Όταν εκλεγόταν πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ, οι περισσότεροι θεωρούσαμε ότι θα ήταν απλώς μία γελοία ανορθογραφία και σίγουρα ανίκανος να ξεπεράσει τον Μπους τζούνιορ σε ακροδεξιά και φιλοπολεμική πολιτική.
Ότι οι ακραίες επιλογές του θα αφορούσαν στο πεδίο του οικονομικού πολέμου, άντε και της ενέργειας. Ότι ήταν μάλλον μία καρικατούρα «γερακιού» και όντως θα ενδιαφερόταν περισσότερο για μία «εσωστρεφή», παρά για μία ακραία ιμπεριαλιστική Αμερική. Και ότι τέλος πάντων θα έκανε μεν «τρέλες», αλλά στο τέλος θα τον «συγκρατούσαν», ώστε να μην ξεφύγουν εντελώς τα πράγματα στον τομέα εξωτερικών θεμάτων και των διεθνών σχέσεων της χώρας του.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο απέδειξε ότι είναι ικανός για όλα, ειδικά για το χειρότερο. Και κυρίως άκρως επικίνδυνος, όσο κανείς ένοικος του Λευκού Οίκου στο πρόσφατο παρελθόν.
Τα πράγματα για παράδειγμα πήγαν να ξεφύγουν στην ιστορία με τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Ακόμη κι όσοι πίστεψαν αρχικά ότι ήταν ένα καπρίτσιο, ένας ανταγωνισμός γοήτρου, κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι θα μπορούσε η υπόθεση να εξελιχθεί πραγματικά σε παγκόσμια τραγωδία. Αποδεικνύεται τελικά ότι ο πιο «λογικός» σε αυτή την αντιπαράθεση είναι μάλλον ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας!
Και ήρθε μετά το θέμα με τη Μέση Ανατολή και την αδιανόητη κίνηση του Τραμπ να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ.
Παραβιάζοντας όλα όσα ίσχυαν μέχρι τότε ως προς τη στάση της διεθνούς κοινότητας και πετώντας ένα αναμμένο φυτίλι σε μπαρουταποθήκη.
Αδιαφόρησε πλήρως και προκλητικά δηλαδή με την επιλογή της μεγάλης πλειοψηφίας των κρατών να μην εγκαθιστούν πρεσβείες στην Ιερουσαλήμ πριν υπάρξει διευθέτηση για το τελικό καθεστώς της πόλης κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστίνιων.
Με την κίνησή του ο Τραμπ επέλεξε καθαρά να προκαλέσει χάος στην περιοχή. Ήξερε ο ίδιος και τα γεράκια του στο Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο ότι η ενέργεια αυτή της Ουάσιγκτον θα διέλυσε κάθε ελπίδα για ειρήνη και επίλυση του παλαιστινιακού.
Ότι απελευθέρωνε ένα κύμα βίας και τελικά μία στρατιά δολοφόνων, όπως αποδείχθηκε με τη στάση των Ισραηλινών απέναντι σε αμάχους.
Είναι λογικό λοιπόν ότι με τον Τραμπ γεννιέται ένας νέος αντιαμερικανισμός. Και παρότι ο Αλέξης Τσίπρας τον θεωρεί περίπου «άγγελο» – όπως έδειξε στην επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον – ο Τραμπ είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στον πλανήτη και φυσικά ο πιο μισητός.
