Ο Ερντογάν απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν λέει απλώς λόγια. Αυτό που λέει, συνήθως το κάνει πράξη. Η Αγιά Σοφιά, αυτό το μεγαλειώδες μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού, το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στο απόγειό της, το τελευταίο πιο μεγαλοπρεπές, ένδοξο και καλαίσθητο απομεινάρι του Ελληνισμού στην Ανατολή και το μεγαλύτερο ιστορικό σύμβολο του Χριστιανισμού, ιδιαίτερα της Ορθοδοξίας, μετατράπηκε ανυπεράσπιστο και εγκατελειμμένο από όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα, μέσα σε μια νύχτα σε τζαμί!
Η υποτελής Ελλάδα και σύσσωμη η ψοφοδεής Δύση έχουν μείνει αποσβολωμένοι μπροστά στην αποφασιστικότητα και τη θρασύτητα της τουρκικής απόφασης και απλώς ψελλίζουν κάποιες ακαταλαβίστικες φοβικές, αμήχανες, αναιμικές και ανούσιες κριτικές, που περισσότερο προσφέρονται για οίκτο και περιφρόνηση προς όσους τις εκστομίζουν, ενώ οι ΗΠΑ, με μια δήλωση ντροπής, τόνισαν ότι “ανυπομονούν” να μάθουν τα σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης για το πως η Αγιά Σοφιά θα “παραμείνει προσβάσιμη σε όλους“!.
Πολλοί στη Δύση δίνουν πολλές ερμηνείες στην απόφαση του Ερντογάν για την Αγιά Σοφιά και φυσικά στο παιχνίδι της λύσης αυτού του αινίγματος μετέχει με τον πλέον καταγέλαστο τρόπο και η Ελλάδα.
Οι περισσότεροι ερμηνεύουν τη στάση του Ερντογάν με εσωτερικές πολιτικές και εκλογικές σκοπιμότητες, άλλοι με την προσπάθεια Ερντογάν να υποσκελίσει τον Κεμάλ και άλλοι θεωρούν την κίνηση Ερντογάν ως αδιέξοδο αντιπερισπασμό, ο οποίος θα πληρωθεί, υποτίθεται, ακριβά από τον ίδιο και την Τουρκία.
Δυστυχώς, όλοι αυτοί μάλλον βρίσκονται, όπως βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια, εκτός κάθε πραγματικότητας και σκέφτονται με όρους άλλων εποχών και άλλων καταστάσεων στην περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, καταστάσεων που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Δυστυχώς στη Δύση και πολύ περισσότερο στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα, δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι η βαθύτατα στρατηγική κίνηση του Ερντογάν, δεν ήταν καθόλου μια πράξη άμυνας αλλά πρώτα από όλα και κυρίως μια πολιτική και πολιτισμική κίνηση “ματ” του καθεστώτος του, η οποία αντιπροσωπεύει μια σχεδιασμένη στρατηγική επίθεσης, που από καιρό ξεδιπλώνει η Τουρκία, απέναντι σε μια ξιπασμένη, μέσα στη μιζέρια της και την φθίνουσα παρακμιακή πορεία της, Δύση και απέναντι σε ένα μουσουλμανικό κόσμο που αναζητεί ηγεσία για να τονίσει την παρουσία του και για να εκφράσει τις φιλοδοξίες του στην παγκόσμια σκηνή.
Ο Ερντογάν και ο τουρκικός νεοθωμανισμός με “σύγχρονο” ισλαμικό προσωπείο, το οποίο θεωρούν ότι ταιριάζει στις περιστάσεις, έχουν εντοπίσει εδώ και καιρό το διπλό κενό στην Ανατολική Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, την Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική και εν μέρει στα Βαλκάνια. Αφενός το κενό δυτικής ισχύος σε όλες αυτές τις νευραλγικές περιοχές, που διαμορφώνεται από την κρίση, την απόδραση και την φθίνουσα πορεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης και το κενό μιας μουσουλμανικής ηγεσίας, που θα μπορέσει να εκφράσει, πέρα από τις ακραίες λογικές τύπου Al Qaida, τον μουσουλμανικό κόσμο, κάτι, που είναι αδύνατον, πλέον, να συμβεί κάτω από άνευρες και υποδουλωμένες στη Δύση κοσμικές ηγεσίες.
Αυτό το κενό επιχειρεί να καλύψει το καθεστώς Ερντογάν, προβάλλοντας μια νέα τουρκική ηγεμονία στην περιοχή και εκεί αποβλέπουν τόσο η θεωρία της “γαλάζιας πατρίδας” και η στήριξη παντού των “Αδελφών Μουσουλμάνων” και των μουσουλμανικών χαλιφάτων όσο και η τουρκική εισβολή στη Συρία, η τουρκική μισθοφορική επέμβαση στη Λιβύη και η εξάπλωση τουρκικών στρατιωτικών βάσεων και θυλάκων σε χώρες της Αφρικής, του Κόλπου, της κεντρικής Ασίας και των Βαλκανίων.
Η απόφαση για μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, μόνο αν συνδεθεί με όλο το πλέγμα των στρατηγικών και πολιτικών επιδιώξεων που αναπτύσσει η Τουρκία στην περιοχή, μπορεί να αποκτήσει το πραγματικό της νόημα. Και τότε θα αποκαλυφθεί ο πολύ ευρύτερος χαρακτήρας της, σε ένα ιδιαίτερα συμβολικό τομέα, τον θρησκευτικοπολιτιστικό και τον τομέα αναζήτησης μιας διακριτής και ισχυρής πολιτιστικής ταυτότητας, στον οποίον πάντα, δίπλα στη στρατιωτική και οικονομική ισχύ, δοκιμάζονται στην ιστορία οι εκδηλούμενες ηγεμονικές φιλοδοξίες.
Όσοι περιμένουν ότι η σπαρασσόμενη και φθίνουσα Δύση και πολύ περισσότερο η φοβική και γονυπετής Ελλάδα θα αντιδράσουν, πέρα των ανούσιων λόγων και με ενοχλητικές πράξεις απέναντι στη μείζονα πρόκληση της Τουρκίας, έχουν, μάλλον, οικτρές αυταπάτες.
Η Δύση, είτε η γερμανική Ε.Ε είτε οι ΗΠΑ, θα βάλουν ανήμπορες την ουρά στα σκέλια και θα κάνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από ότι συνέβη και πολύ περισσότερο δεν κατάλαβαν τίποτα από τις προεκτάσεις της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί.
Η ελληνική πολιτική και η οικονομική κατεστημένη τάξη, έρμαιη άλλων εποχών, γονυπετής σε μια Δύση που θεωρεί τη χώρα μας ως πρόβατον επί σφαγήν και ευρισκόμενη σε τέλεια σήψη και παραίτηση από κάθε νόμιμη εθνική φιλοδοξία, πέραν του Ταμείου και του κορβανά, δεν θέλει και δεν μπορεί να αντιληφθεί το κατάντημα στο οποίο έχει φέρει την χώρα. Αυτή η πολιτική τάξη έχει ήδη σηκώσει τα χέρια ψηλά απέναντι στην Τουρκία, έχει, ήδη, “ουδετεροποιήσει” και θέσει υπό αμφισβήτηση όλο το Αιγαίο (βλέπε πρωτόκολλο Βέρνης), έχει αποδεχθεί την “ουδετερότητα” ελληνικού εδάφους (βλέπε Ίμια), έχει αναγνωρίσει ζωτικά συμφέροντα, πέραν των νομίμων, της Τουρκίας στο Αιγαίο και έχει, περίπου, αποδεχθεί τα τετελεσμένα της τουρκικής κατοχής στη Βόρειο Κύπρο, είναι έτοιμη, πλέον, ακόμα και μέσω του “bullying” ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου, να δώσει την “χαριστική” βολή στη χώρα.
Αυτή η κατεστημένη πολιτική και οικονομική τάξη προτιμά να διακινδυνεύσει μεγάλες εθνικές συμφορές, εθνικές περιπέτειες, ακόμα και ακρωτηριασμό της χώρας, παρά να θέσει σε κίνδυνο την ανατροπή της και την απώλεια των δικών της συμφερόντων και των συμφερόντων των κηδεμόνων της.
Το βάρος επομένως μιας δημοκρατικής ανατροπής το επωμίζεται πρώτα απ’ όλα ο ελληνικός λαός, εφόσον έχει τη δύναμη και το κουράγιο να το σηκώσει για την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του!
Παναγιώτης Λαφαζάνης