Η ιστορία δεν κάνει άλματα, είναι μία συνεχής πορεία, μια εξέλιξη του ανθρώπινου δράματος μέσα στο χώρο και το χρόνο.
Οι ιδεολογίες μας και οι προκαταλήψεις μας δεν μπορούν να ακυρώσουν καμία ιστορική περίοδο, η οποία, είναι λογικό να έχει και φωτεινές και σκοτεινές πτυχές, ιδιαίτερα, όπου αναφύονται θέματα εθνικά ή προσπάθειες ανασύστασης του κράτους. Εκεί, ακριβώς, ανθεί η προπαγάνδα, η οποία πάντοτε κοντράρεται με την παράδοση… Και παράδοση είναι η συνέχεια ενός πολιτισμού, ο οποίος παραδίδεται από γενιά σε γενιά, με την προϋπόθεση ό,τι κάθε γενιά προσθέτει κάτι δικό της. Η παράδοση είναι αντίθετη με τη συντήρηση… Αντίθετη με τη στείρα εμμονή αυτών που θέλουν να παρουσιάζουν γεγονότα και καταστάσεις με τον τρόπο που τους συμφέρει…
Λόγω παράδοσης ο Μάρτιος είναι φορτωμένος με μνήμες. Μνήμες ιστορικές, οι οποίες συγκρούονται με την καχεκτική μας ιστορική παιδεία… Μνήμες που προσπαθούν ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο το επίπεδο της ιστορικής αυτοσυνείδησης των Νεοελλήνων. Μνήμες που προβάλλουν τη χρηστική ανάγνωση της ιστορίας, η οποία αυτοαναιρείται μέσα από τις πρακτικές εφαρμογές της στο πλαίσιο του βίου του Νεοελληνικού κράτους. Μνήμες από τις πτώσεις και τις ανατάσεις ενός γένους, το οποίο στη διάρκεια της τετρακοσάχρονης τουρκικής σκλαβιάς, έδωσε στην τότε “απαστράπτουσα” Ευρώπη, μαθήματα Ελληνικού Διαφωτισμού. Μνήμες γεμάτες από τη θυσία χιλιάδων ραγιάδων – ανδρών και γυναικών!
Ας σταθούμε όμως, έτσι, σα μνημόσυνο, σαν τρισάγιο, σε μία ξεχωριστή προσωπικότητα του Αγώνα, τον Στρατηγό Γεώργιο Καραϊσκάκη, αυτόν τον λαϊκό ήρωα, το γιο της καλογριάς, που πολεμήθηκε άγρια και ύπουλα από τους Τούρκους και Έλληνες φεουδάρχες και τους αστούς της εποχής (Μαυροκορδάτο κ.α.)
Η μάνα του, τον γέννησε σε μια σπηλιά, στο Μαυρομμάτι της Καρδίτσας, γι αυτό και μέσα του λυσσομανούσε ο άνεμος της απειθαρχίας! Πνευματικό παιδί του Κατσαντώνη, γαλουχήθηκε με την ιδέα της αντίστασης και της ανατροπής! Ανυπόταχτος, αγέρωχος και Αριστοφανικά βωμολόχος, κατάφερε μέσα σ’ αυτήν την λαίλαπα των εγχώριων ολιγαρχών και των ξένων αφεντάδων, να ηγηθεί της Επανάστασης, άγρυπνος φρουρός στο πλάϊ του Κολοκοτρώνη, ένας Έλληνας Τσε Γκεβάρα!
Φυλλομετρώντας την ιστορία, διαβάζω στην ιστορική αναφορά των Τ. Μαντζιούρα – Λ. Τσιβόλα τα εξής: «Τον Ιούνιο του 1823 ο Μουσταής πασάς της Σκόντρας, βρίσκεται στα Τρίκαλα και με σκοπό, αφού υποτάξει τ’ αρματολίκια των Αγράφων και του Ασπροποτάμου, να τιμωρήσει τους απείθαρχους Καραϊσκάκη και Στορνάρη, και ν’ ανοίξει το δρόμο προς την Δυτική Ελλάδα και το Μεσολόγγι. Το μαντάτο ήταν ανησυχητικό διότι ο παραγκωνισμένος ως τότε Αλβανός πασάς, εκστράτευσε κινητοποιώντας Γκέκηδες, Σκοδριάνους και Μιδρίτες πολεμιστές διαβόητους για το μένος τους. Την 1ην Ιουλίου 1823, αφού τοποθετήθη εδώθε του ποταμού Σαλαμπριάς (Πηνειού) δύο ώραις εις το χωρίον Πουλιάνα, έστειλε στον Καραϊσκάκη επιστολή: “Με λέγουν Μαχμούτ πασιά Σκόδρα,. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς. Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Όποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Όποιος δεν θέλει, ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε”. Είναι πολύ πιθανό ότι το διάστημα αυτό ο Καραϊσκάκης βρίσκεται στο Λεοντίτο, απ’ όπου και η απάντησή του στον Μαχμούτ: “Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω».
Το μόνο που του ταιριάζει απόλυτα, είναι το τραγούδι που του έγραψε ο Διονύσης Σαββόπουλος 150 χρόνια αργότερα: “Πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος, κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς;”
