Το τελευταίο «αντίο» στον Αλέξανδρο Νικολαΐδη λένε αυτή την ώρα συγγενείς και φίλοι αλλά και πλήθος κόσμου στην εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης.
Χθες, το πρωί πάγωσαν όλοι στην είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο οποίος με γενναιότητα πάλεψε για δύο χρόνια με μία σπάνια μορφή καρκίνου αλλά τελικά δεν κατάφερε να κερδίσει και αυτή τη μάχη. Η συγκλονιστική ανάρτησή του, έδειξε το μεγαλείο του σπουδαίου αθλητή.
Βουβός πόνος
Υπό τους ήχους της μπάντας της Πυροσβεστικής, συγγενείς, φίλοι, συναθλητές και συνεργάτες αποχαιρετούν τον μαχητή της ζωής, Αλέξανδρο Νικολαΐδη, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης.
Τραγικές φιγούρες οι γονείς του και η σύζυγός του, Δώρα Τσαμπάζη, η οποία αποχαιρετά τον άνθρωπό της και πατέρα των δύο ανήλικων παιδιών τους.
Ο πατέρας του με κλάματα στα μάτια φώναξε «παλικάρι μου, αετέ μου, πώς θα το περάσω αυτό αγόρι μου».
Υποβασταζόμενη η σύζυγός του, Δώρα
Πρόκειται για ένα πραγματικό παράδειγμα, που όχι μόνο δεν σταμάτησε ούτε μια στιγμή να παλεύει με την σπάνια αυτή ασθένεια, αλλά ακόμη και στον πιο δύσκολο αγώνα της ζωή του, συγκλόνισε με τη στάση του και με το μήνυμα που άφησε πίσω του. 
Έτσι λοιπόν, οι δικοί του άνθρωποι -μεταξύ αυτών ο Αλέξης Τσίπρας και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία- δίνουν το παρών στην κηδεία για να αποχαιρετίσουν τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. 
Όπως έγινε γνωστό από την οικογένειά του, η σορός του εκτίθεται προς χαιρετισμό στον Ιερό Ναό από τις 15.00. Θα ακολουθήσει η εξόδιος ακολουθία στις 16.00 και κατόπιν ο ενταφιασμός στα Κοιμητήρια του Φιλύρου Θεσσαλονίκης.
Η τελευταία επιθυμία
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είχε στο ενεργητικό του αρκετές διακρίσεις σε διεθνείς και ευρωπαϊκές διοργανώσεις με σημαντικότερη τα αργυρά μετάλλια στην κατηγορία των +80 κιλών (τάε κβον ντο) στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο. 
Η τελευταία του επιθυμία ήταν τα δύο αργυρά του Ολυμπιακά μετάλλια να βγουν σε δημοπρασία: «το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου. Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου». 