Η ρωσική κρατική εταιρεία Gazprom προειδοποιεί τους Ευρωπαίους πελάτες της για απότομη και δραματική αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου το χειμώνα. Θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 60%, πάνω από 4.000 δολάρια τα 1.000 κυβικά μέτρα.
Ο λόγος; Σύμφωνα με την Gasprom, η παραγωγή φυσικού αερίου και οι εξαγωγές συρρικνώνονται συνεχώς λόγω των κυρώσεων της Δύσης για τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Συνολικά, οι εξαγωγές φυσικού αερίου της Gazprom μειώθηκαν κατά 36,2% στα 78,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 15 Αυγούστου. Την ίδια στιγμή, η παραγωγή μειώθηκε κατά 13,2% στα 274,8 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα,όπως ανέφερε η εταιρεία. Μόνο τον Αύγουστο, η παραγωγή έχει μειωθεί κατά 32,2% μέχρι στιγμής, μετά από 35,8% τον Ιούλιο,όπως δήλωσε ο οικονομολόγος Γεβγένι Σουβόρωφ της CentroCreditBank.
Οι τιμές χονδρικής του φυσικού αερίου αφού έφτασαν το υψηλό ρεκόρ των 335 ευρώ ανά μεγαβατώρα (MWh) την άνοιξη, υποχώρησαν έκτοτε στα 226 ευρώ, κατά μέσο όρο. Για την ιστορία, ένα χρόνο πριν, ήταν γύρω στα 46 ευρώ ανά MWh.
Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις στενάζουν από τις υψηλές τιμές της ενέργειας. Το φθινόπωρο, ο μέσος πληθωρισμός στην Ευρωζώνη θα θυμίζει …Ελλάδα, αφού αναμένεται να να είναι διψήφιος.
Οι οικονομικές επιπτώσεις των κυρώσεων κατά της Μόσχας έχουν μετατραπεί σε μπούμερανγκ για τις οικονομίες της Γηραιάς ηπείρου. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αναγκάζονται να τονίζουν την ανάγκη για αντίμετρα, ώστε να απαλύνουν κάπως το καταστροφικό φαινόμενο.
Οι σκελετοί στο ντουλάπι
Οι σκελετοί στο ντουλάπι της ΕΕ άρχισαν να γίνονται όλο και πιο ορατοί. Ιδιαίτερα στη Γερμανία-την ατμομηχανή της Ευρώπης.
Ο άξονας με τη Μόσχα, που ήταν από την εποχή του Μπίσμαρκ το έμβλημα της τευτονικής «Ostpolitik» και πυλώνας της αυτονομίας του Βερολίνου από την Ουάσιγκτον, θεωρείται πλέον η χειρότερη κληρονομιά της εποχής Μέρκελ. Η καγκελάριος κατηγορείται ότι παρέδωσε τη Γερμανία (και επομένως την Ευρώπη) στην ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία. Με τον πρώην καγκελάριο Σρέντερ να εκπροσωπεί το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αυτής της συγχώνευσης συμφερόντων μεταξύ Μόσχας και Βερολίνου.
Η βεβιασμένη απομάκρυνση από την ενεργειακή εξάρτηση από το Κρεμλίνο επιβεβαίωσε απλά την αδυναμία και τη μυωπία των ευρωπαϊκών χωρών που με τα χρόνια δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν δίκτυα ικανά να ενισχύσουν την ενεργειακή αυτονομία της ΕΕ, προβλέπουν την πιθανότητα αποκλεισμού από διεθνείς προμηθευτές.
Αυτοί οι κίνδυνοι δεν είναι κατεξοχήν γερμανικό ζήτημα, αλλά θέμα που απασχολεί ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατί ό,τι γίνεται στο Βερολίνο, που εξακολουθεί να εκπροσωπεί την κύρια οικονομία της ηπείρου, έχει σημαντικό αντίκτυπο στις τύχες όλων των χωρών που συνδέονται με την οικονομία του. Και είναι σαφές ότι το να επηρεάζεις την οικονομική μοίρα, μεταφράζεται άμεσα σε επηρεασμό του πολιτικού πεπρωμένου των υπολοίπων 26 χωρών της ΕΕ.
Τα τύμπανα των ΗΠΑ
Η Ευρώπη αναδύεται δυστυχώς από αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό θύμα. Οποιοσδήποτε διάλογος για τη στρατηγική αυτονομία και την κοινή άμυνα έχει εγκαταλειφθεί μπροστά σε μια Ατλαντική Συμμαχία που κατευθύνει όλα τα στρατηγικά ζητήματα. Και με τις Ηνωμένες Πολιτείες να χτυπούν τα τύμπανα και η Ευρώπη να χορεύει στο ρυθμό που υπαγορεύει η άλλη ακτή του Ατλαντικού.
Ο περιβόητος Γαλλογερμανικός άξονας- ακρογωνιαίος λίθος της ΕΕ επί δεκάδες χρόνια, αποδείχθηκε ανύπαρκτος σε ότι αφορά την ανάγκης για μια ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία ή για διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την αποφυγή του πολέμου ή των πιο καταστροφικών συνεπειών του. Και η μιλιταριστική στροφή στη Γερμανία και την υπόλοιπη ΕΕ μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, προκαλεί απλώς περισσότερο φόβο.
Και το πιο ειρωνικό : Η διπλωματία -ιδιαίτερα για μια πιθανή μεσολάβηση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας- έχει αποκλειστεί εντελώς από τους διαδρόμους των κύριων ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Έχει αφεθεί μάλιστα σε τρίτες χώρες, πρωτίστως στην Τουρκία του Ερντογάν, να μεσολαβεί για την εξεύρεση λύσης. Είναι δυνατόν να είναι αυτό σήμερα το Ευρωπαϊκό όραμα; Ηγέτες «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, να περιμένουν, ίσως, κάποιο θάμα», που έλεγε και ο Βάρναλης…
