Έτσι είναι οι Η.Π.Α. “Κάνει διάλογο”
Η Ουάσιγκτον δεν θα εξετάσει ρωσικές προτάσεις για μη επέκταση του ΝΑΤΟ, και δεν έχει καμία πρόθεση καν να συζητήσει την ιδέα. Πάει ο “διάλογος”.
PEPE ESCOBAR •Strategic Culture Foundation .13-1-22
Μετάφραση : Μ.Στυλιανού
Ήταν η πρώτη υψηλού επιπέδου συνάντηση Ρωσίας-ΝΑΤΟ από το 2019 – αμέσως μετά τη μη έναρξη του διαλόγου ΗΠΑ-Ρωσίας για μη διάλογο «εγγύησης ασφάλειας» νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στη Γενεύη.
Λοιπόν, τι συνέβη στις Βρυξέλλες; Ουσιαστικά ένας ακόμη διάλογος χωρίς διάλογο – πλήρης με έναν καφκικό πρόλογο του ΝΑΤΟ: είμαστε προετοιμασμένοι για διάλογο, αλλά οι προτάσεις του Κρεμλίνου είναι απαράδεκτες.
Αυτό ήταν ένα διπλό κτύπημα προς τα κάτω για την Αμερικανίδα απεσταλμένη στο ΝΑΤΟ, Julianne Smith, κατηγορώντας προληπτικά τη Ρωσία για τις ενέργειες που “επιτάχυναν αυτή την καταστροφή”.
Μέχρι τώρα κάθε λογικό ον πέρα από την Ευρασία και την ευρωπαϊκή χερσόνησο της θα πρέπει να είναι εξοικειωμένο με τις δύο κορυφαίες, λογικές απαιτήσεις της Ρωσίας: καμία περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ και κανένα πυραυλικό σύστημα που να σταθμεύει κοντά στα σύνορά της.
Τώρα ας πάμε στη μηχανή προπαγάνδας. Οι κοινοτοπίες του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ήταν προβλέψιμα πιστές στη θεαματική μετριότητά του. Σχετικά με τον ήδη προγραμματισμένο διάλογο, ανέφερε ότι είναι “σημαντικό να ξεκινήσει διάλογος”.
Η Ρωσία, ανέφερε, “προέτρεψε το ΝΑΤΟ να αρνηθεί να δεχθεί την Ουκρανία. η συμμαχία αντέδρασε αρνούμενη να συμβιβαστεί για τη διεύρυνση της». Ωστόσο, το ΝΑΤΟ “χαιρέτισε τις διμερείς διαβουλεύσεις” σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας.
Το ΝΑΤΟ πρότεινε επίσης σειρά ευρέων διαβουλεύσεων ασφαλείας, και “η Ρωσία δεν έχει ακόμα συμφωνήσει, ωστόσο δεν τις έχει αποκλείσει”.
Δεν είναι περίεργο: οι Ρώσοι είχαν ήδη σημειώσει, ακόμη και πριν συμβεί, ότι αυτά δεν είναι παρά τακτικές καθυστέρησης.
Ο Παγκόσμιος Νότος θα ανακουφιστεί όταν μάθει ότι ο Στόλτενμπεργκ υπερασπίστηκε τους αιφνιδιαστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ τόσο στο Κοσσυφοπέδιο όσο και στη Λιβύη: που τελικά “εμπίπτουν στις εντολές του ΟΗΕ”. άρα ήταν καλοήθεις. Ούτε λέξη για την εξαιρετική απόδοση του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.
Και στη συνέχεια, η πολυαναμενόμενη επωδός: Το ΝΑΤΟ ανησυχεί για τα ρωσικά στρατεύματα “στα σύνορα με την Ουκρανία” – στην πραγματικότητα από 130 χιλιόμετρα έως 180 χιλιόμετρα μακριά, μέσα σε ευρωπαϊκό ρωσικό έδαφος. Και η συμμαχία θεωρεί “αναληθές” ότι η επέκταση είναι “επιθετική πράξη”. Γιατί? Γιατί “διαδίδει τη δημοκρατία”.
Βομβάρδίστε με για τη δημοκρατία, μωρό μου
Λοιπόν, εδώ είναι το ευαγγέλιο του ΝΑΤΟ σε μια στιγμή. Τώρα σύγκρινέ το με τα απογοητευτικά λόγια του Ρώσου υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάντερ Γκρούσκο. .
Ο Γκρούσκο επέμεινε προσεκτικά στο πώς “το ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένο να περιορίσει τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν να επιτύχουν υπεροχή σε όλους τους τομείς και σε όλα τα πιθανά θέατρα στρατιωτικών επιχειρήσεων”. Αυτή ήταν μια αναφορά στην κυριαρχία πλήρους φάσματος, η οποία από το 2002 παραμένει το αμερικανικό ευαγγέλιο.
Ο Γκρούσκο αναφέρθηκε επίσης σε «τακτικές περιορισμού της εποχής του Ψυχρού Πολέμου» και ότι «όλη η συνεργασία [με τη Ρωσία] έχει σταματήσει» – από το ΝΑΤΟ. Ακόμα
“Η Ρωσία επεσήμανε με ειλικρίνεια και απευθείας στο ΝΑΤΟ ότι μια περαιτέρω διολίσθηση της κατάστασης θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια”.
Το συμπέρασμα ήταν έκδηλο: “Η Ρωσική Ομοσπονδία και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καθόλου μια ενωτική θετική ατζέντα”.
Σχεδόν όλες οι ρωσοφοβικές φατρίες της δικομματικής μηχανής War Inc. στην Ουάσιγκτον δεν μπορούν να δεχτούν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δυνάμεις που να σταθμεύουν σε ευρωπαϊκά κράτη που δεν ήταν μέλη του ΝΑΤΟ το 1997. Και ότι τα σημερινά μέλη του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επιχειρήσουν στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία καθώς και σε άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, της Υπερκαυκασίας και της Κεντρικής Ασίας.
Τη Δευτέρα στη Γενεύη, ο υφυπουργός Εξωτερικών Ριαμπκόφ είχε ήδη τονίσει, για άλλη μια φορά, ότι η κόκκινη γραμμή της Ρωσίας είναι αμετακίνητη: “Για εμάς, είναι απολύτως υποχρεωτικό να διασφαλίσουμε ότι η Ουκρανία δεν θα γίνει ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ”.
Διπλωματικές πηγές επιβεβαίωσαν ότι στη Γενεύη, ο Ριαμπκόφ και η ομάδα του είχαν για όλους τους πρακτικούς σκοπούς να συμπεριφέρονται σαν δάσκαλοι στο νηπιαγωγείο, φροντίζοντας να μην υπάρξουν “παρεξηγήσεις”.
Τώρα συγκρίνετε το με τον Νεντ Πράις του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, μιλώντας μετά από αυτές τις εξαντλητικές οκτώ ώρες που μοιράστηκαν μεταξύ του Ριαμπκόφ και της υφυπουργού Εξωτερικών Γουέντι Σέρμαν: Η Ουάσιγκτον δεν θα εξετάσει ρωσικές προτάσεις για μη επέκταση του ΝΑΤΟ και δεν έχει καμία πρόθεση καν να συζητήσει την ιδέα.
Πάει ο “διάλογος”.
Ο Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει πρόοδος. Αναφερόμενος στον διδακτικό του χαρακτήρα, αναγκάστηκε να τονίσει: «Καλούμε τις ΗΠΑ να επιδείξουν τη μέγιστη ευθύνη αυτή τη στιγμή. Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με μια πιθανή αύξηση της αντιπαράθεσης δεν πρέπει να υποτιμώνται”.
Το να πούμε, σύμφωνα με τα λόγια του Ριαμπκόφ, ότι έχει γίνει «σημαντική» ρωσική προσπάθεια για να πεισθούν οι Αμερικανοί ότι το «παιχνίδι με τη φωτιά» δεν είναι προς το συμφέρον τους είναι ο ευφημισμός του νέου αιώνα.
Επιτρέψτε μου να σας τιμωρήσω για λήθη
Μια γρήγορη ανακεφαλαίωση είναι ζωτικής σημασίας για να καταλάβουμε πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εκτροχιαστεί τόσο γρήγορα.
Η μη μυστική στρατηγική του ΝΑΤΟ, από την αρχή, ήταν να πιέσει τη Μόσχα να διαπραγματευτεί απευθείας με το Κίεβο για το Ντονμπάς, παρόλο που η Ρωσία δεν αναφέρεται στις Συμφωνίες του Μινσκ.
Ενώ η Μόσχα εξαναγκάστηκε να γίνει μέρος της αντιπαράθεσης Ουκρανίας/Ντονμπάς, μόλις εξάλειψε ένα ενόχλημα συντρίβοντας μια επανάσταση χρώματος πραξικοπήματος στη Λευκορωσία. Στη συνέχεια, οι Ρώσοι συγκέντρωσαν σε χρόνο μηδέν μια εντυπωσιακή δύναμη κρούσης – με αντίστοιχες στρατιωτικές υποδομές – στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ρωσίας για να απαντήσουν με αστραπιαία ταχύτητα σε περίπτωση που υπήρχε μια ουκρανική εισβολή blitzkrieg στο Ντονμπάς.
Δεν είναι περίεργο, ένα θορυβημένο NATOstan έπρεπε να κάνει κάτι για την εντύπωση της καταπολέμησης της Ρωσίας στον τελευταίο εξαθλιωμένο Ουκρανό. Μπορεί τουλάχιστον να κατάλαβαν ότι η Ουκρανία θα καταστρεφόταν εντελώς.
Η ομορφιά είναι πώς η Μόσχα άλλαξε τα πράγματα με μια νέα γεωπολιτική κίνηση jiu-jitsu. Η Ουκρο-παράνοια που ενθαρρύνθηκε από το ΝΑΤΟ – με κενές υποσχέσεις να γίνει μέλος – άνοιξε το δρόμο στη Ρωσία να απαιτήσει την μη περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ, με την απόσυρση όλων των στρατιωτικών υποδομών από την Ανατολική Ευρώπη.
Ήταν προφανές ότι ο Ριαμπκόφ, στις συνομιλίες του με τον Σέρμαν, θα αρνιόταν οποιαδήποτε πρόταση ότι η Ρωσία θα έπρεπε να διαλύσει την υλικοτεχνική υποδομή που είχε δημιουργηθεί στο δικό της έδαφος της Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Για πρακτικούς σκοπούς, ο Ριαμπκόφ συνέτριψε τον Σέρμαν σε κομμάτια. Αυτό που έμεινε ήταν οι έντυπες απειλές για περισσότερες κυρώσεις.
Ωστόσο, θα είναι ένα Σισύφειο έργο να πείσουμε την Αυτοκρατορία και τις σατραπείες του ΝΑΤΟ να μην οργανώσουν κάποιο είδος στρατιωτικής περιπέτειας στην Ουκρανία. Αυτή είναι η ουσία όσων είπαν ο Ριαμπκόφ και ο Γκρούσκο ξανά και ξανά στη Γενεύη και τις Βρυξέλλες. Έπρεπε επίσης να τονίσουν το προφανές: εάν επιβληθούν περαιτέρω κυρώσεις στη Ρωσία, θα υπάρξει σοβαρό πλήγμα ειδικά στην Ευρώπη.
Αλλά πώς είναι ανθρωπίνως δυνατό για έμπειρους επαγγελματίες όπως ο Ryabkov και ο Grushko να συζητήσουν, λογικά, με ένα μάτσο ερασιτεχνικές τυφλές νυχτερίδες όπως οι Blinken, Sullivan, Nuland και Sherman;
Υπήρξαν κάποιες σοβαρές εικασίες σχετικά με το χρονοδιάγραμμα που έχουμε μπροστά μας για τη Ρωσία στην πραγματικότητα να μην μπει καν στον κόπο να ακούσει τα αμερικανικά μωρουδιακά σαλιαρίσματα (copyright Maria Zakharova) πλέον. Θα μπορούσε να είναι γύρω στο 2027, ή ακόμη και το 2025.
Αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια είναι ότι η πενταετής παράταση της νέας συνθήκης START λήγει τον Φεβρουάριο του 2026. Τότε δεν θα υπάρχει ανώτατο όριο για τα πυρηνικά στρατηγικά όπλα. Ο αγωγός φυσικού αερίου Power of Siberia 2 προς την Κίνα θα καταστήσει την Gazprom ακόμη λιγότερο εξαρτημένη από την ευρωπαϊκή αγορά. Το συνδυασμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα Ρωσίας-Κίνας θα καταστεί σχεδόν αδιαπέραστο από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Με τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας θα μοιράζεται ακόμη πιο ουσιαστική στρατιωτική τεχνολογία.
Όλα αυτά είναι πολύ πιο επακόλουθα από το βρώμικο μυστικό που δεν είναι μυστικό στις τρέχουσες “εγγυήσεις ασφαλείας” καμπούκι: το εξαιρετικό, “απαραίτητο” έθνος είναι εκ γενετής ανίκανο να εγκαταλείψει την παντοτινή επέκταση του ΝΑΤΟ στο… διάστημα.
Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι γνωρίζουν πολύ καλά μια αρκετά πεζή αλήθεια. οι ΗΠΑ δεν θα πολεμήσουν για την Ουκρανία.
Καλώς ήρθατε λοιπόν στον παραλογισμό του Instagram. Τι θα γίνει μετά; Το πιο πιθανό είναι μια πρόκληση, με τη δυνατότητα, για παράδειγμα, μιας μαύρης επιχείρησης για να κατηγορηθεί γη Ρωσία, ακολουθούμενη από – τι άλλο – περισσότερες κυρώσεις.
Το πακέτο είναι έτοιμο. Έρχεται με τη μορφή ενός νομοσχεδίου από γερουσιαστές του Ντεμ που υποστηρίζεται από τον Λευκό Οίκο για να φέρει «σοβαρό κόστος» στη ρωσική οικονομία σε περίπτωση που η Μόσχα απαντήσει τελικά στις προσευχές τους και «εισβάλει» στην Ουκρανία.
Οι κυρώσεις θα πλήξουν άμεσα τον Πρόεδρο Πούτιν, τον Πρωθυπουργό Μισούστιν, τον Υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ, τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό Γερασίμοφ και “διοικητές διαφόρων κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ναυτικού”.
Οι στοχευμένες τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα περιλαμβάνουν τις Sberbank, VTB, Gazprombank, Πιστωτική Τράπεζα Μόσχας, Alfa-Bank, Otkritie Bank, PSB, Sovcombank, Transcapitalbank και το Ρωσικό Ταμείο Άμεσων Επενδύσεων. Θα αποκοπούν όλοι από το SWIFT.
Αν αυτό το νομοσχέδιο ακούγεται σαν κήρυξη πολέμου, είναι επειδή είναι. Πες το αμερικάνικη εκδοχή του “διαλόγου”.
Ήταν η πρώτη υψηλού επιπέδου συνάντηση Ρωσίας-ΝΑΤΟ από το 2019 – αμέσως μετά τη μη έναρξη του διαλόγου ηπα-Ρωσίας για μη διάλογο «εγγύησης ασφάλειας» νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στη Γενεύη.
Λοιπόν, τι συνέβη στις Βρυξέλλες; Ουσιαστικά ένας ακόμη διάλογος χωρίς διάλογο – πλήρης με έναν καφκικό πρόλογο του ΝΑΤΟ: είμαστε προετοιμασμένοι για διάλογο, αλλά οι προτάσεις του Κρεμλίνου είναι απαράδεκτες.
Αυτό ήταν ένα διπλό προς τα κάτω για την Αμερικανίδα απεσταλμένη στο ΝΑΤΟ, Julianne Smith, κατηγορώντας προληπτικά τη Ρωσία για τις ενέργειες που “επιτάχυναν αυτή την καταστροφή”.
Μέχρι τώρα κάθε αισθησιακό ον πέρα από την Ευρασία και την ευρωπαϊκή χερσόνησο της θα πρέπει να είναι εξοικειωμένο με τις δύο κορυφαίες, λογικές απαιτήσεις της Ρωσίας: καμία περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ και κανένα πυραυλικό σύστημα που να σταθμεύει κοντά στα σύνορά της.
Τώρα ας πάμε στη μηχανή περιστροφής. Οι κοινοτοπίες του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ήταν προβλέψιμα πιστές στη θεαματική μετριότητά του. Σχετικά με τον ήδη προγραμματισμένο διάλογο, ανέφερε ότι είναι “σημαντικό να ξεκινήσει διάλογος”.
Η Ρωσία, ανέφερε, “προέτρεψε το ΝΑΤΟ να αρνηθεί να δεχθεί την Ουκρανία. η συμμαχία αντέδρασε αρνούμενη να συμβιβαστεί για τη διεύρυνση». Ωστόσο, το ΝΑΤΟ “χαιρέτισε τις διμερείς διαβουλεύσεις” σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας.
Το ΝΑΤΟ πρότεινε επίσης σειρά ευρέων διαβουλεύσεων ασφαλείας, και “η Ρωσία δεν έχει ακόμα συμφωνήσει, ωστόσο δεν τις έχει αποκλείσει”.
Δεν είναι περίεργο: οι Ρώσοι είχαν ήδη σημειώσει, ακόμη και πριν συμβεί, ότι αυτό είναι αξιοσημείωτη αλλά καθυστερώντας τακτικές.
Ο Παγκόσμιος Νότος θα ανακουφιστεί όταν μάθει ότι ο Στόλτενμπεργκ υπερασπίστηκε τους στρατιωτικούς blitzkriegs του ΝΑΤΟ τόσο στο Κοσσυφοπέδιο όσο και στη Λιβύη: τελικά “εμπίπτουν στις εντολές του ΟΗΕ”. ‘ρα ήταν καλοήθεις. Ούτε λέξη για την εξαιρετική απόδοση του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.
Και στη συνέχεια, το πολυαναμενόμενο clincher: Το ΝΑΤΟ ανησυχεί για τα ρωσικά στρατεύματα “στα σύνορα με την Ουκρανία” – στην πραγματικότητα από 130 χιλιόμετρα έως 180 χιλιόμετρα μακριά, μέσα σε ευρωπαϊκό ρωσικό έδαφος. Και η συμμαχία θεωρεί “αναληθές” ότι η επέκταση είναι “επιθετική πράξη”. Γιατί? Γιατί “διαδίδει τη δημοκρατία”.
Βομβάρδίστε με στη δημοκρατία, μωρό μου
Λοιπόν, εδώ είναι το ευαγγέλιο του ΝΑΤΟ σε μια στιγμή. Τώρα σύγκρινέ το με τα απογοητευτικά λόγια του Ρώσου υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάντερ Γκρούσκο. .
Ο Γκρούσκο επέμεινε προσεκτικά στο πώς “το ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένο να περιορίσει τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν να επιτύχουν υπεροχή σε όλους τους τομείς και σε όλα τα πιθανά θέατρα στρατιωτικών επιχειρήσεων”. Αυτή ήταν μια αναφορά στην κυριαρχία πλήρους φάσματος, η οποία από το 2002 παραμένει το αμερικανικό ευαγγέλιο.
Ο Γκρούσκο αναφέρθηκε επίσης σε «τακτικές περιορισμού της εποχής του Ψυχρού Πολέμου» και ότι «όλη η συνεργασία [με τη Ρωσία] έχει σταματήσει» – από το ΝΑΤΟ. Ακόμα
“Η Ρωσία επεσήμανε με ειλικρίνεια και απευθείας στο ΝΑΤΟ ότι μια περαιτέρω διολίσθηση της κατάστασης θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια”.
Το συμπέρασμα ήταν έντονο: “Η Ρωσική Ομοσπονδία και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καθόλου μια ενωτική θετική ατζέντα”.
Σχεδόν όλες οι ρωσοφοβικές φατρίες της δικομματικής μηχανής War Inc. στην Ουάσιγκτον δεν μπορούν να δεχτούν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δυνάμεις που να σταθμεύονται σε ευρωπαϊκά κράτη που δεν ήταν μέλη του ΝΑΤΟ το 1997. και ότι τα σημερινά μέλη του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επιχειρήσουν στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία καθώς και σε άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, της Υπερκαυσίας και της Κεντρικής Ασίας.
Τη Δευτέρα στη Γενεύη, ο υφυπουργός Εξωτερικών Ριαμπκόφ είχε ήδη τονίσει, για άλλη μια φορά, ότι η κόκκινη γραμμή της Ρωσίας είναι αμετακίνητη: “Για εμάς, είναι απολύτως υποχρεωτικό να διασφαλίσουμε ότι η Ουκρανία δεν θα γίνει ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ”.
Διπλωματικές πηγές επιβεβαίωσαν ότι στη Γενεύη, ο Ριαμπκόφ και η ομάδα του είχαν για όλους τους πρακτικούς σκοπούς να συμπεριφέρονταν σαν δάσκαλοι στο νηπιαγωγείο, φροντίζοντας να μην υπάρξουν “παρεξηγήσεις”.
Τώρα συγκρίνετε το με τον Νεντ Πράις του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, μιλώντας μετά από αυτές τις εξαντλητικές οκτώ ώρες που μοιράστηκαν μεταξύ του Ριαμπκόφ και της υφυπουργού Εξωτερικών Γουέντι Σέρμαν: Η Ουάσιγκτον δεν θα εξετάσει ρωσικές προτάσεις για μη επέκταση του ΝΑΤΟ και δεν έχει καμία πρόθεση καν να συζητήσει την ιδέα.
Πάει ο “διάλογος”.
Ο Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει πρόοδος. Αναφερόμενος στον διδακτικό του χαρακτήρα, αναγκάστηκε να τονίσει: «Καλούμε τις ΗΠΑ να επιδείξουν τη μέγιστη ευθύνη αυτή τη στιγμή. Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με μια πιθανή αύξηση της αντιπαράθεσης δεν πρέπει να υποτιμώνται”.
Το να πούμε, σύμφωνα με τα λόγια του Ριαμπκόφ, ότι έχει γίνει «σημαντική» ρωσική προσπάθεια για να πεισθούν οι Αμερικανοί ότι το «παιχνίδι με τη φωτιά» δεν είναι προς το συμφέρον τους είναι ο ευφημισμός του νέου αιώνα.
Επιτρέψτε μου να σας εγκρίνω για τη λήθη
Μια γρήγορη ανακεφαλαίωση είναι ζωτικής σημασίας για να καταλάβουμε πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εκτροχιαστεί τόσο γρήγορα.
Η μη μυστική στρατηγική του ΝΑΤΟ, από την αρχή, ήταν να πιέσει τη Μόσχα να διαπραγματευτεί απευθείας με το Κίεβο για το Ντονμπάς, παρόλο που η Ρωσία δεν αναφέρεται στις Συμφωνίες του Μινσκ.
Ενώ η Μόσχα εξαναγκάστηκε να γίνει μέρος της αντιπαράθεσης Ουκρανίας/Ντονμπάς, μόλις έσπασε έναν ιδρώτα συντρίβοντας μια επανάσταση χρώματος πραξικοπήματος στη Λευκορωσία. Στη συνέχεια, οι Ρώσοι συγκέντρωσαν σε χρόνο μηδέν μια εντυπωσιακή δύναμη κρούσης – με αντίστοιχες στρατιωτικές υποδομές – στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ρωσίας για να απαντήσουν με αστραπιαία γρήγορο τρόπο σε περίπτωση που υπήρχε ένα ουκρανικό blitzkrieg στο Ντονμπάς.
Δεν είναι περίεργο ένα θορυβημένο NATOstan έπρεπε να κάνει κάτι για την έννοια της καταπολέμησης της Ρωσίας στον τελευταίο εξαθλιωμένο Ουκρανό. Μπορεί τουλάχιστον να κατάλαβαν ότι η Ουκρανία θα καταστρεφόταν εντελώς.
Η ομορφιά είναι πώς η Μόσχα άλλαξε τα πράγματα με μια νέα γεωπολιτική κίνηση jiu-jitsu. Η Ουκρο-άνοια που ενθαρρύνθηκε από το ΝΑΤΟ – με κενές υποσχέσεις να γίνει μέλος – άνοιξε το δρόμο στη Ρωσία να μην απαιτήσει περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ, με την απόσυρση όλων των στρατιωτικών υποδομών από την Ανατολική Ευρώπη για να ξεκινήσει.
Ήταν προφανές ότι ο Ριαμπκόφ, στις συνομιλίες του με τον Σέρμαν, θα αρνιόταν οποιαδήποτε πρόταση ότι η Ρωσία θα έπρεπε να διαλύσει την υλικοτεχνική υποδομή που είχε δημιουργηθεί στο δικό της έδαφος της Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Για πρακτικούς σκοπούς, ο Ριαμπκόφ συνέτριψε τον Σέρμαν σε κομμάτια. Αυτό που έμεινε ήταν πενιές απειλές για περισσότερες κυρώσεις.
Ωστόσο, θα είναι ένα σισιφιανό καθήκον να πείσουμε την Αυτοκρατορία και τους σαταριανούς του ΝΑΤΟ να μην οργανώσουν κάποιο είδος στρατιωτικής περιπέτειας στην Ουκρανία. Αυτή είναι η ουσία όσων είπαν ο Ριαμπκόφ και ο Γκρούσκο ξανά και ξανά στη Γενεύη και τις Βρυξέλλες. Έπρεπε επίσης να τονίσουν το προφανές: εάν επιβληθούν περαιτέρω κυρώσεις στη Ρωσία, θα υπάρξει σοβαρό πλήγμα ειδικά στην Ευρώπη.
Αλλά πώς είναι ανθρωπίνως δυνατό για έμπειρους επαγγελματίες όπως ο Ryabkov και ο Grushko να διαφωνήσουν, λογικά, με ένα μάτσο ερασιτεχνικές τυφλές νυχτερίδες όπως οι Blinken, Sullivan, Nuland και Sherman;
Υπήρξαν κάποιες σοβαρές εικασίες σχετικά με το χρονοδιάγραμμα που έχουμε μπροστά μας για τη Ρωσία στην πραγματικότητα να μην μπει καν στον κόπο να ακούσει το αμερικανικό “baby babble” (copyright Maria Zakharova) πλέον. Θα μπορούσε να είναι γύρω στο 2027, ή ακόμη και το 2025.
Αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια είναι ότι η πενταετής παράταση της νέας συνθήκης START λήγει τον Φεβρουάριο του 2026. Τότε δεν θα υπάρχει ανώτατο όριο για τα πυρηνικά στρατηγικά όπλα. Ο αγωγός φυσικού αερίου Power of Siberia 2 προς την Κίνα θα καταστήσει την Gazprom ακόμη λιγότερο εξαρτημένη από την ευρωπαϊκή αγορά. Το συνδυασμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα Ρωσίας-Κίνας θα καταστεί σχεδόν αδιαπέραστο από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. ” στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας θα μοιράζεται ακόμη πιο ουσιαστική στρατιωτική τεχνολογία.
Όλα αυτά είναι πολύ πιο επακόλουθα από το βρώμικο μυστικό που δεν είναι μυστικό στις τρέχουσες “εγγυήσεις ασφαλείας” καμπούκι: το εξαιρετικό, “απαραίτητο” έθνος είναι εκ γενεσιουργό ανίκανο να εγκαταλείψει την παντοτινή επέκταση του ΝΑΤΟ στο, καλά, διάστημα.
Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι γνωρίζουν πολύ καλά μια αρκετά πεζή αλήθεια. οι ΗΠΑ δεν θα πολεμήσουν για την Ουκρανία.
Καλώς ήρθατε λοιπόν στον παραλογισμό του Instagram. Τι θα γίνει μετά; Το πιο πιθανό είναι μια πρόκληση, με τηδυνατότητα, για παράδειγμα, μιας χημικής μαύρης επιχείρησης να κατηγορηθεί για τη Ρωσία, ακολουθούμενη από – τι άλλο – περισσότερες κυρώσεις.
Το πακέτο είναι έτοιμο. Έρχεται με τη μορφή ενός νομοσχεδίου από γερουσιαστές του Ντεμ που υποστηρίζεται από τον Λευκό Οίκο για να φέρει «σοβαρό κόστος» στη ρωσική οικονομία σε περίπτωση που η Μόσχα απαντήσει τελικά στις προσευχές τους και «εισβάλει» στην Ουκρανία.
Οι κυρώσεις θα πλήξουν άμεσα τον Πρόεδρο Πούτιν, τον Πρωθυπουργό Μισούστιν, τον Υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ, τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό Γερασίμοφ και “διοικητές διαφόρων κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ναυτικού”.
Οι στοχευμένες τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα περιλαμβάνουν τις Sberbank, VTB, Gazprombank, Πιστωτική Τράπεζα Μόσχας, Alfa-Bank, Otkritie Bank, PSB, Sovcombank, Transcapitalbank και το Ρωσικό Ταμείο Άμεσων Επενδύσεων. Θα αποκοπούν όλοι από το SWIFT.
Αν αυτό το νομοσχέδιο ακούγεται σαν κήρυξη πολέμου, είναι επειδή είναι. Πες το αμερικάνικη εκδοχή του “διαλόγου”.
