Κανείς δεν πρόκειται να διαφωνήσει ότι τα πράγματα στη Λιβύη αποκλείεται να γίνουν χειρότερα απ’ όσο είναι σήμερα. Η γαλλο-αμερικανική επέμβαση του 2011 μετέτρεψε το πλουσιότερο κράτος της Αφρικής που διέθετε το πιο γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας και το υψηλότερο επίπεδο ζωής στην μαύρη ήπειρο, την εποχή που τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου αποτελούσαν το 95% των δημοσίων εσόδων, σε μια κόλαση επί της γης.
Σκλαβοπάζαρα; Δημόσια βασανιστήρια; Εμπόριο ναρκωτικών; Λαθρεμπόριο όπλων και πετρελαίου; Ανηλεείς μάχες παρα-στρατιωτικών ομάδων για την κυριαρχία επί πόλεων, χωριών, γειτονιών και δρόμων; Στρατιωτικές βάσεις εκπαίδευσης του Ισλαμικού Κράτους; Καραβάνια απελπισμένων προσφύγων; Διαφθορά; Ξένοι στρατοί, όπως ο ιταλικός, εγκατεστημένοι επίσημα στα εδάφη της με πρόσχημα την αντιμετώπιση της μετανάστευσης; Όλα υπήρχαν και μάλιστα εν αφθονία στην Λιβύη, που θα μείνει στην ιστορία πιθανά ως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση κοινωνικής καταστροφής και οπισθοδρόμησης που μπορούν να προκαλέσουν οι ΝΑΤΟϊκές επεμβάσεις, οι οποίες πάντα ενώ προαναγγέλλονται με ζήλο ως «η τελευταία ελπίδα σωτηρίας για τους λαούς», ποτέ μα ποτέ, κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις συνέπειές τους…
"Take us from Libya, please."
Libya's detained refugees trapped by conflict https://t.co/HVJqolHodS pic.twitter.com/tmnEWkmknz
— Al Jazeera English (@AJEnglish) April 14, 2019
Δοθέντων όλων των παραπάνω η μόνη ανησυχία που μπορεί να προκαλεί η εξελισσόμενη στρατιωτική επιχείρηση του Χαλιφά Χαφτάρ να καταλάβει την Τρίπολη σχετίζεται με τις απώλειες ανθρώπινων ζωών και τις μετακινήσεις πληθυσμών. Ήδη, με βάση επίσημες πηγές, τις πρώτες 3 μέρες της επίθεσης οι νεκροί έφτασαν τους 35. Για πολλούς ωστόσο ήταν θέμα χρόνου, όπως εύστοχα έγραψε το Al Jazeera, να ξεκινήσει ο στρατός του την πορεία προς την Τρίπολη με στόχο να ανατρέψει την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNA) που εξακολουθεί να χαίρει της εμπιστοσύνης της διεθνούς κοινότητας. Από τις αρχές του 2007 ο Χαφτάρ είχε θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του την ανατολική Λιβύη, όπου βρίσκεται το 60% του πετρελαίου, ενώ μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2019 ο στρατός του είχε εγκατασταθεί στα δύο τρίτα της Λιβύης.
Δεν είναι πιθανότατα καθόλου τυχαίο ότι ο 75χρονος στρατάρχης του Καντάφι έδωσε στη δημοσιότητα το μήνυμα της επίθεσής του στις 4 Απριλίου, όταν στην πρωτεύουσα της Λιβύης βρισκόταν για επίσημη επίσκεψη ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρες. Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο εξασφάλισε ότι θα φτάσει έγκαιρα και μάλιστα στα πιο αρμόδια αφτιά η είδηση της απειλής που δέχεται η κυβέρνηση των Γκαουλάιτερ, αλλά έκανε επίσης γνωστό ότι στην διεθνή σύνοδο που διοργανώνεται από 14 ως 16 Απριλίου για την επόμενη μέρα της Λιβύης, καμιά απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί εν αγνοία του.
Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι ο στρατάρχης Χαφτάρ, που με βάση ρεπορτάζ υπόσχεται πως θα ενώσει εκ νέου τη Λιβύη διώχνοντας ξένους εισβολείς και πολέμαρχους που την έχουν διαμελίσει, θεωρείται λαϊκός ήρωας στη Λιβύη συγκεντρώνοντας τις επευφημίες των κατοίκων σε όποια πόλη εισέρχεται, δεν ενεργεί από μόνος του. Το βιογραφικό του μάλιστα συγκεντρώνει όλες εκείνες τις αμφισημίες και τα ανεξερεύνητα σημεία που μάς επιτρέπουν να εικάσουμε ότι οι μέρες της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας είναι μετρημένες. Ξεκινώντας από τα πιο πρόσφατα, μέχρι στιγμής η Ρωσία άσκησε βέτο σε βρετανική πρόταση καταδίκης του Χαφτάρ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο συγκαλέσθηκε έκτακτα την Παρασκευή 5 Απριλίου για να συζητήσει την κατάσταση στη Λιβύη, η Γαλλία στηρίζει στρατιωτικά τον Χαφτάρ με αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιούν μαχητικά Ραφάλ εναντίον των εχθρών του, ενώ η Σαουδική Αραβία είναι αδύνατο να μην γνώριζε τις κινήσεις του Χαφτάρ καθώς πρόσφατα επισκέφθηκε το Ριάντ, όπου συναντήθηκε με την πολιτική ηγεσία του βασιλείου.
Libya war escalates: 75 killed in last ten days pic.twitter.com/89i75B3WSa
— RT (@RT_com) April 14, 2019
Τέλος, κι αυτό είναι ίσως το πιο απρόβλεπτο, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι αποσύρουν μέρος των στρατευμάτων τους που έχουν εγκατασταθεί στη Λιβύη, σε μια κίνηση που μπορεί να μεταφραστεί ως απόσυρση του χρίσματος τους στην κυβέρνηση αχυρανθρώπων. Η υπόθεση αποκτά διαστάσεις κατασκοπευτικού μυθιστορήματος αν λάβουμε επίσης υπ’ όψη μας ότι ο Χαφτάρ που οι ΗΠΑ ωθούσαν να ανατρέψει τον Καντάφι πριν το 2011, επί δύο δεκαετίες ζούσε στις ΗΠΑ, πλησίον μάλιστα του Λάγκλεϋ όπου βρίσκεται η έδρα της CIA. Γεγονός εντελώς …συμπτωματικό, όπως έγραψε το Russia Today. Ούτε από τον ουρανό επομένως έπεσε, ούτε άγνωστος είναι ο Χαφτάρ στις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, για τις οποίες φαίνεται να αποτελεί μια επιλογή απέναντι στο καταστροφικό χάος που επικρατεί σήμερα, οκτώ χρόνια μετά την επέμβαση της Δύσης στη Λιβύη.
Δεν περνάει απαρατήρητη ωστόσο η στάση των ΗΠΑ, όπως φαίνεται να διαμορφώνεται μέχρι στιγμής. Είτε λόγω ανάγκης, ως αποτέλεσμα από τη μια των τραγικών αποτυχιών που καταγράφει η πολιτική της «αλλαγής καθεστώτων» που ξεκίνησε επί Μπους την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου και από την άλλη της αντεπίθεσης της Ρωσίας όπως φάνηκε στη Συρία, είτε λόγω επιλογής και νέων προτεραιοτήτων στις οποίες ιεραρχείται η Κίνα, οι ΗΠΑ με ευθύνη του Τραμπ, επιχειρούν μια συντεταγμένη απόσυρση από ορισμένα μέτωπα της Μέσης Ανατολής.
Πρόκειται για μια μείζονα αλλαγή πολιτικής, που επιταχύνεται στα απόνερα του κλεισίματος της έρευνας Μιούλερ για τις υποτιθέμενες σχέσεις με τη Ρωσία (δες εδώ) που θα προκαλέσει αναταράξεις σε πολλά μέτωπα και δεν πρόκειται να αφήσει ανεπηρέαστη καμιά χώρα της Ανατολικής Μεσογείου…
Πηγή: Νέα Σελίδα
