Οι ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη 2024 ήταν οι δέκατες στην ιστορία. Η
πρώτη φορά ήταν τον Ιούνη 1979, πριν 45 χρόνια. Τότε είχαμε την «ΕΟΚ
των 9». Τώρα έχουμε την «Ε.Ε. των 27».
Στα τελευταία 45 χρόνια (1979-2024), η ΕΟΚ – Ε.Ε. εξασθένησε αρκετά
σε οικονομικό – πολιτικό επίπεδο.
Η Ε.Ε. σήμερα υποτάσσεται περισσότερο στις Η.Π.Α. και εκφράζει
μεγάλη έχθρα για Ρωσσία και Κίνα.
Όμως υπάρχουν πολιτικές αντιδράσεις. Ορισμένοι εθνικιστές της
Δεξιάς εκμεταλλεύονται αυτές τις αντιδράσεις, όπως η Μ. Λεπέν που πήρε
το 31% των ψήφων στη Γαλλία και βγήκε 1ο Κόμμα. Αντίθετα, ο
πολεμοχαρής Πρόεδρος Μακρόν υπέστη βαριά εκλογική ήττα με 14%
των ψήφων. Να σημειώσουμε ότι στα 45 χρόνια 1979-2024, η Γαλλία
είχε αύξηση βιομηχανίας κάτω από 50%, ενώ η ΛΔ Κίνας σχεδόν
6.000% (έγινε 60 φορές ισχυρότερη !).
Βαρειά ήττα υπέστησαν στην Γερμανία οι Σόλτς και Αναλένα Μπέρμποκ,
εχθροί της Ρωσσίας και Κίνας. Πολύ καλά πήγε η «αριστερή εθνικίστρια»
Σάρα Βάνκενκνεχτ, ιδίως στις ανατολικές περιοχές της Γερμανίας.
α΄ 4μηνο 2024: Νέα άνοδος Κίνας – Ρωσσίας
Στο α΄4μηνο 2024 η βιομηχανία της ΛΔ Κίνας αυξήθηκε 6,2% και η
ρωσσική είχε αύξηση 5,2%.
Αντίθετα η Ευρωζώνη είχε συρρίκνωση βιομηχανίας 4,25% και η
Ιαπωνία επίσης συρρίκνωση 3,2%. Οι ΗΠΑ είχαν πλήρη στασιμότητα
(συρρίκνωση 0,25%).
Εξ’ άλλου το α΄τρίμηνο 2024 η ΛΔ Κίνας είχε αύξηση ΑΕΠ 5,3%,
ενώ οι ΗΠΑ μόλις 1,6% αύξηση και η Ευρωζώνη έμεινε πρακτικά στάσιμη
(αύξηση ΑΕΠ 0,4%).
Σ’ ότι αφορά την βιομηχανία φαίνεται ότι για τη ΛΔ Κίνας το 2024 θα είναι
μια νέα χρονιά ρεκόρ «όλων των εποχών – όλων των κρατών»
(Κανένα άλλο κράτος δεν είχε ποτέ την βιομηχανική ισχύ που έχει η Κίνα
το 2024).
Το 2023 η Κίνα παρήξε 30.160.000 οχήματα (αυτοκίνητα – λεωφορεία –
μικρά φορτηγά) και οι ΗΠΑ μόλις 10.600.000 οχήματα. Δηλαδή το 2023 η
Κίνα παρήξε το 280% των αυτοκινήτων που παρήγαν οι ΗΠΑ.
Σ’ ότι αφορά την ηλεκτρενέργεια, το Μάρτη 2024 η Κίνα παρήξε 748.000
Gwh, δηλαδή το 231% των ΗΠΑ (πριν ένα χρόνο, το Μάρτη 2023, είχε το
217% των ΗΠΑ). Όταν το ΚΚ Κίνας πήρε την εξουσία το 1949, η Κίνα
παρήγαγε γύρω στο 1% της ηλεκτρενέργειας των ΗΠΑ. Από το 1% στο
231% (!).
Αλλά και η Ρωσσία σημειώνει υπολογίσιμη άνοδο. Το α’ 2μηνο
2024 το ρωσσικό ΑΕΠ αυξήθηκε 6% σε ετήσια βάση. Η ηλεκτρενέργεια
στη Ρωσσία αυξήθηκε 5% το α’ 3μηνο 2024 στις 336.000 Gwh. Έτσι η
σχέση Ρωσσίας – Βρεττανίας στην ηλεκτρενέργεια είναι 530:100 το α’
3μηνο 2024.
Η Δύση καταφέρνει το κύριο χτύπημα στη Ρωσσία, αλλά εχθρεύεται βαθειά
και την Κίνα. Η Ρωσσία έχει 5.500 πυρηνικές κεφαλές (έναντι 6.000 που
έχουν ΗΠΑ – Αγγλία – Γαλλία) και είναι η μόνη χώρα που μπορεί να
χτυπηθεί «στα ίσα» με την Δύση σε περίπτωση Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ΛΔ Κίνας είναι εδώ και 15 χρόνια η 1η βιομηχανική και
κατασκευαστική Δύναμη στη Γη. Αλλά είναι η 3η Πυρηνική και
Διαστημική Δύναμη. Γι’ αυτό η ηγεσία της Δύσης θέλει να εξοντώσει τους
εχθρούς της «έναν – έναν». Το εμπόριο Ρωσσίας – Κίνας σημείωσε νέο
άλμα το 2023 στα 240 δισεκ/ρια $ (ρεκόρ όλων των εποχών).
Πολύ αυξήθηκε και το εμπόριο Ρωσσίας – Ινδίας στα 64 δισ. $. Οι ΗΠΑ
είναι κάπως θυμωμένες με τον Ινδό μεγαλοαστό Μόντι, γιατί η Ινδία
διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με την Ρωσσία και ανήκει στους BRICS.
ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Τον Απρίλη – Μάη – Ιούνη 2024 συνεχίστηκε η αργή ρωσσική
προέλαση στην Ανατολική Ουκρανία. Ο ρωσσικός στρατός κατέλαβε 15-
20 χωριά βορείως του Χάρκοβου καθώς και το Οτσερετιβο δυτικά της
Αντβέιβκα. Ακολούθησαν νέες απώλειες για τους Ουκρανούς (Σεμιόνοφκα,
Σολόβιεβο, Κεραμίκ, Νοβοποκρόφσκ, Γκεοργκίεφκα).
Ο δυτικοί είχαν δώσει πάνω από 250 δισεκ. $ στο καθεστώς
Ζελένσκι. Οι δημόσιοι υπάλληλοι της Ουκρανίας πληρώνονται από το
ΝΑΤΟ, όπως και πολλοί «επιχειρηματίες» φίλοι του Ζελένσκι. Το ίδιο
βέβαια έκαναν παλαιότερα οι ΗΠΑ σε Ιράκ, Αφγανιστάν και (πριν 60
χρόνια) στο Νότιο Βιετνάμ, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Να σημειωθεί η παρουσία ρωσσικού στόλου στην Κούβα για
γυμνάσια (η Κούβα έχει κάνει αίτηση ένταξης στους BRICS), και η νίκη
των υποστηρικτών του Ομπραδόρ στις Προεδρικές εκλογές του Μεξικού
(το Μεξικό των 130 εκατομμυρίων έχει κάνει επίσης αίτηση ένταξης στους
BRICS).
Ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει να σκοτώνει Παλαιστίνιους. (Οι
νεκροί πλησιάζουν τις 40.000). Ο Νετανιάχου πανηγυρίζει. Ορισμένοι
δυτικοί τον στηρίζουν πλήρως (όπως η «μοχθηρή» Ούρσουλα στην
Ε.Ε.) άλλοι τον στηρίζουν, αλλά τον θεωρούν υπερβολικό με ακραίες
πράξεις (όπως ο σοσιαλδημοκράτης Μπορέλ, ο Σάντσεθ της Ισπανίας που
αναγνώρισε Παλαιστινιακό Κράτος κλπ).
Πάντως, γενικά η Δύση στηρίζει το κράτος του Ισραήλ που βασανίζει
τους Παλαιστίνιους. Και ο Ζελένσκι στηρίζει τον Νετανιάχου (φυσικά !). Οι
ΗΠΑ επέβαλαν «κυρώσεις» σε κάποιους σαδιστές σιωνιστές που
δολοφονούν Παλαιστίνιους στην Δυτική Όχθη. Αλλά αυτά είναι «ελαφρά
σκαμπίλια» σε συνειδητούς σφαγείς. Άλλωστε το Ισραήλ είναι ένα από τα
45 δυτικά καθεστώτα της Γης. Όπως και η Τουρκία βέβαια. Αντίθετα, η
Ανατολή και ο Νότος σε γενικές γραμμές είναι υπέρ ενός Ανεξάρτητου
Παλαιστινιακού Κράτους. Ο Ερντογάν της Τουρκίας υποστηρίζει την
Χαμάς.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Οι πραγματικοί ψηφοφόροι στην Ελλάδα είναι πάνω από 8.500.000
(αν αφαιρέσουμε 1.000.000 θανόντες). Η πραγματική αποχή στις 9 Ιούνη
έφτασε το 52%-53%, δηλαδή πολύ υψηλή.
Η Ν.Δ. υπέστη σοβαρό πλήγμα χάνοντας 750.000 ψήφους σε
σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2019. Ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα η Ν.Δ.
υπέστη μεγάλη αιμορραγία προς την εθνικιστική Δεξιά (Βελόπουλος, Νίκη
Λατινοπούλου).
Σοβαρές απώλειες είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το 2019. Ο Κασσελάκης
δυσκολεύεται πολύ να φτιάξει το δικό του Κόμμα.
ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Βελόπουλος είχαν κέρδη σε σχέση με το 2019.
Πάντως το «κατεστημένο» στηρίζει Μητσοτάκη και Ν.Δ. Και η
Ούρσουλα Φον Ντε Λάϊεν υποστηρίζει τους «ακροκεντρώους» στην
προσπάθεια για προετοιμασία του αντιρωσσικού «Μεγάλου Πολέμου». Σε
αντίθεση με το 1961 (όταν ο τότε Πρεσβευτής των ΗΠΑ Μπρίγκς κοπίασε
πολύ για να φτιαχτεί η Ένωση Κέντρου με αρχηγό τον Γεώργιο
Παπανδρέου), ο πρέσβυς Τσούνης δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται και πολύ
για μια Ενιαία (νατοϊκή) Κεντροαριστερά. Κασσελάκης, Ανδρουλάκης και
Χαρίτσης τσακώνονται μεταξύ τους και ο φανατικός Κυριάκος ελπίζει για
μια 3η τετραετία (2027-2031) για να δικαιώσει ιστορικά την οικογένεια
Μητσοτάκη και το πραξικόπημα του 1965.
Βέβαια Σαμαράς και Καραμανλής έχουν διαφωνίες με τον Μητσοτάκη. Ο
Σαμαράς δεν θέλει «Πρέσπες στο Αιγαίο» και αποκαλεί «πειρατές» τους
Τούρκους ηγέτες. Αυτό ενοχλεί τον Μητσοτάκη και τους Γεραπετρίτη –
Σκέρτσο και θέλουν να εξουδετερώσουν τον Σαμαρά. Και ο Τσούνης
βέβαια διαφωνεί με τον Σαμαρά και διακηρύσσει: «Ελλάδα και Τουρκία
μαζί εναντίον του Πούτιν !».
Στο χώρο της μαρξιστικής Αριστεράς το ΚΚΕ πήρε 370.000 ψήφους.
Ουσιαστικά, το ΚΚΕ το 2023-24 βρίσκεται στη 370-420 χιλιάδες
ψήφους, δηλαδή 150-200 χιλιάδες λιγότερους απ’ ότι το 2007-2009.
Στα 24 χρόνια του Ευρώ 2001-2004, η Ευρωατλαντική Ελλάδα
έχει μέση ετήσια ανάπτυξη μόλις 0,8%.
Όμως το «νέο ΚΚΕ» μετά το 2003-2004, αρνείται να εκλαϊκεύσει
τέτοια πράγματα. Αντίθετα, λέει ανακρίβειες και λαθεμένα πράγματα. Έτσι
για πολλοστή φορά ο Δ. Κουτσούμπας μιλώντας στον Κολωνό είπε: «Στην
Ελλάδα υψηλοί ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης σημειώθηκαν τα
τελευταία χρόνια (!!)» (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 28/5/2024).
Αλλά και ο βουλευτής Καραθανασόπουλος στις 17/12/2023 στον Real FM
(εκπομπή Τέρενς Κουίκ) μίλησε για τους «ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης»
της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Μ’ αυτά κι εκείνα, το ΚΚΕ απλώς συντηρεί τις δυνάμεις του με βασικό
σύνθημα: « Ο ελληνικός καπιταλισμός είναι κακός, αλλά προελαύνει
ακάθεκτος. Ενώ η αλήθεια είναι «Ο ελληνικός καπιταλισμός είναι κακός
και υφίσταται παραγωγική ήττα».
Το «νέο ΚΚΕ» ταυτίζει τακτική, στρατηγική και Προγραμματικό Στόχο.
Θεωρεί ότι θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ και Ε.Ε. μόνο όταν νικήσει η
σοσιαλιστική Επανάσταση, την οποία βέβαια ελάχιστα προετοιμάζει
πολιτικά. Υποβαθμίζει τις νίκες της ΛΔ Κίνας και αρνείται κάθε στρατηγική (όχι κοσμοθεωρητική – ιδεολογική) συνεργασία με Ρωσσία –
Κίνα.
Πιστεύω ότι το «νέο ΚΚΕ» ουσιαστικά εφαρμόζει την πολιτική του Τολιάττι,
του Μπερλίνγκουερ, ίσως και του Κύρκου του 1974-81, απλώς
χρησιμοποιώντας επαναστατική φρασεολογία, χωρίς όμως να θέλει την
συντριβή του ευρωατλαντισμού. Γι’ αυτό υπάρχουν αυτές οι «ανακρίβειες»
και οι ανοησίες για «ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης» ή το άλλο τής Ελ.
Μπέλλου ότι «οι ΗΠΑ δεν είχαν σχέση με την επιβολή της Δικτατορίας το
1967 (!)».
Κάθε πολιτική επιλογή όμως έχει και αποτελέσματα.
Στην περίπτωσή μας όχι ιδιαίτερα θετικά.
Γιάννης Εμμανουηλίδης
