Ο Ιούλιος του 2001 είναι μια ημερομηνία, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας.
Όχι μόνο γιατί είναι μια αιματοβαμμένη χρονική στιγμή της νεότερης ιστορίας, αλλά και γιατί αποτέλεσε σταθμό στην διαδρομή του μεγάλου κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η 20η Ιουλίου 2001 σημαδεύτηκε από τη στυγερή δολοφονία από τις ιταλικές δυνάμεις καταστολής ενός νεαρού διαδηλωτή.
Ενός νέου ανθρώπου, που ήθελε να ενώσει τη φωνή του με τις φωνές πολυάριθμων ανθρώπων που είχαν το θάρρος να βγουν στους δρόμους της Γένοβας και να διαδηλώσουν ενάντια στη σύνοδο των πολιτικών εκπροσώπων των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών και ταυτόχρονα του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών, που καταληστεύουν το δημόσιο και κοινωνικό πλούτο των περισσότερων χωρών της γης.
Στο διάστημα 20-22 Ιουλίου 2001 πραγματοποιήθηκε στη Γένοβα της Ιταλίας η σύνοδος των «G8», δηλαδή των 8 ισχυρότερων κρατών της γης (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιταλία κτλ). Το κίνημα κατά της (νεοφιλελεύθερης) παγκοσμιοποίησης είχε ήδη γεννηθεί και είχε δώσει το παρών σε πολλές συναντήσεις των ισχυρότερων κρατών του πλανήτη. Οι πιο αξιοσημείωτες στιγμές των διαδηλωτών αυτού του κινήματος ήταν μέχρι τότε το Σιάτλ το 1999 (στη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), η Πράγα το 2000 (όπου γινόταν η διάσκεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) και η Νίκαια το Νοέμβρη του 2000. Το επόμενο μεγάλο ραντεβού ήταν η Γένοβα.
Στη Γένοβα συναντήθηκαν διαδηλωτές από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι πλημμύρισε τους δρόμους της ιταλικής πόλης και διαμαρτυρήθηκε ενάντια στη νεοφιλελέυθερη καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στις διαδηλώσεις πήραν μέρος κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα, συλλογικότητες και υποστηρικτές της αριστεράς και του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού χώρου, οικολογικές οργανώσεις, άνθρωποι που προέρχονταν από το αντιεξουσιαστικό κίνημα, ριζοσπάστες σοσιαλιστές, αλλά και πολλοί ανένταχτοι ενεργοί πολίτες.
«Οικοδεσπότης» ήταν η κυβέρνηση του δεξιού αρχικαπιταλιστή Μπερλουσκόνι.
Στόχος της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι ήταν να καταπνίξει με τη χρήση ωμής βίας τις διαδηλώσεις. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η ιταλική αστυνομία εξαπέλυσε ένα κύμα βίας και τρομοκρατίας, ώστε να δυσκολέψει το έργο των ακτιβιστών. Όμως οι διαδηλωτές έδωσαν μαζικά και μαχητικα το παρόν στους δρόμους.
Από την Ελλάδα υπήρξε μαζικότατη συμμετοχή. Πήγαν πολλοί και πολλές, που θέλησαν να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους με την ιστορία, με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κυρίως όμως με καράβια από το λιμάνι της Πάτρας. Σύντομα βρέθηκαν αντιμέτωποι με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, που χρησιμοποίησαν απροκάλυπτη βία εναντίον τους. Μάλιστα, σε πολλούς Έλληνες διαδηλωτές δεν επέτρεψαν ούτε καν να πατήσουν το πόδι τους στην Ιταλία. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του πλοίου «Μπλου Σταρ 2», οι επιβάτες – διαδηλωτές του οποίου ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα από τους Ιταλούς αστυνομικούς και μετά απελάθηκαν από τη χώρα.
Παρά την πρωτοφανή αστυνομική βία και αυθαιρεσία, η διαδήλωση της 20ης Ιουλίου 2001 ήταν εντυπωσιακή. Πάνοπλοι αστυνομικοί έφραξαν το δρόμο των διαδηλωτών και έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών, για να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους. Από την πρώτη στιγμή πυροδότησαν την ατμόσφαιρα και έδειξαν ότι είναι διατεθειμένοι να καταπνίξουν βίαια τη διαδήλωση.
Στην piazza Alimonda γράφτηκε ο τραγικός επίλογος και φάνηκε το απάνθρωπο πρόσωπο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Εκεί δολοφονήθηκε ο νεαρός διαδηλωτής Κάρλο Τζουλιάνι (Carlo Giuliani), μπροστά, σχεδόν, στα μάτια και πολλών ελλήνων ανάμεσα στους οποίους και ο Παναγ. Λαφαζάνης. Ένας αστυνομικός που βρισκόταν μέσα σε τζιπ (ο Mario Placanica), πυροβόλησε εν ψυχρώ δύο φορές τον Κάρλο. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Στη συνέχεια, το τζιπ της αστυνομίας πέρασε πάνω από το άψυχο σώμα του 23χρονου διαδηλωτή, για να σιγουρευτεί ότι τον αποτέλειωσε.
Η εικόνα του δολοφονημένου διαδηλωτή και της λίμνης αίματος γύρω από το κεφάλι του έκανε το γύρω του κόσμου. Ο Κάρλο Τζουλιάνι έγινε το σύμβολο του διαρκούς αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Θα ξαναγεννιέται κάθε φορά, που οι λαοί και η νεολαία θα κατεβαίνουν στου δρόμους των αγώνων για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.