Αυτή την φορά ο Μέγας Mάντις Κυριάκος θα δικαιωθεί: Αντίθετα από τις αποτυχημένες προβλέψεις του τις 3 προηγούμενες χρονιές (2016,17,18), φαίνεται ότι το 2019 θα είναι σίγουρα χρονιά εκλογών! Και μάλιστα τετραπλών: Δημοτικές κ΄ Περιφερειακές εκλογές, Ευρωεκλογές και βέβαια Εθνικές εκλογές θα γίνουν μέσα στον χρόνο που αρχίζει σε λίγες ημέρες. Ουσιαστικά από την πρωτοχρονιά θα αρχίσει η μακρά προεκλογική περίοδος.
ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
Ο σχεδιασμός της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης για τις επερχόμενες εκλογές είναι να αποκατασταθεί σχεδόν πλήρως ο δικομματισμός όπως ήταν ως το 2008-2009: Δύο μεγάλα αστικά ευρωατλαντικά κόμματα ( τότε ΝΔ κ΄ ΠΑΣΟΚ ), ένα της κεντροδεξιάς και ένα της κεντροαριστεράς (ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την θέση του ΠΑΣΟΚ) και τρία μεσαία – ένα του Κέντρου ως μπαλαντέρ και δυο ¨των άκρων¨.
Και όμως η πραγματικότητα έχει αλλάξει πολύ:
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού, το 2019 το ονομαστικό (nominal) ΑΕΠ της Ελλάδας θα είναι 192,7 δισεκ ευρώ, 50 δισεκ λιγότερο από το 2007.Δηλαδή σε 12 χρόνια (20072019) το ΑΕΠ της Ελλάδας συρρικνώθηκε περίπου 20%
Ο πρωθυπουργός Τσίπρας ισχυρίζεται ότι «βγαίνουμε από το τούνελ», όμως η αλήθεια είναι ότι, με βάση τους επίσημους σχεδιασμούς, η Ελλάδα στο επίπεδο της παραγωγής θα βγει από το τούνελ μόλις το 2027-2028.
Μόνο τότε θα ξεπεράσει τα 241 δισεκ ευρώ, που ήταν το ονομαστικό ΑΕΠ το 2007-2008.
Βέβαια στο μισθολογικό και εργασιακό επίπεδο το 2027 (σύμφωνα με τους σχεδιασμούς) η κατάσταση θα είναι σαφώς χειρότερη από το 2007.
Δηλαδή 20 χρόνια χαμένα για την ευρωατλαντική Ελλάδα και αυτό γιατί;
Γιατί η νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Ιμπεριαλιστικής Δύσης από το 1979-80 και ύστερα, απαιτεί συρρίκνωση των λαϊκών εργατικών εισοδημάτων κ΄ σπάσιμο του ηθικού εργατών κ΄ μικροαστών για να αυξηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας και να σταθεροποιηθεί πολιτικά το καθεστώς της.
Το ίδιο ακριβώς έκαναν η Θάτσερ και ο Μέητζορ στην Βρετανία (1979-1997) : Χαντάκωσαν την βρετανική βιομηχανία, χτύπησαν ανελέητα τους βιομηχανικούς εργάτες (υπήρχαν κ΄ νεκροί απεργοί ανθρακωρύχοι το 1984-85) και αύξησαν την ισχύ του χρηματοοικονομικού κλάδου. Σε γενικές γραμμές τον ίδιο θατσερισμό, έστω πιο ήπιο, ακολούθησαν οι ΄΄ νεοφιλελεύθεροι κεντρώοι΄΄ Τόνι Μπλερ κ΄ Γκόρντον Μπράουν (1997-2010).
Αποτέλεσμα: Μέσα σε 50 χρόνια (1/1/1969 – 30/9/2018)
η βιομηχανία της Μεγάλης Βρετανίας να έχει μέση ετήσια αύξηση μόλις 0,86% ( αγγλική έκδοση βικιπαίδεια).
Έτσι, μέσα στα τελευταία 50 χρόνια, Χήθ, Θάτσερ, Μέητζορ, Τ.Μπλέρ, Κάμερον η Βρετανία αύξησε 54% την βιομηχανία της (μισή φορά) και στο ίδιο χρονικό δίαστημα η ΛΔ Κίνας πάνω από 8.000%(80 φορές!)
Και βέβαια να θυμίσουμε ότι τα 46 από αυτά τα 50 χρόνια η Βρετανία είναι μέλος της Ε.Ε.
Κατά τα άλλα, όπως λένε και πολλοί δημοσιογράφοι στα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, «αγγλικά πανεπιστήμια είναι τα καλύτερα του κόσμου!». Καλά, και οι πτυχιούχοι που έβγαλαν τι έκαναν με τα χάλια της αγγλικής παραγωγικής διαδικασίας τα τελευταία 50 χρόνια;
ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΗ
Και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης και η Φώφη κρύβουν συστηματικά την αλήθεια από τον ελληνικό λαό: Υμνούν την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, ενώ η Ελλάδα αποδεδειγμένα υπέστη μεγάλη παραγωγική ζημία στα 38 χρόνια που είναι μέλος της ΕΟΚ-Ε.Ε.
Ο Τσίπρας είναι πιο κοντά στον Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου και πολύ λιγότερο στον Ανδρέα.
Ο Α. Παπανδρέου μπορεί να συνθηκολόγησε με την Ε.Ε., αλλά πριν την είχε καταγγείλει: Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε το 1979 να ψηφίσει την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και διακήρυξε ότι: ¨με την ένταξη στην ΕΟΚ (Ε.Ε.) η εξάρτηση της Ελλάδας από τις μεγάλες δυτικές Δυνάμεις θα βαθύνει¨ (βλέπε εγκυκλοπαίδεια ¨Δομή¨, έκδοση 2003, τόμος ΕΛΛΑΔΑ).
Έτσι ακριβώς έγινε. Μόνο που, και ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου δεν τόλμησε να στηριχθεί στον λαό για να έρθει σε ρήξη με την ΕΟΚ και ένα μέρος των στελεχών του ίδιου του ΠΑΣΟΚ που ήταν ξεκάθαρα ευρωατλαντιστές. Ο Παπανδρέου είπε την περιβόητη φράση (το 1985) «ο γεγονε, γεγονε» κ επισφράγισε την υποταγή. Ο Ανδρέας ήταν ριζοσπάστης αστός, κατήγγειλε πολλές φορές τις συνωμοσίες του βαθέος κράτους των ΗΠΑ , πολλοί αντιδραστικοί ήθελαν να τον σκοτώσουν, αλλά παρέμενε πάντα γόνος αστικής οικογένειας πιστής στους αγγλοαμερικάνους και τελικά δεν τόλμησε να προδώσει την τάξη του.
Παρά την προσήλωση του Αλ.Τσίπρα στον ευρωατλαντισμό, οι περισσότεροι μεγαλοαστοί δεν τον θέλουν. Προτιμούν τον Κυρ.Μητσοτάκη, οπαδό του νεοφιλελευθερισμού. Και αυτός είναι ευρωατλαντιστής, αλλά κατηγορεί τον Τσίπρα για τις μικρομεσαίες «παροχές» στα πιο εξαθλιωμένα στρώματα. Ο Μητσοτάκης βέβαια είπε ότι δεν θα ψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών και αυτό στεναχώρησε κάποιους παράγοντες της Δύσης. Αυτό το έκανε κάτω από πίεση της λαϊκής – εθνικιστικής Δεξιάς, που αποτελεί μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της ΝΔ.
Γενικά ο Τσίπρας είναι πιο αγαπητός στους Δυτικούς γιατί χτυπάει τον ελληνικό εθνικισμό και υποστηρίζει τον Δυτικό Ιμπεριαλιστικό Διεθνισμό.
‘Όμως στα οικονομικά ζητήματα οι Δυτικοί προτιμούν τον Μητσοτάκη γιατί θέλει πιο πολλές ιδιωτικοποιήσεις .Ο Μητσοτάκης πιστεύει ότι με περισσότερη καταστολή μπορεί να αντιμετωπίσει τυχόν λαϊκές διαμαρτυρίες. Να θυμηθούμε ότι μόλις ανέλαβε πρωθυπουργός ο πατέρας Μητσοτάκης αύξησε τα εισιτήρια των συγκοινωνιών κατά 170% (!) από 30 σε 80 δραχμές (1991).
Ο Τσίπρας πάνω σ΄ αυτά στηρίζεται : Λέει απευθυνόμενος στις πλατιές μάζες της Κέντρο – Αριστεράς και της Αριστεράς: Και οι 2 (ΝΔ κ΄ ΣΥΡΙΖΑ) είμαστε με τον δυτικό καπιταλισμό, με το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αλλά εγώ, ως καλός χωροφύλαξ, θα σε χτυπάω λιγότερο και θα σου δίνω κάποιες παροχές, ίσως και περισσότερους διορισμούς.
Ο «άλλος» θα σε χτυπάει περισσότερο και θα σου παίρνει κι απ΄ αυτά που έχεις. Μια από τις δυο λύσεις έχεις, διέλεξε!
Είναι ουσιαστικά αυτά που έλεγε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1996, 2000,2009. Και πάρα πολλοί αριστεροί θα ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, ως το μικρότερο κακό, όπως παλιά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Τσίπρας , Μητσοτάκης, Φώφη, προπαγανδίζουν την ίδια ρατσιστική θεωρία : ¨Ότι¨ πολιτισμένος κόσμος είναι η Δύση¨. Έξω απ΄ αυτήν υπάρχει «πείνα, λάσπη κ΄ θάνατος». Πολλές φορές το λένε λιγότερο ωμά, άλλη ουσία είναι αυτή. Το ίδιο επαναλαμβάνουν με διάφορους τρόπους – και πολλοί «γνωστοί» δημοσιογράφοι.
Βέβαια, το 2019 (σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση της Παγκόσμιας Τράπεζας) το G3 Της Ανατολής (ΛΔ Κίνας, Ρωσία, Ινδία) θα φθάσει τα 43 τρισεκατ $ σε ΑΕΠ-P.P.P.
Το ίδιο έτος (2019), το G7 της Δύσης (ΗΠΑ, Αγγλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) θα φθάσει τα 41 τρισεκ $ σε ΑΕΠ-P.P.P.
Δηλαδή, το 2019 το G3 της Ανατολής ( Κίνα, Ρωσία, Ινδία) θα έχει το 105% του ΑΕΠ-Ρ.Ρ.Ρ. του «γνωστού» G7 της Δύσης. Μόνον η ΛΔ Κίνας το 2019 θα πλησιάσει το 67-70% του συνολικού ΑΕΠ των 7 Δυτικών Δυνάμεων του G7.
Αλλά τέτοια πράγματα δεν τα λένε τα ελληνικά αστικά κόμματα. Η ελληνική πλουτοκρατία είναι δεμένη με την Δύση, κυρίως με τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό κ΄ δευτερευόντως με την Γερμανία. Και οι πολιτικοί αρχηγοί, εκφραστές της θέλησης της ιθύνουσας Μεγαλοαστικής τάξης, αποσιωπούν πολλές αλήθειες.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
Για την Μαρξιστική Αριστερά οι καθεστωτικοί σχεδιασμοί «επιτρέπουν» μια μικρή αύξηση 1-2% στις επερχόμενες εκλογές.
Έτσι το ΚΚΕ ίσως φτάσει το 6,5-7% κ΄η λοιπή Αριστερά το 4-5%. Το ¨νέο ΚΚΕ¨ προβάλλει συνεχώς τον προγραμματκό του στόχο για τον Επιστημονικό Σοσιαλισμό. Πρόσφατα η Αλέκα Παπαρήγα σε ομιλία της απαρνήθηκε την χρησιμότητα της γνωστής ολομέλειας του 1934, ως ρεφορμιστική παρέκκλιση.
( Για 70 χρόνια ως το 2004, το ΚΚΕ υποστήριξε πλήρως την 6η ολομέλεια του 1934 που άνοιγε τον δρόμο για αντιφασιστικές κ΄ αντιιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Τώρα η νέα γραμμή είναι αντίθετη).
Το «νέο ΚΚΕ» υποτιμά την συνείδηση του λαού, που είναι μικροαστική στην μεγάλη του πλειοψηφία. Γι αυτό και αποσιωπά η υποτιμά την βαριά παραγωγική ήττα του ευρωατλαντικού αστικού καθεστώτος της Ελλάδας (1% ετήσια ανάπτυξη μετά το 1979).
Δείχνει να αδιαφορεί για τον συσχετισμό δύναμης.
Όμως δεν γράφεται έτσι η ιστορία. Αν ο Τσαρισμός δεν είχε αποτύχει στην διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου (ήττες στο Μέτωπο, ξεχαρβάλωμα της παραγωγής, πείνα στις πόλεις τον χειμώνα 1916-17) και εάν δεν υπήρχε ταυτόχρονα άγρια φαγωμάρα μεταξύ αγγλόφιλων και γερμανόφιλων στην Τσαρική Αυλή, πολύ πιθανόν οι μπολσεβίκοι να μην μπορούσαν να ανατρέψουν τον Τσαρισμό τον Φλεβάρη 1917.
Και εάν δεν είχε νικήσει η αστικοδημοκρατική επανάσταση, πολύ δύσκολα οι Μπολσεβίκοι θα έφταναν να έχουν 400.000 μέλη και 200.000 οπλισμένους ερυθροφρουρούς του Οκτώβρη – Νοέμβρη του 1917, ώστε να επιχειρήσουν και να πάρουν την εξουσία.
Στον υπόλοιπο χώρο της Αριστεράς, η ΛΑΕ θέτει σωστά τον στόχο για έξοδο από το ευρώ. Η Ευρωζώνη χαντάκωσε πολύ την Ελλάδα. Όμως η ΛΑΕ πρέπει να δει γενικότερα το πρόβλημα . Για να μπορέσει η Ελλάδα να κάνει παραγωγικό άλμα, χρειάζεται ρήξη με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς, συνολική ρήξη (Ε.Ε.- ΝΑΤΟ-βάσεις).
Κάτι τελευταίο: Ένα 6ο Κόμμα στην Βουλή θα έφερνε κάποια πρόσθετα εμπόδια στην πλουτοκρατία που θέλει αυτοδυναμία ( και αυτή σήμερα μόνον ο Μητσοτάκης μπορεί να την πετύχει).
Θα ήταν πολύ καλό αν αυτό το 6ο Κόμμα θα ήταν μια Αριστερή Συμμαχία με κύριο κορμό την ΛΑΕ.
Μια είσοδος ενός ακόμη αριστερού κόμματος με 9-12 βουλευτές στην βουλή θα στενοχωρούσε αρκετούς παράγοντες του συστήματος και θα έφερνε πρόσθετα εμπόδια στις τακτικές κινήσεις τους.
Γιάννης Εμμανουηλίδης
4-12-18
