Η Δύση σε φθίνουσα πορεία, σε κατάσταση κρίσης και έντονων εσωτερικών αντιπαραθέσεων, αντί να διευρύνει τους φίλους της, πολλαπλασιάζει και διευρύνει τους εχθρούς της. ΝΑΤΟ και G-7 προσέθεσαν στους αντιπάλους τους, δίπλα στη Ρωσία και τη “συστημική” απειλή της Κίνας, η οποία από τον μεγαλύτερο μέχρι τώρα και στρατηγικό εμπορικό εταίρο, αναγορεύτηκε στο μεγαλύτερο ουσιαστικά ανταγωνιστή και αντίπαλο του Δυτικού κόσμου.
Στις Συνόδους των G-7 και του ΝΑΤΟ , με την παρουσία για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ταμερικανού Προέδρου, του Tζο Μπάϊντεν, έγινε προσπάθεια να αναβιώσουν μάταια παλαιές ημέρες δόξας για τις ΗΠΑ και τη Δύση και να κρυφτούν οι βαθιές τις διαιρέσεις και η πολιτική και οικονομική κατηφορα των Δυτικών κέντρων.
Όσο όμως και αν ο Τζ. Μπάϊντεν προσπάθησε να φανεί ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της Δύσης, απέχει πολύ από το να αναγνωρίζεται ως τέτοιος , ενώ η τεχνητή αναπνοή στις διατλαντικές σχέσεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δεν φαίνεται ότι θα έχει διάρκεια.
Ο Τζ. Μπάϊντεν προσανατόλισε G-7 και ΝΑΤΟ για πρώτη φορά προς την ταχύτατα ανερχόμενη ζώνη του Ειρηνικού, η οποία αποτελεί σε αυτήν την ιστορική φάση το μείζον ενδιαφέρον των ΗΠΑ και αναγόρευσε αφελώς, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες των ΗΠΑ, μαζί με την “απειλή” της Ρωσίας, ως συστημικό κίνδυνο για τη Δύση και την Κίνα, πράγματα που έγιναν δεκτά από τους νατοϊκούς εταίρους του με αρκετή μελαγχολία και πολύ σκεπτικισμό.
Σημερα, όλοι περιπου γνωρίζουν ότι σε λίγο η πάλαι ποτέ γιγάντια Δύση θα μοιάζει ουραγός των νέων ανακατατάξεων που διαγράφονται στον καινούργιο πολιτικό , οικονομικό και στρατιωτικό πλανήτη που πάει να διαμορφωθεί κατά τις επόμενες δεκαετίες .
Στα καθ΄ημάς, μόνο το ελληνικό κατεστημένο καθεύδει μπροστά στις κοσμογονικές εξελίξεις και ακολουθεί ακόμα πιο τυφλά τα Δυτικά κέντρα , την ίδια ώρα που η “άτακτη” Τουρκία κερδίζει συνεχώς έδαφος ως “αυτόνομη” περιφερειακή υπερδύναμη με μεγάλες επεκτατικές και ηγεμονικές φιλοδοξίες, ενώ, παρά τις παρασπονδίες της απέναντι στη Δύση ( βλ. S-400 κλπ ) , εμφανίστηκε για άλλη μια φορά ανάμεσα στους “πρωταγωνιστές” και κερδισμένους των Συνόδων των G-7 και ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ.
Για χάρη της Τουρκίας απαλείφθηκε από το κοινό Νατοϊκό ανακοινωθέν κάθε σκέψη για αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων και μισθοφόρων από τη Λιβύη , ενώ το ΝΑΤΟ – εδώ τρελαινόμαστε- εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς την Τουρκία, έναντι των υποτιθεμένων πυραυλικών απειλών που δέχεται από τη Συρία, αγνοώντας ότι η Τουρκία είναι δύναμη εισβολής και κατοχής Συριακού εδάφους! Την ίδια ώρα, ούτε λέξη στο νατοϊκό ανακοινωθέν για τους S-400 , στους οποίους ξέχασε να αναφερθεί ο “ευγενικότατος και προσήνης Τζ. Μπάϊντεν κατά την εποικοδομητική , όπως είπε , συνάντηση του με τον Ερντογάν.
Βεβαίως , είναι αλήθεια , ότι η Ελλάδα φρόντισε ιδιαίτερα να διευκολύνει αυτές τις υπέρ Τουρκίας εξελίξεις στο ΝΑΤΟ, εξωραΐζοντας με τη στάση της την εικόνα του Ερντογάν και της Τουρκίας. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός ξέχασε τις δύο εμβολές σκαφών του Λιμενικού Σώματος από πλοία της τουρκικής ακταιωρού, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν μια μέρα πριν την ελληνοτουρκική συνάντησης κορυφής. Όπως χαρακτηριστικά ξέχασε επιμελέστατα κατά τις συναντήσεις του στη Σύνοδο την τουρκική επέλαση στην Αμμόχωστο.
Η κυβέρνηση, το ελληνικό κατεστημένο και τα ελεγχόμενα MME είναι δυστυχώς τόσο φοβικά, δέσμια και υποτελή ώστε να μη μπορούν να “αντιληφθούν” ότι η περιοχή μας και ο κόσμος αλλάζουν και ότι με την εθελοδουλία τους θυσιάζουν, περιθωριοποιούν και δορυφοροποιούν ακόμα περισσότερο τη χώρα μας για να εξυπηρετηθούν πρόσκαιρες επιδιώξεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίες κι΄αυτές δεν αντέχουν στον χρόνο.
Ελλάδα και Κύπρος, όμως, θα μπορούσαν, σε στενό συντονισμό μεταξύ τους , να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή και όχι να υφίστανται αυτούς τους ακρωτηριασμούς, τις προσβολές και τις ταπεινώσεις, ακόμα, όπως πρόσφατα και από τον Σκοπιανό γείτονα. Αρκεί να διέθεταν ανεξάρτητη εξωτερική, οικονομική και αμυντική πολιτική και άξια, αφοσιωμένη στο λαό, θαρραλέα και έντιμη εθνική ηγεσία.
Παναγιώτης Λαφαζάνης