Ημέρα μνήμης που για πολλούς ξεθώριασε ή ξεχάστηκε
Σαν σήμερα πριν 77 χρόνια ο Σοβιετικός στρατός μπαίνει απ’ την ανατολική πλευρά του Βερολίνου και υψώνει την κόκκινη σημαία στο Ραιχσταγ δίνοντας τέλος στον αιματηρότερο πόλεμο του αιώνα που πέρασε σφραγίζοντας την νίκη απέναντι στο τέρας του ναζισμού.
77 χρόνια μετά και ενώ η κοινωνία των ανθρώπων πίστεψε, ότι ο εφιάλτης του ναζισμού αποτελεί την σκοτεινή κηλίδα στην Ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας από την οποία απαλλάχθηκε , ο ναζισμός αναβιώνει πάνω από τον κόσμο με την μορφή ενός αντικοινωνικού νεοφεουδαρχικού μοντέλου που προωθείται από τα κέντρα κατοχής του πλούτου και που θέλει την εξομοίωση του Ανθρώπου με το καταναλωτικό προϊόν και την μετατροπή του σε άβουλο ον απόλυτα ελεγχόμενο
Αυτό το ψυχοπαθές σύμφυρμα ανθρώπων και οργανισμών που δημιουργήθηκαν με στόχο να διασώσουν την φούσκα του φαινόμενου χρήματος στον απόλυτα αποπαραγωγικοποιημένο άλλοτε Δυτικό κόσμο είναι το δεύτερο μέτωπο αυτού του παγκόσμιου πολέμου, που δεν διακυβεύει μόνο την μορφή της κοινωνίας των ανθρώπων αλλά τελικά την ίδια την ύπαρξη του πλανήτη
Το αμείλικτο ιστορικό ερώτημα που τίθεται είναι αν ο σύγχρονος άνθρωπος, ο πολίτης του άλλοτε Δυτικού κόσμου, βουτηγμένος στην τεχνολογική “οπισθοδρόμηση” θα επιτρέψει τον δημιουργικό αφανισμό του σφραγίζοντας το Τέλος της Ιστορίας…ένα ερώτημα που έχουμε, παγκόσμια, καθήκον να απαντήσουμε όλοι!
Νίκος Σίμος
