Το ισραηλινό απαρτχάιντ σκοτώνει και ασθενείς
Με πόσους τρόπους φανερώνει την κτηνώδη φύση του το πλέον ανθεκτικό – στο χρόνο- απαρτχάιντ; Με άφθονους. Πόση αγανάκτηση προκαλεί κάθε επιβεβαίωση της θηριωδίας του; Όχι αρκετή, είναι αλήθεια. Διότι είναι εξόχως διεισδυτικός ο μιθριδατισμός που βρίσκει αρωγή στην αναγνώριση κάποιου «δίκιου του ισχυρότερου». Εν προκειμένω, του Ισραήλ. Του αιωνίως «χαϊδεμένου», του πλήρως ασύδοτου, πλέον…
Μάλλον «στα ψιλά» καταχωνιάστηκε η είδηση, που θεμελιώνεται σε στοιχεία και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ): Εξ αιτίας των ισραηλινών αρχών, μέσα στο 2017 έχασαν τη ζωή τους 54 Παλαιστίνιοι, που δεν συγκρούσθηκαν με εποίκους, ούτε διαδήλωσαν. Απλώς αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας … Πέθαναν, περιμένοντας άδεια των ισραηλινών αρχών για να βγουν από τα κατεχόμενα και να τους προσφερθεί κάποια ιατρική περίθαλψη (πχ στην Ιερουσαλήμ).
Ο μακάβριος αυτός κατάλογος, του 2017, είναι κατά πολύ μεγαλύτερος των αντίστοιχων, των προηγούμενων ετών. Εύγλωττο το στατιστικό στοιχείο που δημοσιοποίησε ο Π.Ο.Υ, για τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας: Πέρσι ζήτησαν 25.000 ιατρικές άδειες, αλλά μόνο στο 54% δόθηκε έγκριση που επέτρεπε στους ασθενείς να σπεύσουν εγκαίρως στα ιατρικά ραντεβού τους. Το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 62% το 2016 και 92% το 2012. Η ροή των πραγμάτων, φανερώνει διαθέσεις…
Στη Λωρίδα της Γάζας, την ισραηλινή απροθυμία για χορήγηση αδειών συνοδεύουν οι ασφυκτικοί περιορισμοί στις εισαγωγές ιατρικού εξοπλισμού. Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς ιατρικά μέσα θα μπορούσε «να αξιοποιήσει η Χαμάς για στρατιωτικούς σκοπούς». Γνωρίζουμε όμως τι συνέβη στην Άγια Αμπού Μούτλακ, ένα πενταετές κοριτσάκι από τη Χαν Γιούνες (νότιο τμήμα της Λωρίδας), που είχε γεννηθεί με σοβαρές εγκεφαλικές παθήσεις.
Η Άγια πέθανε, διότι – ελλείψει άδειας- δεν κατόρθωσαν οι γονείς της να την στείλουν στο τρίτο, καθορισμένο ραντεβού, σε νοσοκομείο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Η Άγια ξεψύχησε, διότι η «Αγία Ασφάλεια του Ισραήλ», αυτό το διάτρητο δόγμα- μασκάρεμα του απαρτχάιντ, απαιτεί «παράπλευρες απώλειες». Για να τραφεί το απαρτχάιντ.
Όλοι οι σοβαροί αναλυτές έχουν επισημάνει ότι, έπειτα από τη συνθήκη του Όσλο (1993) και τις συμφωνίες του Καϊρου (1994) και της Τάμπα (1995), η καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων χειροτέρεψε. Συν τοις άλλοις, επειδή έπρεπε να περάσει «από σαράντα κύματα» πχ ένας κάτοικος της Τζενίν για να επισκεφθεί συγγενικό του πρόσωπο στη Λωρίδα, πολλώ δε μάλλον για να εργαστεί στο Ισραήλ. Επειδή ο οικονομικός μαρασμός κατέφθασε ταχύτατα.
Από το 1992 έως το 1996, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα κατεχόμενα συρρικνώθηκε κατά 36%. Η ανεργία που ήταν γύρω στο 5% τη δεκαετία του ’80 είχε ανέλθει στο 20% κατά τις παραμονές της δεύτερης Ιντιφάντα (Σεπτέμβριος 2000). Ε, τώρα σειρά έχει ο στραγγαλισμός που έγκειται στην παρεμπόδιση της εξόδου για ιατρική θεραπεία.
Ναι, ξέρουμε, ξέρουμε, να μην το λέμε και πολύ «φωναχτά», για να μην αρχίσει το γνωστό τσούρμο αδαών, υποκριτών και «βαλτών» να σκούζει για «αντισημιτισμό»…
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “Πριν”, Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018
