Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται σε μια κατηγορία γυναικών πολιτικών – αρκετά σημαντική και ανερχομένη – που στηρίζει το πολιτικό τους «είναι» και την πολιτική τους καριέρα αποκλειστικά ή κυρίως στην εξωτερική εμφάνιση, ιδιαίτερα εάν αναφέρεται σε γυναίκες «εντυπωσιακού κάλλους». Αυτό επιδιώκουν και προβάλουν, γνωρίζοντας πολύ καλά πως αυτό ακριβώς επιδιώκουν και αναζητούν τα Μέσα Ενημέρωσης. Πρόκειται για ένα παιχνίδι αλληλεπίδρασης συμφερόντων που λέει απο την μεριά της γυναίκας πολιτικού «Σου δίνω εντυπωσιακή ομορφιά γιατί αυτό ζητάς και εσύ με προβάλεις συνέχεια» και απαντούν τα Μέσα Ενημέρωσης «Θέλουμε εντυπωσιακές γυναίκες πολιτικούς γιατί ανεβαίνει η τηλεθέαση. Κερδίζουμε εμείς τηλεθέαση και εσύ προβολή». Ένα διαρκές «δούναι–λαβείν» που προβάλει αποκλειστικά ομορφιά ως βασικό η μοναδικό προσόν, αποκλείοντας ταυτόχρονα άλλες γυναίκες πολιτικούς που δεν είναι τόσο «εντυπωσιακές» στην εμφάνιση αλλά πολύ πιο αξιόλογες στη νοητική επάρκεια και στα προσόντα. Και φυσικά αδικούνται κατάφωρα.
«Σοκαρισμένη» η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «σοκαρισμένο» το ΠΑΣΟΚ, «σοκαρισμένη» η Ελλάδα απο το τελευταίο ακριβοπληρωμένο κατόρθωμα μιας ωραιοποιημένης και υπερτιμημένης «πολιτικής ανυπαρξίας» που ακούει στο όνομα Εύα Καϊλή. Όλοι (δήθεν) σοκαρίστηκαν όταν ανακάλυψαν ξαφνικά πως ο «Βασιλιάς είναι γυμνός», η «βασίλισσα» στην προκείμενη περίπτωση. Ίσως να έχουν «σοκαριστεί» και οι 145.000 (!) ψηφοφόροι της Εύας Καϊλή που ψήφισαν (βλακωδώς και ηλιθίως) στις τελευταίες ευρω–εκλογές μια εντυπωσιακά όμορφη – τεχνητής ή φυσικής ομορφιάς– εκπρόσωπο του γυναικείου φύλου μόνο και μόνο γιατί ήταν εμφανίσιμη, προκλητική στο λιμπιντικό υποσυνείδητο του ανδρικού φύλου και πολλά υποσχόμενη όσον αφορά τις «ικανότητες» της – αποκλειστικά και μόνο λόγω εντυπωσιακής εμφάνισης– στο να προωθεί πολλά φανερά αλλά και μυστικά σχέδια μεγάλων συμφερόντων εταιρειών και πάμπλουτων κρατών εμίρηδων. Πολιτικά ανύπαρκτη, απο άποψη ευφυΐας μετριότατη αλλά παμπόνηρη και το οποίο άλλωστε ήταν το μοναδικό της προσόν, στηριζόμενη μόνο στην εμφάνιση της και τα επικοινωνιακά συμπαρομαρτούντα, χαρακτηρολογικά υπερ–φιλόδοξη, ηθικά αδίστακτη και προσηλωμένη στο μοναδικό στόχο της πολιτικής της «καριέρας», το χρήμα και το οποίο αποτελούσε τον μοναδικό της θεό, αυτόν που προσκυνούσε ολημερίς, φαντασιώνονταν νυχθημερόν και το οποίο χρήμα αποτελούσε το «κεντρί» που ερέθιζε την ασύστολη λαιμαργία της στο να «μεγαλώνει τα μετρητά», να ικανοποιεί την νοσηρή ματαιοδοξία της και την «αυτο–επιβράβευση» της ως «ικανής μεσολαβήτριας με το αζημίωτο» (κοινώς «καταφερτζούς») στο να κλείνει μεγάλες δουλειές προς χάριν των μεγαλων υποστηρικτών της. Εκθείαζε –21/11/2022, λόγος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο– το Κατάρ των 6.350 νέκρων εργατών προς χάριν του Μουντιάλ, παρουσιάζοντας το μάλιστα ως «πρότυπο προστασίας εργασιακών δικαιωμάτων» (!), χωρίς ίχνος ντροπής και χωρίς να τρίζουν τα κόκκαλα των ιδρυτών του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να αισχύνονται οι κατάπτυστοι σοσιαλιστές της κάκιας ώρας της Ευρω/Σοσιαλιστικής ομάδας αλλά και χωρίς να την καταγγέλλουν δημοσίως – και όχι στα «κρυφά πηγαδάκια»– όλοι οι υπόλοιποι Ευρωβουλευτές των υπολοίπων κομμάτων της Ευρωβουλής, αυτής της υπερ–προνομιούχας κάστας της Ελίτ που ζει μέσα στη χλιδή εν μέσω Ευρωπαϊκής οικονομικής και κοινωνικής αθλιότητας, εν μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης των 5 εκατομμύριων αστέγων, των δεκάδων εκατομμύριων ανέργων και των ακόμη περισσότερων φτωχών που δεν έχουν χρήματα ούτε για θέρμανση ούτε για τα βασικά τρόφιμα !
Το πρότυπο της Εύας Καϊλή, αυτό δηλαδή που ανεμπόδιστα και προπαγανδιστικά πέρασε τα τελευταία 15–18 χρόνια που ήταν υποψήφια βουλευτίνα στην Α’ Θεσσαλονίκης και μετέπειτα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν απλό, απλούστατο και «πιασάρικο», προωθήθηκε δε ασύστολα απο τα Μέσα Ενημέρωσης της Νεοφιλελεύθερης Πολιτικής Ορθότητας. Τι προωθεί η Πολιτική Ορθότητα τα τελευταία 20 χρόνια διεθνώς αλλά και στη χώρα μας; Νέες γυναίκες στη Πολιτική με μπόλικο άρωμα νεοφιλελεύθερου φεμινισμού της κακιάς ώρας, εντυπωσιακής εξωτερικής εμφάνισης – διανοητικά και επαγγελματικά προσόντα δεν πολυχρειάζονται, αρκούν τα αισθητικά, κατά πρώτο λόγο– και με πονηρές τακτικές επικοινωνιακά ώστε να μην λένε στον «πολιτικό» τους λόγο τίποτα απολύτως νομίζοντας οι ίδιες πως «λένε τα πάντα», αόριστες τοποθετήσεις «γενικών και αορίστων καθηκόντων» και ταυτόχρονα ικανότητες για αμέτρητες «εκδουλεύσεις» χρηματικού χαρακτήρα βασιζόμενες κατά πρώτο λόγο στην ακόρεστη απληστία της μεσολαβήτριας αλλά κυρίως στην «ικανότητα» της να μαγνητίζει το ανδρικό βλέμμα, πάντα «επιρρεπές» στις εντυπωσιακά όμορφες γυναίκες ανύπαρκτων άλλων προσόντων! Η εξίσωση της ανταλλαγής είναι απλούστατη, «είμαι εντυπωσιακά όμορφη, υπερ–φιλόδοξη, δυνητικά επικίνδυνη εάν δεν ικανοποιήσεις τις φιλοδοξίες μου, μην το ξεχνάς!» και το δεκτικό ανδρικό υποσυνείδητο το μεταφράζει πιο «συνοπτικά» – «είσαι πολύ όμορφη, με πολλά συνυποσχετικά» ! Η γυναίκα προκαλεί ή «προτείνει» (πιο ευγενικά και «καθώς πρέπει») και ο άνδρας «τσιμπάει» την πετονιά με το στόμα ολάνοιχτο. Δόλωμα δεν χρειάζεται. Στη πράξη μπορεί να μην «γίνει τίποτε» όμως η διαδικασία είναι εκπληκτικά απλή, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ρωτήστε και την Κλεοπάτρα.
Αυτο το πρότυπο όπως της Εύας Καϊλή, προωθείται μανιωδώς απο τα Μέσα Ενημέρωσης αλλά και τις ίδιες τις γυναίκες πολιτικούς που έχουν ανάλογα αισθητικά προσόντα, αποκτούν μάλιστα και ανάλογο «ψυχολογικό τύπο» – για να θυμηθούμε και τον Karl Jung – με τα ιδιαίτερα ψυχολογικά χαρακτηριστικά Μπλαζέ ύφος, ασυγκράτητη φιλοδοξία που ξεχειλίζει, απληστία και ματαιοδοξία ενωμένες «στη συσκευασία του ενός», υπεροψία στο κόκκινο και ασύστολη διαστολή του εγώ στον υπερθετικό και το οποίο εγώ τονίζουν και προβάλουν συνέχεια για να καλύψουν την μηδαμινότητα τους στους περισσότερους τομείς και την οποία μηδαμινότητα γνωρίζουν πολύ καλά, όσον αφορά δε τον πολιτικό τους λόγο πρόκειται για φληνάφημα «πλίνθων και κεράμων ατάκτως ερριμένων», κατά το κοινώς λεγόμενο ο πολιτικός τους λόγος αποτελείται απο τούβλα εκτοξευόμενα με καταπέλτη προς όλες τις κατευθύνσεις και με απρόβλεπτες συνέπειες. Φυσικά, σε συνεντεύξεις τους θα αρνηθούν την σκανδαλωδώς και μανιωδώς χλιδάτη ζωή που διάγουν, κατηγορώντας – ως συνήθως – το ανδρικό φύλο και την επάρατη «πατριαρχία» που τις κοιτάζει μόνο «σεξιστικά» λες και οι ίδιες δεν προβάλουν συστηματικά και με πονηρά επιδέξιο τρόπο αυτό ακριβώς το προσόν που διαθέτουν, την ομορφιά τους. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερος «σεξισμός» απο αυτόν που καλλιεργούν οι προαναφερόμενες γυναίκες πολιτικοί προβάλλοντας ως μοναδικό ή κύριο προσόν τους την ομορφιά. Είναι όντως «σεξισμός» αλλά από την μεριά των γυναικών. Για να μιλάμε με ειλικρίνεια.
Αυτός ο τύπος πολιτικής γυναίκας, είναι ο τύπος της femme fatale (μοιραίας γυναίκας) δηλαδή της γυναίκας του vivere pericolosamente («ζην επικινδύνως») ακριβώς γιατί η ίδια είναι μια femina pericolosa (επικίνδυνη γυναικά) που διαρκώς ρίχνει την ευθύνη στους άλλους αλλά όχι στον εαυτό της. Είναι πολύ πιθανό την ίδια τακτική να ακολουθήσει και η Εύα Καϊλή ρίχνοντας την ευθύνη σε άλλα πρόσωπα, υποστηρίζοντας εσκεμμένα – πολύ πιθανό – πως «Τα λεφτά δεν είναι δικά μου αλλά του άνδρα μου και του πατερά μου! Αυτοί φταίνε, φυλακίστε τους!» (Λίγη υπομονή και μην αδημονείτε). Είναι το αρχέτυπο του επικίνδυνου γυναικείου τύπου που κυριολεκτικά «ζαλίζει» την λογική λειτουργία, μαγεύει «τας φρένας» τονίζοντας την «απομείωση της πρωτοκαθεδρίας της λογικής και της ευφυΐας». Η σοφία των αρχαίων λαών, κυρίως Ελλήνων και Ρωμαίων, το είχε επισημάνει καταλληλά και οποίος διαβάσει έστω και ελάχιστα την αρχαιά ελληνική ή ρωμαϊκή γραμματεία θα το διαπιστώσει εύκολα, σήμερα όμως ζώντας τον «αστικό πολιτισμό της παρακμής» και την βαλκανική του εκδοχή που είναι ο νεοελληνικός αχταρμάς, οι αξίες αντιστράφηκαν. Ο αστικός πολιτισμός της αγγλοσαξονικής σχολής προβάλει τον «αεράτο» τύπο γυναίκας που προωθείται απο την βιομηχανία του θεάματος και της πολιτικής που πλέον έχουν συζευχθεί αδιάσπαστα σε ένα ενιαίο σύνολο. Τύπος κενός περιεχομένου αλλά γεμάτος «αισθητική απόλαυση» για το φιλοθεάμον κοινό, με κατάλληλη προωθητική διαφήμιση δίπλα σε «μεγάλα ονόματα» του Πανεπιστημιακού χώρου αλλά και λοιπούς «οργανικούς διανοουμένους» (θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε και «οργανικούς τενεκέδες») του πολιτικού χώρου, επικοινωνιολόγους και λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις». Η φωτογραφία που δείχνει τον κ. Βαγγέλη Βενιζέλο δίπλα στην Εύα Καϊλή, επιβεβαιώνει και αυτή η φωτογραφία αλλά και πολλές άλλες μαζί με την Καϊλή βγαλμένες με πολλούς πολιτικούς άλλων κομμάτων που σήμερα «κάνουν την πάπια» και «παριστάνουν τον Κινέζο», πως οι σοφοί Κινέζοι έχουν και πάλι δίκιο. Όντως, «Μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις», δείχνοντας το εύρος «υποστήριξης και συμπάθειας» προς την Καϊλή απο πολλούς πολιτικούς και οι οποίοι σαν καλοί μέντορες και σπόνσορες υπήρξαν «προθυμότατοι» στον να βοηθήσουν το «νεο και άβγαλτο κορίτσι»(…) που κατέβαινε στην πολιτική, γνωστό χώρο «τοξικής αρρενωπότητας, φαλλοκρατισμού, σεξιστικής ιδεολογίας και πατριαρχικής καταπίεσης» (Είναι το γνωστό «Πάτερ ημών» των απανταχού φεμινιστριών και το οποίο μέσα στην γελοιότητα του, δείχνει την απόλυτη ανοησία του νεοφιλελεύθερου φεμινισμού στις ιδεοληψίες του και αποδεικνύει πόσο εύκολα μπορούν και οι πλέον αδίστακτες προθέσεις πλουτισμού όπως αυτές της Εύας Καϊλή να καμουφλαριστούν με ένα ωραίο περιτύλιγμα μπουρδολογίας παραγεμισμένο απο πομφόλυγες και φανφάρες). Ανεξάρτητα απο τις παραδοχές της, καλυτέρα να άφηνε να εννοηθεί ευθαρσώς δηλαδή καθαρά και ξάστερα, πως ο σκοπός της στην πολιτική είναι «να βγάλει λεφτά, πολλά λεφτά» και άσε κυρία μου τις μπουρδολογίες περί «σεξισμού», «πατριαρχίας» και «καταπολέμησης της ανδροκρατίας». Όταν μάλιστα αγαπητή Εύα, θέλεις να βγάλεις χρήματα όχι απλώς παράνομα αλλά βρώμικα, πολύ βρώμικα που πάνω τους αχνίζει ακόμη φρέσκο το αίμα 6.350 νέκρων εργατών του Κατάρ και το οποίο Κατάρ ξεδιάντροπα «ξέπλυνες στη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» με λόγο σου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πολύ δεν πάει, δεν νομίζεις; Αλλωστε, και σαν άνθρωπος, συνήθιζες να εγκαταλείπεις σαν στημένη λεμονόκουπα όσους σε βοήθησαν, σύμφωνα και με μαρτυρία του Σταύρου Θεοδωράκη σε συνέντευξη του στον ALPHA. Και όπως διαβάζουμε, κατέδωσες ακόμη και τον σύζυγο σου κατηγορώντας τον σαν αποκλειστικό υπεύθυνο ενώ η ίδια παρουσιάζεσαι σαν αθώα περιστερά ! Το δε επιχείρημα της μητρότητας δηλαδή της «μάνουλας που είναι φυλακή» μην το χρησιμοποιήσεις γιατί απλούστατα φρόντισες ακόμη και την κούνια του Μωρού (!) να γέμισης με τα παράνομα και βρώμικα χρήματα του Κατάρ!
Με την Εύα Καϊλή κατέρρευσε ο μύθος των «πετυχημένων, όμορφων γυναικών» που σαν μοναδικό προσόν τους προς «άγραν ψηφοφόρων» προβάλουν την ομορφιά τους. Μαζί με αυτόν τον μύθο όμως κινδυνεύουν να καταποντιστούν και άλλες, όντως αξιόλογες γυναίκες που διαθέτουν πνευματικά και ουσιαστικά προσόντα. Κινδυνεύει να καταποντιστεί όλο το οικοδόμημα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ορθότητας, «περισσότερες γυναίκες στην πολιτική για να καλυτερεύσουν τα πράγματα». Συμβαίνει κάτι παρόμοιο δηλαδή «καλυτέρευσαν τα πράγματα με τις γυναίκες»; Εάν θυμηθούμε παραδείγματα γυναικών όπως η Μαντλίν Ολμπράιτ που σαν Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ εξόντωσε 500.000 παιδιά του Ιράκ λόγω του εμπάργκο σε τρόφιμα και φάρμακα δηλώνοντας μάλιστα πως «είναι πολύ ικανοποιημένη»(!), αν θυμηθούμε την Χίλαρι Κλίντον που πανηγύριζε για την εξόντωση του Καντάφι με φρικτό τρόπο και την διάλυση με βομβαρδισμούς της Λιβύης εξοντώνοντας χιλιάδες Λίβυους, αν θυμηθούμε την Κοντολίζα Ράις που βομβάρδισε ανηλέως το Ιράκ και το Αφγανιστάν ξεχνώντας τα όσα τράβηξαν οι μαύροι προγονοί της που δουλεύαν σαν δούλοι στις φυτείες του Αμερικανικού Νότου, αν θυμηθούμε την Νάνσυ Πύελοί της Αμερικάνικης Βουλής των αντιπροσώπων που μάλλον χρειάζεται ψυχίατρο, εάν θυμηθούμε την Μαρκάρετέ Θάτσερ που κατεδάφισε το Βρετανικό Κοινωνικό Κράτος συντρίβοντας ανηλέως και με απάνθρωπο τρόπο την απεργία των Βρεττανών Ανθρακωρύχων, τότε – χωρίς να αναφέρουμε άλλα παραδείγματα που είναι άπειρα και χρειάζονται πολλές σελίδες– μπορούμε να υποστηρίξουμε βάσιμα πως «δεν άλλαξε ο κόσμος προς το καλύτερο» με περισσότερες γυναίκες στη πολιτική. Για ποιο όμως λόγο; Γιατί απλούστατα οι γυναίκες δεν έδειξαν κανένα έως σήμερα «σημείο ουσιαστικής διαφοροποίησης» συγκριτικά με τους προηγουμένους πολιτικούς. Όπως και οι προηγούμενοι, είναι το ίδιο εξυπηρετικές στα μεγάλα συμφέροντα, επιθετικές και φιλοπόλεμες, βάναυσες και άσπλαχνες όταν είναι να επιτεθούν με όπλα στον εχθρό, ανήθικες και απάνθρωπες. Θα ρωτήσετε, για ποιο λόγο; Γιατί απλούστατα δεν εκπροσωπούν τα λαϊκά και εργαζόμενα στρώματα αλλά την άρχουσα τάξη δηλαδή την Ελίτ της Παγκοσμιοποίησης, της οποίας Ελίτ λειτουργούν σαν Μούσες και σαν θεραπαινίδες.
Εάν λοιπόν οι γυναίκες πολιτικοί (α) δεν αποστασιοποιηθούν απο την πολιτική εκμετάλλευση της ομορφιάς τους (όσες διαθέτουν) και (β) δεν αποστασιοποιηθούν απο την Άρχουσα Ελίτ δηλαδή την Κοινωνική Τάξη που νέμεται και εκμεταλλεύεται με αδηφάγο τρόπο τον παγκόσμιο πλούτο, οποιαδήποτε αύξηση ποσοτική των γυναικών πολιτικών εκπροσώπων θα είναι «μια απο τα ίδια» και τίποτε παραπάνω. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι το φύλο αλλά η κοινωνική τάξη και τα στρώματα που εκπροσωπείς. Εμείς ρωτάμε, ασχέτως φύλου άνδρα ή γυναίκας, εκπροσωπείς τους πλούσιους και δισεκατομμυριούχους ή τα μεγάλα λαϊκά στρώματα; Στην πρώτη περίπτωση, κράτησε τον νεοφιλελεύθερο φεμινισμό για τον εαυτό σου όμως στη δεύτερη περίπτωση είμαστε μαζί σου, στην ίδια πλευρά. Άνδρες και γυναίκες ενωμένοι ενάντια στην Ελίτ και όχι διαιρεμένοι, «γυναίκες εναντίον ανδρών» όπως ακριβώς θέλει η Ελίτ της Παγκοσμιοποίησης. Φυσικά και πρέπει να συμμετέχουν όλο και περισσότερες γυναίκες στη πολιτική μαζί με τους άνδρες για να αλλάξουν προς το καλύτερο τον κόσμο και κυρίως, προβάλλοντας τα ουσιαστικά τους προσόντα που τις ανεβάζουν σαν αξιακές υποστάσεις και σαν ανθρώπινες υπάρξεις.
Η υπόθεση Καϊλή για το ΠΑΣΟΚ που προσπαθούσε να αποσείσει – χρόνια τώρα– τις ιστορίες Τσοχατζόπουλου, Τσουκάτου, Μαντέλη κλπ. απο πάνω του, σαν εξέλιξη είναι «φυσιολογική και αναμενομένη». Αφού διέλυσαν κομματικά το ΠΑΣΟΚ, αφού το απο–ιδεολογικοποίησαν μετατρέποντας το σε ένα «μαγαζί νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας του γλυκού νερού» και αφού αποστασιοποιήθηκαν απο όλα τα αληθώς λαϊκά και εργαζόμενα κοινωνικά στρώματα, τους περίφημους «Μη προνομιούχους», μεταμορφώθηκαν με ένα μαγικό ραβδί της Κίρκης σε ένα συνοθύλευμα νεόπλουτων μεσοαστών και γιάπηδων που μετακόμισαν στα Βόρεια Προάστια και μετάλλαξαν το ΠΑΣΟΚ ώστε να ταιριάζει στην νέα τους κοινωνική άνοδο και ταξική θέση. Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει τα επίχειρα των πράξεων του, της αυτοκτονικής του μετάλλαξης και της ιδεολογικής του σαλατοποίησης. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου υπάρχει μόνο σαν ανάμνηση και στην θέση του φύτρωσε ένα «ασύμβατο μόσχευμα» αποτελούμενο απο γιάπηδες χωρίς χαρακτήρα και ανδρισμό και γυναίκες χωρίς ιδεολογία που μηρυκάζουν και σέρνουν μαζί τους όλα τα απολειφάδια της νεοφιλελεύθερης φεμινιστικής σαβούρας που «ήλθε απέξω».
Για την πανάθλια ομάδα των Ευρωσοσιαλιστών το χαστούκι λόγω Καϊλή και Ιταλών «σοσιαλιστών» είναι επίσης πολύ μεγάλο. Εντάξει, γνωρίζαμε τον διπρόσωπο, υποκριτικό και προδοτικό πολλές φορές ρολό της Σοσιαλδημοκρατίας των τελευταίων 80–100 ετών που κάποτε – στα ακμαία χρόνια της Β’ Διεθνούς, 1889 έως 1914– απετέλεσε την ελπίδα όχι μόνο της εργατικής τάξης αλλά συνολικότερα των λαών. Σήμερα αποτελεί ένα φάντασμα του παλιού εαυτού της, ασπαζόμενη την φιλελεύθερη/νεοφιλελεύθερη Πολιτική Ορθότητα, προωθεί τον Αμερικανισμό και την νατοϊκή πολιτική και αποτελεί τον «κεντρο–αριστερό» κράχτη της Παγκόσμιας Ελίτ και της Αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης.
Το χαστούκι λόγω Καϊλή είναι μεγάλο και για την Ελλάδα που προωθεί πολιτικά σούργελα στην Ευρωβουλή, μηδενικά «ωραιοποιημένα» λόγω εξωτερικής εμφάνισης και προωθημένης τάσης υποστήριξης γυναικών «πάση θυσία», λες και το αποτύπωμα του φύλου και του ψευδο–φεμινισμού είναι «διαβατήριο δια πάσα χρήση». Χαστουκάκι υπάρχει και για την Θεσσαλονίκη που εδώ και δεκαετίες προωθεί το «εξαγώγιμο προϊόν» της «όμορφης Θεσαλονικιάς» που στολίζεται σαν λατέρνα και περιφέρεται στους κεντρικούς δρόμους με ύφος δεκαπέντε καρδινάλιων παριστάνοντας την Παριζιάνα. Φυσικά, χαστούκι μεγάλο υπάρχει και για τους 145.000 Έλληνες ψηφοφόρους οι οποίοι την προτίμησαν και που αφελώς και σκανδαλωδώς – για να μην πούμε κάτι χειρότερο– ψήφισαν «εμφάνιση» και όχι την ουσία. Ψήφισαν το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι», για να μιλήσουμε διαλεκτικά και χεγκελιανά. Προτίμησαν τα «μανεκέν» απο τις πολιτικούς και την πασαρέλα απο τον πολιτικό λόγο για να δικαιολογήσουν την «ιδιώτευση» τους δηλαδή την παραίτηση τους απο τα κοινά (διαδικασία η οποία τιμωρείτο αυστηρά στην Αρχαία Ελλάδα την οποία κατά τ’ άλλα επικαλούνται) !
Όμως το σκάνδαλο Καϊλή για την Ευρωβουλή και την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά δεν είναι απλό χαστούκι αλλά «σφαλιάρα βαρέων βαρών». Ελαστικοί κανόνες ελέγχου και ακόμη ελαστικότεροι κανόνες σε θέματα ηθικής και δεοντολογίας οδήγησαν σε ένα τεράστιο σκάνδαλο που υπονομεύει όχι μόνο το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά συνολικά της Ευρώπης που «καθαγιάζει» και «απολυμαίνει απο τα μικρόβια» καθεστώτα με τα οποία συναλλάσσεται, στρέφοντας το πρόσωπο της μόνο στη Ρωσία και τον σαλτιμπάγκο που λέγεται Ζελένσκυ. Όταν αποκαλύπτεται ένα σκάνδαλο της Ευρωπαϊκής Ελίτ που ζει μέσα στην χλιδή αλλά αποζητά μανιωδώς εκατομμύρια ευρώ, παράνομα και βρώμικα, τότε όλη η χορωδία της Ευρωπαϊκής Ελίτ που ψέλνει το ωσαννά για τα ανθρωπινά δικαιώματα της Ουκρανίας πάει περίπατο. Εξαϋλώνεται.
