«Ζητούμενο: η αποκατάσταση της υπερηφάνειας της εργατικής τάξης. Η αποκάθαρση των εργαζομένων από τα μικροαστικά στερεότυπα και την κρυφή περιφρόνηση για την ίδια τους την τάξη. Ο αυτοσεβασμός των εργαζομένων ως προσώπων και η απελευθέρωση της πολιτικής τους ισχύος από τη χειραγώγηση της ομογενοποιημένης σκέψης. Η εργατική τάξη για να είναι σεβαστή (ώσπου να απελευθερωθεί η ίδια και να απελευθερώσει την κοινωνία) πρέπει να προκαλεί φόβο στα παράσιτα και πρόταγμα λύτρωσης στους εργαζόμενους και τα μικρομεσαία στρώματα.
Ζητούμενο: Η απελευθέρωση του Συντάγματος από την κατοχή των Μνημονίων. Η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας και, εννοείται, της λαϊκής κυριαρχίας μέσω του αντιπροσωπευτικού συστήματος της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας. Η κατάλυση του Προτεκτοράτου και η απόδοση πολιτικών ευθυνών σε εκείνους που κατέλυσαν το Σύνταγμα.
Ζητούμενο: Η σχέση μας με τον πολιτισμό μας. Η ανατροπή του καθεστώτος των επιδοτούμενων τεχνών, αυτής της “χρήσιμης” τέχνης των καθεστώτων της οικονομικής δικτατορίας. Η μαζική υποστήριξη των τεχνών που ασχολούνται με τα λαϊκά προβλήματα, που φροντίζουν και φωτίζουν τον λαό. Η επανασύνδεσή μας με την παράδοσή μας, λόγια και λαϊκή.
Ζητούμενο: Η στρατηγικού χαρακτήρα αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης εκ του μηδενός. Με στόχο τον «αναγεννησιακό άνθρωπο», τον φιλοσοφημένο πολίτη.
Ζητούμενο: Η αποκατάσταση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, η απελευθέρωση της έρευνας από την ακαδημαϊκή καμαρίλα που λειτουργεί ως κράτος εν κράτει ή ως παρακράτος στον σβέρκο των επιστημόνων. Η ενίσχυση της ελευθερίας του Τύπου και η ανάπτυξη της κριτικής σχέσης των πολιτών με την έγκυρη πληροφόρηση και την οργάνωσή της σε γνώση.
Ζητούμενο: Ο διαρκής, ανένδοτος και ασυμβίβαστος αγώνας όλων για την ελευθερία όλων. Η διαπόμπευση της προπαγάνδας, η αποδοκιμασία της δημόσιας πονηρίας διά του Τύπου. Η απόρριψη από τους πολίτες των ΜΜΕ που τους εξαπατούν. Η εμπράγματη υποστήριξη των ΜΜΕ που τηρούν τη δημοσιογραφική δεοντολογία.
Ζητούμενο: Η αυτογνωσία. Των κοινοτήτων. Των τάξεων. Του έθνους. Ως πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργεί κυρίαρχος ο λαός.
Υπό την προϋπόθεση της προόδου επ’ αυτών των ζητουμένων, μπορεί να καταστρωθεί η εθνική στρατηγική για την ανάκτηση της εθνικής περιουσίας, τον επαναπροσδιορισμό του χρέους (και της φύσης του) για την αποκατάσταση της τιμής της χώρας στις διεθνείς σχέσεις της και την ανασυγκρότηση του βιοτικού επιπέδου στο εσωτερικό της.
Υπό την προϋπόθεση της διαμόρφωσης μιας υψηλής εθνικής στρατηγικής υπέρ της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ακεραιότητας, η χώρα μπορεί να επανεξετάσει τις συμμαχίες της (ΝΑΤΟ), τον τρόπο της συμμετοχής της ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το περιεχόμενο του νομίσματος και όλα όσα χρειάζονται για την οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, στον αγροτικό τομέα, τη βιομηχανική παραγωγή, την παροχή υπηρεσιών και το εμπόριο. Την έρευνα, τις επιστήμες και την τεχνολογία.
Μόνον έτσι, διά της ισχύος, μπορεί να εξασφαλισθεί η ειρήνη και να επέλθει η ολική επαναφορά της Ελλάδας στον λαό της, τους Έλληνες και όσους άλλους πολίτες άλλων εθνών που ζουν σ’ αυτήν τη γη με τον ιδρώτα τους.
Έως λίγα χρόνια πριν οι νέοι που ζούσαν στην Ελλάδα είχαν όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, έστω κουτσά-στραβά. Το “κουτσά-στραβά” μας έριξε στα βράχια. Το “καλύτερο αύριο” όμως πρέπει να επανέλθει ντε φάκτο και ντε γιούρε. Ο δημόσιος έπαινος προς όσους κάνουν το καθήκον τους είναι επίσης προϋπόθεση. Όσον και ο διασυρμός των παράσιτων. Και αυτά δεν είναι μια ηθική δικτατορία, αλλά μια βασική συνεισφορά όλων στην ελευθερία όλων μας στο πλαίσιο των κοινοτήτων μας».
Βρήκα αυτό το γράμμα γραμμένο, σας το μεταφέρω κι αμαρτίαν ουκ έχω…
