«Όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο, ένας στρατιώτης μας είπε: “Καλώς ήρθατε στην κόλαση”». Αυτή η ανατριχιαστική δήλωση του Fouad Hassan, ενός 45χρονου πατέρα πέντε παιδιών από την Qusrah στην περιοχή Nablus, συμπυκνώνει τις οδυνηρές εμπειρίες που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι μέσα στο ισραηλινό σύστημα φυλακών.
Το Tvxs παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο, την έκθεση που ετοίμασε η B’Tselem, μια ισραηλινή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εξετάζει τη συστηματική κακοποίηση και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης των Παλαιστινίων κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές από το ξέσπασμα της σύγκρουσης στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Η B’Tselem, συγκέντρωσε μαρτυρίες από 55 Παλαιστίνιους κρατούμενους. Μεταξύ αυτών, 30 μάρτυρες προέρχονται από τη Δυτική Όχθη, 21 από τη Γάζα και τέσσερις είναι Ισραηλινοί πολίτες. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ατόμων φυλακίστηκαν χωρίς δίκη.
Μια συστηματική πολιτική κατάχρησης
Στις μαρτυρίες,τα κοινά θέματα περιλαμβάνουν αυθαίρετη βία, σεξουαλική επίθεση/κακοποίηση, εξευτελισμό, πείνα και άρνηση ιατρικής περίθαλψης. Οι μαρτυρίες αυτές υποδηλώνουν μια σκόπιμη πολιτική που αποσκοπεί στην καταπίεση των Παλαιστινίων κρατουμένων, η οποία εφαρμόζεται υπό την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, Itamar Ben Gvir.
Στις αρχές Ιουλίου 2024, ο αριθμός των Παλαιστινίων κρατουμένων στις ισραηλινές εγκαταστάσεις αυξήθηκε σε 9.623 – σχεδόν διπλάσιος από τον προπολεμικό αριθμό. Από αυτούς, οι 4.781 κρατούνταν χωρίς δίκη, συχνά υπό το πρόσχημα της “διοικητικής κράτησης”. Αυτό το ανησυχητικό στατιστικό στοιχείο υποδηλώνει μια ευρύτερη στρατηγική καταστολής με στόχο τους Παλαιστίνιους, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή τις ενέργειές τους.
Οι συνθήκες κράτησης
Οι μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι οι ισραηλινές φυλακές έχουν μετατραπεί σε de facto στρατόπεδα βασανιστηρίων. Οι κρατούμενοι περιγράφουν υπερπλήρη κελιά, στα οποία συχνά φιλοξενούνται 12 έως 14 κρατούμενοι, ενώ προορίζονταν για έξι.
«Δεν είχαμε ιδιωτική ζωή και οι νεοεισερχόμενοι έπρεπε να κοιμούνται στο πάτωμα», αφηγείται ο S.B., κάτοικος της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Η έλλειψη ήλιου και φρέσκου αέρα επιδεινώνει τις ήδη άσχημες συνθήκες- ορισμένοι κρατούμενοι ανέφεραν ότι δεν είδαν το φως της ημέρας για 191 ημέρες.
Η συχνότητα των βίαιων ονομαστικών κλήσεων και των ερευνών έχει αυξηθεί σημαντικά. Ο Muhammad Srur, ένας 34χρονος από τη Ραμάλα, διηγήθηκε: «Μας μετρούσαν τρεις φορές την ημέρα, συχνά σε εξευτελιστικές θέσεις, με φρουρούς που φώναζαν και ήταν οπλισμένοι». Αυτή η τακτική εξυπηρετεί όχι μόνο τον έλεγχο αλλά και εκφοβισμό των κρατούμενων.
Άρνηση βασικών δικαιωμάτων
Η πρόσβαση σε νομική εκπροσώπηση και δικαστική εποπτεία έχει περιοριστεί σημαντικά. Πολλοί κρατούμενοι πέρασαν εβδομάδες ή και μήνες χωρίς να δουν δικαστή, και όταν το έκαναν, οι ακροάσεις διεξάγονταν μέσω Zoom παρουσία φρουρών.
Ο Firas Hassan, ένας 50χρονος πατέρας από τη Βηθλεέμ, περιέγραψε την ατμόσφαιρα: «Δεν τολμούσα να μιλήσω για τη βία στη φυλακή- φοβόμουν τα αντίποινα».
Η κατάσχεση των προσωπικών αντικειμένων είναι ένα ακόμη μαρτύριο. Ο Sami Khalili, κρατούμενος για πολύ καιρό, παραπονέθηκε: «Δεν είχαμε άλλα ρούχα εκτός από αυτά που φορούσαμε- δεν μπορούσαμε να τα αλλάξουμε ή να τα πλύνουμε για εβδομάδες». Αυτή η πολιτική στέρησης επεκτείνεται και στο φαγητό, με αναφορές για ανεπαρκή και ληγμένα γεύματα που οδηγούν σε σημαντική απώλεια βάρους μεταξύ των κρατουμένων.
Ο ρόλος της Δύναμης Αρχικής Αντίδρασης (ΔΑΑ)
Ένας βασικός παράγοντας στην κακοποίηση των Παλαιστινίων κρατουμένων είναι η Δύναμη Αρχικής Αντίδρασης (IRF), γνωστή στην καθομιλουμένη ως Keter. Αυτή η μονάδα, που συχνά περιγράφεται από μάρτυρες ως «ομάδα θανάτου», εφαρμόζει βάναυση τακτική κατά τη διάρκεια των μεταγωγών και των καθημερινών επιχειρήσεων.
Μάρτυρες ανέφεραν ότι έχουν υποστεί σπρέι πιπεριού, ξυλοδαρμούς, ακόμη και σεξουαλική βία από το προσωπικό της IRF, το οποίο λειτουργεί ατιμώρητα.
Ο Ashraf al-Muhtaseb, ένας 53χρονος πατέρας από τη Χεβρώνα, αφηγήθηκε μια οδυνηρή εμπειρία: «Έγειρα σε έναν τοίχο, χωρίς να μπορώ να αναπνεύσω για μισή ώρα αφού με χτύπησαν. Όλοι γύρω μου ούρλιαζαν από τον πόνο». Τέτοιες αφηγήσεις υπογραμμίζουν τη διάχυτη κουλτούρα βίας που καθορίζει το ισραηλινό σύστημα φυλακών.
Ιατρική παραμέληση και πείνα
Ίσως η πιο δραματική πτυχή αυτών των μαρτυριών είναι η συνεχής άρνηση ιατρικής περίθαλψης. Πολλοί κρατούμενοι ανέφεραν απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις που επιδεινώθηκαν από την άρνηση του ιατρικού προσωπικού να παράσχει την απαραίτητη θεραπεία.
Ο Sufian Abu Saleh από τη Γάζα υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς από τους ξυλοδαρμούς, που τελικά οδήγησαν στον ακρωτηριασμό του ποδιού του.
Η στέρηση τροφής είναι ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα. Οι μάρτυρες περιέγραψαν ότι λάμβαναν ανεπαρκή και συχνά σάπια γεύματα, συμβάλλοντας στη σωματική φθορά. Ο Hisham Saleh, ένας 38χρονος από τη Ναμπλούς, σημείωσε: «Μας έδιναν μερίδες που δεν θα ικανοποιούσαν κανέναν, το φαγητό ήταν απαίσιο».
Οι μαρτυρίες π αποκαλύπτουν μια ανησυχητική πραγματικότητα: το ισραηλινό σύστημα φυλακών έχει μετατραπεί σε ένα δίκτυο στρατοπέδων βασανιστηρίων όπου τα βασικά δικαιώματα των Παλαιστινίων κρατουμένων παραβιάζονται συστηματικά. Οι πολιτικές που εφαρμόζει η ισραηλινή κυβέρνηση, ιδιαίτερα υπό την ηγεσία του Itamar Ben Gvir, αντανακλούν μια ευρύτερη ατζέντα καταστολής και βαρβαρότητας.
Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων πρέπει να γίνουν γνωστές. Μόνο έτσι θα «κλείσει» η κόλαση. Το Tvxs θα δημοσιεύει τις επόμενες μέρες τις μαρτυρίες των ανθρώπων που μίλησαν με τους θαρραλέους ερευνητές της B’Tselem.
