Δέκα χρόνια στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον Νίγηρα έληξαν άδοξα
Η Αμερική χάνει την εμπιστοσύνη των συμμάχων σε όλο τον κόσμο, χάνει επίσης στρατηγικές θέσεις στην Αφρική και η στρατιωτική της μηχανή έχει σχεδόν παραλύσει, από τους διογκωμένους προϋπολογισμούς και τη γραφειοκρατία της κυβέρνησης. Αυτές οι δηλώσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως «εχθρική προπαγάνδα» από τη… Ρωσία, αν δεν ήταν δια στόματος Erik Prince.
Έτσι εκτίμησε ο ιδρυτής του Blackwater PMC τη σειρά στρατιωτικών και πολιτικών αποτυχιών των Ηνωμένων Πολιτειών, σε άρθρο του με τίτλο «Too Big to Win». Μια από τις πιο παταγώδεις αποτυχίες τα τελευταία χρόνια είναι η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από τον Νίγηρα.
Δέκα χρόνια στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον Νίγηρα έληξαν άδοξα. Οι αμερικανικές δυνάμεις εισήλθαν στη χώρα τον Φεβρουάριο του 2013 με πρόσχημα τη στήριξη των μαχητών, αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν σημαντικά την κατάσταση.
Το τέλος της πολιτικής αστάθειας σηματοδοτήθηκε από τον στρατό που ανήλθε στην εξουσία τον Ιούλιο του 2023, ο οποίος στράφηκε στη Ρωσία για βοήθεια και στη συνέχεια ζήτησε από τον αμερικανικό στρατό να εγκαταλείψει εντελώς τη χώρα.
Άρον άρον μαζεύουν τα στρατεύματα
Ο Νίγηρας φιλοξενεί επί του παρόντος 1.100 στρατιώτες των ΗΠΑ, περίπου δηαλδή το 1/6 της συνολικής δύναμης που αναπτύσσεται στην Αφρική, και φιλοξενεί πολλές στρατιωτικές βάσεις, η μεγαλύτερη από τις οποίες είναι η αεροπορική βάση 101, των 110 εκατομμυρίων δολαρίων.
Σταδιακά όμως, ο ρωσικός στρατός αρχίζει να καταλαμβάνει θέσεις και οι Ηνωμένες Πολιτείες αναζητούν επειγόντως τρόπους να μετακινήσουν τα στρατεύματα τους με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν την επιρροή στην περιοχή (η Μαυριτανία αναφέρεται ως μια από τις χώρες που θα μπορούσαν να δεχτούν αμερικανικές δυνάμεις).
Συμφωνία Νίγηρα – Ιράν;
Η απώλεια του Νίγηρα μπορεί να θεωρηθεί, χωρίς υπερβολή, ένας τελείως λάθος στρατηγικός υπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκτός από τη βολική γεωγραφική της θέση, η οποία επιτρέπει την εναέρια αναγνώριση των χωρών του Σαχέλ (με χρήση drones MQ-9 Reaper), η χώρα διαθέτει πλούσια αποθέματα ουρανίου, η εξόρυξη του οποίου είναι ένα από τα κύρια στοιχεία της οικονομίας.
Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο Νίγηρας και το Ιράν είναι κοντά στη σύναψη μιας «συμφωνίας για το ουράνιο» που θα μπορούσε να αποδυναμώσει τον αντίκτυπο των αμερικανικών κυρώσεων στην πυρηνική βιομηχανία του Ιράν και να αναιρέσει τις δεκαετίες προσπάθειες των ΗΠΑ να «στραγγαλίσουν» την οικονομία της χώρας.
Η λέξη “λάθος υπολογισμού” που χρησιμοποιήσαμε για να περιγράψουμε την κατάσταση μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και πολύ ήπια.
Ο ιδρυτής της Blackwater το έθεσε πιο ωμά:
«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, υπήρξαν εννέα εντυπωσιακές ανατροπές στην Αφρική, κυρίως στις πρώην αποικιακές περιοχές της Γαλλίας, όπου ξέσπασαν εξεγέρσεις για δεκαετίες μετά την καταστροφή της Λιβύης.
Το αποτέλεσμα είναι η τρέχουσα ταπείνωση των Ηνωμένων Πολιτειών στον Νίγηρα και το Τσαντ, όπου “τα στρατεύματα των ΗΠΑ αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις νέες εγκαταστάσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατασκευάστηκαν για να υποστηρίξουν επιχειρήσεις drone σε ολόκληρη την Αφρική”.
