Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 2016, οπότε και ήταν η επέτειος των 55 χρόνων από τη δολοφονία του αγωνιστή της ΕΔΑ.
Ήταν παραμονές των εκλογών του 1961 όπου όλο το κράτος και παρακράτος είχε αφοσιωθεί στο να μειώσει τις δυνάμεις της ΕΔΑ, μέσα από εκλογές βίας και νοθείας. Στις 26 Οκτωβρίου, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου, τρεις μόλις ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ο Στέφανος Βελδεμίρης – νεολαίος αγωνιστής της ΕΔΑ – μαζί με το στενό του φίλο και σύντροφο, Μόρφη Στεφούδη, μπαίνουν σ’ ένα ταξί και σκορπούν προκηρύξεις στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, καλώντας το λαό να αντισταθεί στη βία και τη νοθεία. Οι δύο σύντροφοι περνούν από διάφορες συνοικίες και όταν φτάνουν στην Ξηροκρήνη, πέφτουν σε ένα μπλόκο της αστυνομίας. Ο χωροφύλακας Σπύρος Φιλίππου πυροβολεί κατά του αυτοκινήτου. Δυο σφαίρες βρίσκουν το Βελδεμίρη στο πίσω μέρος του κεφαλιού και πέφτει νεκρός στην αγκαλιά του συντρόφου του Μ. Στεφούδη.
Η δολοφονία του «γελαστού παιδιού», όπως αποκαλούσαν τον Στέφανο Βελδεμίρη, συνέβη την εποχή που, κράτος και παρακράτος, σε αγαστή συνεργασία, είχαν εξαπολύσει ένα φοβερό κύμα βίας και τρομοκρατίας, με εκατοντάδες τραυματισμούς στελεχών της ΕΔΑ αλλά και απλών πολιτών. Μάλιστα εκτός από τη δολοφονία του Βελδεμίρη, την ίδια περίοδο είχε δολοφονηθεί στο Δεμίρι Αρκαδίας και ο 24χρονος στρατιώτης Διονύσιος Κερπινιώτης, στέλεχος της ΕΔΑ.
«Ενώ ρίχναμε από τα παράθυρα την τελευταία δεσμίδα των προκηρύξεων, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και γυρίζοντας τα κεφάλια μας πίσω είδαμε ένα άτομο με περίστροφο, ενώ ακούστηκε και ένας δεύτερος πυροβολισμός. Τράβηξα αμέσως ενστικτωδώς τον Βελδεμίρη να πέσουμε χαμηλά μέσα στο ταξί για να προφυλαχτούμε, είδα όμως ότι δεν αντιδρούσε και από τον κρόταφό του έτρεχε αίμα. Ο Στέφανος ήταν αναίσθητος και το πρόσωπό του είχε χαθεί στα αίματα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μόρφης Στεφούδης, σε εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα 55 χρόνια από τη δολοφονία, που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 25/10/ 2016. Την άλλη μέρα το πρωί, ο Βελδεμίρης ξεψύχησε.
«Παρ’ όλο που γέρασα, όσο ζω, θα κρατώ την υπόσχεση που έδωσα εκείνο το βράδυ στον Στέφανο μέσα στο ασθενοφόρο πηγαίνοντας στο νοσοκομείο Λαϊκό. Ο Στέφανος μου είπε ξεψυχώντας να μην σταματήσω ποτέ αυτό που ξεκινήσαμε. Αυτό κάνω σε όλη μου τη ζωή. Αγωνίζομαι» ανέφερε ο σύντροφος του «γελαστού παιδιού», Μόρφης Στεφούδης και συμπλήρωσε: «Οποτε περνώ από εδώ βλέπω την εικόνα του Σ. Φιλίππου να έχει απλωμένο το χέρι για να μας πυροβολήσει».
Η κηδεία του Βελδεμίρη, έγινε σε συνθήκες άγριας τρομοκρατίας, νύχτα, κατά παράβαση κάθε θρησκευτικού κανόνα και ενώ η αστυνομία αρνήθηκε στους γονείς του νεκρού να παρευρεθούν. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες οργισμένου λαού έξω από το νεκροταφείο φώναζαν επί ώρες και επαναλαμβανόμενα κάτι που χαρακτήριζε αναμφίβολα το μετεμφυλιακό Ελληνικό κράτος: «Δολοφόνοι».
Η δίκη του χωροφύλακα Σπύρου Φιλίππου έγινε μερικούς μήνες αργότερα και οι αστυνομικοί που κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης προσπάθησαν οργανωμένα να υποστηρίξουν ότι οι Αρχές είχαν πληροφορία ότι από το σημείο εκείνο επρόκειτο να περάσουν… λαθρέμποροι και έτσι πυροβολήθηκε ο Βελδεμίρης! Ο δράστης υποστήριξε ότι τάχα ήθελε να πυροβολήσει στα λάστιχα του αυτοκινήτου και οι σφαίρες του εξοστρακίστηκαν και έπληξαν τον Βελδεμίρη. Τελικά ο Φιλίππου καταδικάστηκε σε μόλις 4 χρόνια φυλάκιση, έμεινε σε αγροτικές φυλακές τα μισά από αυτά και στη συνέχεια κυκλοφορούσε ελεύθερος, μέχρι το θάνατό του.
Μάλιστα, η απόφαση εκείνου του δικαστηρίου είχε προκαλέσει τόσο μεγάλες αντιδράσεις, που ο εισαγγελέας της έδρας Παύλος Δελαπόρτας δήλωνε χαρακτηριστικά ότι «οι ένορκοι δεν υπήρξαν καλοί εργάται της δικαιοσύνης».
«Ο λαός της Θεσσαλονίκης τιμά μέχρι και σήμερα τον Στέφανο Βελδεμίρη. Θα μείνει για πάντα στη θύμηση και στις καρδιές των Θεσσαλονικέων, στην εργατική τάξη της πόλης. Θα μείνει στην ιστορία της χώρας, ο αγωνιστής που δολοφονήθηκε, παλεύοντας για την δημοκρατία, την ελευθερία και το δίκιο. Σήμερα, 55 χρόνια μετά, όσο ο αγώνας του Στέφανου μένει ανεκπλήρωτος, οι νέες γενιές αγωνιστών θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο… Στέφανε αγκαθοστέφανε, το αγκάθινο στεφάνι στο μέτωπό σου πελώριο φωτοστέφανο στους κροτάφους του σύμπαντος…» γράφουν χαρακτηριστικά σε κείμενο του οι διοργανωτές της εκδήλωσης φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι του Στέφανου Βελδεμίρη.
Πηγή: toperiodiko.gr