Στις 20 Ιούλη κλείνουν 43 χρόνια από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία ακολούθησε την “προδοσία” του αμερικανο-καθοδηγούμενου πραξικοπήματος της ελληνικής Χούντας που ανέτρεψε τη νόμιμη Κυπριακή κυβέρνηση του Μακαρίου, τον οποίο η Δύση αποκαλούσε “Κάστρο της Μεσογείου” για την αδέσμευτη τότε, εξωτερική πολιτική του.
Όταν ξεχνάμε με την πάροδο του χρόνου τις προδοσίες και πολύ περισσότερο όταν δεν τιωρούμε παραδειγματικά όλους τους ενόχους, τότε είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε ξανά νέα πολύ χειρότερα προδοτικά εγκλήματα, όπως αυτά που υφίσταται ατιμώρητα η μνημονιακή Ελλάδα, με τους ενόχους της μνημονιακής τραγωδίας να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να κατέχουν τα ύπατα αξιώματα και να εμφανίζονται και ως τιμητές.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα κινδυνεύει να συμβεί, αθόρυβα τώρα και με όλους τους ψευτοδημοκρατικούς τύπους, ότι συνέβη τελικά στην μεταπολεμική περίοδο και με την ίδια κατοχική δύναμη: οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες και συνεργάτες των Γερμανών να πλουτίζουν και να βρίσκονται στην εξουσία, ενώ οι ανυπότακτοι, όσοι αντιστάθηκαν και πολέμησαν τους κατακτητές να τελούν υπό δίωξη και να στιγματίζονται!
Έλεος!
Στο πλαίσιο της προσπάθειας να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη και να ξαναφωνάξουμε τα πολύ επίκαιρα “δεν ξεχνώ” και “όχι άλλες προδοσίες“, παραθέτουμε τρία εξαιρετικά ποιήματα σημαντικών Κυπρίων ποιητών, που έχουν αναφορά την Τουρκική εισβολή και τα οποία μας τα απέστειλε από τον Κύπρο για την Iskra, ο αγαπητός συναγωνιστής μας Γιάννης Ξύδης.
Τα τρία ποιήματα
*************************************
Ένα κλασσικό ποίημα για την εισβολή
Κώστας Μόντης, «Στιγμές της Εισβολής»
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει να αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε.
Σκέψου να μας γίνει βραχνάς η οροσειρά της Κερύνειας
σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο,
σκέψου να την υποψιαζόμαστε,
σκέψου να τη μισάμε!
Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου,
ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.
*************************************
Ένα πολύ όμορφο συναισθηματικό ποίημα για ένα δεκαεννιαχρονο ε/κ φάνταρο αγνούμενο προς την μάνα του.
Δεκαεννιά Ανατολές – Ελένη Στρατή
Δεκαεννιά ανατολές δεμένες
ήλιοι αιχμάλωτοι μεσούρανα
ήλιοι κι΄ ανατολές
Τριανταπέντε μαύρα πουλιά
πάνω απ’ το προσκεφάλι σου μάνα
να γνέθουνε κεντήματα λευκά
λευκά σαν την ελπίδα
να στρώνεις με υπομονή,
να γέρνεις να κοιμάσαι
κι’ ας μην κοιμήθηκες ποτές
κι’ ας πάντα καρτερούσες!
Συγνώμη μάνα που δε γύρισα
μα ‘πρεπε να φτύσω το θάνατο, για να ζήσω
το χρωστούσα αυτό το φτύσιμο μάνα
βλέπεις έβραζε ακόμα μέσα μου η ευχή σου
Συγνώμη που δε γύρισα
όπως μου είχες πει
ν’ ανταμωθούμε εκεί, στα κρίνα της αυλής σου…
Χαμογέλασε μάνα,
ένα κρίνο ακόμα στολίζει τον ουρανό της αυλής μας
το ξερίζωσε μια σκοτεινιασμένη ψυχή με μια σφαίρα,
μα ούτε που φαντάστηκε πως θα το φύτευε
κατ’ ευθείαν στον ουρανό σου,
για να χαίρεσαι για το λευκό της ψυχής του
που το πότισες γονατιστή με το δάκρυ σου!
*************************************
Ενά εξίσου όμορφο ποίημα για την Αμμόχωστο
Νεκρή πολιτεία – ΜΥΡΙΑΝΘΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ- ΠΑΠΑΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ
Ο Ευαγόρας κι η Σαλαμίνα του μονάχοι στη σύναξη του Τρυγητή στο νεκρικό συμπόσιο τ’ Αλωνάρη
Όπως οι νύχτες μας κι οι μέρες μετράνε το σταματημένο χρόνο στα πανάρχαιο μάρμαρο
όπως τα λόγια και τα χρόνια μας κάνουν σταθμό στην Σαλαμίνα
Εκεί κι ο Ονήσιλος απ’ το κοντάρι της κτηνωδίας κι απ’ την κυψέλη των ματιών του φλογίζει τη μνήμη εισχωρώντας στο χρόνο
Η ακακία που επιμένει τόσο πολύ να υπάρχει το πανηγύρι του κίτρινου
η μέλισσα κι η πεταλούδα η παιχνιδιάρα τ’ ασήμαντο μυρμήγκι το σκαθάρι η ελισσαύρα το νερό
Αχ η ζωή που ξεχειλίζει γύρω στα όπλα και τ’ άρματα του θανάτου
*************************************