Κυβέρνηση και εκπρόσωποι των δανειστών ετοιμάζουν στο Χίλτον το 4ο μνημόνιο και μάλιστα μόνο με αντιλαϊκά μέτρα και χωρίς νέα χρηματοδότηση της χώρας μετά το 2018.
Πριν, όμως, από το τέταρτο μνημόνιο θα συμφωνήσουν στο πλαίσιο της λεγόμενης τεχνικής συμφωνίας για τα προαπαιτούμενα της 2ης αξιολόγησης, που είναι εξίσου αντικοινωνικά για το λαό και καταστροφικά για τη χώρα. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και η ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, η ακόμα μεγαλύτερη κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η συρρίκνωση του συνδικαλιστικού και απεργιακού δικαιώματος, η διάλυση του δημόσιου ενεργειακού τομέα και κυρίως της ΔΕΗ και η εκχώρησή τους αντί πινακίου φακής σε ξένα κυρίως κερδοσκοπικά οικονομικά συμφέροντα.
Όσο αφορά το τέταρτο μνημόνιο θα περιλαμβάνει ανθρωποκτόνα μέτρα, που θα προνομοθετηθούν από τώρα για να εφαρμοστούν μετά το 2018, όπως η δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου, η νέα σφαγιαστική μείωση 10 – 45% και των σήμερα καταβαλλόμενων κύριων συντάξεων με την κατάργηση της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς μεταξύ παλαιών και νέων συνταξιούχων, που θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση κυρίως τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Η κυβέρνηση για να “χρυσώσει το χάπι” και να εξαπατήσει το λαό υπόσχεται να προωθήσει θετικά αντίμετρα, τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν θα αναπληρώνουν σχεδόν καθόλου τις απώλειες που θα υποστούν ιδιαίτερα τα χαμηλότερα λαϊκά εισοδήματα, και θα εφαρμοστούν μόνο και εφόσον η χώρα μας υπερβεί μετά το 2019 τα θηριώδη ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και δυστυχώς, όπως έχει ήδη συμφωνήσει η κυβέρνηση, για πολλά χρόνια.
Όλα αυτά τα βάρβαρα αντικοινωνικά και υφεσιακά μέτρα, που θα συνοδεύσουν την δεύτερη αξιολόγηση, μαζί με τα εξωφρενικά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι και το 2028 θα οδηγήσουν όχι μόνο σε μεγαλύτερη φτωχοποίηση την κοινωνία αλλά και σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα την οικονομία.
Υπάρχει, όμως, άλλος δρόμος από αυτόν της μιζέριας των μνημονίων και της μετατροπής της χώρας μας σε αποικία και προτεκτοράτο των δανειστών της και κυρίως της Γερμανικής Ευρωζώνης. Αυτός ο εναλλακτικός δρόμος περνά μέσα από την έξοδο από τη φυλακή της Ευρωζώνης και την έκδοση εθνικού νομίσματος, που θα συνοδεύεται από διακοπή αποπληρωμής και αμφισβήτηση του δημοσίου χρέους και από ένα ριζοσπαστικό, φιλολαϊκό, αντιμνημονιακό, αναπτυξιακό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Με το εθνικό νόμισμα μπορούμε να ενισχύσουμε την παραγωγική βάση της χώρας μας, προσφέροντας μία μεγάλη και αναγκαία ρευστότητα (χρηματοδότηση) στην οικονομία και την κοινωνία με ευνοϊκούς όρους και χαμηλά επιτόκια, η οποία ούτε καν ως δυνατότητα δεν υπάρχει εντός ευρώ.
Μία τέτοια ισχυρή ρευστότητα (χρηματοδότηση) θέλουμε να την κατευθύνουμε στην οικονομία για παραγωγικές επενδύσεις και στην κοινωνία για την καταπολέμηση της φτώχειας, την ικανοποιήσει κοινωνικών αναγκών και την στήριξη και αναβάθμιση κρίσιμων κοινωνικών τομέων.
Το εθνικό νόμισμα θα αξιοποιηθεί για τη χρηματοδότηση μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, που θα επανέλθει στον έλεγχο του δημοσίου και της κυβέρνησης, και μέσω των εθνικοποιημένων τραπεζών ενός διπλάσιου σε σχέση με το σημερινό προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά και στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών για την αναβάθμιση της πρωτογενούς παραγωγής και της μεταποίησης.
Στο πλαίσιο αυτό θα υπάρχει πολιτική προτεραιότητα για την ανασυγκρότηση επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο και τη στήριξη συνεταιριστικών και συνεργατικών επιχειρήσεων, αλλά και επιχειρήσεων που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας, θα σέβονται την εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία και θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της έρευνας, της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών καθώς και στον δημοκρατικό αναπτυξιακό σχεδιασμό και τον παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας.
Στόχος αυτής της παραγωγικής ανασυγκρότησης θα είναι η παραγωγική και τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας, η αύξηση των θέσεων εργασίας και κατά συνέπεια η καταπολέμηση της ανεργίας, η στήριξη και διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων.
Το εθνικό νόμισμα θα αξιοποιηθεί, ταυτόχρονα, για να αναβαθμιστούν οι κοινωνικές πολιτικές, να ανακεφαλαιοποιηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να στηριχτούν και ενισχυθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, κυρίως ο κατώτατος μισθός και η κατώτερη σύνταξη. Επίσης, για την κοινωνική στήριξη των ΑμεΑ, την στήριξη των ανέργων και την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας και την αύξηση των δημόσιων κοινωνικών δαπανών.
Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα και η εφαρμογή φιλολαϊκού αντιμνημονιακού προγράμματος εξόδου από την κρίση, δεν θα είναι ένας απλός περίπατος. Είναι, όμως, ο μόνος δρόμος να αποτρέψουμε τη συνέχιση της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού και για την ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Η αντιμετώπιση των δυσκολιών, που όμως θα είναι πολύ λιγότερες από τις σημερινές στα πλαίσια των μνημονίων αιώνιας λιτότητας, προϋποθέτει ισχυρή πολιτική βούληση, συγκροτημένο σχέδιο και αγωνιστική στήριξη από ένα καλά ενημερωμένο λαό και την αλληλεγγύη των λαών της ΕΕ.
Η συγκρότηση ενός μεγάλου πολιτικού και εκλογικού «μετώπου» αριστερών, αντιμνημονιακών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών δυνάμεων, και η ανάδειξη μιας ανάλογης κυβέρνησης, αποτελεί τη μόνη εγγύηση για πετυχημένη προώθηση αυτού του αντιμνημονιακού προγράμματος, σε όφελος του λαού και ιδιαίτερα της νέας γενιάς.
*Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι μέλος της Π.Γ. της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ – Πρώην Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης.
**Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Kontra News (05/03/2017).
