας του. Ενώ ο πρώην πρόεδρος έπαιζε γκολφ στο ιδιωτικό του γήπεδο χωρίς να το έχει εκ των προτέρων δημοσιοποιήσει, ένας “μοναχικός λύκος” (την πρώτη φορά χρειάστηκε να το τονίσουν, τη δεύτερη θεώρησαν – σωστά – ότι το έχουμε εμπεδώσει και κανείς δεν ασχολήθηκε να μας το επισημάνει) αποφάσισε να πάει να τον σκοτώσει. Ως εδώ τίποτα το περίεργο: άλλοι προτιμάνε αυγά με μπέικον για το πρωινό τους, άλλοι προτιμάνε να σκοτώνουν πρώην προέδρους, γούστα είναι αυτά.
Καβάλησε λοιπόν ο επίδοξος σωτήρας του πολιτισμένου κόσμου το μαύρο του Νισάν, με τις κλεμμένες πινακίδες από ένα λευκό Φορντ, και πήγε έξω από το γήπεδο γκολφ του πρώην προέδρου, όπου ψυχανεμιζόταν ότι ο Τραμπ θα αποφάσιζε να πάει με φίλους του να παίξει εκείνην ακριβώς τη μέρα – προεκλογική περίοδος είναι, έχει τίποτα καλύτερο να κάνει; Κατασκήνωσε στο σημείο της ενέδρας και στάθηκε τυχερός: Ο “λαγός” εμφανίστηκε μετά από 12 ώρες.
Ο “λαγός” δε φαινόταν από το σημείο που βρισκόταν ο κυνηγός (σύμφωνα με τον προσωρινό αρχηγό του secret service – την κανονική, εκείνη που δεν ήξερε να βάλει το όπλο στη θήκη ντε, την έφαγε η μαρμάγκα μετά την πρώτη απόπειρα – ουδέποτε ο πρώην πρόεδρος βρέθηκε στο οπτικό πεδίο του επίδοξου δολοφόνου), παρόλα αυτά ο κυνηγός οσμίστηκε τον αέρα, κατάλαβε ότι το θύμα του πλησιάζει και κρύφτηκε σε ένα θάμνο, ο οποίος καθόλου τυχαία βρισκόταν σε οπτική επαφή με την επόμενη τρύπα στην οποία θα πήγαινε ο Τραμπ.
Όλα πηγαίναν καλά μέχρι εκείνο το σημείο – εκτός από το ότι ο κυνηγός, που είχε επιλέξει να φάει για πρωινό πρόεδρο αντί για αυγά με μπέικον, ήταν νηστικός και το στομάχι του είχε αρχίσει να γουργουρίζει – αλλά εκείνη τη στιγμή επενέβη – για δεύτερη φορά – το “χέρι του Θεού”, όπως θα έλεγε και ο Μαραντόνα. Γιατί ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει όμως και το νοικοκύρη…
Μπορεί ο κυνηγός να μην είχε επαφή με το θύμα του, όμως είχε επαφή ένας από τους πράκτορες του secret service με το θάμνο στον οποίο ήταν κρυμμένος ο κυνηγός. Με το γερακίσιο μάτι του είδε την κάνη να ξεπροβάλλει από το θάμνο και αστραπιαία πυροβόλησε προς το μέρος του κυνηγού – τέσσερις η πέντε φορές, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Τραμπ.
Ο κυνηγός πιάστηκε εξ’ απήνης – συνήθως οι λαγοί δεν πυροβολούν τους κυνηγούς τους, ούτε κυκλοφορούν με ένοπλη φρουρά – και τα έκανε λίγο επάνω του. Παράτησε το όπλο του, τον τηλεφακό, την κάμερα με την οποία θα βιντεοσκοπούσε τον άθλο του για να τον αναρτήσει στο φέης και το ίνσταγκραμ, παράτησε και δύο “σακίδια” τα οποία περιείχαν αλεξίσφαιρες κεραμικές πλάκες, τις οποίες είχε μαζί του για προστασία αλλά δε φορούσε, έτρεξε στο μαύρο Νισάν του και την κοπάνησε. Λίγο μετά συνελήφθη από άνδρες του σερίφη της διπλανής κομητείας, που ειδοποιήθηκαν από το σερίφη της κομητείας του Παλμ Μπιτς όπου είχε πάει για κυνήγι.
The rest is history, όπως λένε οι συμπατριώτες του κυνηγού αλλά και του θηράματος.
Ά, και ένα τελευταίο: Ο επίδοξος προεδροκυνηγός έχει “βαρύ” – και αρκετά σουρεαλιστικό βιογραφικό: παλιός κλεπταποδόχος, στρατολόγος για λογαριασμό του νεοναζιστικού Αζόφ, αλλά εχθρός των σιωναζί, συγγραφέας βιβλίου στο οποίο καλούσε το Ιράν να σκοτώσει τον Τραμπ. Και το κερασάκι στην τούρτα; το 2002 είχε συλληφθεί, σύμφωνα με αρχεία του δικαστηρίου, για “κατοχή όπλου μαζικής καταστροφής”. Δεν πρόκειται για πλάκα, υπάρχουν επίσημα έγγραφα που το αποδεικνύουν και είναι και γραμμένο με κεφαλαία γράμματα στο σενάριο.
Βέβαια το NBC news μας διαβεβαιώνει ότι το όπλο μαζικής καταστροφής ήταν ένα αυτόματο – η Χόντα ήταν Λαμποργκίνι – αλλά γιατί να ξέρουν οι Αμερικάνοι δικαστές τη διαφορά ανάμεσα σε ένα αυτόματο και ένα όπλο μαζικής καταστροφής; Άλλωστε την ίδια διαβεβαίωση δίνει και το BBC, άρα πρέπει να είναι σωστή. Από τη μεριά της η New York Post ισχυρίζεται ότι επρόκειτο για βόμβα (χωρίς να προσδιορίζει τι τύπου, αλλά για να θεωρείται όπλο μαζικής καταστροφής ή θα ήταν ατομική ή υδρογόνου). Φαίνεται ότι από το 2002 ο κυνηγός μας προκαλούσε τάσεις αλλαγής φύλου στα όπλα του…
Προς το παρόν, ο κυνηγός έχει παραπεμφθεί σε δίκη, όχι για λαθροθηρία αλλά για παράνομη οπλοκατοχή και κατοχή όπλου με λιμαρισμένο το σειρικό αριθμό…
