Πριν από λίγες εβδομάδες ένας αφροαμερικανός, ο Τζορτζ Φλόιντ δολοφονήθηκε από αστυνομικά όργανα στη Μινεάπολη της Μινεσότα – μεσοδυτικές ΗΠΑ. Ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών στο εσωτερικό και διεθνώς για την εν γένει συστημική βία εις βάρος μειονοτήτων στη χώρα. Το θύμα κηδεύτηκε με φέρετρο που πήγε στην εκκλησία με ιππήλα την άμαξα. Προσκλήθηκαν περί τα 500 άτομα συγγενείς, οικείοι του και παρακολούθησαν την εξόδιο ντυμένοι στα μαύρα, ή φορώντας ρούχα με το σύνθημα «I can’t breathe», ο δε ιερέας που την τέλεσε, είναι γνωστός ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Έξω απ’ την εκκλησία, είχε επίσης συγκεντρωθεί κόσμος, ενώ κατά μήκος της διαδρομής, είχαν τοποθετηθεί αμερικανικές σημαίες. Το κακό δε σταμάτησε, μέχρι κι ένας ομογενής έπεσε παρόμοια θύμα τις τελευταίες μέρες.
Στην έξαψη επάνω, τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου της πόλης όπου έχασε τη ζωή του ο Τζορτζ Φλόιντ, δεσμεύθηκαν να διαλύσουν την αστυνομία, γεγονός που πυροδότησε κι άλλες διαδηλώσεις στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο εναντίον του ρατσισμού των δυνάμεων επιβολής της τάξης.«Δεσμευόμαστε να διαλύσουμε τις υπηρεσίες της αστυνομίας όπως τις γνωρίζουμε στη Μινεάπολη και να οικοδομήσουμε από κοινού με τους πολίτες μας ένα νέο μοντέλο δημόσιας ασφάλειας, που θα εγγυάται αληθινά την ασφάλεια του πληθυσμού μας», δήλωσε η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.
Πήραν σειρά τα αγάλματα, προσώπων συνδεδεμένων και με δράση τον καιρό της αποικιοκρατίας, καταστροφές κι απομακρύνσεις, δε γλύτωσεν ούτε ο Κολόμβος.
Κάποιοι πιο ψύχραιμοι μίλησαν για ένα θάνατο, που όσο τραγικός και περιττός κι αν υπήρξε, δεν ήταν τελικά μάταιος, φέρνοντας πιο κοντά στη δικαιοσύνη όλους τους Αμερικανούς! Κι ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης εκπόνησε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, όπου μεταξύ άλλων, προβλέπεται η απαγόρευση χρήσης, εκ μέρους των δυνάμεων ασφαλείας, τεχνικών οι οποίες δεν επιτρέπουν την αναπνοή, η απαγόρευση ψευδών καταγγελιών προς τηλεφωνικό αριθμό έκτακτης ανάγκης στηριζόμενο σε φυλετικές διακρίσεις, η πρόσβαση σε αρχεία για τυχόν προηγούμενα πειθαρχικά παραπτώματα των οργάνων επιβολής της τάξης κι ανάθεση στο Γενικό Εισαγγελέα της ιδιότητας του ανεξάρτητου κατηγόρου για τις περιπτώσεις θανάτου πολιτών. Προσδοκία όλων αυτών: μια διορθωτική παρέμβαση σε τομείς της αστυνομικής πρακτικής, που οδήγησαν στην κακοποίηση ή ακόμη και στον θάνατο πολιτών.
Ποιος συνέδεσε με τα συμβάντα την είδηση και το γεγονός ότι: το 2016-17 ήταν η περίοδος με το μεγαλύτερο αριθμό δισεκατομμυριούχων που έχουν καταγραφεί ποτέ! Ένας καινούριος ξεπηδούσε κάθε 2 μέρες! Οι 8 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη καρπώθηκαν τόσο πλούτο, όσο και το φτωχότερο μισό της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με την έκθεση μιας ΜΚΟ (Oxfam) για την κατανομή του πλούτου πριν από 2 χρόνια, το πλουσιότερο 1% του πλανήτη απέκτησε το 82% του παγκόσμιου πλούτου. Ενώ το φτωχότερο μισό του πλανήτη δεν είδε καμία αύξηση στο εισόδημά του! Η ακατανόητη αυτή ανισορροπία της αγοράς αποδίδεται στη φοροδιαφυγή, την επιρροή του κόσμου των επιχειρήσεων στους νομοθέτες, την καταστρατήγηση των εργασιακών κεκτημένων, αλλά και τις περικοπές των πανίσχυρων ανωνύμων εταιριών. Τον πλούτο τον παράγει η εργασία, αυτών που δεν τον καρπώνονται και η κλοπή αυτή, δεν έχει κάποια σχέση με συστημική βία, το ρατσισμό κ.τ.ό.;
Κι η κατάσταση είναι ακόμη εφιαλτικότερη απ’ τα νεώτερα στοιχεία. Η τάξη των εκατομμυριούχων αύξησε πέρυσι κατά 1,1 εκατ. τα μέλη της, κυρίως χάρη στη συμβολή των «συνήθων υπόπτων» ΗΠΑ και Κίνας. Οι πολιτικές Τραμπ και της ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης, ενισχύουν περαιτέρω τη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των λίγων. Ο συνολικός πλούτος του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού 4πλασιάστηκε μέσα σε μια 20ετία: από 39,6 τρισ. δολάρια το 2000 σε 158,3 τρισ. δολάρια το 2019. Το 43% των μελών αυτής της ελίτ κατοικεί στη Β. Αμερική, το 28% στην Ευρώπη ενώ το 16% σε χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού (πλην της Κίνας και της Ινδίας).
Αυτές οι ελίτ χρειάζονται φύλαξη του κλεμμένου πλούτου και προφύλαξη των άδικων κατόχων απ’ τους φτωχοποιημένους και τους εξωθούμενους στην παραβατικότητα για προφανείς λόγους. Κι η αστυνομία γι’ αυτό κι γι’ αυτούς ενεργεί.
Η αντίδραση κι η αντιπαράθεση όμως δεν είναι με την αστυνομία. Η αντίδραση το μόνο στόχο που μπορεί να έχει, είναι η ταξική συνειδητοποίηση της κλοπής και της εκμετάλλευσης και η ανάγκη για πάλη, ώστε να υπάρξει δικαιότερη κατανομή των αγαθών στον κόσμο. Γιατί να μην ακουστεί το σύνθημα της αντιστροφής της σημερινής κατάστασης: το 82%, τουλάχιστον, του παγκόσμιου πλούτου να πηγαίνει και να το καρπώνεται το 99% των κατοίκων του πλανήτη;!!! Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα μας μένουν οι πολυτελείς κηδείες θυμάτων αστυνομικής βίας και τα συντρίμμια αγαλμάτων για εκτόνωση…
