Γνωστός διεθνώς ως ο φωτορεπορτάζ της Μέσης Ανατολής
O διάσημος φωτογράφος Ara Güler έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 90 χρόνων.
Ο Ara Güler ήταν ο πιο σημαντικός εν ζωή εκπρόσωπος της ρεαλιστικής φωτογραφίας στην Τουρκία, γνωστός διεθνώς ως ο φωτορεπόρτερ της Μέσης Ανατολής και ειδικός σε θέματα Αρχαιολογίας και Εθνολογίας της Μικράς Ασίας. Παράλληλα, κατείχε μία εξέχουσα θέση στο χώρο της ουμανιστικής φωτογραφίας, καθώς ο άνθρωπος, η ζωή του και τα βάσανά του αποτελούν το κυρίως θέμα του φακού του. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του φωτο-ιστορικό υποστηρίζοντας ότι η φωτογραφία είναι κάτι μαγικό, που συλλαμβάνει στιγμιαία ένα βίωμα για να το μεταδώσει στις επόμενες γενιές.
O αρμενικής καταγωγής Τούρκος φωτογράφος με σημαντικό έργο στο χώρο του φωτορεπορτάζ το οποίο υπηρέτησε από το 1950 συνεργαζόμενος με σπουδαία ειδησεογραφικά έντυπα, είχε φωτογραφήσει από άκρη σε άκρη την Τουρκία και είχε καλύψει γεγονότα σε πολλές γωνιές του κόσμου. Εν τούτοις το πιο γνωστό κομμάτι της δουλειάς του παραμένει πάντα η Κωνσταντινούπολη.Μέσα από τις φωτογραφίες του σκιαγράφησε το πορτραίτο της γενέθλιας πόλης του και τη ζωή των κατοίκων της στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, κλείνοντας με τρόπο μαγικό στη μηχανή του την ψυχή της. Οι μελαγχολικές ασπρόμαυρες εικόνες του δεν παραπέμπουν στο μεγαλείο της πρωτεύουσας των παλαιών αυτοκρατοριών, αλλά στην πόλη που ο ίδιος βίωσε και αγάπησε. Οι τρούλοι και οι μιναρέδες διαγράφονται σε σκοτεινούς ορίζοντες που συχνά μαζί με τη θάλασσα, τις γέφυρες, τις αποβάθρες, τα πολύπλοκα δρομάκια και τις κεντρικές αρτηρίες, πλαισιώνουν το κύριο θέμα του: τους ανθρώπους που μοχθούν, προσεύχονται, διασκεδάζουν, ξαποσταίνουν. Ψαράδες τα χαράματα επιστρέφουν στο λιμάνι, βαρκάρηδες περιμένουν επιβάτες για να διασχίσουν τον Κεράτιο κόλπο, αχθοφόροι κουβαλούν το βαρύ φορτίο τους, άνδρες ξεκουράζονται στα καφενεία, γυναίκες στέκουν μπροστά σε ετοιμόρροπα, ξύλινα περίτεχνα σπίτια, παιδιά παίζουν σε υγρά καλντερίμια στις «πίσω συνοικίες» ή ανάμεσα σε οθωμανικούς τάφους. Το διαχρονικό συνυπάρχει με το εφήμερο, η μελαγχολία με την ενέργεια και το δυναμισμό, το παρελθόν σε επάλληλες διαστρωματώσεις με το παρόν.
Ο ίδιος θεωρώντας το έργο του ζωντανή ιστορία, σημειώνει: «Το να είσαι κάτοικος της Κωνσταντινούπολης είναι ένας τρόπος ζωής. Γιατί η Κωνσταντινούπολη υπήρξε το κέντρο και το χωνευτήρι τριών αληθινών αυτοκρατοριών. Δεν μοιάζει με καμία άλλη πόλη του κόσμου. Είναι κρίμα που οι νεότερες γενιές δεν μπορούν να νιώσουν αυτόν τον τρόπο ζωής που έχει χαθεί.»
Εντούτοις οι εικόνες του, ανεξάρτητα από την τεκμηριωτική τους αξία, δικαιωματικά έχουν τη θέση τους στο χώρο της φωτογραφικής τέχνης, καθώς συμπυκνώνουν συναισθήματα, προκαλούν συγκίνηση και παρέχουν την ελευθερία διαφορετικών αναγνώσεων, ακόμα και σε όσους δεν έχουν αναφορές στην Κωνσταντινούπολη.