Έχουμε γεμίσει ράφια, αποθήκες με ψηφίσματα και δηλώσεις… υποστήριξης. Και για να εξασφαλισθούν όλα αυτά γίνονται πολλές προσπάθειες, δίνονται μάχες σε διπλωματικό επίπεδο. Ακόμη και για τα αυτονόητα δίνονται σκληρές μάχες και μέχρι και την τελευταία στιγμή τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Αυτό, όμως, είναι αποτέλεσμα και της διαχείρισης, που γίνεται διαχρονικά στο Κυπριακό. Διαχείριση στη βάση μιας δήθεν δικοινοτικής διαφοράς, που ανακαλύφθηκε για να δοθεί κάλυψη στην κατοχική Τουρκία. Για να ξεπλυθεί η κατοχική δύναμη από τις ευθύνες της στην Κύπρο, για την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή.
- Θα αποτελεί-φευ- παγκόσμια «ανακάλυψη», η χώρα η οποία εισέβαλε σε ένα άλλο κράτος, να θεωρείται μόνο ως ενδιαφερόμενο μέρος και όχι η έχουσα την μεγάλη και μοναδική ευθύνη. Θα έπρεπε να είναι η υπό κατηγορία χώρα. Όλα αυτά, όμως, είναι μια… αμαρτία, την οποία πληρώνει η ελληνική πλευρά από το 1974 και εντεύθεν.
Το ψήφισμα για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, που υιοθετήθηκε χθες δεν ήταν ένα απλό διαδικαστικό θέμα για το Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι «συνήθεις ύποπτοι», οι Βρετανοί, για μια ακόμη φορά προσπάθησαν να «περάσουν» την γραμμή τους μέσα από ένα κείμενο/ απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Για την ακρίβεια το Λονδίνο επιχείρησε να περάσει ως θέση του Διεθνούς Οργανισμού, μια διατύπωση, που παραπέμπει στην φόρμουλα, την οποία το Φόρεϊν Όφις διαμόρφωσε για να βρεθεί «κοινό έδαφος» μεταξύ των δυο πλευρών. Μία φόρμουλα που «έκλεινε το μάτι» στις τουρκικές επεκτατικές επιδιώξεις της κατοχικής Τουρκίας. Για δυο, περίπου εβδομάδες, υπήρξαν έντονες διπλωματικές προσπάθειες στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, πρώτα για τη δήλωση του Προέδρου του ΣΑ και στη συνέχεια για το ψήφισμα για την θητεία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.
- Σε όλα και πάντα πρωταγωνιστές οι… κακοί δαίμονες της Κύπρου. Οι του Φόρεϊν Όφις επιμένουν να ροκανίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να αποτελούν τον καλύτερο πρεσβευτή της κατοχικής Τουρκίας.
Η βρετανική συμπεριφορά, είναι διαχρονική και σταθερά εχθρική προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Όπως συναφώς τονίζεται πολλές φορές, στο Λονδίνο η γραφειοκρατία του Φόρεϊν Όφις, επιμένει σε μια γραμμή έναντι της Κύπρου, που επί της ουσίας αντιστρατεύεται τα βρετανικά συμφέροντα στο νησί. Κι αυτό γιατί αυτή η συμπεριφορά διαμορφώνει αρνητικό κλίμα για τη Βρετανία ενώ προσφέρει το πεδίο για να γίνονται σκέψεις για αναθεώρηση πολιτικών από πλευράς της Λευκωσίας. Για αυτό το τελευταίο, ωστόσο, χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις και βούληση.
Είναι σαφές πως με τα ψηφίσματα, που είναι χρήσιμα εργαλεία διασφάλισης, έστω και των αυτονόητων, συμφωνία στο Κυπριακό δεν έχει επιτευχθεί. Με τα ψηφίσματα δεν ασχολείται η κατοχική Τουρκία, που προχωρεί ανενόχλητα στις επεκτατικές τις επιδιώξεις. Γι΄ αυτό και χρειάζονται κι άλλες πρωτοβουλίες σε όλα τα πεδία και επίπεδα. Όπως με τις συνεργασίες στην περιοχή, που πρέπει να αποδώσουν και πρακτικά. Διασφαλίζοντας την ασφάλεια και τα συμφέροντα των χωρών της περιοχής. Χρειάζεται η διαμόρφωση μιας στρατηγικής αποτροπής και δημιουργίας συνθηκών σταθερότητας. Τούτο σημαίνει εξουδετέρωση των επεκτατικών βλέψεων της κατοχικής Τουρκίας.