Προσοχή: Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…
Γιατί; Μα, επειδή θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, και πιθανότατα τις επόμενες βδομάδες. Και επειδή κινητοποιεί εκατομμύρια μισθωτούς και κάθε λογής άλλους καταπιεσμένους. Και κυρίως, επειδή όλοι αυτοί δηλώνουν αποφασισμένοι να αδράξουν την ευκαιρία για να λύσουν τώρα, και όχι αργότερα, ανοιχτούς λογαριασμούς δεκαετιών με τις απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές όχι μόνο της κυβέρνησης Μακρόν αλλά και όλων των προκατόχων της.
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται πια για μια “απλή”, έστω και πολύ μεγάλη, απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην κυβερνητική (αντι)μεταρρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ούτε καν για ένα παλλαϊκό ξέσπασμα χωρίς αύριο. Κατά κοινή -πλέον- ομολογία, πρόκειται για μια όλο και πιο καθαρόαιμη πολιτική κινητοποίηση ιστορικών διαστάσεων με μια δυναμική που, σε συνδυασμό με την άκαμπτη μακρονική νεοφιλελεύθερη αλαζονεία, δημιουργεί το πιο εκρηκτικό από τα κοινωνικά κοκτέηλ! Ναι, χωρίς αμφιβολία η Γαλλία μοιάζει σήμερα με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί!…
Κλειδί για να αρχίσουμε να κατανοούμε τη σημερινή κοινωνική έκρηξη μας δίνει η σημαδιακή φράση… “Μας ξύπνησαν τα Κίτρινα Γιλέκα” που κυριαρχεί σε όλες τις απεργιακές φρουρές και συνελεύσεις σε όλη τη Γαλλία. Και επειδή τα Κίτρινα Γιλέκα όχι μόνο “ξύπνησαν” τη γαλλική εργατική τάξη και κοινωνία, αλλά και την μπόλιασαν με τις (πρωτόγνωρες) μορφές οργάνωσης και διεξαγωγής του αγώνα τους, για αυτό και βλέπουμε τώρα εχθρούς και φίλους να διαπιστώνουν ότι “οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν ελέγχουν πια τη βάση τους”. Μια “βάση” που παίρνει στα χέρια της τους αγώνες της, με το επίσης σημαδιακό και τόσο εύγλωττο σύνθημα αυτών των ημερών … “η απεργία στους απεργούς”!
Ένα σύνθημα που μεταφράζεται στο ότι στο τέλος κάθε απεργιακής ημέρας, είναι οι εκατοντάδες και χιλιάδες συνελεύσεις των απεργών που αποφασίζουν να συνεχίσουν (να “ανανεώσουν”) ή όχι τον αγώνα τους για μια ακόμα ημέρα. Και που κάνει να μετέχουν ισότιμα και να συναποφασίζουν σε αυτές τις απεργιακές συνελεύσεις, σιδηροδρομικοί και φοιτητές, φορτηγατζήδες και φεμινίστριες, συνταξιούχοι και νέοι, δημοτικοί υπάλληλοι και δάσκαλοι, νοσοκόμες και αγρότες, δικηγόροι και πυροσβέστες, μαθητές και βιομηχανικοί εργάτες, κίτρινα γιλέκα και συνδικαλιστές των παραδοσιακών εργατικών συνδικάτων …
Προσοχή λοιπόν επειδή αυτή η γιγάντια κινητοποίηση της γαλλικής κοινωνίας θα κλιμακωθεί, θα βαθύνει, θα απλωθεί και θα κάνει κάτι ακόμα που μας ενδιαφέρει -και εδώ στη χώρα μας- άμεσα: Θα βγει αναπόφευκτα έξω από τα γαλλικά σύνορα, ακριβώς όπως συνέβη με όλες τις μεγάλες γαλλικές κοινωνικές εκρήξεις του παρελθόντος! Και βρίσκοντας με το παράδειγμά της μιμητές εκτός συνόρων, θα σημάνει -επιτέλους- το τέλος του ατέλειωτου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού χειμώνα και την αρχή μιας νέας εποχής. Της εποχής των μεγάλων απελευθερωτικών κοινωνικών αγώνων που έχουμε ανάγκη όσο και το οξυγόνο…
Η συνέχεια θα είναι συναρπαστική!
