Με τυμπανοκρουσίες εξήγγειλε η κυβέρνηση τα «νέα μέτρα» για την «αντιμετώπιση» της προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης που υφίσταται τα τελευταία χρόνια η χώρα μας. Πρόκειται για μέτρα που στοχεύουν στο να «παίξουν» με την ψυχολογία και το συναίσθημα του ελληνικού λαού (ειδικά των ψηφοφόρων της ΝΔ), αλλά καμία αποτελεσματικότητα δεν θα έχουν για την πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η ΝΔ ήρθε για να κεφαλαιοποιήσει τη συλλογική φοβία που (δικαιολογημένα από την πλευρά του κόσμου αλλά εσκεμμένα και έντεχνα από τη μεριά των κρατούντων) δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε στον κόσμο. Έχοντας «κληρονομήσει» μια απαράδεκτη κατάσταση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πλήρως ανεξέλεγκτη, τόσο ως προς την είσοδο των προσφύγων/μεταναστών, όσο και ως προς τις διαδικασίες ταυτοποίησης, χορήγησης ασύλου, επαναπροώθησης, αποδέχεται πλήρως αυτήν την κατάσταση ως δεδομένη και αυτό θέλει να περάσει και στον κοσμο. Σ’ αυτήν την δεδομένη κατάσταση, μας λέει η κυβέρνηση, η μόνη δυνατή αντιμετώπιση είναι τα μέτρα καταστολής στο εσωτερικό της χώρας, περιστολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εντονότερης αστυνόμευσης! Για τον σκοπό αυτό, υπόσχεται να φτιάξει μεγαλύτερες και πιο «άνετες» φυλακές για τους ανθρώπους που… ούτως ή άλλως (;;;) έρχονται! Έρχονται, όλο και περισσότεροι, και θα συνεχίσουν να έρχονται όλο και περισσότεροι, όσο συνεχίζουμε, ως χώρα, να μην παίρνουμε συγκεκριμένα μέτρα για τη μείωση των ροών.
Ακολουθώντας την τακτική που εξήγγειλε πρόσφατα η κυβέρνηση, πόσους συνοριοφύλακες θα πρέπει να προσλάβουμε για να «ελέγχουν» την είσοδο; Πόσες και πόσο μεγάλες φυλακές θα πρέπει να φτιάξουμε για να τους «αντιμετωπίσουμε»; Πόσα νησιά μας θα πρέπει να μετατραπούν σε γκέτο για ένα ετερόκλητο και, ουσιαστικά, απροσδιόριστης προέλευσης, πλήθος ανθρώπων; Πώς είναι δυνατόν να προτείνεται μια λύση, τα «κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα», η οποία παραβιάζει κάθε κανόνα του διεθνούς δικαίου, αλλά και της εθνικής μας νομοθεσίας;
Ας θυμηθούμε: Από το 2015 που άρχισε να είναι σε έξαρση η είσοδος προσφύγων/μεταναστών στη χώρα μας, η φύλαξη των συνόρων μας έχει ενισχυθεί, τόσο με εγχώριο προσωπικό, όσο και με τη «συνδρομή» της FRONTEX και του NATO. Έτσι δεν μας λένε όλα αυτά τα χρόνια; Γι’ αυτό δεν δώσαμε δικαιώματα σε ξένες, «συμμαχικές» δυνάμεις να αλωνίζουν στο Αιγαίο, γι’ αυτόν τον λόγο δεν έχουμε δει, ουκ ολίγες φορές, γερμανικά περιπολικά της FRONTEX να περιπολούν και να κάνουν ελέγχους στο κέντρο πόλεων της ηπειρωτικής Ελλάδας; Είδαμε να έχουν κάποιο αποτέλεσμα όλα αυτά ή μήπως, αντίθετα, είδαμε τις «ροές» να συνεχίζουν και να αυξάνονται; Τι παραπάνω θα προσφέρει ο νέος «φορέας επιτήρησης των συνόρων» και οι 1.200 (400 για τον Έβρο και 800 για τα νησιά) συνοριοφύλακες που εξήγγειλε ότι θα προσλάβει η κυβέρνηση; Τι άλλη αρμοδιότητα θα έχουν όλοι αυτοί εκτός από το να παραλαμβάνουν τον κόσμο που εισέρχεται στη χώρα μας και να τον οδηγούν στα κέντρα κράτησης; Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θα προσλάβει 1.200 φτωχούς, άνεργους Έλληνες, όσους, τέλος πάντων, μη έχοντας καμία επιλογή στην ανύπαρκτη «αγορά εργασίας», θα αποδεχθούν να μετατραπούν σε δεσμοφύλακες των κλειστών κέντρων.
Η μείωση των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών δεν είναι θέμα, πρωτίστως, ούτε της αστυνομίας ούτε του στρατού, αλλά πολιτικής που αποφασίζει, σχεδιάζει και ακολουθεί ένα κράτος, με βάση τα κυριαρχικά του δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Αν η Ελλάδα δεν ορθώσει το ανάστημά της ως ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος, αν δεν καταγγείλει το έγκλημα που συντελείται με το διεθνές λαθρεμπόριο ανθρώπων, με πρωτεργάτη στην περιοχή μας την Τουρκία και δεν λάβει τα απαραίτητα μέτρα απέναντι σ’ αυτό, οι προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας δεν πρόκειται να μειωθούν. Ωστόσο, πουθενά στα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν είδαμε όχι να καταγγέλεται, αλλά ούτε να αναφέρεται ο ρόλος της Τουρκίας σ’ αυτήν την υπόθεση. Όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της γείτονας χώρας δηλώνει επίσημα ότι «θα σας στείλω» τόσες χιλιάδες μετανάστες, και μάλιστα «τζιχαντιστές» (κατά δήλωσή του), αυτό αποτελεί δημόσια ομολογία εγκλήματος! Ότι η Τουρκία μεταφέρει με επιδοτούμενες πτήσεις τσάρτερ κατά χιλιάδες τους μετανάστες από χώρες της Αφρικής και τους χρησιμοποιεί ως γεωπολιτικό μέσο πίεσης και εκβιασμού, τόσο προς την Ελλάδα, όσο και προς την Ε.Ε. Άσχετα από το αν όλοι αυτοί μπορούν να χαρακτηριστούν «πρόσφυγες» ή όχι, το πρόβλημα παραμένει και συνοψίζεται στο εξής: Οι πρόσφυγες/μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα είναι όμηροι του τουρκικού καθεστώτος και χρησιμοποιούνται ως όπλο εναντίον μιας χώρας που έχει απολέσει προ πολλού την εθνική της κυριαρχία και αδυνατεί να λειτουργήσει με όρους κυρίαρχου κράτους!
Απέναντι σ’ αυτό, η υποτελής, φτωχοποιημένη και στα πρόθυρα εθνικού διαμελισμού Ελλάδα απαντά υποδεχόμενη αυτές τις ροές, χτίζοντας φυλακές για να τους «στεγάσει» και εθίζοντας τον λαό της στον ρόλο του «δεσμοφύλακα». Η ΝΔ αντί να αντιμετωπίσει την απειλή αυτή ως τέτοια, την εργαλειοποιεί, επενδύοντας στον δικαιολογημένο φόβο του κόσμου, για να ανακινήσει τα ταπεινότερα ένστικτά του, να τον εξωθήσει να πει: «αφού έρχονται, μαντρώστε τους! Θέλουμε περισσότερη αστυνόμευση, περισσότερη καταστολή, για να νιώθουμε ασφαλείς!»
Ας θυμηθούμε: τα νησιά μας, προτού χρησιμοποιηθούν ως τόποι εξορίας για τους αντιφρονούντες του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, είχαν χρησιμοποιηθεί ως χώροι για το στοίβαγμα των Ελλήνων προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Έτσι ξεκίνησε και μ’ αυτόν τον τρόπο προετοιμάστηκε το έδαφος για τη μελλοντική τους χρήση. Έτσι και τώρα, τα κλειστά κέντρα που εξήγγειλε η ΝΔ θα είναι ο πρόδρομος των ιδιωτικών φυλακών που σχεδιάζονται για τη χώρα μας… «όπως Αμερική».
Ας θυμηθούμε: η αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα δεν δίνει μόνο το «δικαίωμα» στο άτομο που του χορηγείται να παραμείνει νόμιμα στην Ελλάδα, αλλά του δίνει το δικαίωμα, με τα κατάλληλα έγγραφα, να μεταβεί στη χώρα που επιθυμεί.
Ας θυμηθούμε: ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν εφαρμόζεται το παραπάνω από την Ελλάδα είναι ότι ότι το λεγόμενο «προσφυγικό» έχει μετατραπεί σε «μπίζνα» αξίας πολλών εκατομμυρίων και ότι η χώρα μας είναι δεσμευμένη με τους κανονισμούς και τους όρους που θέτει η ΕΕ. Και ο μόνος λόγος για τον οποίο παραμένουμε δεσμευμένοι σε αυτό το μόρφωμα είναι ότι έχουμε το πιο ξεπουλημένο πολιτικό προσωπικό που έχει υπάρξει ποτέ.
Όλα αυτά, όμως, δεν αρκεί να τα γνωρίζουμε και να τα ανακυκλώνουμε στις μεταξύ μας συζητήσεις, ή στις «δημόσιες» τοποθετήσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσουμε αν είμαστε λαός ή άμορφη μάζα, αν μας ενδιαφέρει να ζήσουμε στη χώρα μας, αν μας ενδιαφέρει η χώρα μας να σέβεται τον κάθε πολίτη και την ανθρωπινη ύπαρξη, και τι έχουμε σκοπό να κάνουμε γι’ αυτό.
*Αθανασία Πέτσα, μέλος του ΕΠΑΜ
