415 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΛΑΦΥΡΟ- Ο ΛΑΟΣ είναι ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Εδώ είναι η κρύα αλήθεια που κανένας δεν τολμά να φωνάξει δυνατά:

Ο Τσιάρας λέει την πραγματικότητα: Το κράτος δεν έχει μηχανισμό να πιέσει για μαζικές επιστροφές.
Χάνουμε τα λεφτά, τα ανασύρουμε από τον προϋπολογισμό.

Ο Μητσοτάκης πλέκει ένα όνειρο: Η φράση «θα τα πάρουμε πίσω» είναι καπνός στα μάτια του θύματος ώστε να μην δει το μαχαίρι.

Δεν είναι απλώς αντιφάσεις — είναι συντονισμένη τακτική:

Ο υπουργός τρομάζει με την οικονομική πραγματικότητα
(“θα πληρώσετε”).

Ο πρωθυπουργός ηρεμεί με ηθικές γενικότητες (“θα τιμωρηθούν”).

Το αποτέλεσμα; Ο πολίτης χάνει διπλά: πληρώνει τώρα, και δεν βλέπει ποτέ δικαιοσύνη.

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Τσιάρας, έκοψε το νήμα της ελπίδας με μία μόνο δήλωση: «Τα 415 εκατομμύρια πρόστιμο της ΕΕ θα καλυφθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό». Αυτό σημαίνει, χωρίς περιστροφές, ότι ο φορολογούμενος θα πληρώσει για τις αμαρτίες ενός συστήματος που η κυβέρνηση ορκίστηκε να εξαλείψει.

Η λογική είναι απλή: κόβουμε μελλοντικές ενισχύσεις αγροτών, μειώνουμε δημόσιες επενδύσεις, σφίγγουμε ζώνες που δεν έχουν πια τρύπα να σφίξουν.

Αυτό σημαίνει, χωρίς ευγενείς περιφράσεις, ότι εσύ — ο φορολογούμενος — θα πληρώσεις για τις αμαρτίες ενός συστήματος που η κυβέρνηση ορκίστηκε να εξαλείψει.

Η μηχανή είναι απλή: κόβουν μελλοντικές ενισχύσεις αγροτών, σφίγγουν δημόσιες δαπάνες, μεταφέρουν το βάρος στον Λαό που δεν αντέχει άλλο σφίξιμο.

Εν τω μεταξύ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανάβει χαρτί απαλλαγής: «Όποιος έκλεψε θα επιστρέψει μέχρι την τελευταία στάλα».

Η δήλωση ωραία ακούγεται αλλά κρέμεται στον αέρα της ρητορικής: κανείς δεν ονομάζει τους “κλέφτες”, κανείς δεν εξηγεί πώς θα αποσβέσει ο λαός 415 εκατομμύρια αν επιστραφούν μόνο εικοσάευρα, κανείς δεν παραδέχεται ότι τα “αποδεδειγμένα” στην Ελλάδα συχνά εξατμίζονται με τα αρχεία.

Η αντίφαση δεν είναι απλή διαφωνία, είναι συντονισμένη τακτική:
Ο υπουργός τρομάζει με την οικονομική πραγματικότητα
(«θα πληρώσετε»), ο πρωθυπουργός ηρεμεί με ηθικές γενικότητες
(«θα επιστραφούν»),και το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο:
ο πολίτης χάνει διπλά — πληρώνει τώρα, και δεν βλέπει ποτέ δικαιοσύνη.

Όταν ο Μητσοτάκης μιλά για «αποκατάσταση εμπιστοσύνης», ξεχνάει να διευκρινίσει ότι εννοεί «εμπιστοσύνης στον εαυτό μας», γιατί η μόνη πραγματική “επιστροφή” που βλέπουμε είναι η επιστροφή στον προϋπολογισμό για να καλύψει τις τρύπες των πελατειακών δικτύων, η επιστροφή στα ίδια λάθη με νέο όνομα (ΑΑΔΕ αντί ΟΠΕΚΕΠΕ), και η επιστροφή στην ειρωνεία του να σου λένε «τα φταίξαμε» ενώ σε χρεώνουν το τίμημα.

Το ερώτημα δεν είναι αν ο Τσιάρας ή ο Μητσοτάκης λέει ψέματα, αλλά γιατί δέχεσαι να σου εξιστορούν ΔΥΟ αντιφατικά παραμύθια ταυτόχρονα;

Αν ο Τσιάρας λέει αλήθεια, τότε ο Μητσοτάκης προδίδει την υπόσχεση για καθαρό κράτος.

Αν ο Μητσοτάκης λέει αλήθεια, τότε ο Τσιάρας προδίδει την κυβερνητική γραμμή με τα λεφτά σου.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο μοναδικός προδομένος είσαι εσύ, με το πορτοφόλι αδειανό και την εμπιστοσύνη σκισμένη στο πάτωμα του ψεύδους.

Αυτή είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα σε μια θάλασσα από εσκεμμένες αντιφάσεις.