Εν τέλει οι Επικυρίαρχοι έχουν χιούμορ! Επιβραβεύουν τον Τσίπρα για το σθένος του. Το σθένος του να ευτελίσει την ελληνική Αριστερά σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. (Η Αριστερά που αντιστέκεται υφίσταται κι αυτή – άκουσα μεν – τα επίχειρα για τον διασυρμό από την εγχώρια προσκυνημένη Αριστερά τόσον της ίδιας της τής μήτρας, όσον και κάθε μελλοντικής προοπτικής). Έχουν όντως χιούμορ οι Επικυρίαρχοι. Σατανικό. Βραβεύουν τον Κωλοτούμπα, όπως θα βράβευε και ο Μεφιστοφελής τον Φάουστ. Η πώληση της ψυχής δεν είναι αστείο πράγμα, αλλά η επιβράβευση αυτής της πράξης υπερβαίνει τα αστεία σε κάθε τους εκδοχή. Αγγίζει τον βυθό του καγχασμού
των Δυνατών για «τη στρίγγλα που έγινε αρνάκι», για τον Σπάρτακο που αποδείχθηκε γατάκι. Υποκλιθείτε, πολίτες, στον κυνισμό, το μαύρο χιούμορ και την παραδοξολογία – ο Τσίπρας βραβεύεται για το σθένος του να διατηρήσει τον λαό σε κατάσταση σκλαβιάς και τη χώρα σε κατάσταση αιχμαλωσίας και λεηλασίας.
Έχει πλάκα για τους ξένους Αποικιοκράτες και τους ιθαγενείς Σέμπρους (και σμπίρους) να βλέπουν έναν τύπο που πάει και προσκυνάει στη Μακρόνησο να τους παραδίδει κι αυτός, όπως οι επίγονοι των συνεργατών της κατοχής, την Ελλάδα στο πιάτο. Ένα πιάτο γεμάτο αίματα από μισθούς, οικίες, όνειρα, συντάξεις, υποδομές, προοπτικές. Αυτός που τους έδωσε τα λιμάνια, θα τους δώσει τώρα και τα νερά. Τη ΔΕΗ, τον ΔΕΣΦΑ κι ό,τι δεν έχουν αρπάξει ακόμα οι γύπες. Οι γύπες που τον επιβραβεύουν.
Επιβραβεύουν το σθένος του Τσίπρα να περικόψει λόγου χάριν από τον Προϋπολογισμό του 2018 ακόμα 1,6 δισ. από τις δαπάνες για την ασφάλιση και την περίθαλψη. Αφήνεις αβράβευτο τέτοιο κελεπούρι; Όχι! το τοποθετείς κι αυτό
στο Πάνθεον των ομοίως βραβευθέντων όπως η κυρία Λαγκάρντ (εδώ η λίστα, εκεί η λίστα, πού είναι η τσίπα), ο μεσιέ Σαρκοζί, η φράου μανδάμ Μέρκελ (καλά, αυτή έχει πάρει και βραβείο Λένιν) και ο Μακρόν, λε πετίτ Πιπίν. Εύγε!
Prix du Courage Politique! Βάστα Ρόμελ! Κουράζ, σκίστη των Μνημονίων και γκράν μαιτρ της Εποπτείας! Χέσε τα «δύσκολα εύγε των σοφιστών και του Δήμου» κι ανέβα στο βάθρο των δορυφόρων του Διοκλητιανού. Χαίρε εκεί, στεφανωμένος εσύ με δάφνες για τους στέφανους εξ ακανθών που μοιράζεις απλόχερα στον κοσμάκη. Χαίρε για το σθένος σου – να μη χαμπαριάζεις από αιδώ και ντροπή. Χαίρε
για το σθένος σου να παραδεχθείς την ήττα τόσο βαθιά, ώστε να χαριεντίζεσαι και να χασκογελάς με τους ωμοφάγους, τα τέρατα και τους τοκογλύφους. Αλλά, αν ο Τσίπρας έφθασε ως τα Σούσα και κάνει εκεί τον οινοχόο (απ’ το αθάνατο κρασί του ’21) στους σατράπες, τους βεζύρηδες και τους ϋμπεργκρουπενφύρερ, εκείνοι εκ των αριστερών που τον υποστηρίζουν ακόμα, τι ακριβώς υποστηρίζουν; Το ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς»; ή το ότι «βγαίνουμε στις αγορές, έρχονται οι επενδυτές», διαθέτουμε κάργα είλωτες να τους εξυπηρετούν μεροδούλι – μεροφάι διά βίου; Τι ακριβώς; Υποστηρίζουν μήπως το «ηθικό πλεονέκτημα» του ραγιά – εθελοντή ή εξαναγκασμένου; Άς ομιλήσουν, για να γνωρίζουμε
τι βραβεία και παράσημα κι αυτοί διεκδικούν; Τον Μεγαλόσταυρο των Σταυρωτήδων; το παράσημο της Λεγεώνος της Τιμής (των επιδομάτων και της επαιτείας για εκατομμύρια Έλληνες); ή μήπως τον Φοίνικα του Τάγματος των Καρεκλοκένταυρων δι’ υμάς και υμάς…
Μιλήστε να σας ακούσουν οι ίσκιοι του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, μιλήστε για να ακούσουν όσα λέγατε πριν και να φρίξουν. Μιλήστε
για να σας ακούσουν οι λέξεις που σας έφεραν στην εξουσία και αντιμετωπίστε την περιφρόνηση και την αηδία τους – δείξτε ένα κάποιο σθένος, βρε αδερφέ…
*Πηγή: topontiki.gr
