Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η αιφνίδια και χωρίς καμία τεκμηρίωση, προσωπική επίθεση του Γ. Βαρουφάκη στη Βουλή εναντίον του… Χαλίφα Χαφτάρ.
Ο Γ. Βαρουφάκης περιέργως παρομοίασε τον Χ. Χαφτάρ με τον… Κάρατζιτς και τόνισε ότι αυτοί που “χαριεντίζονται” με τον Λίβυο Πολέμαρχο “πλήττουν την εικόνα της χώρας και τη γεωστρατηγική μας θέση(!!!)“.
Ο Γ. Βαρουφάκης φαίνεται ότι δεν έχει ακούσει πως ο Χ. Χαφτάρ κλήθηκε πριν λίγες μέρες στη Μόσχα, όπου είχε συναντήσεις υψηλότατου επιπέδου, όπως αγνοεί μάλλον ότι ο Χαλίφα Χαφτάρ θα βρίσκεται στη Διάσκεψη του Βερολίνου, όπου θα είναι απούσα η Ελλάδα και παρόντα όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και η Τουρκία, με τις περισσότερες χώρες- μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να εκπροσωπούνται από τους ηγέτες τους.
Μήπως κατά Βαρουφάκη πλήττεται η εικόνα, ακόμα και η γεωστρατηγική θέση των χωρών αυτών, που θα “χαριεντίζονται” στο Βερολίνο με τον Χ. Χαφτάρ;
Και το κυριότερο, ο Γ. Βαρουφάκης φαίνεται ότι ζει σε άλλο πλανήτη και αγνοεί ότι ο Χ. Χαφτάρ, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει ο επικεφαλής του Μέρα25, ελέγχει πάνω από το 90% της Λιβύης και σε πλήρη αντίθεση με τον Σάρατζ τάσσεται κατά του απαράδεκτου Τουρκολυβικού μνημονίου και του ελέγχου της Λιβύης από την Τουρκία;
Τι έπρεπε να κάνει η Ελλάδα; Να ταχθεί υπέρ της “νόμιμης” τάχα κυβέρνησης των ανδρεικέλων του Σάρατζ και να σκάβει τον λάκκο της ή να μείνει ουδέτερη, πράγμα που θα ισοδυναμούσε με έμμεση στήριξη Σάρατζ;
Το τραγικό είναι ακόμα και τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει διακόψει, δυστυχώς, την αναγνώριση που παρέχει στο καθεστώς Σάρατζ.
Το πρόβλημα με την ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κατεστημένο είναι ότι θυμήθηκαν τη Λιβύη και τον Χαλίφα Χαφτάρ στο και πέντε και ως αντιπερισπασμό περισσότερο στη γενική κατακραυγή για τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την Διάσκεψη του Βερολίνου και όχι εγκαίρως στο πλαίσιο μιας στρατηγικής υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Το θέμα με τον Χαλίφα Χαφτάρ δεν είναι προσωπικό αλλά άκρως πολιτικό και οι επιθέσεις εναντίον του, πολύ περισσότερο όταν δεν συνοδεύονται με τεκμηριωμένες κατηγορίες, ωφελούν σε αυτή τη φάση, αργότερα δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι εξελίξεις, μόνο εκείνους που θέλουν να νομιμοποιήσουν το Τουρκολυβικό μνημόνιο, να βοηθήσουν τη διευρυμένη επιρροή της Τουρκίας στη Λιβύη και να ενισχύσουν περαιτέρω την καταλήστευση του εθνικού της πλούτου, η οποία ήδη γίνεται.
Κ.Μ