Βαρυσήμαντη παρέμβαση από τον Αμερικανό πρώην υπουργό Εξωτερικών Henry Kissinger ο οποίος πιστεύει, πως αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ βρίσκονται στο χείλος ενός πολέμου με τη Ρωσία και την Κίνα.
«Είμαστε στο χείλος του πολέμου με τη Ρωσία και την Κίνα για θέματα που εν μέρει δημιουργήσαμε, χωρίς καμία ιδέα για το πώς θα τελειώσει αυτό ή σε τι υποτίθεται ότι θα οδηγήσει», είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στη Wall Street Journal.
«Δεν μπορούμε τώρα να πούμε ότι θα τις διασπάσουμε και θα στρέψουμε τη μία εναντίον της άλλης», σημείωσε.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην επιταχύνουμε τις εντάσεις αλλά και να δημιουργήσουμε επιλογές εξόδου από την κρίση, συνέχισε ο Kissinger.
Ανησυχία για Ταϊβάν
Όσον αφορά το ζήτημα της Ταϊβάν, ο Kissinger ανησυχεί ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα οδεύουν προς μια βαθιά κρίση και συμβουλεύει την Ουάσινγκτον να δείξει σταθερότητα και αυτοσυγκράτηση στις κινήσεις της.
«Η πολιτική που εφαρμόστηκε και από τα δύο μέρη παρήγαγε και επέτρεψε την εξέλιξη της Ταϊβάν σε μια αυτόνομη δημοκρατική οντότητα και διατήρησε την ειρήνη μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ για 50 χρόνια», επισήμανε.
«Θα πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός, επομένως, σε μέτρα που φαίνεται να αλλάζουν τη βασική υπάρχουσα δομή», τόνισε με νόημα.
Ουκρανία: Ευθύνες ΗΠΑ – ΝΑΤΟ
Ως προς το θέμα της Ουκρανίας έχει ξεκαθαρίσει, πως απρόσεκτες πολιτικές από την πλευρά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ πιθανότατα έχουν επηρεάσει την κρίση στην Ουκρανία.
Δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να λάβουν σοβαρά υπόψη τις εκφρασμένες ανησυχίες του Vladimir Putin για την ασφάλεια και πιστεύει ότι ήταν λάθος για το ΝΑΤΟ που έδωσε σήμα στην Ουκρανία να ενταχθεί στη βορειοατλαντική συμμαχία.
«Νομίζω ότι η Πολωνία—όλες οι παραδοσιακές δυτικές χώρες που ήταν μέρος της δυτικής ιστορίας—ήταν λογικό να είναι μέλη του ΝΑΤΟ», ανέφερε.
Αλλά η Ουκρανία, κατά την άποψή του, είναι μια συλλογή εδαφών που κάποτε προσαρτήθηκαν στη Ρωσία, τα οποία οι Ρώσοι βλέπουν ως δικά τους, παρόλο που «μερικοί Ουκρανοί» δεν υιοθετούν την εν λόγω θέση.
Η σταθερότητα θα εξυπηρετούνταν καλύτερα αν (η Ουκρανία) λειτουργούσε ως ρυθμιστής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
«Ήμουν υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, αλλά πιστεύω ότι ο καλύτερος ρόλος της θα ήταν κάτι σαν τη Φινλανδία».
Λέει, ωστόσο, ότι το γυαλί πλέον έχει ραγίσει.
Εδαφικά κέρδη για Ρωσία
Μετά τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε η Ρωσία στην Ουκρανία, «τώρα θεωρώ ότι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, επίσημα ή όχι, η Ουκρανία πρέπει να αντιμετωπίζεται μετά από αυτό ως μέλος του ΝΑΤΟ».
Ωστόσο, προβλέπει μια διευθέτηση που διατηρεί τα κέρδη της Ρωσίας από την αρχική της εισβολή το 2014, όταν κατέλαβε την Κριμαία και τμήματα της περιοχής του Donbass, αν και δεν έχει απάντηση στο ερώτημα πώς θα διαφέρει μια τέτοια διευθέτηση από τη συμφωνία που απέτυχε να σταθεροποιήσει τη σύγκρουση πριν από 8 χρόνια.
Επικίνδυνη ανισορροπία
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε εξάλλου την ανησυχία για την παντελή έλλειψη ισορροπίας στη σημερινή περίοδο.
«Στη σκέψη μου, η ισορροπία έχει δύο συνιστώσες», σημείωσε.
«Ένα είδος ισορροπίας δυνάμεων, με αποδοχή της νομιμότητας ενίοτε αντίθετων αξιών.
Γιατί αν πιστεύεις ότι το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειάς σου πρέπει να είναι η επιβολή των αξιών σου, τότε νομίζω ότι η ισορροπία δεν είναι δυνατή.
Άρα είναι απαραίτητο ένα είδος απόλυτης ισορροπίας», είπε χαρακτηριστικά .
Είναι «η ισορροπία συμπεριφοράς, που σημαίνει ότι υπάρχουν περιορισμοί στην άσκηση των δικών μας δυνατοτήτων και δυνάμεων σε σχέση με το τι χρειάζεται για τη συνολική ισορροπία», υποστήριξε.
Ο Kissinger πάντως παραδέχθηκε πως η ισορροπία, αν και ουσιαστική, δεν μπορεί να είναι αξία από μόνη της.
«Μπορεί να υπάρξουν καταστάσεις όπου η συνύπαρξη είναι ηθικά αδύνατη», σημειώνει.
«Για παράδειγμα, με τον Hitler. Με τον Hitler ήταν ανώφελο να συζητήσει κάποιος για την ισορροπία – παρόλο που τρέφω κάποια συμπάθεια για τον Chamberlain (πρώην πρωθυπουργός Βρετανίας) αν σκεφτόταν ότι έπρεπε να κερδίσει χρόνο για μια αναμέτρηση που πίστευε ότι θα ήταν αναπόφευκτη ούτως ή άλλως».
Ο βετεράνος πολιτικός μίλησε στην αμερικανική εφημερίδα με αφορμή τη δημοσίευση του 19ου βιβλίου, «Ηγεσία: Έξι μελέτες στην παγκόσμια στρατηγική».
Από τη δεκαετία του 1950, όταν ήταν υπότροφος του Harvard που έγραφε για την πυρηνική στρατηγική, ο Kissinger αντιλήφθηκε τη διπλωματία ως μια πράξη εξισορρόπησης μεταξύ μεγάλων δυνάμεων που επισκιάζεται από το ενδεχόμενο πυρηνικής καταστροφής.
