Η έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία ώθησε πολλούς αναλυτές να διερωτηθούν γιατί η Ρωσία δεν κατέφυγε σε στρατιωτικές μεθόδους πίεσης το 2014.
Το 2014 ή λίγο αργότερα, η Ρωσία θα μπορούσε να είχε κατακτήσει εύκολα το Κίεβο.
Εάν η Μόσχα είχε ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, θα ήταν δυνατό να σωθούν τόσες πολλές ζωές στο Donbass και να αποφευχθεί η κατάσταση που βιώνουν σήμερα η Ρωσία και η Ουκρανία.
Μια πολιτική απόφαση θα μπορούσε να είχε σώσει χιλιάδες ζωές.
Ωστόσο ο Putin υποστηρίζει ότι η Ρωσία δεν ήταν έτοιμη τότε να αντιμετωπίσει ισχυρές κυρώσεις, υποστηρίζει σε ανάλυσή του στην Pravda ο γνωστός αναλυτής – ερευνητής Andrey Mihayloff.
Αν η Ρωσία είχε προσαρτήσει όλη την Ουκρανία, η Δύση θα είχε ανταποδώσει και οι ενέργειές της θα μπορούσαν να είχαν συντρίψει εντελώς τη ρωσική οικονομία.
Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι αποφάσεις του Putin το 2014 βασίστηκαν σε οικονομικούς παράγοντες, αν και οι νέες αποκαλύψεις της Angela Merkel δίνουν μια εντελώς διαφορετική άποψη για τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς.
Στην πρόσφατη συνέντευξή της η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας ήταν πολύ ειλικρινής.
Ίσως, ποτέ δεν ήταν τόσο ειλικρινής με τον Τύπο και τον εαυτό της.
Οι συμφωνίες του Μινσκ ως παγίδα για τη Μόσχα
Η Merkel αποκάλυψε ότι οι Συμφωνίες του Μινσκ δημιουργήθηκαν αρχικά ως παγίδα για τη Μόσχα.
Κανείς δεν επρόκειτο να τηρήσει αυτές τις υποχρεώσεις – ο πραγματικός τους σκοπός ήταν να κερδίσουν χρόνο.
Το 2014, η Ουκρανία ήταν αδύναμη και η Ρωσία μπορούσε γρήγορα να προσαρτήσει τη χώρα.
Το ΝΑΤΟ δεν ήθελε να συμβεί αυτό – η συμμαχία έκανε κάθε προσπάθεια για να διατηρήσει το status quo.
Σύμφωνα με τη Merkel οι συμφωνίες του Μινσκ έχουν εξυπηρετήσει τον σκοπό τους.
Το Κίεβο κέρδισε χρόνο, ενίσχυσε τον στρατό του και αύξησε την αμυντική του ικανότητα, ενώ η Μόσχα περιορίστηκε στις θέσεις που επιτεύχθηκαν.
Η συνέντευξη της Angela Merkel μεταφράζεται σε ένα απλό μήνυμα: Εξαπάτηση του Putin
Η πολιτική είναι βρώμικη και πολύπλοκη, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τους δύο ηγέτες που θεωρούσαν ο ένας τον άλλον όχι μόνο συνεργάτες, αλλά και στενούς φίλους.
Επιπλέον, η Merkel υποκρινόταν ότι ανησυχούσε πολύ για τα γεγονότα που συνέβαιναν στην επικράτεια της Ουκρανίας τόσα χρόνια.
Ανησυχούσε υποκριτικά για τον βομβαρδισμό του Donetsk, τις ένοπλες συγκρούσεις στη γραμμή επαφής και τις προσπάθειες της ουκρανικής πλευράς να κλιμακώσει την κρίση.
Όταν η κατάσταση έβγαινε εκτός ελέγχου, η Merkel συναντήθηκε με τον Putin και του υποσχέθηκε ότι θα έλυνε τα πάντα, επισημαίνει ο Mihayloff.
Θα πραγματοποιούνταν νέες διαπραγματεύσεις και θα υπογράφονταν περισσότερες συμφωνίες.
Ωστόσο, αυτές οι συμφωνίες (σ.σ. Μινσκ) είναι μηδαμινής σημασίας στα μάτια του Κιέβου, του Βερολίνου και ολόκληρου του μπλοκ του ΝΑΤΟ.
Θα σταματήσει ποτέ η Δύση;
Φαίνεται ότι η Δύση θα συνεχίσει να λέει ψέματα στη Ρωσία, να τροφοδοτεί τη Μόσχα με ψεύτικες υποσχέσεις και να τη μαχαιρώνει πισώπλατα ξανά και ξανά. Τι έκανε η Ρωσία για να τα αξίζει όλα αυτά;
Η Δύση χρησιμοποίησε τους αγωγούς Nord Stream 2 και εναντίον της Ρωσίας
Η Angela Merkel είπε ότι θα ήταν αδύνατο να ενωθούν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες το 2014.
Η Ουκρανία θα είχε μείνει μόνη της σημείωσε.
Παραδέχτηκε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να προμηθεύσει τόσα όπλα στην Ουκρανία.
Είναι ενδιαφέρον ότι η Merkel σημείωσε επίσης ότι η κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2 ξεκίνησε ούτως ή άλλως.
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει κανείς ότι η Merkel γνώριζε ότι ο αγωγός δεν θα λειτουργούσε ποτέ.
Η Δύση υπέγραψε τη σύμβαση για να πιέσει τη Μόσχα να αποδεχθεί τις συμφωνίες του Μινσκ.
Η προμήθεια φυσικού αερίου από άλλες χώρες (Δανία, Νορβηγία) ήταν περίπλοκη και πολύ ακριβή.
Η καλύτερη λύση θα ήταν η σύναψη της σύμβασης για την κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2.
Το έργο δεν βοήθησε κανέναν να αυξήσει τον όγκο των καυσίμων του, αλλά η Ρωσία συνέχισε να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της βάσει των υφιστάμενων συμβάσεων, οι οποίες αποδείχθηκαν αρκετές για όλη την Ευρώπη.
Η Merkel πρόσθεσε και κάτι άλλο σημαντικό: όλοι οι πόλεμοι τελειώνουν, κάτι που σημαίνει ότι θα έρθει η ώρα να καθίσουν τα μέρη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Καμία εναλλακτική στις συμφωνίες του Μινσκ
Η Μόσχα έχει επαναβεβαιώσει πολλές φορές από το 2014-2015 ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση στις Συμφωνίες του Μινσκ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin επανέλαβε αυτή τη φόρμουλα σχεδόν πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Τον Φεβρουάριο του 2022, μιλώντας μετά από συνομιλία με τον Γάλλο ομόλογό του Emmanuel Macron, ο Putin είπε: «Όσον αφορά τις Συμφωνίες του Μινσκ, είτε είναι ζωντανές είτε όχι, είτε έχουν κάποια προοπτική είτε όχι, πιστεύω ότι απλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική».
Οι συμφωνίες του Μινσκ ήταν φάρσα
«Ήταν προφανές σε όλους στη μετασοβιετική Ουκρανία ότι οι Συμφωνίες του Μινσκ ήταν φάρσα. Ήταν προφανές ότι ήταν ο πέμπτος πρόεδρος της Ουκρανίας o Petro Poroshenko ήταν εκείνος που «εξελέγη» για να τις ‘’εκτελέσει’’.
Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα υπήρχε συμφιλίωση, ότι η έγχρωμη επανάσταση του Μαϊντάν δεν ήταν εναντίον του Yanukovych
κανείς δεν ενδιαφερόταν για τον Yanukovych. Όπως αποδείχτηκε, ωστόσο, αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο σε όλους στη Ρωσία», είπε αποκαλυπτικά ο Ουκρανός βουλευτής Oleg Tsarev.
Η πολιτική των «εταίρων» οδήγησε στην κατάσταση του Φεβρουαρίου του 2022 πολύ πριν από τη νίκη του Euromaidan.
«Θα ξεκινήσω από μακριά. Πριν από είκοσι χρόνια, υπό τον “φιλορώσο” (τότε Ουκρανός Πρόεδρος) Leonid] Kuchma, η Ουκρανία ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος αποδέκτης βοήθειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πολλοί τότε είχαν διαρωτηθεί γιατί τόση βοήθεια των ΗΠΑ στην Ουκρανία, αφού δεν πρόκειται για το Ισραήλ και μία σύμμαχο χώρα της Ουάσινγκτον.
«Η Ουκρανία είναι ένα αντίβαρο στη Ρωσία, και αυτό εξηγεί γιατί η Ουάσιγκτον δεν φείδεται πόρων», είπε ο Vladislav Mitskevich, πρώην διπλωμάτης του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
«Στήριζαν την Ουκρανία σε όλα, ακόμη και σε πράγματα που δεν είχαν σημασία.
Οι προθέσεις του Κιέβου και των ΗΠΑ του έγιναν σαφείς πριν από αρκετά χρόνια, συνέχισε ο διπλωμάτης.
«Οι συμφωνίες του Μινσκ είχαν ένα χρονικό πλαίσιο. Το Κίεβο έπρεπε να τις εκπληρώσει μέχρι το τέλος του 2015.
Μέχρι το τέλος του 2015, είχε γίνει προφανές ότι κανείς στην Ουκρανία δεν θα συμμορφωνόταν με καμία συμφωνία.
Οι Ουκρανοί πολιτικοί μίλησαν για αυτό το κενό.
Οι όροι της Συμφωνίας του Μινσκ
1. Μια κατάπαυση του πυρός. Τον Φεβρουάριο του 2015, υπήρχαν ακόμη σφοδρές μάχες σε ορισμένες περιοχές μεταξύ των ουκρανικών δυνάμεων και των ανταρτών που υποστηρίζονται από τη Ρωσία, με τους Ουκρανούς να σημειώνουν μεγάλες απώλειες.
2. Απόσυρση του βαρέως οπλισμού από τις πρώτες γραμμές.
3. Ο ΟΑΣΕ -μια οργάνωση ασφαλείας 57 μελών που περιλαμβάνει επίσης τις ΗΠΑ και τον Καναδά- παρακολουθεί τις πρώτες γραμμές.
4. Ο διάλογος για τις τοπικές εκλογές σε περιοχές που καταλαμβάνονται από φιλορώσους αντάρτες.
5. Η πλήρης αποκατάσταση των οικονομικών και κοινωνικών δεσμών μεταξύ των δύο πλευρών, ώστε, για παράδειγμα, να καταβληθούν οι συντάξεις.
6. Να αποκατασταθεί ο έλεγχος της ουκρανικής κυβέρνησης στα σύνορα με τη Ρωσία.
7. Η αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων.
8. Συνταγματική μεταρρύθμιση που θα παρείχε κάποια αυτονομία στις περιοχές της ανατολικής περιοχής Donbass της Ουκρανίας που δεν βρίσκονται πλέον υπό τον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης.