«Στις 22 Ιουνίου 1941, η Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση και διεξήγαγε τον πιο αιματηρό πόλεμο εξόντωσης στην παγκόσμια ιστορία εναντίον του ρωσικού λαού για σχεδόν τέσσερα χρόνια. 82 χρόνια αργότερα, γερμανικά όπλα σκοτώνουν και πάλι Ρώσους στρατιώτες και πολίτες. Αυτό, όπως συνέβη μετά το 1945, μπορεί ποτέ να συγχωρεθεί;», γράφει το Russia Today, σε άρθρο που φιλοξενεί, και συνεχίζει:
Ένα από τα θαύματα της παγκόσμιας ιστορίας είναι η ταχύτητα με την οποία ο ρωσικός και ο γερμανικός λαός επέστρεψαν στην κανονική συνύπαρξη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο γερμανικός φασισμός διέπραξε ειδεχθή εγκλήματα στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της σύγχρονης Ρωσίας, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πόλεις ισοπεδώθηκαν, χιλιάδες χωριά κάηκαν, ο θάνατος έπληξε σχεδόν κάθε σοβιετική οικογένεια. Άλλωστε, για εκατοντάδες χρόνια, η συμφιλίωση φαινόταν αδύνατη. Ίσως και εντελώς αδύνατη.
Κι όμως οι λαοί μας συμφιλιώθηκαν και μάλιστα απίστευτα γρήγορα. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά Γερμανών και Ρώσων έκανε φίλους και μάλιστα ερωτεύτηκε στα χαρακώματα του Παγκοσμίου Πολέμου.
(…)
Οι Γερμανοί που επέζησαν από τον πόλεμο, ή τουλάχιστον από τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, εκτιμούσαν τη ρωσική γενναιοδωρία, την έλλειψη εκδίκησης και το μεγαλείο της ρωσικής ψυχής.
(…)
Σήμερα μια διαφορετική γενιά κυβερνά την Γερμανία. Μια γενιά που μεγάλωσε με την αμερικανική κουλτούρα και την πανταχού παρούσα αντιρωσική προπαγάνδα. Έχει ξεχάσει τον πόλεμο και τα εγκλήματα των δικών της ανθρώπων (με μόνη εξαίρεση την γενοκτονία των Εβραίων). Υποβάθμισε την ενοχή απέναντι στους σοβιετικούς λαούς και την διέγραψε από την συνείδησή της.
Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό που δεν έπρεπε να ξαναγίνει ποτέ μετά το 1945: τα γερμανικά όπλα σκοτώνουν ξανά Ρώσους στρατιώτες, αλλά και γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους στο Donbass.
Θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά;
Αν ο Όλαφ Σολτς δεν γινόταν καγκελάριος μετά τις εκλογές του 2021, θα ήταν ο Φρίντριχ Μερτς, ένας ακόμη χειρότερος ατλαντιστής, ρεβανσιστής και αντι-Ρώσος. Το πρόβλημα είναι λιγότερο οι άνθρωποι στην κορυφή, το πρόβλημα είναι οι κυρίαρχες τάσεις: οι ηγέτες της κοινής γνώμης σε όλα τα κόμματα, στα μέσα ενημέρωσης και στα think tanks.
Ακόμη και η Sahra Wagenknecht, δημοφιλής στους Ρώσους μπλόγκερ, έχει ενταχθεί στην κατηγορία όσων καταγγέλλουν την Ρωσία και το κόμμα της βρίσκεται εδώ και καιρό σταθερά στα χέρια πολέμιων της Ρωσίας και υποστηρικτών του καθεστώτος του Κιέβου. Προσωπικά γνωρίζω μέλη αυτού του κόμματος που, πριν από πέντε χρόνια, ήταν περήφανα που προσκλήθηκαν σε δεξιώσεις στο ρωσικό προξενείο, αλλά τώρα φτύνουν χολή και προσυπογράφουν αντιρωσικές απόψεις παντού.
(…)
Η Ρωσία έχει προσεγγίσει τους Γερμανούς φιλικά εδώ και δεκαετίες. Οι Γερμανοί δεν το κατάλαβαν. Όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, οι Γερμανοί έλκονται από τους πόρους της Ρωσίας: πετρέλαιο, φυσικό αέριο, διαμάντια, χρυσός, εύφορη γη, ξυλεία και τα μεγαλύτερα αποθέματα γλυκού νερού στον κόσμο. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να τα κατέχουν όλα, ώστε να μην χρειάζεται να τα αγοράσουν από «τους Ρώσους» που πλέον είναι αυτάρκεις για πρώτη φορά μετά από αιώνες.
(…)
Γι’ αυτό η Ρωσία έχει πλέον επισήμως ανακηρυχθεί εχθρός! Πρόκειται για ένα πρόσχημα για έναν νέο κατακτητικό πόλεμο στα ανατολικά.
Αυτό εξηγεί τα γεγονότα του παρελθόντος και όσα πρόκειται να γίνουν. Αλλά δεν δικαιολογεί τίποτα.
Μετά το 1945, το άπληστο γερμανικό βλέμμα δεν θα έπρεπε ποτέ να στραφεί ξανά προς την Ανατολή. Η Γερμανία είναι και πάλι η επιθετική κλέφτρα στα ανατολικά, για άλλη μια φορά στην Ουκρανία, που για άλλη μια φορά προσπαθεί να την αρπάξει από την Ρωσία. Τι πρέπει να σκεφτεί κανείς για μια τέτοια χώρα που δεν θέλει να μάθει; Από την πλευρά μας, αυτή την φορά, δεν θα συγχωρήσουμε τίποτα! Και θα κάνουμε τα πάντα για να διασφαλίσουμε ότι η Ρωσία δεν θα συγχωρέσει ξανά!
