Δεν υπάρχει, ίσως, πιο αντιρωσικό επιτελείο στη χώρα από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που, μαζί με τον αντιρωσισμό της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αλλά και άλλων πτερύγων της Βουλής και εκτός Βουλής, συμπεριλαμβανομένης μιας όψιμης “Νατοϊκής” αριστεράς, λειτουργεί καταστροφικά για τα οικονομικά συμφέροντα και ιδιαιτέρως για τα κυριαρχικά δικαιώματα και την ίδια την κυριαρχία της χώρας μας στο Αιγαίο αλλά και στην Κύπρο.
Ας μην ξεχνάμε πως ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας, που εξαπάτησαν κυριολεκτικά την Ρωσία και πέταξαν στα σκουπίδια, με τη συναίνεση της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ και τη σιωπή του ΚΚΕ, την μεγάλη συμφωνία για το Νότιο Ευρωπαϊκό Αγωγό με ρωσικό φυσικό αέριο, που υπέγραψα ως υπουργός Ενέργειας της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος αγωγός θα προμήθευε με αέριο Βαλκάνια και όλη την Κεντρική Ευρώπη.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ανάμεσα στα πολλά άλλα, ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που για πρώτη φορά και με αστήρικτες αναπόδεικτες δικαιολογίες, απέπεμψε αυθαίρετα από τη χώρα ρώσους διπλωμάτες, προσβάλλοντας τη Ρωσία και εγκαινιάζοντας έτσι το νέο ψυχρό πόλεμο ο οποίος έχει φτάσει σε κρίσιμο θερμό πόλεμο σήμέρα στην Ουκρανία.
Ας μην ξεχνάμε, τέλος, γιατί δεν υπάρχει τέλος, ότι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης, ο οποίος παρ’ ότι αντιπολίτευση, ψήφισε προκλητικά υπέρ της απαράδεκτης ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να υποβοηθήσει τον τραγικό πόλεμο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των κυβερνώντων ιεράκων της Δύσης κατά της Ρωσίας, επιτείνοντας μέχρι ασφυξίας τη Νατοϊκή περικύκλωση της τελευταίας.
Αυτό, όμως, που ήταν “αναπάντεχο” και εκτός κάθε “φαντασίας”, ήταν ότι θα έφτανε ο Αλ. Τσίπρας, χαιρετίζοντας στο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού κόμματος Σερβίας, να εκπέμψει μύδρους κατά της Ρωσίας, καταδικάζοντας με μελανούς χαρακτηρισμούς την “εισβολή” και την καθ’ αυτον Ρωσική “κατασκευή” πολέμου στην Ουκρανία, χωρίς μάλιστα να αναφερθεί καν, έστω για τα μάτια του κόσμου, σε ευθύνες της Ουκρανίας και της Δύσης, προκαλώντας έτσι την αποχώρηση του Ρώσου πρέσβη από το Συνέδριο ως αντίδραση στα συκοφαντικά περιφρονητικά λεγόμενα του Αλ. Τσίπρα για την πατρίδα του τη Ρωσία.
Δεν ξέρω αν ο Αλ. Τσίπρας νόμιζε, από κεκτημένη ταχύτητα, ότι μιλούσε σε καμιά πρωτεύουσα χώρας της Αν. Ευρώπης που διαπνέεται από λυσσώδη αντιρωσισμό. Το γεγονός όμως είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν σεβάστηκε ούτε ότι μιλούσε σε Συνέδριο κόμματος μιας πολύ φιλικής χώρας προς τη Ρωσία και ενός ακόμα πιο φιλικού προς το ρωσικό λαό όπως ο Σερβικός, οι οποίοι όχι μόνο τρέφουν θερμά αισθήματα προς τη Ρωσία και το λαό της αλλά και αυτές τις ώρες που ξαναδοκιμάζονται από τον Αλβανικό εθνικισμό στο Κόσοβο, ο οποίος έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, έχουν ως μοναδικό στήριγμά τους τη Ρωσία, η οποία στέκεται στο πλευρό της δοκιμαζόμενης Σερβίας ενάντια σε έναν νέο ακρωτηριασμό της.
Ο Αλ. Τσίπρας με τη στάση που κράτησε στο Βελιγράδι δεν επέδειξε για άλλη μια φορά ούτε τον στοιχειώδη σεβασμό στη Ρωσία αλλά και κυρίως προκάλεσε βαριά τη Σερβία και έσπειρε απογοήτευση στον Σέρβικο λαό.
Άλλα πράγματα προφανώς περίμεναν να ακούσουν από τον Τσίπρα οι Σέρβοι φίλοι μας, που τόσο τους έχει ανάγκη και η χώρα μας τούτες τις δύσκολες στιγμές. Περίμεναν να ακούσουν για την θερμή και έμπρακτη αλληλεγγύη της πατρίδας μας απέναντί τους και την απεριόριστη καταδίκη μας στην επίθεση του Αλβανικού εθνικισμού και στην δεύτερη επίθεση που δέχονται ξανά από τα ιμπεριαλιστικά Δυτικά κέντρα. Επίσης περίμεναν να ακούσουν τις πρωτοβουλίες που θα πρότεινε ο Αλ. Τσίπρας να αναληφθούν από την Ελλάδα για να καταγγελθεί η ρατσιστική στρατηγική της Δύσης απέναντι στη Σερβία, η οποία αναπτύσσεται στο όνομα της απομόνωσης και περικύκλωσης της Ρωσίας.
Όλα τούτα όμως είναι τόσο ξένα προς τον Αλ. Τσίπρα όσο του είναι ξένη και αδιανόητη πλέον μια στάση που δεν θα είναι δουλοπρεπής προς τη Δυτική νεοαποικιοκρατία.
Ο πατριωτικός κόσμος της Ελλάδας, όμως, δεν αποδέχεται και αντίθετα θυμώνει και εξοργίζεται από γονυπετείς προς τη Δύση στάσεις όπως αυτή του Αλ. Τσίπρα στο Βελίγράδι και του Ν.Δένδια στην Πρίστινα, οι οποίες όχι μόνο πλήττουν ιστορικούς φίλους αλλά και ευνοούν την επεκτατική φιλοαλβανική στρατηγική της Άγκυρας στα Βαλκάνια.
Π. Λαφαζάνης
Επικεφαλής του “Δημοκρατικού Κινήματος Εθνικής Απελευθέρωσης” (ΔΗ.Κ.Ε.Α)
