Ένας νέος πόλεμος ετοιμάζεται μετά την ήττα από τη Ρωσία

Στο προσκήνιο το ΝΑΤΟ ισχυρίζεται ότι έχει ενισχυθεί από την «τρέλα του Πούτιν». Η Ουκρανία, ισχυρά οπλισμένη από τη Δύση, ηγείται μιας αντεπίθεσης και απωθεί τον «εισβολέα». Σε διεθνές επίπεδο, οι κυρώσεις αποφέρουν καρπούς. Η Φινλανδία και η Σουηδία, νιώθοντας ότι απειλούνται, αποφάσισαν να ενταχθούν στην Ατλαντική Συμμαχία. Σύντομα οι Ρώσοι θα ανατρέψουν τον «δικτάτορα» του Κρεμλίνου».

Αυτή η υπέροχη αφήγηση αντικρούεται από τα γεγονότα: μόνο περίπου το ένα τρίτο των δυτικών όπλων φτάνουν στο μέτωπο. Όμως, ο ουκρανικός στρατός έχει εξαντληθεί. Σχεδόν παντού υποχωρεί και μερικά κατορθώματα δεν αλλάζουν τη συνολική εικόνα. Τα δύο τρίτα των δυτικών όπλων, ειδικά των βαρύτερων, είναι ήδη διαθέσιμα στη μαύρη αγορά των Βαλκανίων, ιδιαίτερα στο Κόσσοβο και την Αλβανία, που έχουν γίνει οι κυριότερες πιάτσες διακίνησης του είδους. Οι δυτικές κυρώσεις ενέχουν κίνδυνο λιμοκτονίας, όχι στη Ρωσία, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο και ιδιαίτερα στην Αφρική. Η Τουρκία και η Κροατία αντιτίθενται στην ένταξη νέων μελών στο ΝΑΤΟ. Είναι δυνατό να τους πείσουν, αλλά με τίμημα ριζοσπαστικών πολιτικών αλλαγών στις οποίες οι Δυτικοί ήταν πάντα αντίθετοι.

Ακόμα κι αν η Ρωσία θα είναι αρκετά σοφή για να μη γιορτάσει τη νίκη της με πολύ θόρυβο, όπως ήξερε και έκανε στη Συρία, η τελευταία θα εμφανιστεί ως η αποτυχία της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης στην Ιστορία, του ΝΑΤΟ. Μια νίκη χωρίς ύφεση αφού η Ατλαντική Συμμαχία εμπλάκηκε σωματικά στη μάχη, ενώ στεκότανε γύρω από τα πεδία των μαχών στη Συρία. Πολλές υποτελείς πολιτείες της Ουάσιγκτον θα προσπαθήσουν να απελευθερωθούν. Είναι πιθανό ότι οι πολιτικοί ηγέτες τους θα παραμείνουν διανοητικά στραμμένοι προς τη Δύση, ενώ οι στρατιωτικοί τους ηγέτες θα στραφούν πιο γρήγορα προς τη Μόσχα και το Πεκίνο. Τα επόμενα χρόνια, τα χαρτιά θα αναδιανεμηθούν. Δεν θα είναι θέμα μετάβασης από μια ευθυγράμμιση με την Ουάσιγκτον σε μια άλλη ευθυγράμμιση με τους νέους νικητές, αλλά η δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου όπου ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι ο επαναπροσδιορισμός των περιοχών επιρροής, αλλά το τέλος της νοοτροπίας που καθιερώνει μια ιεραρχία μεταξύ των λαών.

Από αυτή την άποψη, είναι συναρπαστικό να παρατηρηθεί η δυτική ρητορική. Πολλοί εμπειρογνώμονες του παλιού κόσμου εξηγούν ότι η Ρωσία θέλει να ξαναχτίσει την αυτοκρατορία της. Ισχυρίζονται ότι έχει ήδη ανακαταλάβει την Οσετία και την Κριμαία και επιτίθεται τώρα στο Ντονμπάς. Ανοικοδομούν την Ιστορία, παραποιούν αποσπάσματα του προέδρου Πούτιν για την υποστήριξη των λεγομένων τους. Όποιος μελετά τη σύγχρονη Ρωσία και ελέγχει τα δεδομένα ξέρει ότι είναι λάθος. Η ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και η μελλοντική προσχώρηση της Οσετίας, του Ντονμπάς και της Υπερδνειστερίας δεν έχουν να κάνουν με μια αυτοκρατορία, αλλά με την ανασύσταση του ρωσικού έθνους, που διαμελίστηκε κατά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, ένα μικρό μέρος των ηγετών της Δύσης αρχίζει να αμφισβητεί τις επιλογές του ΗΠΑϊού κυρίαρχου τους. Το ίδιο φαινόμενο είχε σημειωθεί σε ένα τρίμηνο, στο τέλος της θητείας του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος, βλέποντας την ανθρώπινη καταστροφή που είχε βοηθήσει να προκαλέσει στη Λιβύη και την αποτυχία του στη Συρία, είχε συμφωνήσει να διαπραγματευτεί μια ξεχωριστή ειρήνη με τη Δαμασκό. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον, έξαλλη με την ανεξαρτησία του, οργάνωσε την εκλογική του ήττα υπέρ του Φρανσουά Ολάντ. Τις ημέρες που ακολούθησαν την ανάληψη των Ηλυσίων, ο τελευταίος άνοιξε ξανά τη δυτική πολεμική μηχανή για μια δεκαετία. Ήταν ακριβώς τότε που η Ρωσία δεσμεύτηκε να επέμβει στη Συρία. Για δύο χρόνια ολοκλήρωσε την ανάπτυξη νέων όπλων, στη συνέχεια ήρθε να πολεμήσει τους οπλισμένους από τη Δύση τζιχαντιστές που ήταν και υπό την ηγεσία του διοικητηρίου του ΝΑΤΟ, του Allied Land Command στην Τουρκία.

Aν τα συνθήματα του ΝΑΤΟ έχουν θριαμβεύσει στον δυτικό Τύπο, οι μελέτες μας για την ιστορία, τη σημασία και τη θέση των Μπαντεριστών στη σύγχρονη Ουκρανία έχουν κυκλοφορήσει ευρέως στους κυρίαρχους κύκλους σε όλο τον κόσμο. Πολλοί «σύμμαχοι» της Ουάσιγκτον αρνούνται πλέον να υποστηρίξουν αυτούς τους «Ουκρανούς» που γνωρίζουν ότι είναι νεοναζί. Θεωρούν ότι, σε αυτή τη μάχη, η Ρωσία είναι αυτή που έχει δίκιο. Ήδη η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία έχουν εξουσιοδοτήσει ορισμένα μέλη της κυβέρνησής τους να συζητήσουν με τη Ρωσία χωρίς αυτό να αλλάζει την επίσημη πολιτική των χωρών τους. Τουλάχιστον αυτά τα τρία μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας παίζουν επιφυλακτικά ένα διπλό παιχνίδι. Αν τα πράγματα πάνε άσχημα για το ΝΑΤΟ, θα είναι τα πρώτα που θα γυρίσουν το γιλέκο τους.

Ομοίως η Αγία Έδρα, η οποία παρά λίγο να κηρύσσει μια νέα σταυροφορία κατά της «Τρίτης Ρώμης» (Μόσχας) και διέδωσε φωτογραφίες του Πάπα να προσεύχεται με συζύγους των μπαντεριστών του συντάγματος Αζόφ, ήρθε επίσης σε επαφή όχι μόνο με τον πατριάρχη Κύριλλο, αλλά και με το Κρεμλίνο.

Όλες αυτές οι επαφές, όσο διακριτικές κι αν είναι, τρελάνουν την Ουάσιγκτον, η οποία ήδη προσπαθεί να απομακρύνει τους μυστικούς απεσταλμένους. Αλλά ακριβώς, το γεγονός ότι απολύονται επίσημα δίνει σε αυτούς τους απεσταλμένους περισσότερα περιθώρια διαπραγματεύσεων. Το σημαντικό είναι ότι μπορούν να αναφέρουν αυτό που κάνουν σε όποιον μπορεί να αφορά. Πρόκειται για επικίνδυνο παιχνίδι όπως αποδεικνύεται από την εκλογική ήττα του προέδρου Σαρκοζί όταν προσπάθησε να απελευθερωθεί από τον ΗΠΑϊο χορηγό του.

ΥΠΟΘΕΣΗ 1: Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΘΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ

Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε κάποια απόσταση από τα γεγονότα και να δούμε πώς μπορεί να εξελιχθούν.

Για να αποδεχθούν η Τουρκία και η Κροατία την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να συμφωνήσει με τους όρους τους. Αυτοί είναι για την Τουρκία (1) η εγγραφή του PKK και της Χιζμέτ (Φετουλάχ Γκιουλέν) στους καταλόγους των τρομοκρατικών οργανώσεων, η σύλληψη και η έκδοση των μελών τους (2) η αποκατάσταση της βιομηχανίας όπλων της στο πρόγραμμα κατασκευής των F-35 και για την Κροατία (3), η αλλαγή των εκλογικών νόμων στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη για να παραχωρηθεί πολιτική ισότητα στην κροατική της μειονότητα.

Το PKK δεν εκπροσωπεί γενικά τους Κούρδους, αλλά μόνο ορισμένους εξ αυτών. Αρχικά ήταν ένα μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα που πολεμούσε την τουρκική στρατιωτική δικτατορία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Στη συνέχεια, μετά τη σύλληψη του αρχηγού του και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, άλλαξε πλευρά για να γίνει ένα φιλελεύθερο κόμμα στην υπηρεσία του Πεντάγωνου στη Μέση Ανατολή. Σήμερα, είναι μια μισθοφορική πολιτοφυλακή που χρησιμεύει ως κάλυμμα για την κατοχή των ΗΠΑ στη Συρία. Το να θεωρηθεί τρομοκρατική οργάνωση θα σήμαινε την εκκένωση των ΗΠΑϊκών στρατευμάτων από τη Συρία και την επιστροφή των πετρελαιοπηγών στη Δαμασκό.

Ο Φετουλάχ Γκιουλέν είναι ο πνευματικός πατέρας μιας μεγάλης φιλανθρωπικής οργάνωσης, που υπάρχει σε πολλές χώρες. Η έκδοσή του από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το να θεωρηθεί η οργάνωσή του ως τρομοκρατική θα στερούσε τη CIA των μεταδοτών της σε πολλές τουρκόφωνες αφρικανικές και ασιατικές χώρες. Αυτό θα μπορούσε να γίνει κατανοητό για την Ουάσιγκτον μόνο εάν το AfriCom αναπτυσσόταν στην αφρικανική ήπειρο αντί να είναι εξόριστο στη Γερμανία. Γίνονται διαπραγματεύσεις για την εγκαθίδρυσή του στη Σομαλιλάνδη, η οποία θα γινόταν διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος.

Λαμβάνοντας υπόψη τη μακρά σειρά επιθέσεων που διέπραξε το PKK στην Τουρκία και την απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Ερντογάν που ακολούθησε την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016, στην οποία η Χιζμέτ έπαιξε κεντρικό ρόλο για λογαριασμό της CIA, η Άγκυρα είναι νομιμοποιημένη στις απαιτήσεις της.

Η επαναφορά της Τουρκίας μεταξύ των χωρών που κατασκευάζουν το F-35 δεν κοστίζει τίποτα, αλλά η διαγραφή της από τον κατάλογο ήταν μια κύρωση για την αγορά από τον τουρκικό στρατό των ρωσικών αντιαεροπορικών όπλων S400. Το να δώσεις ικανοποίηση στην Άγκυρα για να επεκτείνει το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας θα ήταν, τουλάχιστον, αντιφατικό και δυσανάγνωστο. Περαιτέρω, το να κατασκευάζονται τα F-35 από μια δύναμη που δεν δίστασε να επικρίνει την υποτιθέμενη ποιότητά τους μπορεί επίσης να αποδειχθεί ενοχλητικό.

Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη δημιουργήθηκε από τους Στράουσιανούς (ο Ρίτσαρντ Περλ δεν ήταν μέλος της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ, αλλά της Βοσνίας, στις συμφωνίες του Ντέιτον). Φαντάστηκε ως μια ομοιογενής οντότητα σύμφωνα με τη σκέψη των Στράουσιανών. Ως εκ τούτου, η κροατική μειονότητα (15% του πληθυσμού) έχει εξοστρακιστεί εκεί. Η γλώσσα τους δεν αναγνωρίζεται και δεν έχουν πολιτικούς εκπροσώπους. Το να αποδεχθεί το αίτημα που διατυπώνει η Κροατία στο όνομά τους θα σήμαινε να αμφισβητηθούν οι λόγοι για τους οποίους οι Στράουσιανοί οργάνωσαν τους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας (για τον διαχωρισμό των εθνοτήτων και τη δημιουργία ομοιογενών πληθυσμών). Ωστόσο, είναι οι Στράουσιανοί που είναι στο πηδάλιο στην Ουκρανία.

Υποθέτοντας ότι αυτές οι τρεις προϋποθέσεις πληρούνται ή ότι ανατρέπονται οι πολιτικοί ηγέτες που τις διατύπωσαν, η διεύρυνση της Ατλαντικής Συμμαχίας για να συμπεριλάβει τη Φινλανδία και τη Σουηδία θα επιβεβαίωνε την αλλαγή της φύσης του ΝΑΤΟ. Δεν θα ήταν πλέον μια δομή με στόχο τη σταθεροποίηση της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού, όπως ορίζεται στη Συνθήκη, η οποία το 1995 είχε οδηγήσει τον πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο να ενταχθεί σε αυτή η χώρα του. Το ΝΑΤΟ θα ολοκληρώνε τη μετάλλαξη του σε αμερικανική στρατιωτική διοίκηση της δυτικής αυτοκρατορίας του.

ΥΠΟΘΕΣΗ 2: ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Ας εξετάσουμε τώρα τις πραγματικές συνέπειες των δυτικών κυρώσεων. Τα μέτρα για τον αποκλεισμό της Ρωσίας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν την επηρεάζουν. Συνεχίζει να εισάγει και να εξάγει ανάλογα με τις ανάγκες, αλλά αναγκάζεται να αλλάξει προμηθευτές και πελάτες. Δημιουργεί γρήγορα το αντίστοιχο SWIFT με τους Brics (Νότια Αφρική, Βραζιλία, Ρωσία, Κίνα και Ινδία), αλλά δεν μπορεί πλέον να συναλλάσσεται απευθείας με τον υπόλοιπο κόσμο. Ήδη, είναι αδύνατο να αγοράσετε λιπάσματα με βάση την ποτάσα στην Αφρική. Πράγματι, η Ρωσία και η Λευκορωσία είναι οι κύριοι εξαγωγείς. Αναμένεται λιμοκτονία. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες έχει ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Ζητά από τη Δύση μια εξαίρεση από το εμπάργκο της όσον αφορά τα λιπάσματα με βάση την ποτάσα.

Στην πιο πιθανή περίπτωση, στην οποία η Ουάσιγκτον δεν αλλάζει την πολιτική της, ο λιμός θα πυροδοτήσει νέους πολέμους και τεράστιες μεταναστεύσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι τουλάχιστον περίεργο να πούμε ότι μετά την πτώση της Μαριούπολης, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πρόθυμες να στείλουν επιπλέον 40 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία όπου είχαν ήδη χάσει άλλα 14 δισεκατομμύρια δολάρια. Στην πραγματικότητα, τα δύο τρίτα δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Αυτά τα ποσά έχουν καταχραστεί. Σύντομα περίπου 18 δισεκατομμύρια δολάρια όπλων θα είναι διαθέσιμα στο Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία. Είτε θεωρούμε ότι το Πεντάγωνο πετάει τα χρήματα από τα παράθυρα, είτε ότι επενδύει κρύβοντας αυτό το γιγάντιο οπλοστάσιο από τα μάτια του Κογκρέσου.

Ως εκ τούτου, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις, η Στράουσιανή Βικτόρια Νούλαντ, ταξίδεψε στο Μαρόκο στις 11 Μαΐου για να προεδρεύσει μιας συνεδρίασης του Παγκόσμιου Συνασπισμού κατά του Ντάες. 85 κράτη συμμετείχαν στο επίπεδο των Υπουργών Εξωτερικών τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κ. Nuland κατήγγειλε τη μεταρρύθμιση του Ντάες, όχι πλέον στη Μέση Ανατολή, αλλά στο Σαχέλ. Κάλεσε όλους τους συμμετέχοντες να συμμετάσχουν με τις ΗΠΑ για την καταπολέμηση αυτού του εχθρού. Ωστόσο, ο καθένας έχοντας παρατηρήσει τη μαζική υποστήριξη του Πενταγώνου στους τζιχαντιστές στο Ιράκ και τη Συρία, όλοι οι διπλωμάτες που ήταν παρόντες κατάλαβαν καλά ότι η καταιγίδα δεν θα αργήσει να ξεσπάσει. Έλειπαν όπλα και το Πεντάγωνο δεν θέλει να ξαναπιαστεί επ’ αυτοφώρω να τα παραδώσει στους τζιχαντιστές. Το μόνο που θα χρειαστεί είναι να τα στείλει από τα Βαλκάνια όπου περιμένουν στα κουτιά τους τους τελικούς χρήστες.

Ένας πόλεμος στο Σαχέλ δεν θα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα: θα γλιτώσει τις μεγάλες δυνάμεις και θα προκαλέσει μόνο αφρικανικά θύματα. Θα διαρκέσει όσο θα τον τροφοδοτήσουν και κανένας σύμμαχος δεν θα τολμήσει να παρατηρήσει ότι αυτή η σύγκρουση υπάρχει μόνο από τότε που εισέβαλαν και κατέστρεψαν τη Λιβύη. Όλα θα μπορούν να συνεχιστούν όπως πριν: για μέρος της ανθρωπότητας, η ανθρωπότητα θα παραμείνει μονοπολική με την Ουάσιγκτον ως κέντρο της.