1950-1953: Ο Πόλεμος στην Κορέα (Τότε που βάψαμε- κι εμείς- τους κίτρινους στο αίμα και… φαλήρισε οικονομικά η Ελλάδα!)

«Κι ο Στρατός μας που πήγε στην Κορέα
να πολεμήσει για ψηλά ιδανικά
έβαψε τους κίτρινους στο αίμα
δείχνοντας τους τί θα πει λευτεριά»
( Εμβατήριο που τραγουδούσαν υποχρεωτικά οι Έλληνες στρατιώτες μέχρι την πτώση της Χούντας το 1974)
Και μέσα στους ποταμούς των  (μονόπαντων και πάντα με την αμερικανική ματιά) ειδήσεων για τα συμβαίνοντα στην κορεατική χερσόνησο και τη φωτιά που μπορεί ν’ ανάψει με ανυπολόγιστες συνέπειες, έκαναν την εμφάνισή τους και τηλεοπτικά ρεπορτάζ και αφιερώματα στο διαδίκτυο για τη συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στον τριετή πόλεμο  που έγινε εκεί από το 1950 έως το 1953.
Ρεπορτάζ και αφιερώματα  με μόνιμο μοτίβο τον «ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών που συνέβαλαν στη νίκη του ελευθέρου κόσμου».

Παρλαπίπες «ηρωικές»

Κουβέντα για τους έλληνες στρατιώτες και αεροπόρους που άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί στη μακρινή Κορέα πολεμώντας για τα συμφέροντα των αμερικανών. Ούτε ένα πλάνο από τις εικόνες με τα δεκάδες φέρετρα των ελλήνων στρατιωτικών που μεταφέρθηκαν στον Πειραιά και έγιναν δεκτά με τιμές από… αυτούς που τους είχαν στείλει στο θάνατο. Μόνο εικόνες και παρλαπίπες «ηρωικές»
Αξίζει, γι’ αυτό και μόνο το λόγο να θυμηθούμε μερικά πράγματα από εκείνη την εκστρατεία που οργάνωσαν οι πρώτες  μετεμφυλιακές ελληνικές κυβερνήσεις με εντολή των αμερικανών  και κυρίως για τις συνέπειες που είχαν για τον ελληνικό λαό..
Στις 26 Ιουλίου 1953, πριν από 64 χρόνια με την υπογραφή του Συμφώνου Ανακωχής τερματιζόταν ο τρίχρονος πόλεμος στην Κορεατική Χερσόνησο. Μια αιματηρή σύγκρουση με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες αλλά και πολλούς αμάχους.

Ο διχασμός μιας χώρας

Από τότε και μέχρι σήμερα η κορεατική χερσόνησος παραμένει χωρισμένη μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας και με συνεχή παρουσία ισχυρών αμερικανικών δυνάμεων στο νότιο τμήμα της. Κι αυτό παρά το ότι το Σύμφωνο Ανακωχής προέβλεπε ότι το μέλλον της χερσονήσου θα καθοριζόταν από διεθνή διάσκεψη.
Η διάσκεψη αυτή συνήλθε στη Γενεύη τον Απρίλιο του 1954 με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Λαικής Δημοκρατίας της Κορέας από το βόρειο τμήμα της χερσονήσου, της Δημοκρατίας της Κορέας από το νότο, της ΕΣΣΔ, της Κίνας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας. Συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι των κρατών που πήραν μέρος στον πόλεμο στο πλευρό των αμερικανών  υπό τη σημαία των Ηνωμένων Εθνών στον οποίο  κυριαρχούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στη διάσκεψη δεν επήλθε συμφωνία για την ένωση των δύο ξεχωριστών κορεατικών κρατών και έτσι παγιώθηκε ο διαμελισμός της χώρας . Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι σε αντίθεση με τους αμερικανούς  οι κινεζικές δυνάμεις που είχαν πάρει μέρος στον πόλεμο αποχώρησαν από το Βορρά.

Ένας κεντρώος για τη βρώμικη δουλειά

Στον πόλεμο και στο πλευρό των αμερικανών που είχαν και τον πρώτο ρόλο και την ηγεσία των στρατιωτικών δυνάμεων πήραν μέρος 21 χώρες. Από αυτή τη συμμαχία δεν θα μπορούσε να λείψει και η αντικομμουνιστική μετεμφυλιακή Ελλάδα . Την απόφαση για την αποστολή  ελληνικού στρατού πήρε η τότε κυβέρνηση του Κέντρου υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα ( για μια ακόμη φορά μια κυβέρνηση του κέντρου ανέλαβε τη βρώμικη δουλειά). Την ίδια πολιτική ακολούθησαν και οι επόμενες κυβερνήσεις του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Αλέξανδρου Παπάγου. Ήταν η εποχή που μέσα στο αφόρητο κλίμα πατριδοκαπηλείας και εθνικισμού οι ελληνικές ένοπλες Δυνάμεις προετοιμάζονταν ακόμη και για στρατιωτικά χτυπήματα στις γειτονικές χώρες Αλβανία και Βουλγαρία. Το πράσινο φώς ή για την ακρίβεια την εντολή από τις Ηνωμένες Πολιτείες περίμεναν. Έτσι  η απόφαση για την συγκρότηση του εκστρατευτικού σώματος στη Κορέα  αποτέλεσε μια φυσιολογική συνέχεια των φιλοπόλεμων προετοιμασιών εκείνης της περιόδου.
Η Κυβέρνηση Πλαστήρα που πήρε την πρώτη απόφαση υπακούοντας στα κελεύσματα των αμερικανών καταψηφίστηκε στη Βουλή το Σεπτέμβριο του 1950. Την διαδέχθηκε η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου με αντιπροέδρους τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και υπουργό Άμυνας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ο επικεφαλής του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος παραλαμβάνει την πολεμική σημαία από το βασιλιά Παύλο…

Αυτή η κυβέρνηση έστειλε τους πρώτους 800 Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες καθώς και ένα σμήνος εννέα αεροπλάνων. Στις 25 Οκτωβρίου  σε μια πανηγυρική τελετή ο υποστράτηγος Σόλων Γκίκας αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος   (θα τον βρούμε αργότερα υπουργό Δημόσιας Τάξης στην μεταπολιτευτική κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή) παρέλαβε τη σημαία των Ηνωμένων Εθνών .
Συνολικά  από το 1950 έως το 1955 που διήρκεσε η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην κορεατική Χερσόνησο στάλθηκαν 10.225 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες . Οι νεκροί στο Στρατό έφτασαν τους 183 και οι τραυματίες τους 610. Το ελληνικό αεροπορικό απόσπασμα είχε 12 νεκρούς και τέσσερα αεροπλάνα κατεστραμμένα.

4 Μαρτίου 1955. Στον Πειραιά, σην Ακτή Βασιλειάδη, τα φέρετρα με τις σορούς των Ελλήνων στρατιωτών, που μεταφέρθηκαν από την Κορέα.

Η οικονομική αιμορραγία

Εκατόν εννενήντα πέντε νεκροί για τα «ιδανικά του ελευθέρου κόσμου» γύρισαν στην Ελλάδα μέσα σε φέρετρα. Και δίπλα στους νεκρούς η  τεράστια οικονομική αιμορραγία της χώρας που μόλις έβγαινε από τον Εμφύλιο Πόλεμο:
-Οι στρατιωτικές δαπάνες αντί να μειωθούν αυξάνονται.
-Τα μακροχρόνια προγράμματα για την εκβιομηχάνιση της χώρας μπαίνουν στα συρτάρια και οι πιστώσεις προς τη βιομηχανία περικόπτονται με υπόδειξη των Αμερικανών συμβούλων που εντέλλονται την στροφή στην γεωργία και τον τουρισμό.
– Οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης παίρνουν ανησυχητικές διαστάσεις. Η γενική ύψωση των διεθνών τιμών λόγω του πολέμου στην Κορέα επιδρά καθοριστικά και στην Ελλάδα.
-Ο κίνδυνος εκτίναξης του πληθωρισμού είναι άμεσος και η κυβέρνηση μελετά την εφαρμογή συστήματος διανομών με το δελτίο.

Εργαζόμενοι και αγρότες ξεσηκώνονται

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση οι λαικές μάζες ξεσηκώνονται. Στην Ανατολική Μακεδονία , τη Θράκη, τη Θεσσαλία  οι καπνοπαραγωγοί μαζί με τους καπνεργάτες ,  παρά την αστυνομοκρατία, οργανώνουν πορείες διαμαρτυρίας για τα προιόντα τους που παραμένουν απούλητα στη Θεσσαλονίκη, την  Κομοτηνή, την Καρδίτσα, τη Λάρισα, το Αγρίνιο και σ’ άλλες πόλεις. Στο πόδι βρίσκονται και οι σιτοπαραγωγοί οι οποίοι με μαζικές πορείες ζητούν ικανοποιητικές τιμές στα προιόντα τους.
Με απεργίες αντιδρούν και οι εργαζόμενοι. Παρά το ότι το εργατικό κίνημα είναι αποκεφαλισμένο ξεσπούν απεργιακοί αγώνες στις τράπεζες ενώ σε αρκετά εργοστάσια κηρύσσονται στάσεις εργασίας. Το καλοκαίρι του 1951 μυρίζει μπαρούτι.
Οι Αμερικανοί σύμβουλοι, έχοντας ουσιαστικά τη διεύθυνση της οικονομίας στα χέρια τους, δεν επιτρέπουν να δοθούν αυξήσεις ή παροχές.

Το διάγγελμα του Βενιζέλου

Η  κυβέρνηση Βενιζέλου ανησυχεί ιδιαίτερα από την απειλή των δημοσίων υπαλλήλων για απεργία διαρκείας αν δεν δοθούν αυξήσεις στους μισθούς πείνας που παίρνουν.
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναγκάζεται ν’ απευθύνει διάγγελμα από το ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας για να εκθέσει την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Μιλά στις 16 Ιουνίου του 1951 και από τις πρώτες του φράσεις αναφέρεται στον πόλεμο της Κορέας και τις συνέπειές του στην ελληνική οικονομία:
«… Τον παρελθόντα Ιούνιον η προοπτική του αρχομένου τότε οικονομικού έτους 1950)51 υπήρξεν σαφώς ευοίωνος. Η γενναιότης του ελληνικού στρατού είχε θέσει τέρμα εις τον ξενόδουλον εγκληματικόν συμμοριτισμόν και η χώρα εισήρχετο επί τέλους από την περίοδον της αιμορραγίας εις την φάσιν της δημιουργικής ανασυγκροτήσεως. Αλλά μόλις ήρχισεν το έργον τούτο, η διεθνής εμπλοκή εις την Κορέαν μετέβαλεν ριζικώς την κατάστασιν…».
Ο Βενιζέλος πρόσθεσε ότι λόγω της κρίσης στην Κορέα οι στρατιωτικές δαπάνες αντί να μειωθούν αυξήθηκαν κατά 651 δις. δραχμές, ενώ ταυτόχρονα η αμερικανική βοήθεια περικόπηκε κατά 65,5 εκατομμύρια δολλάρια. Σημείωσε ότι η γενική άνοδος των τιμών διεθνώς λόγω του πολέμου στην Κορέα είχε επίδραση και στην Ελλάδα και προειδοποίησε για τον κίνδυνο του πληθωρισμού, απορρίπτοντας παράλληλα τα αιτήματα για αυξήσεις και παροχές. Και αφού υποσχέθηκε ότι θα εφαρμοστεί σύστημα διανομών με δελτίο έκανε κάλεσε τους δημοσίους υπαλλήλους και τους άλλους μισθοσυντήρητους να δείξουν κατανόηση.
Το πρωθυπουργικό διάγγελμα  ακολούθησε μια κοινή ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης και της αμερικανικής αποστολής με την οποία δινόταν η υπόσχεση ότι θα εξετασθούν τα αιτήματα των μισθωτών, αφού προηγηθεί η εφαρμογή του συστήματος των γενικών διανομών, ώστε να μη διαταραχτεί η οικονομική ισορροπία.

Η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων

Οι δημόσιοι υπάλληλοι αψήφισαν τις εκκλήσεις του Βενιζέλου και κατέβηκαν αρχικά σε μια 24ωρη απεργία στις 28 Ιουνίου η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε διαρκείας. Η κυβέρνηση κατέφυγε στην καταστολή ενώ οι επικεφαλής της ΑΔΕΔΥ εκλιπαρούν τους αμερικανούς για λίγα ψίχουλα ώστε να μπορέσουν να σπάσουν την απεργία. Οι αμερικανοί είναι ανένδοτοι. Ο πρέσβης ο διαβόητος Πιουριφόι, που κυβερνά ως πραγματικός γκαουλάιτερ τη χώρα καλεί τους συνδικαλιστές και τους βάζει πάγο. Τελικά με το καρότο ( λίγα ψίχουλα, όπως η παροχή μισού μισθού) και το μαστίγιο  (απειλή για πολιτική επιστράτευση και παραπομπή των πρωταιτίων στα στρατοδικεία) η απεργία σπάει.

Τα συγχαρητήρια του γκαουλάιτερ

Και για να ξέρουν όλοι ποιος πραγματικά κυβερνά αυτό τον τόπο η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα επιστολή του Πιουριφόι στον Βενιζέλο στην οποία ο γκαουλάιτερ τόνιζε ότι λόγω της  συνέχισης της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων καθυστερούν τα έργα ανασυγκροτήσεως «και εις ορισμένας περιπτώσεις θα έπρεπε να ανασταλούν». Γι αυτό, προσέθετε « δεν μπορεί να γίνει συζήτηση με τους δημοσίους υπαλλήλους, αν  δεν επιστρέψουν στις εργασίες τους». Και ο Πιουριφόι κατέληγε δίνοντας συγχαρητήρια στην κυβέρνηση Βενιζέλου «για την αποφασιστικότητά της» ( σ.σ. Βλέπετε  η ιστορία της χώρας μας επαναλαμβάνεται και σήμερα και μάλιστα όχι ως φάρσα , αλλά ως τραγωδία με τους καρπαζοεισπράχτορες να κορδώνονται με τα συχαρίκια  διαφόρων τύπων σαν τον Μακρόν!)
Όλα αυτά αποτελούν ιστορία πια , θα μπορούσε να επί κανείς. Μόνο που και σήμερα παρά την ήττα του αντίπαλου στρατοπέδου , οι πόλεμοι αντί να εκλείψουν ,αποτελούν φαινόμενο που καλύπτει πολλές περιοχές του πλανήτη. Και σ αυτούς αργά αλλά σταδιακά διολισθαίνει και η χώρα μας. Μην ξεχνάμε την ελληνική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν, το Κόσοβο και σε άλλες χώρες όπου από θαύμα δεν υπήρξαν νεκροί, τη συμμετοχή σε ασκήσεις ευθέως στρεφόμενες κατά της Ρωσίας, τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ κ.λπ. Και κυρίως την κατάσταση στην περιοχή μας που κυριολεκτικά μυρίζει μπαρούτι. Και αυτοί που μας κυβερνούν μας χώνουν όλο και πιο βαθιά στο λάκκο με τα λιοντάρια.
Να γιατί αξίζει να θυμόμαστε την εκστρατεία στη μακρινή Κορέα!
Πηγή: imerodromos.gr