Το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να δώσουμε φωνή σε αυτούς που δεν έχουν φωνή να εκφραστούν

Καλησπέρα Μαριάνα. Είσαι μία νέα κοπέλα που ασχολήθηκες με την πολιτική από πολύ νωρίς. Πότε περίπου ξεκίνησες, από ποιον πολιτικό χώρο, και για ποιο λόγο αποφάσισες να μπεις στη μάχη για την Περιφέρεια Αττικής;

Ξεκίνησα από το 1ο έτος ουσιαστικά, από το 2002 που μπήκα στη Νομική, και ήμουν στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ). Από την αρχή, είχα μεγάλη εμπλοκή στο φοιτητικό κίνημα. Το 2006-2007, βρισκόμουν στο μεγάλο κίνημα της νεολαίας σε μία περίοδο που ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη και διδακτική για εμάς. Από ένα σημείο και μετά, συνέχισα όντας μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ  απ’ όταν συγκροτήθηκε, και μετά μέλος της ΛΑ.Ε. Με την Περιφέρεια αποφάσισα να ασχοληθώ -και γενικώς αποφασίσαμε να ασχοληθούμε- γιατί θεωρούμε ότι υπάρχει ανάγκη για ένα διαφορετικό τύπο διαμόρφωσης μιας πολιτικής πρότασης που να έχει χαρακτηριστικά ριζοσπαστικά, αγωνιστικά, να βάζει μπροστά το ζήτημα της ενότητας της Αριστεράς, και γιατί έχουμε στόχο να φτιάξουμε στην Περιφέρεια Αττικής ένα σχήμα μαζικό που θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά τις εκλογές. Είναι σημαντικό να υπάρξουν αριστερές ριζοσπαστικές φωνές και σε επίπεδο περιφερειακών εκλογών, γιατί οι κυρίαρχες υποψηφιότητες συμπυκνώνουν την ίδια πολιτική, είτε μιλάμε για τις υποψηφιότητες Πατούλη και Σγουρού που σηματοδοτούν τις δυνάμεις που έφεραν τα μνημόνια είτε για την υποψηφιότητα Δούρου που χαρακτηρίζεται από τον πολιτικό χώρο που τα διατήρησε.

Κατά τη γνώμη σου, οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι περισσότερο κομματικές εκλογές ή εκλογές με βάση τα πρόσωπα;

Κακά τα ψέματα, στις αυτοδιοικητικές εκλογές και ιδιαίτερα σε επίπεδο Περιφέρειας, οι πολιτικές παρατάξεις που συμμετέχουν έχουν μία τάση να χαρακτηρίζονται  από τα πρόσωπα που είναι επικεφαλής. Νομίζω όμως ότι και γενικά στις προηγούμενες εκλογές, και σε επίπεδο εθνικό και σε επίπεδο αυτοδιοικητικό, υπήρχε μία τάση αναφοράς σε πρόσωπα ή έκφραση διαμαρτυρίας μέσα από πρόσωπα που στην πραγματικότητα είχαν συστημικές πολιτικές (π.χ. Λεβέντης, Ψινάκης, Στ. Θεοδωράκης κ.α.). Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι πρόβλημα. Δηλαδή γενικά στις εκλογές, η κάθε πολιτική πλατφόρμα πρέπει να κρίνεται με βάση την πολιτική της πρόταση, και όχι με βάση τα πρόσωπα. Ούτως ή άλλως εμείς, έχουμε την αντίληψη ότι η πολιτική δουλειά πρέπει να γίνεται συλλογικά. Πάντως, μπορεί οι αυτοδιοικητικές εκλογές να έχουν μεγαλύτερη κινητικότητα από πλευράς εναλλαγής, αλλά οι συγκεκριμένες θα έχουν και μία πόλωση γιατί όλα τα κόμματα τις αντιμετωπίζουν ως πρόβα αποτύπωσης της δυναμικής τους σε σχέση και με τις εθνικές εκλογές.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο πρώην Περιφερειάρχης Αττικής και νυν υποψήφιος, Γιάννης Σγουρός, δήλωσε ότι δεν έχει δημοσιοποιήσει ακόμα το πρόγραμμά του γιατί περιμένει να δει τις θέσεις και των υπόλοιπων υποψηφίων. Εσείς, ως συνδυασμός, έχετε δημοσιοποιήσει το πρόγραμμά σας, και αν ναι, ποια είναι τα βασικά του σημεία;

Εμείς έχουμε δημοσιεύσει βασικές προγραμματικές αρχές και μέσα στις επόμενες μέρες θα δημοσιεύσουμε και την ολοκληρωμένη μας διακήρυξη. Παράλληλα, συγκροτούμε και δημοσιεύουμε επιμέρους θέσεις για ειδικά θέματα που συνιστούν τα μεγάλα μέτωπα στην Περιφέρεια Αττικής. Συνοπτικά, τα βασικά μέτωπα είναι ένας συνδυασμός που υπάρχει ανάμεσα στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Αυτοδιοίκησης (δηλ. στον Κλεισθένη που ουσιαστικά είναι αναπαραγωγή του Καλλικράτη) και τη διαχείριση των οικονομικών και των προϋπολογισμών των ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού, το ζήτημα της εκποίησης των ελεύθερων χώρων στις επιχειρήσεις και της ευρύτερης αστικής και χωρικής αναδιάρθρωσης που υπάρχει στην Αττική, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την μετεγκατάσταση του καζίνου της Πάρνηθας σε ένα μη δομημένο χώρο στο Μαρούσι, το θέμα της πολιτικής προστασίας, που την έλλειψή της σ’ αυτή την Περιφέρεια την πληρώσαμε με νεκρούς (Μάνδρα, Μάτι), η διαχείριση των απορριμμάτων, και το θέμα των ρεμάτων όπου υλοποιούνται έργα για να εγκιβωτιστούν και να γίνουν στην ουσία αγωγοί όμβριων υδάτων, κάτι που σημαίνει αποδεδειγμένα καταστροφή για το περιβάλλον και αυξημένο πλημμυρικό κίνδυνο.

Όταν έχεις μία διαδικασία όπου η χρηματοδότηση της Αυτοδιοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό περικόπτεται συνεχώς -και για την επόμενη τετραετία θα περικοπεί ακόμα περισσότερο με το Μεσοπρόθεσμο 2020-2023- και μία κατάσταση όπου το μεγαλύτερο κομμάτι των πόρων περνά μέσα από το ΕΣΠΑ με συγκεκριμένες προϋποθέσεις απορρόφησης και επιλεξιμότητας, θα «τσακίζεται» κάθε δυνατότητα κοινωνικού ρόλου και στήριξης των ανθρώπων που έχουν χτυπηθεί από την κρίση, από πλευράς της Αυτοδιοίκησης.

Κεφάλαιο ΧΥΤΑ Φυλής. Το 2014 η απερχόμενη Περιφερειάρχης, Ρένα Δούρου, δήλωνε ότι στόχος της Περιφέρειας είναι το σταδιακό κλείσιμο της Φυλής ώστε να μιλάμε πια για υπολείμματα και όχι για απορρίμματα. O XYTA όχι μόνο δεν έκλεισε, αλλά δισεκατομμύρια τόνοι σκουπιδιών θάβονται και τα απορριμματοφόρα στήνονται στις ουρές για περισσότερες από 8 ώρες. Το ουσιαστικό ερώτημα έγκειται στο ποιος θα τα μαζεύει: ο ιδιώτης ή το δημόσιο; Ποιο είναι το σχέδιό σας ως «Ανυπότακτη Αττική»;

Η κατάσταση στη Φυλή έχει φτάσει στο απροχώρητο και παρόλο που δεν αντέχει άλλο, η διοίκηση Δούρου συμφώνησε την επέκτασή της. Δεν ξέρω αν το θυμούνται πια όλοι, αλλά η κ. Δούρου εξελέγη με σημαία ότι θα κλείσει τη Φυλή, και με σημαία ότι δεν θα γίνει ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ στο Γραμματικό. Στο Γραμματικό ξεκίνησε ήδη πιλοτική λειτουργία και θα συνεχιστεί και κανονική. Όσο η διαχείριση των απορριμμάτων συνεχίζεται με μία μεθοδολογία που θα έχει τεράστιες εγκαταστάσεις που θα συγκεντρώνουν σύμμεικτα και θα τα θάβουν, όπως στη Φυλή, ή σε κατευθύνσεις του τύπου «καύση», θα είναι μία κατάσταση που θα αναπαράγει το πρόβλημα. Το θέμα αυτό μπορεί να λυθεί με συνολικότερο αναπροσανατολισμό, δηλαδή να προχωρήσει η κατεύθυνση της «διαλογής στην πηγή», της ανακύκλωσης, του κλεισίματος της Φυλής όσο πιο άμεσα γίνεται ώστε να συγκροτηθούν περιφερειακές μονάδες πιο μικρές και χαμηλότερης περιβαλλοντολικής όχλησης για τους κατοίκους. Η διαχείριση των απορριμμάτων δεν μπορεί να είναι ζήτημα το οποίο να παραχωρείται στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, γιατί είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να αναζητηθούν λύσεις που θα προωθούν μία κατεύθυνση πιο φιλική προς το περιβάλλον και τους κατοίκους. Θα προωθούν μία κατεύθυνση που θα μεγιστοποιεί τη δυνατότητα κερδοφορίας τους. Θα έπρεπε να υπάρχουν στρατηγικοί σχεδιασμοί και για την ανακύκλωση και για τη διαχείριση των απορριμμάτων σε διαδημοτικό επίπεδο, και η Περιφέρεια να λαμβάνει ρόλο συντονισμού τόσο στο τι γίνεται στους επιμέρους δήμους όσο και στο πώς γίνεται η διαχείριση σε επίπεδο Περιφέρειας.

Πριν από δύο χρόνια, είχαμε τα τραγικά αποτελέσματα από τις «φονικές πλημμύρες» στη Μάνδρα και τη Δυτική Αττική. Ασπάζεσαι τη ρητορική της κ. Δούρου ότι κατά την πενταετή της θητεία έγιναν μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα;

Στη Μάνδρα ξεκίνησαν να γίνονται αντιπλημμυρικά έργα αλλά δεν ήταν αυτά που απαιτούνταν. Για να γίνουν, έπρεπε να συμβεί η πρώτη πλημμύρα με τα χαρακτηριστικά που είχε και τους 23 θανάτους, και η δεύτερη πλημμύρα μετά από ένα χρόνο. Μετά απ’ όλα αυτά, ξεκίνησε να υπάρχει κάποια κατεύθυνση αντιπλημμυρικής θωράκισης της περιοχής, το οποίο από μόνο του είναι πάρα πολύ προβληματικό. Το πιο βασικό πρόβλημα όμως, πέρα από την καθυστέρηση, είναι ότι γίνονται αντιπλημμυρικά έργα χωρίς σχεδιασμό. Δεν υπάρχει μία συνολική στρατηγική. Θα άξιζε κανείς να δει μία συνολικότερη λογική αντιπλημμυρικής προστασίας που να ξεκινά, για παράδειγμα, από το να προσπαθήσει να διατηρήσει τα όμβρια ύδατα πάνω στα βουνά γύρω από την Αττική ώστε να αποφορτίζεται η απορροή των υδάτων προς τις κατοικημένες ζώνες και να υπάρχει μικρότερος πλημμυρικός κίνδυνος. Τέτοιου έιδους μελέτες έχουν γίνει από επιστημονικούς φορείς αλλά όχι σε επίπεδο κρατικό ή θεσμικό. Δεν γίνεται επίσης να υλοποιείς μία πολιτική αντιπλημμυρικής προστασίας με τη λογική του μπαζώματος των ρεμάτων.

Το πιο βασικό πρόβλημα όμως, πέρα από την καθυστέρηση, είναι ότι γίνονται αντιπλημμυρικά έργα χωρίς σχεδιασμό. Δεν υπάρχει μία συνολική στρατηγική.

Η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας άσκησε ποινική δίωξη κατά 20 αιρετών και μη προσώπων για τις πυρκαγιές στο Μάτι που κόστισαν τη ζωή 100 ανθρώπων. Κατά τη γνώμη σου, τα εμπλεκόμενα άτομα θα έπρεπε να είχαν ήδη παραιτηθεί ή θεωρείς ότι για όλα έφταιγαν η άναρχη δόμηση, τα αυθαίρετα, και η καθυστερημένη αντίδραση των κρατικών μηχανισμών;

Σίγουρα το Μάτι ήταν ένας συνδυασμός παραγόντων και είναι αλήθεια ότι στο μέγεθος και την ταχύτητα των πυρκαγιών παίζει ρόλο η κλιματική αλλαγή, οι καιρικές συνθήκες κ.ο.κ. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που είναι γνωστό. Δεν μπορεί κανείς να το επικαλείται, σαν να ξεκίνησε να συμβαίνει λίγο πριν καεί το Μάτι. Επομένως, θα απαιτούσε κανείς να πάρει πολύ πιο αυξημένα μέτρα γιατί στην Ελλάδα το καλοκαίρι, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πυρκαγιών. Είναι αλήθεια επίσης, ότι υπάρχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης στο ζήτημα της αυθαίρετης δόμησης και στο πώς συγκροτήθηκε ο οικισμός στο Μάτι, και όχι μόνο. Όμως, είναι πάρα πολύ υποκριτικό και οι προηγούμενοι και οι τωρινοί να ανοίγουν μ’ αυτό τον τρόπο το ζήτημα της αυθαίρετης δόμησης, σαν να μην είχε σχέση το κράτος και η επίσημη θεσμοθετημένη πολιτεία τόσο σε επίπεδο κυβερνητικό όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης για το πώς έγινε ο πολεοδομικός σχεδιασμός, που στην ουσία δεν υπήρχε. Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι δεν υπήρχε καν σχεδιασμός, και σε επίπεδο δήμων και σε επίπεδο Περιφερειών. Και σε αυτό έχει μεγάλη ευθύνη η κ. Δούρου. Αν είχε την στοιχειώδη ευθιξία, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί την επόμενη μέρα, και όχι να εμφανίζεται ως «Ιφιγένεια» που θυσιάζεται.

Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο απερχόμενος δήμαρχος Ν. Φιλαδέλφειας-Ν. Χαλκηδόνας, Άρης Βασιλόπουλος, έχει κατηγορηθεί ότι είναι πολέμιος της κατασκευής του γηπέδου, αν και οι μόνες του ενστάσεις ήταν η διατήρηση των στρεμμάτων στο Άλσος, που τελικά αφαιρέθηκαν, το ζήτημα της υψομετρικής μελέτης, και ο διαθέσιμος χώρος για πάρκινγκ. Ποια είναι η θέση σας για το γήπεδο της ΑΕΚ;

Υπάρχουν πολλές παράμετροι. Δεν είναι μόνο το αν θα λες «να γίνει ή να μη γίνει το γήπεδο». Είναι ζήτημα περιβαλλοντικό αλλά και ζήτημα χρήσεων, γιατί εκεί δεν φτιάχνεται ένα γήπεδο ενταγμένο κάπως στον πολεοδομικό ιστό ή μέσα στις ευρύτερες λειτουργίες της πόλης. Φτιάχνεται ένα «μεγαθήριο» το οποίο θα έχει κι άλλες εμπορικές χρήσεις, που θα δημιουργήσει τεράστια κυκλοφοριακή φόρτιση στην περιοχή της οποίας ούτε το οδικό δίκτυο θα την αντέξει, μιας και πρόκειται κυρίως για μία περιοχή κατοικίας. Επίσης, ένα άλλο ζήτημα είναι και αυτό της χρηματοδότησης. Μία Περιφέρεια που ισχυρίζεται ότι δεν έχει κονδύλια να στηρίξει την κοινωνική πολιτική, να λύσει το πρόβλημα της αστεγίας στο κέντρο της Αθήνας, ή να πάρει στοιχειώδη μέτρα ανασυγκρότησης της πολιτικής προστασίας, δίνει 20 εκ. για να συνεισφέρει στη χρηματοδότηση του γηπέδου του Μελισσανίδη. Αυτό είναι εντελώς αδιανόητο. Και βέβαια, αυτό που συνέβη τα τελευταία χρόνια, να συγκροτούνται δηλαδή ομάδες κρούσης και να επιτίθενται σε όποιον άρθρωνε άλλη άποψη αντί για το γήπεδο, είναι πρωτοφανές.

Αυτή είναι η πολιτική που ακολούθησε η κ. Δούρου από την αρχή της θητείας της (Μελισσανίδης, Ριβιέρα…). Και υπάρχει μία πτυχή, που δεν λέγεται τόσο όσο τα «μεγάλα» έργα. Είναι η μεγάλη χρηματοδότηση της Περιφέρειας -και μέσα από ευρωπαϊκά κονδύλια- σε διάφορες επιχειρηματικές λειτουργίες: την στήριξη της Νέας Επιχειρηματικότητας, την στήριξη μικρότερων ή μεγαλύτερων επιχειρήσεων κ.α.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας στοίχημα για την Περιφέρεια;

Νομίζω ότι δύο είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις. Η πρώτη είναι, αν και κατά πόσο θα συνεισφέρουμε ώστε να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο ένα μέρος του κόσμου που, μετά την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, γύρισε στο σπίτι του απογοητευμένο και σταμάτησε να κινητοποιείται. Αυτό αφορά ακόμα περισσότερο τη νεολαία, η οποία είναι από μόνη της ένας αυτοτελές στοίχημα, με την έννοια ότι οι δικές μας γενιές είναι οι πιο μορφωμένες των τελευταίων δεκαετιών που έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύουν και να δουλεύουν με άθλιες συνθήκες. Η δεύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι η ενότητα της Αριστεράς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αριστεράς -και ειδικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς- είναι ότι είναι τόσο κατακερματισμένη και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο αλλά και μέσα στους διάφορους επιμέρους χώρους στην Αυτοδιοίκηση. Κι αν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχουν αποκλίσεις σε επίπεδο θέσεων, αν και εγώ δεν το πιστεύω, στην Αυτοδιοίκηση είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Γι’ αυτό και σαν «Ανυπότακτη Αττική», κάναμε, κάνουμε, και θα κάνουμε διαρκές κάλεσμα ενωτικής συμπόρευσης όλων των αριστερών/προοδευτικών δυνάμεων. Υπάρχει σύμπλευση πολιτική. Βούληση δεν υπάρχει.

Η πολυδιάσπαση στο χώρο της Αριστεράς είναι μόνο θέμα βούλησης ή οφείλεται και σε άλλους παράγοντες όπως η αρχομανία, η ατολμία, και η πεποίθηση κάποιων ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια;

Είναι αρκετοί οι παράγοντες. Το ότι η Αριστερά δεν ενώνεται, είναι ένα πρόβλημα που αντανακλά γενικά μία ευρύτερη ιδεολογική και πολιτική κατάσταση. Η πιο ειδική απάντηση είναι ότι υπάρχουν και πολιτικές στρατηγικές που δεν θέλουν να ενωθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής στρατηγικής, είναι το ΚΚΕ που δεν έχει επιλέξει ποτέ καμία ενωτική κίνηση ούτε καν στο εργατικό κίνημα. Είναι υπέρ της λογικής «θέλω να αναπτύξω τον κομματικό μου μηχανισμό και ας μεταθέσω όλα τα προβλήματα στο επέκεινα μέχρι να έρθει ο σοσιαλισμός και να ωριμάσουν οι συνθήκες». Αυτή η λογική όμως, κρύβει μία πολιτική της ήττας, ότι δεν μπορεί να γίνει και τίποτα. Αλλά δεν είναι μόνο το ΚΚΕ. Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει ανταποκριθεί σε καμία ενωτική πρόταση που έχει γίνει από άλλες δυνάμεις, όπως η ΛΑ.Ε. Υπάρχουν παραδείγματα στις δημοτικές εκλογές όπου έχουν γίνει συνεργασίες αλλά είναι πολύ μικρά και επιμέρους. Αυτές οι κινήσεις θα έπρεπε να έχουν γίνει συνολικότερα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αριστεράς -και ειδικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς- είναι ότι είναι τόσο κατακερματισμένη και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο αλλά και μέσα στους διάφορους επιμέρους χώρους στην Αυτοδιοίκηση.

Σε όλο το εξάμηνο του 2015, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα, το ΚΚΕ επέδειξε μία λογική ατολμίας. Δεν γίνεται να είσαι κόμμα της Αριστεράς και να λες ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, πάλι καπιταλισμό θα έχουμε, την στιγμή που ο κόσμος έδινε μία τεράστια μάχη κόντρα στην Ε.Ε., την ΕΚΤ, το ευρώ, τη Γερμανία, και την άρχουσα τάξη. Είναι η μεγαλύτερη ομολογία ηττοπάθειας.

Ως νέα κοπέλα με όραμα, φιλοδοξίες αλλά και αγώνες, έχεις απογοητευτεί που τα αιτήματα της νεολαίας δεν λαμβάνονται σχεδόν καθόλου υπόψιν από το πολιτικό σύστημα καθώς και από το γεγονός ότι οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί -αν όχι όλοι- δεν ανήκουν σ’ αυτή τη νέα γενιά;

Είναι λογική η απογοήτευση της νεολαίας αλλά από την άλλη, η πολιτική και κινηματική ενεργοποίηση των νέων είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα. Το νεολαιίστικο δυναμικό που δεν είναι φθαρμένο και έχει περισσότερη όρεξη και δυναμική, πρέπει να εμπλακεί πολιτικά και να διεκδικήσει κινηματικά. Βέβαια, το «πρέπει» είναι μία μεγάλη συζήτηση. Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι όποτε η νεολαία συγκροτήθηκε κινηματικά, και έκανε αισθητή την παρουσία της και κέρδισε. Στο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, είχαμε ένα σύνθημα που έλεγε «δεν έμαθαν να μας σέβονται, τώρα θα μάθουν να μας φοβούνται». Το γεγονός βέβαια ότι δεν υπάρχει εκπροσώπηση της νέας γενιάς στην επίσημη πολιτική σκηνή, είναι ένα πρόβλημα αλλά και από την άλλη, δεν μπορεί να υπάρξει και μία «αγιοποίηση» των νέων πολιτικών, ανεξαρτήτων πολιτικής κατεύθυνσης. Για παράδειγμα, και ο Μπακογιάννης νέος είναι αλλά την ίδια πολιτική θα εφαρμόσει. Ή ακόμα και ο Τσίπρας, στην κατηγορία των νέων θεωρείται αλλά αναίρεσε όλες τις προεκλογικές του υποσχέσεις, σαν παλιός. Επομένως, έχει σημασία και σε ποια πολιτική κατεύθυνση θα κινηθεί η νεολαία.

Στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, θα είσαι υποψήφια με τη Λαϊκή Ενότητα ή θα ασχοληθείς περισσότερο με το αυτοδιοικητικό κομμάτι;

Νομίζω ότι ούτως ή άλλως είναι πολύ νωρίς για να γίνει μία τέτοια ερώτηση και να υπάρξει μία απάντηση με την έννοια ότι τώρα η πολιτική μάχη που έχουμε είναι η μάχη της Περιφέρειας. Δεν είναι μία μάχη που δίνουμε προσχηματικά ή για να αποτυπώσουμε απλά ένα εκλογικό ποσοστό. Είναι μία μάχη που θα έχει διάρκεια και που η πιο σοβαρή εκδοχή της θα είναι μετά τις εκλογές. Εκεί θα είναι το πραγματικό στοίχημα, και το δικό μου και της «Ανυπότακτης Αττικής». Να συνεισφέρουμε στο να ανοίξουμε το Περιφερειακό Συμβούλιο στους κατοίκους και τα κινήματα. Να δώσουμε φωνή σε αυτούς δεν έχουν φωνή να εκφραστούν.

Διαδικτυακά, τη Μαριάνα Τσίχλη μπορείτε να τη βρείτε στην ιστοσελίδα του συνδυασμού της «Ανυπότακτης Αττικής», www.anypotaktiattiki.gr, ή και στο προσωπικό της email: mariana.tsichli@yahoo.com

* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στις 12/4/2019

**Πηγή: nonpaper.com.gr