Σαν σήμερα, τα ξημερώματα της 9ης του Μάη 1968, στα μπουντρούμια της ΚΥΠ, στα κρατητήρια του Γ’ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη, ξεψυχά, μετά από άγρια βασανιστήρια, ο πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργης Τσαρουχάς.
Αργά το βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα, της 8ης Μάη, σε μπλόκο της ΚΥΠ, στα διόδια της Λεπτοκαρυάς, πιάνεται ο Γιώργης Τσαρουχάς, ενώ κατευθυνόταν με αυτοκίνητο στην Αθήνα, και οδηγείται στο Γ΄ Σώμα Στρατού. Εκεί υπέστη τις ανακριτικές μεθόδους της χούντας, μαστιγώματα στις πλάτες, φάλαγγα στα πόδια, πολύ ισχυρά χτυπήματα στο εσωτερικό των μηρών και στα γεννητικά τους όργανα, προκειμένου να δώσει ονόματα των αγωνιστών του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου Θεσσαλονίκης.
Ότι δεν κατάφεραν οι παρακρατικοί τραμπούκοι που τον είχαν κακοποιήσει άγρια λίγο πριν τη εκδήλωση της ΕΔΥΕ στις 22 Μάη 1963, όπου δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο Γιώργης Τσαρουχάς οδηγήθηκε στο νοσοκομείο για ένα μήνα, βαριά τραυματισμένος, το κατάφεραν πέντε χρόνια αργότερα οι δήμιοι της χούντας.
Ξεψύχησε, πάνω στα βασανιστήρια, τα ξημερώματα 9 Μαΐου του 1968. Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν ότι συνελήφθη ο κομμουνιστής Γιώργος Τσαρουχάς, ενώ πήγαινε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και πέθανε από καρδιακή προσβολή!!!
Μετά τη χούντα και ύστερα από τρεις αναβολές, έγινε δίκη για τη δολοφονία του Γιώργη Τσαρουχά στο Μικτό Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης, το Μάιο και Ιούνιο του 1979, με κατηγορούμενους αξιωματικούς του στρατού και της χωροφυλακής που ενεπλάκησαν στη σύλληψη, την ανάκριση και το θάνατό του, στα κρατητήρια της ΚΥΠ. Στη δίκη όμως, παρά το ότι διαπιστώθηκαν και με μια σειρά φωτογραφιών, τα μεσαιωνικά βασανιστήρια, δεν αποκαλύφθηκαν οι πραγματικοί δράστες της δολοφονίας του πρώην βουλευτή της ΕΔΑ, καθώς δεν υπήρξαν αποδεικτικά στοιχεία για την ταυτότητα των βασανιστών.
Η δικαστική έρευνα το μόνο που ξεκαθάρισε αμετάκλητα ήταν ότι ο θάνατος του προήλθε από τα πλήγματα των βασανιστών του και όχι από χρόνια καρδιοπάθεια. Έτσι καταδικάστηκαν μόνο πέντε ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί, οι Στέφανος Καραμπέρης, Φωκίων Καραπάνος, Δημήτριος Σταματόπουλος, Δημήτριος Τασόπουλος και Σταύρο Αναστασιάδη, που κατηγορούνταν για ηθική αυτουργία, συνέργεια και κατάχρηση εξουσίας. Ακολούθησαν δύο ακόμη δίκες σε δεύτερο βαθμό το 1982 στα Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κατερίνης και το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης, τα οποία απλώς μείωσαν τις ποινές.
Ο Γιώργος Τσαρουχάς γεννήθηκε το 1912 στα Γανοχώρια της Ανατολικής Θράκης και μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο. Εκεί τελείωσε το γυμνάσιο και μαθητής ακόμα εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ. Πήρε μέρος στο αλβανικό μέτωπο κει μετά την εισβολή των Γερμανών κατακτητών εντάχθηκε στην Αντίσταση και ως πολιτικό στέλεχος του ΕΑΜ έδρασε στην Βόρεια Ελλάδα, στην Ανατολική Μακεδονία.
Το 1944 ο λαός τον τίμησε αναδεικνύοντάς τον σε Νομάρχη Καβάλας. Μετά τη Βάρκιζα, συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1945 κει εκτοπίζεται στη Γυάρο κι από εκεί το 1953 μεταφέρεται στον Αη Στράτη, μμέχρι την απελευθέρωσή του στο τέλος του 1960.
Στις εκλογές του 1961, παρά το όργιο τρομοκρατίας και βίας, εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας θα περάσει στη παράνομη δουλειά, αναπτύσσοντας έντονη αντιδικτατορική δράση μέχρι τα ξημερώματα της 9ης Μαίου 1968 όπου βρίσκει το θάνατο στα μπουντρούμια της ΚΥΠ στη Θεσσαλονίκη.
