Ο Κυρ. Μητσοτάκης εξήγγειλε ότι θα δίνονται «1.200 ευρώ» για 6 μήνες σε όσους νέους έως 29 ετών προσλαμβάνονται σε δουλειές πλήρους απασχόλησης χωρίς να έχουν προϋπηρεσία (“πρώτο ένσημο“). Τα «1.200 ευρώ» θα κατανέμονται σε 600 ευρώ στον εργαζόμενο, πέραν του μισθού του, και 600 ευρώ στον εργοδότη.
Επειδή ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:
Παρατήρηση 1η: Οι εργοδότες με το παραπάνω καθεστώς στην ουσία εξασφαλίζουν νέους εργαζομένους χωρίς να πληρώνουν σχεδόν τίποτα. Με δυο λόγια προσφέρεται στην εργοδοσία «τσάμπα» νεανική εργασία.
Παρατήρηση 2η: Ο Κ. Μητσοτάκης δεν μας είπε τίποτα για τυχόν δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η εργοδοσία, μετά την παρέλευση του εξαμήνου, απέναντι στο νέο εργαζόμενο που προσλαμβάνει με το παραπάνω καθεστώς των «1.200 ευρώ».
Ερώτημα: Αυτό σημαίνει ότι ο εργοδότης μπορεί να απολύσει μετά το εξάμηνο το νέο εργαζόμενο και να προσλάβει άλλον με το ίδιο καθεστώς στη θέση του; Διότι αν συμβαίνει αυτό, τότε ανοίγεται φάμπρικα που δίνει τη δυνατότητα για συνεχή «τζάμπα» εργασία νέων στην εργοδοσία.
Παρατήρηση 3η: Πόσους νέους εργαζόμενους με αυτό το καθεστώς των «1.200 ευρώ» θα μπορεί να προσλαμβάνει η εργοδοσία; Μπορεί θεωρητικά να είναι και όλοι οι εργαζόμενοι που απασχολεί;
Παρατήρηση 4η: Γιατί ένας εργοδότης να μην προσλαμβάνει με αυτό το καθεστώς και με διαφορά μηνών, παραπάνω νέους εργαζόμενους από αυτούς που έχει ανάγκη και να τους εναλλάσσει, αφού είναι σχεδόν δωρεάν το κόστος εργασίας τους;
Δυστυχώς οι εξαγγελίες Μητσοτάκη μοιάζουν περισσότερο να είναι μέτρα υπέρ της εργοδοσίας, παρά μέτρα υπέρ των νέων εργαζομένων για την ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας.
Η νεολαία δεν χρειάζεται μέτρα εντυπώσεων ούτε προσωρινές ασπιρίνες και πολύ περισσότερο δεν έχει ως πρώτη ανάγκη τα δωρεάν «data» και τα ημίμετρα τιμολόγησης της κινητής τηλεφωνίας.
Αυτό που χρειάζεται ο νέος κόσμος της χώρας είναι υγιείς νέες θέσεις εργασίας κάτω από ανθρώπινες συνθήκες και με μισθούς που μπορεί να στηρίξουν νέες οικογένειες. Αυτά όμως απαιτούν παραγωγική ανάπτυξη της πατρίδας μας και πολιτική βούλησή για δίκαιη κατανομή του εθνικού πλούτου.
Είναι όμως αυτά τα κρίσιμα που λείπουν από τη σημερινή Ελλάδα και την έχουν οδηγήσει στη χρεωκοπία και την εξαθλίωση.
Ν.Ζ