Με φόντο την επικείμενη νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία και τον πόλεμο αντιπροσώπων με τη συλλογική Δύση οι ΗΠΑ έχουν ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο να φέρουν σε πέρας: Να διατηρήσουν την παγκόσμια εξουσία και να παρεμποδίσουν την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου.
Για να διασφαλιστεί η διαιώνιση αυτής της εξουσίας, ένα από τα κύρια καθήκοντα των ΗΠΑ είναι να αποτρέψουν τη δημιουργία στρατιωτικών και πολιτικών συμμαχιών μεταξύ δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό εφαρμόζεται επί του παρόντος με επιτυχία όσον αφορά στην αποτροπή οποιασδήποτε σχέσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κίνας αλλά και της Ρωσίας.
Όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη βοήθεια των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες είναι απολύτως υποταγμένες στη βούληση της Ουάσιγκτον, οι ΗΠΑ οικοδομούν ένα σιδηρούν παραπέτασμα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, καθώς και μεταξύ Ευρώπης και Κίνας.
Οι ΗΠΑ εξανάγκασαν τις ευρωπαϊκές χώρες να συμμετάσχουν στην ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.
Ταυτόχρονα, λόγω της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχασε πλήρως την πολιτική, οικονομική και χρηματοπιστωτική της δύναμη,
Γεωπολιτική των ΗΠΑ και προοπτικές πολέμου στην Ουκρανία
Όσον αφορά στην Κίνα, η Ουάσιγκτον ενισχύει τυχόν διαφωνίες μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και του νησιού της Ταϊβάν, καθώς και θρησκευτικά και εθνοτικά ζητήματα στην περιοχή Xinjiang Uygur και στο Θιβέτ, σε μια προσπάθεια να κλονίσει την εσωτερική σταθερότητα της Κίνας.
Καταβάλλει επίσης μεγάλες προσπάθειες για να υπονομευτεί η οικονομική και στρατιωτική ισχύς του Πεκίνου, η οποία σήμερα προκαλεί τις ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή.
Με την υποστήριξη των χωρών της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να εγκαταστήσει ένα ασιατικό σιδηρούν παραπέτασμα γύρω από το Πεκίνο προκειμένου να μειώσει τη γεωπολιτική επιρροή του και να εμποδίσει την ανάπτυξη της διεθνούς εφοδιαστικής της Κίνας.
Σε μια προσπάθεια συγκράτησης της Κίνας, εκτός από την τροφοδότηση των συγκρούσεων στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται σε εμπορικούς πολέμους και επιβολή τεχνολογικών αποκλεισμών, γεγονός που έχει ισχυρό αντίκτυπο στην ανάπτυξη της Κίνας.
Όσον αφορά στη Ρωσία, οι ΗΠΑ τροφοδοτούν συγκρούσεις, πρώτα απ όλα, σε εθνοτικά στενές και ομο-ορθόδοξες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία, η Γεωργία και η Αρμενία, με στόχο να διακόψουν τη σχέση μεταξύ Ρωσίας με αυτές τις χώρες και να τις μετατρέψουν σε εχθρικά κράτη.
Έτσι, η Ουκρανία μεταρρυθμίστηκε έντονα πνευματικά, διανοητικά, ιστορικά, πολιτικά και οικονομικά από το 1992 έως το 2022 που μετατράπηκε σε εχθρό της Ρωσίας.
Η Ουάσιγκτον συνεχίζει παρόμοιες επιχειρήσεις στη Μολδαβία, τη Γεωργία και την Αρμενία.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ΗΠΑ προσπαθούν να περιορίσουν την ανάπτυξη της Ρωσίας προκειμένου να μη μετατραπεί σε ένα από τα πιο ισχυρά προπύργια ενός πολυπολικού κόσμου.
Ένα παράδειγμα είναι η Ουκρανία, όπου η Ρωσία διεξάγει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση από το 2022.
Υπάρχουν πολλά σενάρια περαιτέρω εξέλιξης της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.
Η μετάβαση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης σε μια μακροπρόθεσμη φάση:
Από τη σκοπιά της Ρωσίας, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε:
– μείωση της βάσης πόρων που είναι απαραίτητη για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων
– αυξημένη αστάθεια, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο
– μεγαλύτερη πιθανότητα άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με τις ένοπλες δυνάμεις των χωρών του ΝΑΤΟ, δηλαδή η σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας μπορεί να κλιμακωθεί σε περιφερειακή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ εκπαιδεύει το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας, προμηθεύει όπλα, παρέχει επιχειρησιακές και τακτικές πληροφορίες, διευκολύνει τις επικοινωνίες και διεξάγει τον πολεμικό σχεδιασμό.
Εξάλλου στον πόλεμο αντιπροσώπων (proxy war) εκτός από τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, δυτικοί μισθοφόροι και ειδικές δυνάμεις μεμονωμένων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στις εχθροπραξίες στην Ουκρανία.
– Αύξηση της πιθανότητας ανάπτυξης τακτικών πυρηνικών όπλων στο πεδίο της μάχης, θέτοντας το έδαφος για την κλιμάκωση μιας περιφερειακής στρατιωτικής σύγκρουσης σε παγκόσμια στρατιωτική.
Στρατιωτική ήττα της Ουκρανίας
Οι στρατιωτικοί, δημογραφικοί και οικονομικοί πόροι της Ρωσίας μπορούν να εξασφαλίσουν τη νίκη επί της Ουκρανίας.
Ταυτόχρονα, τα κύρια χαρακτηριστικά της πλήρους νίκης της Ρωσίας περιλαμβάνουν:
– Το χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη της νίκης δεν εκτείνεται σε βάθος
– Μετά τη νίκη της Ρωσίας, η Ουκρανία δεν μπορεί να γίνει μέρος του δυτικού κόσμου
– Δεν υπάρχουν περιθώρια για την αναβίωση του μιλιταρισμού στην Ουκρανία. Απαιτείται η κατεδάφιση των υπόλοιπων στρατιωτικών βιομηχανιών και των ενόπλων δυνάμεων
– Την καταστροφή της υποκινούμενης αντάρτικης αντίστασης στα εδάφη των νέων περιοχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας
– Η ιδεολογία Bandera (ναζιστική) πρέπει να εξαλειφθεί εντελώς. Ένα πιθανό στρατηγικό καθήκον για τη Ρωσία το 2024 μπορεί να είναι η απελευθέρωση των κύριων τμημάτων της νέας Ρωσίας (προσαρτημένες περιοχές της Ουκρανίας) αλλά και στρατηγικά σημαντικών περιοχών, όπως η Οδησσός και το Kharkiv.
Ο έλεγχος του Kharkiv θα μειώσει δραματικά τις δυνατότητες του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της Ουκρανίας.
Παγώνει η ένοπλη σύγκρουση
Αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας μέσω της προμήθειας σύγχρονων όπλων και της χρηματοδότησης από 31 χώρες του ΝΑΤΟ, καθώς και στην περαιτέρω συσπείρωση των χωρών του ΝΑΤΟ ενάντια στον κοινό τους εχθρό (Ρωσία) και την κλιμάκωση των κυρώσεων εναντίον της.
Η Ουκρανία θα παραμείνει εχθρός της Ρωσίας για δεκαετίες και δεν θα σταματήσει τις προετοιμασίες για στρατιωτικές επιχειρήσεις και μάχες για τα εδάφη που έχασε.
Έτσι, οποιοδήποτε πάγωμα της σύγκρουσης θα οδηγήσει σε μια πιο επικίνδυνη στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ της Ρωσίας και του ενωμένου μπλοκ Ουκρανίας-ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, οι παγκόσμιες ελίτ και οι πολυεθνικές εταιρείες που συνδέονται με στρατιωτικά-βιομηχανικά συγκροτήματα θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό είτε για να παρατείνουν την ουκρανική κρίση είτε για να τη μετατρέψουν σε μεγαλύτερο περιφερειακό πόλεμο.
Επί του παρόντος, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στρατεύματα από μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία να εισέλθουν σε περιοχές της δυτικής Ουκρανίας.
Αυτό θα μπορούσε να μετατρέψει τη στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ σε μια ανοιχτή καυτή φάση στο πλαίσιο ενός περιφερειακού πολέμου.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ είναι πεπεισμένη ότι η Ρωσία δεν θα χτυπήσει το έδαφος οποιασδήποτε χώρας του ΝΑΤΟ, φοβούμενη μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση.
Ο ρόλος των πυρηνικών
Επίσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν φοβούνται ακόμη την ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία με σκοπό τις επιθέσεις σε κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη, για να μην αναφέρουμε τη χρήση στρατηγικών πυρηνικών όπλων κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ωστόσο, τα πυρηνικά όπλα της Ρωσίας αποτρέπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες από την άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση.
Έτσι, η ένοπλη σύγκρουση διεξάγεται μέσω της Ουκρανίας.
Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως αναλώσιμο υλικό για να αποδυναμώσει τη Ρωσία.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το στρατιωτικό τους δόγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να χρησιμοποιήσουν τακτικά πυρηνικά όπλα για προληπτικά χτυπήματα στο πεδίο της μάχης, εάν η στρατηγική κατάσταση το απαιτεί.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι λογικό για τη Ρωσία να ξεκαθαρίζει ότι εάν η ένοπλη σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας κλιμακωθεί σε περιφερειακό πόλεμο κατά του μπλοκ Ουκρανίας-ΝΑΤΟ και εάν συνεχιστούν τα πλήγματα με πυραύλους cruise μεγάλου βεληνεκούς, κατασκευής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο ρωσικό έδαφος, τότε οι στρατηγικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ σε διάφορες χώρες του ΝΑΤΟ θα χτυπηθούν με τακτικά πυρηνικά όπλα ως απάντηση.
Στην περίπτωση αυτή μόνο επιδεικτικά χτυπήματα μπορούν να εξασφαλίσουν την αποκλιμάκωση της ένοπλης σύγκρουσης στην Ευρώπη.
Φυσικά, η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.
Ωστόσο, μια τέτοια κλιμάκωση είναι απαράδεκτη για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αποτροπή ενός παγκόσμιου πολέμου είναι κόκκινη γραμμή όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Λαμβάνοντας υπόψη το ενδεχόμενο ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από τις ΗΠΑ, πρέπει να σημειωθεί ότι σε σύγχρονες συνθήκες υβριδικού πολέμου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας, γεωπολιτικά εσφαλμένες εκτιμήσεις μπορεί να γίνουν πηγή κινδύνου.
Αυτό αυξάνει τη δυσπιστία μεταξύ των κρατών αλλά και την πιθανότητα σύγκρουσης.
Για να μειωθούν οι κίνδυνοι τέτοιων καταστάσεων, υπάρχει ανάγκη να αναπτυχθεί ένας ενιαίος διεθνής μηχανισμός αξιολόγησης της συμπεριφοράς των κρατών, χρησιμοποιώντας αντικειμενικές μεθόδους.
Όσον αφορά στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, Αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία αποκάλυψε σοβαρά προβλήματα.
Η αμερικανική στρατιωτική-βιομηχανική βάση έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες και έχει αποδειχθεί ανίκανη να ανταποκριθεί στις τρέχουσες στρατιωτικο-πολιτικές φιλοδοξίες.
Ο δικτυοκεντρικός πόλεμος
Ο χρόνος αντικατάστασης για κρίσιμο στρατιωτικό υλικό μπορεί κατά μέσο όρο να υπερβαίνει τα 10 χρόνια.
Επιπλέον, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μαζική παραγωγή απλών και φθηνών αυτόνομων θαλάσσιων drones για τη διεξαγωγή «δικτυοκεντρικών πολέμων» πιο αποτελεσματικά.
Η κύρια ιδέα του «δικτυοκεντρικού πολέμου» είναι η ενσωμάτωση όλων των δυνάμεων και των μέσων σε έναν ενιαίο χώρο πληροφοριών, που καθιστά δυνατό τον πολλαπλασιασμό της αποτελεσματικότητας της χρήσης τους.
Ένα ενιαίο δίκτυο εγκαταστάσεων πληροφοριών, επικοινωνιών και ελέγχου συνδέεται με ένα δίκτυο όπλων καταστροφής, μάχης και δικτύων υλικοτεχνικής υποστήριξης.
Τα χαρακτηριστικά του «δικτυοκεντρικού πολέμου» είναι ιδιαίτερα έντονα σήμερα στην Ουκρανία και προβλέπουν τέσσερις κύριες φάσεις του πολέμου:
1) επίτευξη υπεροχής πληροφοριών μέσω της προηγμένης καταστροφής (απενεργοποίηση, καταστολή) του συστήματος πληροφοριών και υποστήριξης πληροφοριών του εχθρού.
2) απόκτηση αεροπορικής υπεροχής με την καταστολή (καταστροφή) του συστήματος αεράμυνας του εχθρού.
3) η συνεπής καταστροφή εχθρικών όπλων που έμειναν χωρίς έλεγχο και πληροφορίες, κυρίως πυραυλικά συστήματα, αεροπορία, πυροβολικό και τεθωρακισμένα οχήματα.
4) Τελική καταστολή ή καταστροφή των θυλάκων αντίστασης του εχθρού. Για την επιτυχή υλοποίηση καθεμιάς από τις παραπάνω φάσεις, είναι απαραίτητη η λήψη των αναγκαίων πληροφοριών για τη δύναμη του εχθρού.
Η στρατηγική ήττα των ΗΠΑ
Από τη μία πλευρά, οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει πολλά στην προοπτική της ήττας, της αποσταθεροποίησης και της κατάρρευσης της Ρωσίας μετά τη νίκη της συμμαχίας Ουκρανίας-ΝΑΤΟ στην ένοπλη σύγκρουση.
Προφανώς, οι ΗΠΑ δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο άμεσης αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2023, ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες η Task Force on Strategic Options ως υποεπιτροπή του Defense Science Council (DSB).
Το καθήκον της νέας δομής είναι να αποφύγει το υψηλό κόστος της επέμβασης των ΗΠΑ, όσον αφορά στο στρατιωτικό προσωπικό και την απώλεια πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων, σε περίπτωση άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με χώρες που διεκδικούν περιφερειακή ισχύ.
Η Task Force εμπλέκεται στην ανάπτυξη νέων όπλων και στρατηγικών αντιλήψεων προκειμένου να νικήσει τη Ρωσία και την Κίνα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης.
Από την άλλη, η Ρωσία έχει επενδύσει στην ήττα της συμμαχίας Ουκρανίας-ΝΑΤΟ.
Εάν η Ρωσία κερδίσει, η Ουκρανία είτε θα παραμείνει ουδέτερο κράτος, χάνοντας περισσότερο από το 60-70% της επικράτειάς της, είτε θα εξαφανιστεί από τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη.
Η ήττα της συμμαχίας Ουκρανίας-ΝΑΤΟ και κατ’ επέκταση των Ηνωμένων Πολιτειών, θα οδηγήσει σε μια πιο σημαντική αποτυχία.
Οι προσπάθειες των ΗΠΑ να παρεμποδίσουν τη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική συνεργασία μεταξύ των νέων κέντρων εξουσίας και να εξασφαλίσουν την καταστροφή της ατομικής τους δυναμικής, θα έχουν αποδειχθεί μάταιες, όπως και οι προσπάθειες διατήρησης της αμερικανικής ηγεσίας στον πολυπολικό κόσμο.
Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό οι ΗΠΑ να επιχειρήσουν να «παγώσουν» ή να παρατείνουν την ουκρανική σύγκρουση για πολλά χρόνια.
