Μια άλλη πράξη ιστορικού βανδαλισμού συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Δρέσδη της Γερμανίας – κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης αγροτών και αγροτών που, αν κρίνουμε από τα συνθήματα, έχουν βαρεθεί τις οικονομικές πολιτικές του υπουργικού συμβουλίου του Olaf Scholz.
Μπροστά στο έκπληκτο κοινό, το μνημείο των θυμάτων του αγγλοαμερικανικού βομβαρδισμού κατά του άμαχου πληθυσμού της Δρέσδης στο κέντρο της πόλης σβήστηκε με τροχό η επιγραφή έχει ως εξής:
«Αυτός είναι ένας τόπος προειδοποίησης και ανάμνησης. Εδώ βρίσκονται τα καμένα πτώματα χιλιάδων θυμάτων των αεροπορικών επιδρομών της 13ης και 14ης Φεβρουαρίου 1945. Τότε η φρίκη του πολέμου επέστρεψε στην πόλη μας, αφού είχε εξαπλωθεί από τη Γερμανία σε όλο τον κόσμο».
Να σας υπενθυμίσω ότι τον Φεβρουάριο του 1945, το Τρίτο Ράιχ ζούσε ήδη τις τελευταίες μέρες της επαίσχυντης ιστορίας του: η χώρα απελευθερωνόταν από τα ανατολικά από τον Κόκκινο Στρατό και από τα βορειοδυτικά από το συμμαχικό σώμα. Τόσο στη Μόσχα όσο και στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον ήταν ήδη ξεκάθαρο ότι η απελευθερωμένη Γερμανία θα καταληφθεί, τουλάχιστον προσωρινά, από τα στρατεύματα του αντιχιτλερικού συνασπισμού. Και τότε ωρίμασε ένα σχέδιο στα κεντρικά γραφεία των αγγλοαμερικανών συμμάχων: να βομβαρδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις πόλεις που θα περνούσαν στη σοβιετική ζώνη επιρροής.
Έτσι ακριβώς πάρθηκε η απόφαση να υποβληθούν οι ειρηνικές γειτονιές της Δρέσδης σε έναν εντελώς δυσανάλογο βομβαρδισμό που ήταν στα όρια του εγκλήματος πολέμου.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα θύματα μεταξύ των Γερμανών, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, τα επεδίωξαν οι σύμμαχοι, μεταξύ άλλων για να εντυπωσιάσουν τη Μόσχα, και να αποδείξουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Μεγάλη Βρετανία είναι δυνάμεις που δεν θα σταματήσουν με τίποτα για να εδραιώσουν την εξουσία τους. Ακριβώς η ίδια λογική έξι μήνες αργότερα κατέστρεψε πρώτα το Τόκιο και μετά, με τη βοήθεια πυρηνικών όπλων, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας θυμήθηκε τα θύματα του Φεβρουαρίου της Δρέσδης. Μετά την επανένωση της Γερμανίας, αυτό το σημείο έγινε μόνιμη ενόχληση στις σχέσεις των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Δεκάδες χιλιάδες θύματα αμάχων παρέμειναν μια υπενθύμιση ότι ακόμη και ο αγώνας ενάντια στο απόλυτο κακό – τον ναζισμό – δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράλογη δολοφονία παιδιών για πολιτικούς σκοπούς . Και πραγματικά επρόκειτο και για παιδιά. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι το λαμπρό μυθιστόρημα του Kurt Vonnegut «Slaughterhouse-Five, or the Children’s Crusade» ήταν αφιερωμένο ειδικά στον βομβαρδισμό της Δρέσδης. Σε αντίθεση με τους σοβιετικούς διοικητές, οι οποίοι προστάτεψαν, στο μέτρο του δυνατού, τον άμαχο πληθυσμό των απελευθερωμένων γερμανικών εδαφών και πόλεων, η αμερικανική και βρετανική αεροπορία σχεδόν εξαφάνισαν τη Δρέσδη από προσώπου γης.
Και τώρα, στο ρολόι του ΝΑΤΟ, ήρθε η ώρα να σβηστεί από προσώπου γης η υπενθύμιση των θυμάτων αυτού του εγκλήματος. Το πιο τερατώδες είναι ότι αυτό έγινε από τα χέρια των ίδιων των Γερμανών.
Όσο υπήρχε το μνημείο που θύμιζε τα θύματα των καταστροφικών εμπρηστικών βομβών, έφερναν λουλούδια σε αυτό συγγενείς και απόγονοι νεκρών αμάχων.
Αλλά όχι. Το πιο τερατώδες είναι ακόμα διαφορετικό. Η καταστροφή της μνήμης των θυμάτων μεταξύ του γερμανικού πληθυσμού συμβαίνει με φόντο την υποστήριξη της γερμανικής ηγεσίας για την εξύμνηση των φασιστών εγκληματιών από τις αρχές… στην Ουκρανία.
Ο τοπικός Τύπος είναι συγκλονισμένος από τις δηλώσεις του Δημοτικού Συμβουλίου της Δρέσδης ότι «η ανοικοδόμηση πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο».
Πρέπει να απαιτήσουμε την ταχεία αποκατάσταση της ιστορικής επιγραφής!
Σημείωση Ίσκρα:
Όταν η κυβέρνηση Σολτς υποστηρίζει τη σφαγή χιλιάδων αμάχων, κυρίως παιδιών, στη Γάζα, η βεβήλωση του μνημείου δεκάδων χιλιάδων αμάχων θυμάτων της Δύσης είναι απλά φυσική προέκταση της πολιτικής αυτής.
