Απο τον Άτλαντα Στρατηγικής του FMES ανήρτησα το πρωί έναν χάρτη που έδειχνε τα σημεία των αμερικανικών βάσεων στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή με την επισήμανση ότι η αμερικανική παρουσία στην περιοχή είναι ιδιαιτέρως πυκνή στην Ελλάδα.
Αναρτώ και έναν ακόμη χάρτη ο οποίος στον Άτλαντα τιτλοφορείται La grande stratégie américaine Η Μεγάλη Στρατηγική της Αμερικής.
Πριν παραθέσω την μετάφραση που συνοδεύει τον χάρτη, επισημαίνω την κάθετη γραμμή που περιλαμβάνει απο τον Βερίγγειο Πορθμό ως την Αλεξανδρούπολη για να καταλάβετε την σημασία της ελληνικής παραχώρησης στις ΗΠΑ. Είναι η νέα γραμμή μετώπου ανάσχεσης της Ρωσίας και εν μέρει της Κίνας. Η Κίνα διασπά το μέτωπο νοτιότερα, όπως θα προσέξετε σε άλλον χάρτη με την Κινεζική Στρατηγική που θα αναρτήσω αύριο.
Θα ήθελα να σημειώσω ότι για την γραμμή αυτή σας έχω μιλήσει και εγώ σε δική μου ανάλυση αλλά την τραβούσα ως τις Βαλτικές χώρες και τη επεξέτεινα ως το Σουέζ.
Η Τουρκία, όπως θα παρατηρείτε, βρίσκεται εκτός της γραμμής μετώπου, στο χώρο όπου δυνάμει μπορούν να επεκταθούν οι δυνάμεις της Hartland (Ρωσία, Κίνα).
-Απο το κείμενο που συνοδεύει τον χάρτη αξίζει, επίσης να υπογραμμιστεί ότι οι αναλυτές θεωρούν την Συμμαχία AUKUS που συνήψαν οι ΗΠΑ με τη Μεγάλη Βρετανία και την Αστραλία και την Quad ( με την Ινδία, την Αυστραλία και την Ιαπωνία) ως συμμαχίες που αποβλέπουν στην αντιμετώπιση της Κίνας, ενώ το NATO ως Συμμαχία αποβλέπει στην ανάσχεση της Ρωσίας. Όταν οι ΗΠΑ με τις δύο συμμαχίες θα ασχολούνται με την αντιμετώπιση της Κίνας, το ΝΑΤΟ θα ανασχαίνει τη Ρωσία.
-Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι το κείμενο θεωρεί ως σημαντικότερους συμμάχους των ΗΠΑ τις οποίες θα πρέπει να υποστηρίξουν, την Ευρώπη, την Ιαπωνία, την Ινδία και την Αραβική Χερσόνησο, ενώ τα Five Eyes (Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) τα θεωρεί ως τη ζωτική βάση που κανένας άλλος δρων δεν μπορεί να ελπίζει να ενσωματώσει.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ
Υποκινημένες από τη δεδηλωμένη φιλοδοξία της Κίνας, η οποία επιθυμεί να επιβληθεί ως η πρώτη παγκόσμια δύναμη, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιδρούν και αναδιοργανώνουν τη στάση τους σε πλανητική κλίμακα. Γνωρίζουν ότι έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν την ηγεσία τους: οικονομική ανάπτυξη, νέος και δυναμικός πληθυσμός, επαρκής ενέργεια και στρατηγικοί πόροι,
βιομηχανικά εργαλεία, τεχνολογική υπεροχή, ικανότητα προσέλκυσης επιστημονικών ελίτ, οιονεί νησιωτική γεωγραφική θέση, ένοπλες δυνάμεις, πολυάριθμες και έμπειρες ανώτερες από αυτές των δεδηλωμένων αντιπάλων τους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, έχουν επίγνωση των τρωτών σημείων τους: εσωτερικά, πρώτα, μέσω του αυξανόμενου κατακερματισμού και διαίρεσης της κοινωνίας τους. Εξωτερικά, με τη διασπορά των δυνάμεών τους στα πολλά θέατρα επιχειρήσεων στα οποία βρίσκονται
που δημιουργήθηκαν μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, από φιλελεύθερο ιδεαλισμό ή νεοσυντηρητική ιδεολογία, εκμεταλλευόμενες τη θέση τους ως μοναδικής υπερδύναμης.
Οι αμερικανικές ελίτ γνωρίζουν επίσης την υποβάθμιση του ηθικού και επιχειρησιακού κύρους των Ηνωμένων Πολιτειών, συνεπεία της βαρβαρότητας, της ασυνέπειας και της αποτυχίας της εξωτερικής τους πολιτικής για δύο δεκαετίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής, όπου η Αμερική θεωρείται, πλέον, ως αναξιόπιστη δύναμη και ως ανασταλτικό και άστατο στοιχείο, απειλητικό, εν γνώσει τους ή όχι, για τα αυταρχικά καθεστώτα και όχι, πλέον, ως παράγοντας ικανός να σταθεροποιήσει την περιοχή.
Από τον Μπαράκ Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επανεκτιμούν τη μεγάλη στρατηγική τους που τώρα επικεντρώνεται στη ζώνη Ινδο-Ειρηνικού προκειμένου να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τον κινέζο ανταγωνιστή. Εναπόκειται σε αυτές να επαναπροσδιορίσουν τη γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων συμφερόντων τους που τις επιτρέπει να υπερασπιστούν τους σημαντικότερους συμμάχους τους (Ευρώπη, Ιαπωνία, Ινδία, Αραβική Χερσόνησο) που βρίσκονται στο επίμαχο τμήμα
Rimland (Spykman, Kissinger, Brzezinski), ενόψει της επιθετικής ρητορικής και των λεπτά καλυμμένων απειλών από την Κίνα και τη Ρωσία, ηπειρωτικές δυνάμεις της Χάρτλαντ αγαπητές στον Μάκιντερ. Αυτή η νέα γραμμή άμυνας προστατεύει τις κύριες θαλάσσιες διαδρομές που εγγυώνται Αμερικανική στρατηγική υπεροχή, αλλά συνεπάγεται απόσυρση απο περιοχές όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμπλακεί για αρκετές δεκαετίες
(βόρειο τμήμα της Μέσης Ανατολής, Πακιστάν…) αφήνοντας το ζήτημα της Ταϊβάν σε εκκρεμότητα. Ίσως οι Αμερικανοί στρατηγοί να ελπίζουν ότι θα ωθήσουν τους Κινέζους και τους Ρώσους να κάνουν λάθη, δελεάζοντάς τους με φημολογημένα εύκολα κέρδη σε αυτή τη ζώνη ασφαλείας που εγκαταλείπουν;
Εν τω μεταξύ, αγοράζουν παντού τεχνολογία για να διατηρήσουν το προβάδισμά τους σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα.
Σε αυτήν την γεωπολιτική ενημέρωση, το Σύμφωνο AUKUS (με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο) και το QUAD (με την Ινδία, την Ιαπωνία και την Αυστραλία) βοηθούν το Πεντάγωνο να συγκρατήσει την ώθηση της Κίνας, ενώ η δουλειά του ΝΑΤΟ είναι να περιορίσει τη Ρωσία στη Δύση, το διάστημα που θα είναι απαραίτητο για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αντιμετωπίσουν την κινεζική επέκταση στη ζώνη INDOPACOM (Ινδοειρηνικός). Χωρίς αμφιβολία η Ουάσιγκτον θα καλλιεργήσει καλύτερα τη ιερή συμμαχία για τις αγγλοσαξονικές δημοκρατίες, τα Five Eyes (Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) που θεωρεί ως τη ζωτική βάση που κανένας άλλος δρων δεν μπορεί να ελπίζει να ενσωματώσει.
Η λεκάνη της Μεσογείου και το νότιο τμήμα της Μέσης Ανατολής δεν είναι πλέον απλώς ένας διάδρομος διέλευσης που επιτρέπει την ταχεία αναδιάταξη των αμερικανικών δυνάμεων στον Ινδικό Ωκεανό, καθώς και δεξαμενή υδρογονανθράκων της Κίνας που καλό είναι να μπορεί να κλειδώσει. Προσεκτικές, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν, ωστόσο, εκσυγχρονίσει τις στρατιωτικές τους βάσεις επί τόπου, προκειμένου να μπορέσουν να αναπτυχθούν εκ νέου εκεί πολύ γρήγορα αν χρειαστεί.
*Το κείμενο δεν εκφράζει κατ’ ανάγκην τις απόψεις της iskra και μάλλον αντιπροσωπεύει μια άλλη οπτική από αυτήν της ιστοσελίδας μας.
