ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΣΗ
Με καταγωγή από τη Μακρακώμη ο Θανάσης Μπαρτσώκας είναι νεαρός μαθητής, όταν έρχεται στην Αθήνα σε ηλικία 13 χρονών , στο Παγκράτι .Στη συνέχεια τον βρίσκουμε φοιτητή του Μαθηματικού στην Πάτρα να συμμετέχει στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΙΕΦΕΕ και της ΚΝΕ και ως νεαρός μαθηματικός στέλεχος του ΚΚΕ στην αγαπημένη του, μετέπειτα,ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ.
Είναι η εποχή που η επανάσταση της Κούβας δεν είναι μακρινό γεγονός , η εξέγερση του Πολυτεχνείου συγκινεί και επηρεάζει το κίνημα . Η ήττα του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού με το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ δημιουργεί έναν αέρα αισιοδοξίας. Ο σοσιαλισμός θεωρούνταν μια επίκαιρη και διαθέσιμη επιλογή , παρά μια ομιχλώδης ονειροπόληση κάποιου μακρινού μέλλοντος.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον η Καισαριανή διαθέτει μια ισχυρή πολιτική και αυτοδιοικητική προσωπικότητα, τον Παναγιώτη Μακρή, και εξίσου σημαντικό μια ομάδα νεαρών στελεχών του ΚΚΕ που εμφυσούν αυτό τον ενθουσιασμό, την αισιοδοξία και το ριζοσπαστισμό στην επεξεργασία των πολιτικών παρεμβάσεων στο δήμο της Καισαριανής. Βάζουν ζητήματα Πολιτισμού (Δημοτικό Θέατρο Καισαριανής κ.α.) , εξασφάλισης και αξιοποίησης δημόσιων χώρων , εξασφάλιση ποιοτικής κατοικίας με οργανωμένη δόμηση σ’ ένα σύγχρονο και αναβαθμισμένο πολεοδομικό περιβάλλον με την ευθύνη και συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου. Σε αντίθεση με την Καραμανλική πεπατημένη , από τη δεκαετία του ’50, εφαρμογή της αντιπαροχής.
Ο Θανάσης διαδραματίζει έναν ουσιαστικό και καθοριστικό ρόλο σε αυτή την ομάδα και είναι ο συνδετικός της κρίκος. Η συμβολή του είναι ουσιαστική στην κατάληψη του Σκοπευτηρίου το 1983 για την αποβολή της Σκοπευτικής Εταιρείας και την απόδοση του χώρου στον Καισαριανιώτικο Λαό με τη δημιουργία Πάρκου , ανάδειξη του χώρου των εκτελέσεων σε παγκόσμιο σύμβολο αντιφασιστικής πάλης με την ιστορική του αξία. Αξίες που έχει ανάγκη η σημερινή εποχή. Η δεκαετία του ’80 ήταν η άνοιξη του δήμου Καισαριανής . Ήταν αυτές οι πολιτικές που τον έκαμαν σημαία της αριστεράς, και όχι μόνο, στο χώρο της αυτοδιοίκησης. Η συμμετοχή πλέον του Θανάση στην αυτοδιοίκηση είναι δεδομένη με την εκλογή του στο δημοτικό συμβούλιο και στη συνέχεια την εκλογή του ως πρόεδρος αυτού. Είναι χαρακτηριστική η εμπιστοσύνη και η επιμέλεια που δείχνει για τη νεολαία και ιδιαίτερα τη μαθητική με πολιτικές παρεμβάσεις που τις ονόμαζε Κύμα Νεολαίας.
Μέσα από ένα πολιτικό περιβάλλον που το χαρακτηρίζει η συλλογική σκέψη και η δράση, ανατέλλει ο αυτοδιοικητικός Θανάσης. Ανατέλλει ο πολιτικός Θανάσης Μπαρτσώκας.
Ο Θανάσης , όπως όλοι μας , έζησε την κατάρρευση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης με όλες τις συνέπειες που είχε στο αριστερό κίνημα και μια από αυτές ήταν και η διάσπαση του ΚΚΕ το 1991.
Η ήττα αυτή ήρθε να επιβαρύνει την αριστερά με την πολιτική μελαγχολία που υπήρχε από την εποχή της Εθνικής Αντίστασης και του εμφυλίου , την εποχή της δεκαετίας του ’60 με το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Δεν σημαίνει απόδραση , παραίτηση , στασιμότητα. Ξυπνά τη μνήμη των νικημένων με τις ανεκπλήρωτες ελπίδες του παρελθόντος , με την προσδοκία να ζωντανέψουν ξανά. Να διασώσουν την ανάμνηση των εμπειριών του παρελθόντος για να τις παραδώσουν στο μέλλον ξεκινώντας γόνιμο διάλογο με νέα ρεύματα σκέψης και κριτικής . Ο Θανάσης με συνέπεια κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Πάντα επεδίωκε τις ευρύτερες συναινέσεις και συμπράξεις χωρίς να χάνει το ριζοσπαστισμό του . Για το Θανάση ,αυτοδιοίκηση είναι η ζωή , οι άνθρωποι , η φροντίδα των παιδιών και των νέων ανθρώπων . Για το Θανάση η αυτοδιοίκηση δεν είναι εταιρικό σχήμα με επιχειρησιακά σχέδια και αποδόσεις αλλά η επιβίωση και η ευημερία των κατοίκων. .Είναι η αποκέντρωση και η ουσιαστική συμμετοχική διαδικασία . Γι’ αυτό ο Θανάσης κρίθηκε και χαρακτηρίστηκε ως λαϊκός δήμαρχος .
Ο Θανάσης Μπαρτσώκας ύψωσε φωνή για την απλή αναλογική ,για το σαθρό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για την ανατροπή των πολιτικών που δολοφονούν τα ανθρώπινα όνειρα.
Αγωνιζόταν όπως έγραφε: «Για το δικαίωμα της πρόσβασης στην αξιοπρέπεια και στα απλά ανθρώπινα όνειρα» και συνέχιζε «Η υπόθεση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής κρύβει ένα μυστικό.Το μυστικό είναι ότι για να διαιωνιστούν οι πολιτικές που «δολοφονούν» τα ανθρώπινα όνειρα πρέπει να εξαφανιστούν ή να υποβαθμιστούν τα σύμβολα των αγώνων και της αντίστασης.»
Σήμερα μετά από χρόνιους αγώνες του λαού της Καισαριανής και των δημοτικών αρχών της πόλης έχει αποδοθεί στους κατοίκους όλης της Αθήνας ως σύμβολο αντίστασης απέναντι στο φασισμό και τον πόλεμο. Σύμβολο του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία , για την ειρήνη και τη δημοκρατία , για τη χειραφέτηση του ανθρώπου , την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό.
Ο Θανάσης εξέφραζε την ανησυχία , στο κείμενο του «Στόχος η φθορά των συνειδήσεων», ότι η αστική ελίτ θα προσπαθήσει να απενεργοποιήσει την ιστορική μνήμη απορρίπτοντας τη στράτευση των εκτελεσθέντων και να το παρουσιάσουν σαν πολιτιστικό καταναλωτικό προϊόν.
Ο Θανάσης προσπαθεί να επαναφέρει στη μνήμη αγώνες του παρελθόντος προσανατολισμένους στο μέλλον. Προσπαθεί να βρει το νήμα του Άρη Βελουχιώτη που συνδέει την καλύβα της Σπερχιάδας με το καφενείο του Κιολπέ στην Καισαριανή και τα βουνά της Ρούμελης και της Ευρυτανίας.
Γράφει σε ένα κείμενό του, με έμμετρη διάθεση, για «Τις παρέες των φεγγαριών που μικραίνουν».«Υπάρχουν και θα μεγαλώνουν «παρέες» με παλιές και κυρίως με καινούργιες μορφές που έτσι σε κάποια στιγμή το φεγγάρι θα γίνει ολόγιομο.
Υπάρχουν πάρα πολλοί που αν και η ψήφος τους μπορεί να μη μας άρεσε μπορούν να είναι στις παρέες των φεγγαριών.Θα συνεχίσω όσο μπορώ να σεργιανάω.Θα διαβάζω ξανά και ξανά το «ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα» έτσι γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι δεν προσέξαμε τα πουλιά δηλαδή τα νιάτα.Θα ξαναγεννηθούν λοιπόν παρέες όπως της πλατείας Μαβίλη,του Ελυζέ,και σε όλη την Ελλάδα».
Αυτό το Θανάση γνωρίσαμε, που αγαπούσε την όμορφη ζωή ,τις καλές παρέες, τα γλέντια και τις χαρές . Με τις ευαισθησίες του ,τις ανησυχίες του ,τα γραφτά του και τα έμμετρα, τις ουτοπίες για μια σοσιαλιστική κοινωνία ,που όπως έγραφε η Ρόζα Λούξεμπουργκ « Η νίκη του σοσιαλιστικού κινήματος όφειλε να ανθίσει στο έδαφος αυτών των ηττών»
Ο Θανάσης ήταν ο γείτονάς μας που μπορούσαμε να τον εμπιστευτούμε. Με τα προτερήματα του και τις αδυναμίες του. Τώρα που πέρασε η οδυνηρή στιγμή της απώλειάς του και πενθήσαμε ,τον επαναφέρουμε στη μνήμη δυναμικά συμφωνώντας μαζί του ότι: « για τον αγώνα όμως χρειάζεται και η έμπνευση και φυσικά τα όπλα.»
