Η κατάθεση πρότασης μομφής, από την αντιπολίτευση , εναντίον της κυβέρνησης, κατατίθεται συνήθως ύστερα από μια μεγάλη κρίση που η κυβέρνηση φάνηκε ανίκανη ή ανεπαρκής να την αντιμετωπίσει και αποτελεί μία κορυφαία διαδικασία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αφού μέσω αυτής είναι δυνατόν να ανατραπεί η κυβέρνηση και να οδηγηθούμε σε εκλογές. Έτσι η πρόταση μομφής έχει νόημα αν η αντιπολίτευση πείσει στο ελάχιστο:
Α) Ότι οι βασικοί άξονες της κυβερνητικής πολιτικής είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Β) Προτείνει άλλους άξονες ουσιαστικά διαφορετικούς από τους υπάρχοντες και διαφορετικούς από αυτούς που είχε ακολουθήσει η ίδια όταν ήταν κυβέρνηση.
Γ) Να εντοπίσει τις διαχρονικές παθογένειες, ανεπάρκειες και αγκυλώσεις του κρατικού μηχανισμού, τα λάθη και τις αδυναμίες της κυβέρνησης σε πρόσωπα, σχέδια, αποφάσεις και ενέργειες και που και ίδια, ως κυβέρνηση, δεν είχε θεραπεύσει. Ταυτόχρονα να παρουσιάσει νέες προτάσεις για τη ριζική αντιμετώπιση της νοσηρής αυτής κατάστασης.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση οφείλει, αν έχει τη βούληση να συνεχίσει τη θητεία της:
Α)Να κάνει ουσιαστική αυτοκριτική, να παρουσιάσει τις δικές της αδυναμίες, τις ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού και το υπάρχον τέλμα και κυρίως τα αίτια, σε πρόσωπα και δομές, που διαιωνίζουν αυτές τις ελλείψεις και να πείσει ότι όντως «διδάχθηκε» από τα λάθη και τις παραλείψεις της.
Β) Να καλέσει όλους που λόγω θέσεως και γνώσεων μπορούν να συμβάλλουν στην εκπόνηση και εφαρμογή ενός εθνικού σχεδιασμού αντιμετώπισης κρίσεων, σχεδιασμού που προσαρμοζόμενος κάθε φορά να είναι στη διάθεση της όποιας κυβέρνησης.
Τέλος όλες οι πολιτικές δυνάμεις και εμείς ως λαός πρέπει να αναλογιστούμε και να διερωτηθούμε: Πώς γίνεται να θρηνούμε κάθε χρόνο θύματα από φωτιές, πλημμύρες, σεισμούς, χιόνια και άλλα φαινόμενα και οι ευθύνες να αποδίδονται, στο Θεό που θύμωσε (θεομηνία σου λένε), στο «στρατηγό άνεμο» που φούντωσε τη φωτιά, στον καύσωνα και στο χιόνι που μας ήρθαν ξαφνικά και με μεγάλη ένταση και άλλες γελοίες δικαιολογίες και ποτέ δεν ακούμε από ένα πρωθυπουργό, υπουργό, περιφερειάρχη, δήμαρχο, αρμόδιο εν πάση περιπτώσει, να πει: ΕΓΩ είμαι υπεύθυνος, γιατί έκανα ή δεν έκανα αυτό και εκείνο, και παραιτούμαι. Το λόγο έχει η Δικαιοσύνη.
Θυμάστε να συνέβη κάτι τέτοιο ποτέ; Ποτέ. Η εκάστοτε αντιπολίτευση ρίχνει τις ευθύνες στην κυβέρνηση, που πράγματι τις έχει, ξεχνά όμως τις δικές τις όταν ήταν κυβέρνηση. Η δε κυβέρνηση με ένα συγνώμη «καθαρίζει» και είναι έτοιμη να το επαναλάβει στην επόμενη κρίση, αφού είναι βέβαιο ότι η μη απόδοση ευθυνών και η έλλειψη πολιτικής βούλησης για λήψη ουσιαστικών μέτρων και δομικών αλλαγών του κρατικού μηχανισμού, οδηγεί στα ίδια και χειρότερα χάλια . Εξ ου και το «κάθε χρόνο και καλύτερα».
Αν επομένως αυτές οι ελάχιστες προϋποθέσεις δεν τηρηθούν, σε μια συζήτηση πρότασης δυσπιστίας, τότε η ύψιστη, επαναλαμβάνομε, αυτή διαδικασία ευτελίζεται και καταντά κακόγουστη φιέστα , που εξ αντικειμένου εξυπηρετεί τους εχθρούς και αυτής, της έστω και κολοβωμένης, δημοκρατίας που έχομε!
Τι έγινε όμως στο πρόσφατο τριήμερο της συζήτησης στη Βουλή της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κατά της κυβέρνησης της Ν.Δ.; Ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος εκτός από το να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα εξ αιτίας των κρίσεων που ζούμε τώρα και κυρίως για το πώς θα τα ξεπεράσουμε και το πώς θα οργανώσουμε το μέλλον μας για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση παρόμοιων φαινομένων, που είναι βέβαιο ότι θα επαναληφθούν. Υπήρξε ή θα υπάρξει καλοκαίρι χωρίς τον κίνδυνο πυρκαγιών; Υπήρξε ή θα υπάρξει (ο μη γένοιτο) χειμώνας χωρίς βροχές, πλημμύρες και χιόνια; Σε μια σεισμογενή χώρα δεν είναι αναμενόμενος, αλλά αποτελεί έκπληξη ο σεισμός; Πού όμως ο πόνος και η αγωνία των εθνοπατέρων να σκύψουν και να δουν το πρόβλημα στις πραγματικές διαστάσεις τους και να πουν τέρμα ο πολιτικαντισμός. Είναι ντροπή για την Ελλάδα και το λαό της στα 2022:
- Να μένουν εγκλωβισμένοι μέσα στα χιόνια επί ώρες συμπολίτες μας ανάμεσα στους οποίους μικρά παιδιά ,άρρωστοι , έγκυες γυναίκες και να μη βρίσκεται ένας, μα ένας, αρμόδιος να τους πει μια κουβέντα ενημέρωσης για την τύχη τους, να τους δώσει ένα μπουκάλι νερό, μια φέτα ψωμί!
- Σεισμόπληκτοι του Αρκαλοχωρίου Ηρακλείου να εξακολουθούν να διαμένουν σε κοντέϊνερς, δίπλα στο νεκροταφείο, μέσα στην παγωνιά. Να μην τους έχει δοθεί ακόμα άδεια να μπορούν, έστω και με δικά τους χρήματα, να κάνουν το σπίτι τους κατοικήσιμο, χωρίς να χαρακτηριστεί αυθαίρετο και να υποχρεωθούν μετά να πληρώσουν πρόστιμο!
- Οι πυροπαθείς της Εύβοιας να έχουν ξεχαστεί. Τα δάση μας όλο και περιορίζονται. Οι λύκοι, που τους κάψαμε τα δάση- σπίτια τους, εκδικούνται και εφορμούν στα δικά μας σπίτια!
Αλλά ας ξαναέλθομε στη Βουλή.
- Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, με μια φράση του μας έδωσε τον πυρήνα της πρότασης του. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είπε, «είναι η χειρότερη κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά» και γι’ αυτό πρέπει να πάμε σε εκλογές.
Στη φράση αυτή ομολογείται μια μεγάλη αλήθεια, που δεν θεωρείται πιθανόν να ήθελε αυτή να καταδείξει ο κ. Τσίπρας. Ποια είναι η αλήθεια- ομολογία Τσίπρα;
Ότι όλες, ή σχεδόν όλες, οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ήταν κακές, η μια χειρότερη από την άλλη, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η χειρότερη. Μέσα σε αυτές τις κυβερνήσεις ήταν και η δική του για την οποία οι Financial Times στις 10-7-2015 είχαν γράψει: «Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η χειρότερη όλων»! Αυτή είναι μια τραγική πραγματικότητα. Ο δύσμοιρος λαός μας να ζει σε καθεστώς που επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση, που προηγουμένως υπενθυμίσαμε, «κάθε πέρυσι και καλύτερα!
Εκτός όμως από αυτή την αλήθεια που ξέφυγε από τον Αλέξη Τσίπρα, τα άλλα που ειπώθηκαν από τις διάφορες πτέρυγες του Κοινοβουλίου, θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε ακόμα και αν δεν τα είχαμε ακούσει γιατί «το έργο το έχομε δει πολλές-πολλές φορές».
Μερικές αλήθειες που δεν ακούστηκαν θα παραθέσουμε και οι οποίες απομυθοποιούν κυρίαρχες αντιλήψεις, πολιτικές θέσεις και πρακτικές , τουλάχιστον των κομμάτων που μας κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες:
-Στην αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων, πέραν από την απουσία σχεδίων, μηχανισμών κ.λ.π. απουσιάζει εντελώς, μα εντελώς ο κοινός νους. Έτσι στην Αττική Οδό με τους χιλιάδες εγκλωβισμένους στα χιόνια, ούτε το πολυδιαφημισμένο 112 δεν ενεργοποιήθηκε να πει στους ανθρώπους μια κουβέντα. Μια στοιχειώδη ενημέρωση. Δεν βρέθηκε ένα, ένα αυτοκίνητο να τους πάει λίγο νερό και φαγητό. Η γραφειοκρατία δεν επιτρέπει ακόμα , όπως γράφουμε και παραπάνω,σσστους σεισμόπληκτους να χτίσουν με δικά τους έξοδα τα μισογκρεμισμένα σπίτια τους , αλλά τους καταδικάζει να ζούν, όπου βρουν και αν βρουν.
-Ο μύθος ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία, πρέπει να αντικαταστήσει το «ανίκανο» και «δαπανηρό» κράτος κατέρρευσε. Η Αττική Οδός είναι ιδιωτική-ολανδική. Αδιαφόρησε εντελώς για τους εγκλωβισμένους. Δεν έχει κατασκευάσει εξόδους κινδύνου, γιατί η κατασκευή δεν θα της προσκομίσει κέρδος! Τα διόδια όμως που είναι πανάκριβα τα εισπράττει και τα καρπούται ολόκληρα χωρίς να ξοδεύει για τη βελτίωση της Οδού.
– Τα τρένα-ιταλικά συναγωνίστηκαν κατά το χιονιά την Αττική Οδό, σε αδιαφορία προς τους πελάτες τους.
– Αντίθετα το κρατικό ΕΣΥ, παρά τις τεράστιες μνημονιακές περικοπές, είναι ο θεσμός που με θυσία και του προσωπικού του δίδει τη μάχη εναντίον του κορωνοϊού. Αλήθεια τι θα γινόμαστε χωρίς το κρατικό ΕΣΥ και μέναμε στα χέρια των ιδιωτικών κλινικών;
Παλιά τους δρόμους και όχι μόνο τους έφτιαχνε το κράτος, μέσω της ΜΟΜΑ, αλλά η συνέχιση αυτής της πολιτικής απαγορεύεται από την εθνοσωτήριο Ε.Ε. που θεό της έχει το κέρδος και αφεντικό το Κεφάλαιο. ‘Ετσι και με Μητσοτάκη και με Τσίπρα και με όποιον έλθει στο μυαλό σας, οι ράγες που θα πορευθεί η Χώρα, είναι προκαθορισμένες, σταθερές και αμετάβλητες όσο θα μας διαφεντεύει ο νεοφιλελευθερισμός και οι εδώ εκφραστές του ΄άσχετα αν μας παρουσιάζονται μας ημίψηλο ή τραγιάσκα.
Όμως και μέσα σε αυτό το απάνθρωπο σύστημα μπορούμε να κάνουμε κάποιες πρακτικές και εύκολες ενέργειες ή να αποφύγουμε άλλες και δεν το κάνουμε. Π.χ. ποιος μας εμποδίζει εγκαίρως να ενδιαφερθούν οι Δήμοι να κλαδέψουν τα δένδρα που τα κλωνάρια τους έρχονται σε επαφή με τα καλώδια της ΔΕΗ; Ποιος εμποδίζει τον κάθε ένα μας να καθαρίσει, από τα ξερόχορτα, το οικόπεδο ή τους δρόμους που γειτνιάζουν με το σπίτι του; Ακόμα και το χιόνι που καλύπτει το πεζοδρόμιο του.
Η παράνομη δόμηση σε δάση και ρέματα γιατί συνεχίζεται ;
Τα ερωτηματικά δεν τελειώνουν. Εκείνο που πρέπει όμως να τελειώσει είναι η έλλειψη σοβαρότητας και κοινού νου από όλους μας και αμέσως μετά να δούμε τα δομικά προβλήματα που υπάρχουν και απαιτούν λύσεις μακράς πνοής. Για το σήμερα και για το αύριο.
Μανώλης Μηλιαράκης
Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας
