Ποιος κρατάει τη σημαία;

Τιμώντας τη μνήμη του Δάνη Παπαβασιλείου και προς αποχαιρετισμό, καταγράφουμε το κείμενο του με τίτλο : ” Ποιος κρατάει τη σημαία;”.

Μεγάλη συζήτηση άνοιξε για τη σημαία, με αφορμή την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ορίζονται με κλήρωση οι σημαιοφόροι των δημοτικών σχολείων στις παρελάσεις. Μια πρώτη παρατήρηση. Η συζήτηση αυτή είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστική. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αφού δεν διαφωνούν σε καμιά από τις βασικές πολιτικές, αποφάσισαν να κονταροχτυπηθούν για τη σημαία. Σ΄ αυτή την αντιπαράθεση, η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί τα δικά της «όπλα».

Η Νέα Δημοκρατία διαμαρτύρεται για την κατάργηση της αριστείας και την προσβολή των ιερών, εθνικών, συμβόλων. Η κυβέρνηση, απ΄την άλλη, προβάλλει τις δικές της, δήθεν «αριστερές», θέσεις, έχοντας υποστείλει τη σημαία των προεκλογικών συνθημάτων περί κατάργησης των παρελάσεων.  Και οι δύο πλευρές δίνουν εξετάσεις στο πολιτικό τους ακροατήριο, προβάλλοντας, είτε την αξία των «εθνικών αξιών» και της «παράδοσης», είτε τη σημασία της ήπιας προσαρμογής στον κοσμοπολιτισμό της εποχής μας. Ούτε σκέψη, φυσικά, για αντιπαράθεση επί των βασανιστικών, καθημερινών, προβλημάτων του ελληνικού λαού. Η σημαία τους  μάρανε…

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τη σημαία.

Και ας αρχίσουμε με την κοινή παραδοχή, ότι η σημαία είναι ένα σύμβολο. Όμως, τι συμβολίζει;

Στην ερώτηση αυτή υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Για να μην μακρηγορούμε, η θέση μας είναι ότι, το τι συμβολίζει η σημαία εξαρτάται από το ποια χέρια την κρατούν. Και εξηγούμαστε:

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και των άλλων αγωνιστών της επανάστασης του 1821, και άλλο συμβολίζει στα χέρια των Μαυρομιχαλαίων, των Μαυροκορδάτων και των Κωλέττηδων.

***

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού, και άλλο στα χέρια των δοσίλογων της κατοχής, και εκείνων που έλεγαν στον Αμερικανό στρατηγό, Βαν Φλιτ, «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας!».

***

• Άλλο συμβολίζει η σημαία στα χέρια των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και άλλο στα χέρια των ναζί χρυσαυγιτών.

***

Όμως ακόμη και αν δεχτούμε την αόριστη απάντηση, ότι η σημαία συμβολίζει την πατρίδα, τότε, και πάλι, βρισκόμαστε σε ένα άλλο ερώτημα: Όταν μιλάμε για πατρίδα, εννοούμε όλοι το ίδιο;  Παραδείγματος χάριν:

• Ποια σημαία και ποια πατρίδα έχουν στο μυαλό τους οι εφοπλιστές, όταν απειλούν ότι, αν φορολογηθούν, θα αλλάξουν σημαία στα καράβια τους;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα φωνάζουν σήμερα αυτοί που φιγουράρουν στις διάφορες λίστες για την παράνομη (ή νόμιμη) εξαγωγή των κεφαλαίων τους στις ελβετικές τράπεζες, ή τις off shore εταιρείες;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα εξεγείρονται σήμερα αυτοί που κατά το παρελθόν αγωνιούσαν για το πότε θα ρίξει ο αέρας  τη σημαία από τα Ίμια;
• Για ποια σημαία και ποια πατρίδα μιλούν σήμερα αυτοί (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) που έβαλαν (μέσω των μνημονίων) την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο, ξεπουλώντας τον εθνικό πλούτο για εκατό χρόνια;

***

Όσο και αν θέλουν να τα κουκουλώσουν όλα κάτω από τις επικλήσεις στην «πατρίδα μας», είναι φανερό ότι όταν μιλάνε αυτοί για πατρίδα, μιλάνε για μια πατρίδα που δεν έχει σχέση με τη δικιά μας, όπως τη «ζωγράφιζε» ο Κώστας Βάρναλης:

Μαύρο φως, λάσπη γύρα, σκλάβα γνώμη
κι ούτε Μάνα-Πατρίδα κι ούτε Νόμοι
κι ούτε Ομορφιά κι Αλήθεια κι Αρετή.
Τα πάντα λεία του ξένου Πειρατή.
Ξύπνα, λαέ, κι όλ’ οι λαοί μετά σου,
να καθαρίσεις τα καθάρματά σου!
Τότε μονάχα θα ’ναι αληθινά
κατάχρυσα ήλιος, θάλασσα, βουνά!
Τότε θα ’χεις πατρίδα, θα ’χεις δίκιο,
θα ’χεις γνώμη και λόγο κι αίμ’ αντρίκειο.
Κι όλα δικά σου κι όχι των Ολίγων!
Όλα των δουλευτάδων και κολίγων!*

*Από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη «Χρυσή πατρίδα», από τη συλλογή «Ελεύθερος κόσμος».

Και ένα τραγούδι για τη σημαία 

Η Γεωργία Κλαμπατσέα αντάρτισσα και μέλος του ΔΣΕ με εξορίες βασανιστήρια και διωγμούς, θυμάται ένα αντάρτικο τραγούδι για την σημαία που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό σήμερα.